Hoe vaak gaan jullie naar de psycholoog? Ik vind het soms zo waardeloos dat er zoveel tijd tussen zit... Ik voel me nu beroerd en m'n hoofd zit nu zo vol, maar moet nog 3 weken wachten tot ik dat kwijt kan..
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Suusenmalvin schreef:Idd ikkke, dat is precies de oefening die ik nu steeds krijg. Eerst de situatie tot op de bodem uitzoeken met de psycholoog, om vervolgens die angst te overwinnen en het te doen.
He, en nog een stomme vraag. Ik zou graag alle bagger ellende die ik heb meegemaakt willen vertellen aan psych, maar ik durf het steeds niet. Zou ik haar kunnen vragen of ik dit op mag schrijven en dit kan mailen? Of is dat stom? Ik weet dat ik het niet in m'n eentje kan verwerken, maar schaam me er zo voor, dat ik het niet vertel. Maar t zit me tegelijkertijd echt heel hoog..
SwitchShadow schreef:Suusenmalvin schreef:Idd ikkke, dat is precies de oefening die ik nu steeds krijg. Eerst de situatie tot op de bodem uitzoeken met de psycholoog, om vervolgens die angst te overwinnen en het te doen.
He, en nog een stomme vraag. Ik zou graag alle bagger ellende die ik heb meegemaakt willen vertellen aan psych, maar ik durf het steeds niet. Zou ik haar kunnen vragen of ik dit op mag schrijven en dit kan mailen? Of is dat stom? Ik weet dat ik het niet in m'n eentje kan verwerken, maar schaam me er zo voor, dat ik het niet vertel. Maar t zit me tegelijkertijd echt heel hoog..
Heb dat toevallig vorige week gedaan en dat is waarom ik mij nu zo fijn voel.
Gewoon doen!
Dit is overigens een schuilaccount (ik heb toestemming gekregen om in dit topic te reageren). Zoals in dit topic te lezen is, is mijn moeder het 3 jaar geleden afgetrapt naar een andere man. Dit is allemaal niet zo netjes gebeurd, met name niet tegenover de kinderen (waaronder ik dus). Helaas heb ik in deze 3 jaar vrijwel niets gedaan met de gevoelens die dit mij gebracht hebben waardoor ik enkele maanden geleden steeds somberder werd. Op den duur had ik gewoon nergens meer zin in, stond strak van de stress, slaapproblemen (en heftige nachtmerries wanneer ik wel sliep). Mijn motivatie om überhaupt mijn bed uit te komen was ook compleet weg. Dit nog enkele maanden volgehouden met het welbekende "het-gaat-allemaal-prima-maskertje", maar toen mijn schoolcijfers halveerden (letterlijk van 7's naar 2'en en 3'en) begon het wel op te vallen en op den duur ben ik ook echt ingestort en heb ik dagen thuis moeten blijven omdat ik gewoon echt even niets kon. Daarom heb ik toch maar de stap genomen om naar de huisarts gegaan en ben daar doorverwezen naar een ggz-medewerker (geen psycholoog). Ik heb 2 weken terug mijn eerste gesprek gehad en goed kunnen praten. Deze vrijdag heb ik mijn tweede afspraak staan.
Phen schreef:Suus, vervelend dat je hetzelfde ervaart. Ik zit er gewoon zo erg mee, omdat ik zoveel moet doen en dat lukt gewoon niet.
Ik heb geprobeerd om te schrijven. Maar het vervelende is dat mijn hoofd zo een rotzooi is dat het gewoon helemaal stil is. Hierdoor weet ik niet wat ik moet opschrijven.
Het lijkt gewoon als of ik te veel hooi op mn vork heb genomen...