Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-06-14 11:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-06-14 11:00

Dat geeft ook niet dat het moeilijk is, als je idd iemand hebt waar je vertrouwen in hebt en ook met vragen terecht kunt, dan komt dat wel goed. Dan leer je vanzelf wel hoe jij je op een comfortabele manier kunt openstellen.
Ik snap idd dat je aan je toekomst wil denken op een positieve en open manier! Je bent jong en je wil wat he

En eens je die angst naast je kunt leggen en meer met een open blik kijken, zal die toekomst er ook gewoon helemaal in zitten, met al je dromen er in. Gek dat angst zo verlammend en beperkend kan werken he.
Ik kan er over meespreken in een heel andere manier dan die van jou, maar ook angst die je beeld op de wereld zo beperkt en vast zet eigenlijk. En dan blijven die gedachten maar komen.
Ik vind het echt mooi van je dat je er zoveel zin in hebt om het aan te pakken.
En goed dat je het stapje per stapje gaat doen.

Purny, leuke foto's! Jullie zien er erg vrolijk uit, en wat een mooi weer ook, heerlijk zonnige foto's

**Geplaatst**: 05-06-14 11:51

Geplaatst: 05-06-14 11:51

Leuke foto's purny!

En welkom Phen. Wat een vervelende angststoornis! -O-

Ik las iets over mensen loslaten, maar hoe doe je dat als het gaat om je moeder?
Aan de ene kant bedoeld ze alles goed naar mijn idee, maar ze moet mij altijd in twijfel trekken.
Maar dan wel vervolgens (zonder twijfel) alles doorvertellen aan andere om zelf steun en aandacht te krijgen. (tenminste, zo lijkt het)
Ik word hier zo moe van en door mijn hele verleden heb ik een heel dubbel gevoel. Ene kant heb ik een grote hekel aan haar en wil ik hier gewoon klaar mee zijn, haar niet meer zien, want dit vreet energie.
Maar aan de andere kant, het is mijn moeder en dus hou ik ook van haar.

-O-

**Geplaatst**: 05-06-14 12:00

Geplaatst: 05-06-14 12:00

SwitchShadow schreef:
Leuke foto's purny!

En welkom Phen. Wat een vervelende angststoornis!

Ik las iets over mensen loslaten, maar hoe doe je dat als het gaat om je moeder?
Aan de ene kant bedoeld ze alles goed naar mijn idee, maar ze moet mij altijd in twijfel trekken.
Maar dan wel vervolgens (zonder twijfel) alles doorvertellen aan andere om zelf steun en aandacht te krijgen. (tenminste, zo lijkt het)
Ik word hier zo moe van en door mijn hele verleden heb ik een heel dubbel gevoel. Ene kant heb ik een grote hekel aan haar en wil ik hier gewoon klaar mee zijn, haar niet meer zien, want dit vreet energie.
Maar aan de andere kant, het is mijn moeder en dus hou ik ook van haar.

Heel herkenbaar. Vooral die 2strijd. Ik ken genoeg mensen die hun ouders helemaal hebben losgelaten, ik kan dat niet. Hoe ik het wel heb gedaan? Afstand nemen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want volgens mij woon je nog thuis toch?
Je moeder veranderd niet, daardoor zal jij iets moeten veranderen, geestelijk afstand nemen. Accepteren dat ze zo is, hoe moeilijk dat ook is. Je kunt het met haar bespreekbaar maken, maar bij mijn moeder was dat geen optie want ze had geen idee waar ik het over had(narcisme, altijd denken dat je het goed doet bij de ander). Kan ze ook niks aan doen, zo is ze. Dat wil niet zeggen dat ik niet boos op haar kan zijn, dingen niet uit kan spreken want je emoties opkroppen is ook niet goed, maar je moet niet verwachten dat iemand dan ook meteen veranderd.

**Geplaatst**: 05-06-14 12:05

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-06-14 12:05

Hier ook een GAS... Ben ook nog jong, maar kamp er al zooooo lang mee. Pb gerust

**Geplaatst**: 05-06-14 13:03

Geplaatst: 05-06-14 13:03

Joolien schreef:
Heel herkenbaar. Vooral die 2strijd. Ik ken genoeg mensen die hun ouders helemaal hebben losgelaten, ik kan dat niet. Hoe ik het wel heb gedaan? Afstand nemen. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan want volgens mij woon je nog thuis toch?
Je moeder veranderd niet, daardoor zal jij iets moeten veranderen, geestelijk afstand nemen. Accepteren dat ze zo is, hoe moeilijk dat ook is. Je kunt het met haar bespreekbaar maken, maar bij mijn moeder was dat geen optie want ze had geen idee waar ik het over had(narcisme, altijd denken dat je het goed doet bij de ander). Kan ze ook niks aan doen, zo is ze. Dat wil niet zeggen dat ik niet boos op haar kan zijn, dingen niet uit kan spreken want je emoties opkroppen is ook niet goed, maar je moet niet verwachten dat iemand dan ook meteen veranderd.

Haha jij denkt steeds dat ik zo jong ben, valt mee hoor. Ik ben al bijna 6 jaar uit huis

.

Ik heb inderdaad geprobeerd om het dan maar los te laten, te accepteren. (knap dat jou dat lukt!) Maar nu ze gaat zitten graven in wat er dan evt gebeurd zou zijn is het zo moeilijk. Want dan denk ik, nou misschien he, toch een kans dat ze nu wat verbeterd is. En dan laat ik 1 dingetje los en hoppa, nee hoor dat kan niet. Want alles was perfect. Ze zegt ook regelmatig dat ze alles zo goed heeft gedaan.
Ik voel me dan gewoon zoals altijd bij haar, niet geloofd, niet serieus genomen en het is net alsof ze me staat uit te lachen. Ze vergelijkt me met haar moeder (en dat is zeer negatief) etc. Hier alleen al door heb ik nu problemen met praten en ik wil nu eens goede ervaringen opdoen met mensen.
Ik begin eindelijk wat los te komen bij mijn psycholoog. Voor het eerst eens iemand te vertrouwen. (Dat dat voor het eerst is heeft niet alleen met mn moeder te maken hoor, komt gewoon door meerdere trauma's op jonge leeftijd) maar ik word weer bevestigd in mijn negatieve denkwijze doordat mijn moeder zo zit te graven.
Als ik er al iets van zeg word ze boos en is ze ineens mevr slachtoffer.

Ik snap haar gewoon niet. Ze is zo tegenstrijdig. Zegt ja maar doet nee...

**Geplaatst**: 05-06-14 13:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-06-14 13:13

Google dan eens op Narcisme, misschien komt het je bekend voor... Ik heb een artikel hier waar ik heel veel herkenning in heb gevonden, lachwekkend bijna...
http://www.mijnalbum.nl/Album=JD4UJXTP#HE7P4HBN
http://www.mijnalbum.nl/Album=JD4UJXTP#LZAVVJXW
http://www.mijnalbum.nl/Album=JD4UJXTP#QKQN3JO3
http://www.mijnalbum.nl/Album=JD4UJXTP#RBUOGWU6

**Geplaatst**: 05-06-14 13:15

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 05-06-14 13:15

Ga het even lezen, thanks!

**Geplaatst**: 05-06-14 13:31

Geplaatst: 05-06-14 13:31

Mijn haren gingen overeind staan. Ik dacht dat narcisme echt was dat mensen inderdaad ook zo er mee te koop lopen dat ze geweldig zijn. ik weet dat mijn moeder ook heel onzeker is en dat zegt ze ook gerust, maar ze doet wel zoals beschreven in het artikel. Ik herken 80%.
Bijzonder....

**Geplaatst**: 06-06-14 11:40

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-06-14 11:40

Nou vandaag intake gehad en ik weet nog steeds niet precies wat mindfit in houdt, vols mij is t gewoon een naam van de 'light- therapie' tak van Dimence maar ik ben wel wat anders te weten gekomen van mezelf... Ik ben bang, bang voor van alles, bang voor de angst, bang voor de dood, bang om fouten te maken... Dus niet enkel faalangst, maar algemene angst...

**Geplaatst**: 06-06-14 11:48

Geplaatst: 06-06-14 11:48

Angst is niet leuk Joolien! Ik moet nog 5 dagen wachten, ik tel de dagen af dat ik eindelijk weet wat er aan de hand is met mij, waarom ik bepaalde dingen niet kan doen en het mij niet lukt.

**Geplaatst**: 06-06-14 12:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 06-06-14 12:07

Gefeliciteerd Joolien!!
Jeetje, pittige 'uitslag' heb je gehad. Je vroeg van de week toch wat een Gegeneraliseerde Angststoornis is? Heb je zelf nu ook een Angststoornis? Of hebben ze dat niet gezegd? Ik vind het namelijk behoorlijk vergelijkbaar met de angsten die ik heb (ik heb zo'n gegeneraliseerde Angststoornis)..
En nu? Wat gaan ze nu voor traject met je in?
Sterkte ermee

**Geplaatst**: 06-06-14 19:53

Geplaatst: 06-06-14 19:53

Vervelend jolien, angst is killing :(:)

Hoop dat je snel wat handvatten krijgt om mee aan de slag te gaan.

Ennnn zo te zien gefeliciteerd $*\o/*$

**Geplaatst**: 06-06-14 22:17

Geplaatst: 06-06-14 22:17

Gefeliciteerd met je verjaardag Jolien!

Angst is inderdaad heel erg vervelend! En confronterend om er achter te komen. Ik hoop dat waar je nu een intake voor gehad heb, dat het gaat helpen!

Ik heb een vraag aan jullie. Ik vroeg mij af hoe jullie dit delen met de buitenwereld? Weten de mensen in jullie omgeving dat jullie ergens last van hebben en dat jullie daarvoor in therapie zijn? Aan wie vertellen jullie dit wel en aan wie niet?
Ik vraag dit omdat ik afgelopen donderdag een angstaanval heb gehad en dus niet naar mijn stage kon komen. Ik heb toen aan mijn stagedocent verteld dat ik last heb van angst. Ze vond het vervelend dat ik dat niet eerder had verteld zodat ze er rekening mee kon houden.
Het geeft mij een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik juist niet dat mensen er rekening mee houden omdat ik als een gewoon persoon beschouwt wil worden. En misschien ook wel omdat ik best hard voor mijzelf ben. Maar aan de andere kant... zal mijn ontwikkeling hierdoor minder snel gaan omdat ik mijn gedachtes er niet altijd evengoed bij heb. Of omdat de druk te groot word.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken, en wat voor jullie het best werkt.

**Geplaatst**: 07-06-14 00:00

Geplaatst: 07-06-14 00:00

Aan wie je het al dan niet vertelt, is een persoonlijke keuze. Sommige mensen vertellen het tegen jan en alleman, anderen niet.
Er zijn mensen in mijn omgeving die het weten en mensen die het niet weten. Mijn ouders, stiefmoeder, stiefbroer, zus en haar partner, een paar vriendinnen, een nicht van mijn vader, mijn paardrijlesgeefster, een vroegere begeleider en misschien nog wel een paar mensen waar ik nu niet op kan komen, weten dat ik begeleid wordt voor mijn klachten en weten ook wat de oorzaak van mijn klachten is. De rest van mijn familie, andere vrienden, bij mijn opleiding, bij mijn stage enz weet / weten het niet. Ik schaam me er op zich niet voor of zo, alleen wil ik niet dat "iedereen" weet welke problemen ik heb en hoe die ontstaan zijn. Dat is gewoon persoonlijke informatie die niet iedereen van mij moet weten vind ik.
Ik twijfel er ook wel aan of ik dit al dan niet zou vermelden op mijn stage (die pas volgend academiejaar begint). Voorlopig heb ik dat niet gedaan, al weet ik wel dat ik dat op een bepaald moment misschien wel ga moeten doen. Ik ben niet bang of zo om het daar te gaan vertellen alleen weet ik niet of het voor hen nodig is dat ze het weten en ik wil zelf zien hoe ver ik kan komen.
Als je effectief soms thuis moet blijven owv angstklachten of zo, lijkt het me misschien toch wel best dat je er iets over vermeld al moet je natuurlijk niet alles zeggen. Maar zoals gezegd, doe gewoon waar jij je het beste bij voelt.

**Geplaatst**: 07-06-14 08:20

Geplaatst: 07-06-14 08:20

Phen schreef:
Gefeliciteerd met je verjaardag Jolien!

Angst is inderdaad heel erg vervelend! En confronterend om er achter te komen. Ik hoop dat waar je nu een intake voor gehad heb, dat het gaat helpen!

Ik heb een vraag aan jullie. Ik vroeg mij af hoe jullie dit delen met de buitenwereld? Weten de mensen in jullie omgeving dat jullie ergens last van hebben en dat jullie daarvoor in therapie zijn? Aan wie vertellen jullie dit wel en aan wie niet?
Ik vraag dit omdat ik afgelopen donderdag een angstaanval heb gehad en dus niet naar mijn stage kon komen. Ik heb toen aan mijn stagedocent verteld dat ik last heb van angst. Ze vond het vervelend dat ik dat niet eerder had verteld zodat ze er rekening mee kon houden.
Het geeft mij een beetje een dubbel gevoel. Aan de ene kant wil ik juist niet dat mensen er rekening mee houden omdat ik als een gewoon persoon beschouwt wil worden. En misschien ook wel omdat ik best hard voor mijzelf ben. Maar aan de andere kant... zal mijn ontwikkeling hierdoor minder snel gaan omdat ik mijn gedachtes er niet altijd evengoed bij heb. Of omdat de druk te groot word.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken, en wat voor jullie het best werkt.

Je bent ook een gewoon persoon, alleen met angsten. Dat is niks raars en hoef je je niet voor te schamen. Mijn ervaring is door het juist te delen met mensen krijg je meer begrip en dat werkt erg rustgevend.

Ik heb nog geen diagnose gehad, maar dit kwam wel duidelijk naar voren. Of ik daadwerkelijk gas heb weet ik nog niet, wellicht moet ik daar een test voor doen.

**Geplaatst**: 07-06-14 09:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 09:00

Grappig, anderen vertellen over mijn angsten en problemen, is nu precies 1 van mijn angsten :')

Er is dus niemand die precies weet wat er aan de hand is en hoe ik me voel. Zelfs mijn man tast vaak in het duister, omdat ik hem niet vertel wat er aan de hand is. Eenzaam? Enorm!
Als ik jou was zou ik het dus ook echt tegen mensen vertellen. Begrip voor je situatie is fijn..

**Geplaatst**: 07-06-14 10:33

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 10:33

Ik denk dat wel meer mensen bang zijn om met anderen te praten over hun problemen / angsten. Maar zoals Jolien zegt, hebben veel mensen er achteraf wel begrip voor. Ik heb eigenlijk nog niet gehad dat mensen er slecht op reageren. Veel mensen weten even niet wat zeggen als ik er iets over vertel (wat ik ook normaal vind), maar nog niemand heeft negatief gereageerd. Je moet ook niet alles open en bloot gooien natuurlijk; je vertelt zelf waar je je 'goed' bij voelt. Zou het je ook niet in grote lijnen kunnen vertellen waar je mee zit, Suusenmalvin? Of het misschien opschrijven en laten lezen? Dan hoef je je niet meer zo eenzaam te voelen...

**Geplaatst**: 07-06-14 10:38

Geplaatst: 07-06-14 10:38

Suusenmalvin schreef:
Grappig, anderen vertellen over mijn angsten en problemen, is nu precies 1 van mijn angsten Er is dus niemand die precies weet wat er aan de hand is en hoe ik me voel. Zelfs mijn man tast vaak in het duister, omdat ik hem niet vertel wat er aan de hand is. Eenzaam? Enorm!
Als ik jou was zou ik het dus ook echt tegen mensen vertellen. Begrip voor je situatie is fijn..

Me 2!

Zou graag willen dat ik het lef had om te vertellen, maar er is teveel gebeurd waardoor ik dat vertrouwen gewoon niet heb. (Zit niet voor niets onder een SA hier mee te kletsen)

Al moet ik zeggen dat ik nu voor het eerst in mijn leven een gevoel van opluchting voelde na het praten met mijn psycholoog gisteravond. Kortom, ik vertrouw haar nu pas. (ben bij haar nu 5 maanden in behandeling, daarvoor ook al meerdere gezien. Ben al anderhalf jaar bezig) Maar wel iets heel fijns, ik denk dat we nu pas echt kunnen beginnen met de therapie.

Ik vond het zo'n bijzonder gevoel. Voor het eerst was ik echt ontspannen zonder dat ik mezelf heb gedrogeerd :')

.

**Geplaatst**: 07-06-14 10:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 10:54

Wat een goed nieuws Switchshadow! Een klik met je psycholoog is zo belangrijk. Hopelijk blijft het nu de goede kant op gaan.

De reden waarom ik niets durf te vertellen is er natuurlijk niet zomaar. Ik heb er grens tot waar ik mensen toelaat en niet verder. Er is te veel gebeurd door mensen die wel dichtbij stonden, dat ik die pijn niet meer wil voelen. De psycholoog is de enige die ik (bijna) alles vertel.

**Geplaatst**: 07-06-14 11:04

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 11:04

Ja het is zeker belangrijk, we liepen maar vast en vast en snapten het beide niet meer.
Ik zou overgeplaatst worden naar een ggz instelling om het daar dan maar af te maken, maar goed, toen zag ik er dus verschrikkelijk tegenop en heb alles opgeschreven hoe ik dacht en voelde (iets wat ik heel moeilijk vind, ik heb moeite met beschrijven of het waarnemen van gevoel). Dat heeft echt een opening gemaakt. Beide blij. Dus blijf nu gewoon bij dezelfde persoon.

Jou reden begrijp ik helemaal. Bij mij is het ook die reden, maar heeft het ook met opvoeding te maken. Het is er bij mij gewoon ingestampt dat alles wat ik zei niet goed was of aanstellerij.
Dat zorgt er echt voor dat ik blokkeer bij het praten. Gelukkig werkt schrijven inmiddels na een jaar oefenen erg goed.

**Geplaatst**: 07-06-14 11:18

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 11:18

Idem hier switchshadow.. Zelfde reden.. :(:)

**Geplaatst**: 07-06-14 11:21

Geplaatst: 07-06-14 11:21

Met de nodige tijd en oefening zal het voor jou ook wel gemakkelijker worden om je gevoel waar te nemen en te beschrijven. Ik heb daar ook veel moeite mee gehad. Door het toch te proberen lukt het mij toch al beter...

Vervelend dat je vertrouwen geschonden is door mensen die dicht bij je stonden. Wat ik vroeger soms deed was eerst even polsen als het ware over hoe mensen over bepaalde situaties dachten. En afhankelijk daarvan besliste ik dan of ik iets vertelde of niet. Nu doe ik dat niet meer, heb ook minder het gevoel dat ik dat nodig heb. Net zoals met andere angsten is het een beetje kwestie van je er aan bloot te stellen, toch te proberen en door nieuwe ervaringen je angst overwinnen.
Wel goed dat jullie met je psycholoog kunnen praten en deze wel vertrouwen. Dat is al een eerste stap in de goede richting.

**Geplaatst**: 07-06-14 11:31

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 11:31

Idd ikkke, dat is precies de oefening die ik nu steeds krijg. Eerst de situatie tot op de bodem uitzoeken met de psycholoog, om vervolgens die angst te overwinnen en het te doen.
He, en nog een stomme vraag. Ik zou graag alle bagger ellende die ik heb meegemaakt willen vertellen aan psych, maar ik durf het steeds niet. Zou ik haar kunnen vragen of ik dit op mag schrijven en dit kan mailen? Of is dat stom? Ik weet dat ik het niet in m'n eentje kan verwerken, maar schaam me er zo voor, dat ik het niet vertel. Maar t zit me tegelijkertijd echt heel hoog..

**Geplaatst**: 07-06-14 12:43

Geplaatst: 07-06-14 12:43

Waarom zou dat stom zijn? Er zijn veel mensen die dingen opschrijven en dat dan meenemen naar hun psycholoog om te laten lezen.
Ik heb het zelf ook een tijd gedaan omdat het mij niet lukte er zo echt over te praten maar er wel zoveel was waar ik moeite mee had. Ik heb op die manier dingen aangegeven die ik in al die tijd ervoor nooit had kunnen of durven zeggen. Het maakte een aantal dingen denk ik ook gewoon duidelijker.
Als je denkt dat dat jou kan helpen, niet twijfelen, maar gewoon doen. Je hoeft het niet noodzakelijk te mailen naar je psycholoog, je kan het ook gewoon meenemen of samen afspreken hoe jullie dat willen doen. Maar in elk geval: het is zeker niet stom!

**Geplaatst**: 07-06-14 18:23

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 07-06-14 18:23

Jolien, ik beschouw mijzelf ook zeker als een gewoon persoon. Maar ik ben bang dat anderen dat dan niet meer gaan doen. En als ik eerlijk ben schaam ik mij er ook heel erg voor. Misschien omdat ik niet altijd serieus genomen ben door hulpverleners waardoor ik mij er alleen nog maar meer om ging schamen. Ondertussen begint dat zich wel al weer af te bouwen en er zijn nu een paar mensen meer die er van weten.
Ook zijn er genoeg mensen geweest die zeiden; als er iets is mag je altijd langskomen! Dat zijn natuurlijk vrienden die je moet koesteren maar hulp aannemen is niet echt mijn ding. Ik wil niet anderen lastig vallen en ja misschien lachen ze mij wel uit (net als mijn vorige psycholoog).

SwitchedShadow, dat niet aanstellen en niets is goed herken ik heel erg. Als ik steun probeer te zoeken bij diegene waar ik woon is het altijd; nou eeehh nu even niet zo sip meer doen en ga even wat doen! Ja, was dat maar zo makkelijk.

Suus, als het jou helpt zou ik zeker het opschrijven! En inderdaad of mailen of meenemen naar een gesprek en dan samen doornemen. Ik denk dat je dan zoveel meer kwijt kan, dan wanneer je het gewoon verteld. Dus inderdaad niet twijfelen, maar gewoon doen.