HomeForums » Algemeen » [MWS] Mensenwelzijn en sport

Burn-out/depressie lotgenoten?

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird

Toevoegen aan eigen berichten
     
     
    pateeke
    Berichten: 2691
    Geregistreerd: 12-05-06

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-07-18 09:16

    Knert schreef:
    Ze is knap en spontaan, leuke moeder voor haar kinderen. Terwijl ik de boel niet op orde heb...

    Terwijl ik juist ook graag een steentje wil bijdragen, mee wil doen en wil meetellen. Maar niemand wil beledigen.


    Het is normaal dat we ons gaan vergelijken met anderen. Toch denk ik dat je je eigenlijk maar moeilijk met anderen kan vergelijken. Iedereen is verschillend en uniek, wat maakt dat vergelijken zo moeilijk is. Je vergelijkt twee verschillende zaken. Uiteraard zijn er verschilpunten en is de een beter in dit en de ander beter in dat.

    Jij draagt wellicht ook in verschillende dingen je steentje bij :).

    Iemand zei laatst tegen mij (en daar heb ikzelf veel aan gehad), dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. Zo simpel, zo waar, maar soms ook zo moeilijk om tevreden te zijn met wie je bent. Tuurlijk kan je middels therapie "aan jezelf werken" en zo zorgen dat je je beter in je vel gaat voelen en je minder last hebt van burn-out / depressie-klachten, maar uiteindelijk... als persoon ben je wie je bent en moet je niet veranderen. Probeer jezelf te aanvaarden zoals je bent, jezelf lief te hebben, goed voor jezelf te zorgen.
    Safiera

    Berichten: 7570
    Geregistreerd: 19-09-06
    Woonplaats: Duitsland

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-07-18 11:36

    pateeke schreef:
    Iemand zei laatst tegen mij (en daar heb ikzelf veel aan gehad), dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. Zo simpel, zo waar, maar soms ook zo moeilijk om tevreden te zijn met wie je bent. Tuurlijk kan je middels therapie "aan jezelf werken" en zo zorgen dat je je beter in je vel gaat voelen en je minder last hebt van burn-out / depressie-klachten, maar uiteindelijk... als persoon ben je wie je bent en moet je niet veranderen. Probeer jezelf te aanvaarden zoals je bent, jezelf lief te hebben, goed voor jezelf te zorgen.


    Dit.

    Jezelf lief vinden. Niet makkelijk, maar wel heel belangrijk. Goed voor jezelf zorgen. En inderdaad, acceptatie. Je kunt 'fouten' in je denken leren veranderen, wanneer iets je hindert kun je er aan werken. Maar de wortels van je eigen zijn... die zijn zoals ze zijn. Je kunt niet iemand anders worden.
    En soms betekent dat ook dat je dingen moet accepteren die minder mooi of leuk zijn.

    Sterkte aan degenen die het kunnen gebruiken.
    Anne.

    Berichten: 5152
    Geregistreerd: 02-08-08

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-07-18 22:17

    Ik kom weer éventjes onder mijn meelees-steen vandaan, zoals al eerder.. ivm meelezers kan ik niet heel veel kwijt over mijn verhaal (via pb uiteraard wel), maar ik ben opzoek naar iemand met ervaring met medicatie (AD) die zijn/haar (oprechte) ervaringen kan/wil delen en wat wil kletsen daarover via PB..
    Anoniem

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-07-18 22:22

    Je mag mij altijd pb
    Sturen.
    pateeke
    Berichten: 2691
    Geregistreerd: 12-05-06

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 19-07-18 22:29

    Je mag mij ook een PB doen als je dat wil
    Vala

    Berichten: 6728
    Geregistreerd: 31-05-05
    Woonplaats: Werkendam

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 08:17

    Mij ook Anne
    Cayenne
    Crazy Bird Lady en onze Berichtenkampioen!

    Berichten: 114080
    Geregistreerd: 08-08-03
    Woonplaats: Haaren (NB)

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 08:30

    Anne: Je mag mij ook altijd een pb sturen als je wilt.

    Ik zit nu bijna 2 weken aan de Efexor en afgezien van wat misselijkheid doe ik het er eigenlijk best heel goed op. Mijn gevoel is iets stabieler en de ergste pieken en dalen zijn er vanaf. Tot nu toe valt het me dus alles mee, want ik had er aardig wat horrorverhalen over gehoord en was gewaarschuwd voor best heftige bijwerkingen.
    Voorheen heb ik Fluoxetine gehad en dat beviel ook goed, maar de laatste keer werkte dat niet meer.
    Voor de zekerheid slik ik er wel magnesium naast omdat ik last had van extra vermoeide spieren.

    Pateeke, helemaal waar! In essentie mag je altijd blijven wie je bent. Uniek!
    Lieszje
    Berichten: 7220
    Geregistreerd: 13-10-08

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 10:34

    Ik kom me ook 'graag' melden hier..
    Zo'n acht jaar geleden zat ik er helemaal doorheen en wilde ik niet meer.
    Door therapie etc. ben ik er destijds uitgekomen.
    Een paar jaar ging het goed maar de laatste paar jaar gaat het op en af, hulp heb ik inmiddels niet meer..

    Vorig jaar is er een burn out vastgesteld maar ben ik gewoon doorgegaan met alles..
    Na een paar pittige maanden ging het weer wat beter.
    Rond April ging het weer bergafwaarts, ik werd weer meer moe, kreeg mezelf niet meer aan het sporten en begon mijn opleiding en werk wat te verwaarlozen.
    In Mei kreeg ik wat met één van mijn beste vriend en dat was echt een lichtpuntje.
    Maar voelde steeds alsof ik mijn leven niet op orde had en er toch nog niet helemaal klaar voor was..
    Door mijn examens en gedoe op werk ging het steeds slechter en slechter, herkende mezelf ook steeds minder.
    Afgelopen dinsdag is mijn relatie uitgegaan, ben er kapot van maar het geeft op één of andere manier ook rust.
    Ik vind het genoeg geweest en heb een afspraak bij de dokter gemaakt voor psychische hulp..

    Sorry voor het lange verhaal :+
    Maar moet het even kwijt :o
    Janneke2

    Berichten: 23646
    Geregistreerd: 28-02-13
    Woonplaats: Ergens in Drenthe

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 10:36

    Melisssx schreef:
    Ik ben nog maar iets van drie keer naar mijn nieuwe psycholoog geweest.. Het werkt alleen niet. Ik ben best wel gesloten en doe ook alsof er niks aan de hand is, omdat ik erover praten confronterend vind. Ik ben dus echt iemand nodig die daar doorheen prikt maar dat doet ze absoluut niet. Eigenlijk wil ik ook gewoon helemaal even stoppen en even rust aan mijn hoofd, dus ik denk dat dat het wordt. Blijf ik wel op die andere wachtlijst staan.

    ...mijn ervaring: naarmate jij assertiever bent mbt wat je wil, wat jij vindt dat moet gebeuren en wat jij nodig hebt, is de kans op succes groter.
    Aan de andere kant: misschien ben je ook wel te hard voor jezelf.
    Ik heb een hekel aan het zinnetje, dat vroegah veelvuldig door (slechte!) therapeuten werd uitgesproken "dat is weerstand, daar moet je doorheen...!"
    Jij vindt het confronterend om over bepaalde zaken te spreken.
    Dat mag wat mij betreft best weerstand heten, maar laat het helder zijn dat iedere weerstand een functie heeft. Kijken naar de functie werkt langzamer, maar het resultaat is vele malen beter.
    Een confrontatie aangaan kan zinnig zijn - maar doe het svp alleen als je gezonde verstand je ingeeft dat het gevaar, de kans op schade etc etc beperkt is.
    ...of wellicht is de 'weerstand' dat je op dit moment gewoon geen zin hebt, vakantie wil. Dat is op zichzelf genomen prachtig.
    (Of wellicht is de 'weerstand' dat je haar nog niet echt vertrouwt - en bouwt zij het vertrouwen niet op via heftige gesprekken, waar op zichzelf ook veel voor te zeggen is...)
    Citaat:
    Ik merk nu ik vakantie heb en ik veel alleen ben ik het moeilijker vind om positief te blijven denken. Ik verveel me en dan ga ik nadenken op een negatieve manier. Ik ben er nog niet uit hoe ik dat kan voorkomen. Vroeger kon ik mij prima vermaken in mijn eentje en nu lukt me dat gewoon niet meer zonder somber te worden.

    Verveling is een >;) interessant verschijnsel. Aan de ene kant kan dagdromen, lekker niksen, 'wat rommelen' erg goed "werken". Het hele woord 'vakantie' betekent zoiets als 'leeg maken', tenminste je agenda en liefst dus ook je hoofd.
    Aan de andere kant: verveling kan ook straf zijn. Schoolkinderen, gevangenen etc kunnen hier van meepraten.
    En bedenk: heel veel dingen die je 'denkt' zijn vooral gevoel. Het is dus mogelijk dat de afwezigheid van bezigheden maakt dat je rotgevoel niet kunt wegstoppen.
    ..."een soort van meditatie", zogezegd.
    Vanuit meditatief perspectief zou ik zeggen: probeer het te accepteren als 'dit klotegevoel is dus nog niet weg, het zij zo' en uiteraard ben jij meer dan het rotgevoel dat momenteel nog bij jou hoort. Door er niet tegen te vechten bespaar je jezelf veel energie. 'Het rotgevoel is niet compleet weg, maar hmmm: ik heb ergens toch ook wel zin in een wandeling, of...'
    Anoniem

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 13:29

    Lieszje schreef:
    Ik kom me ook 'graag' melden hier..
    Zo'n acht jaar geleden zat ik er helemaal doorheen en wilde ik niet meer.
    Door therapie etc. ben ik er destijds uitgekomen.
    Een paar jaar ging het goed maar de laatste paar jaar gaat het op en af, hulp heb ik inmiddels niet meer..

    Vorig jaar is er een burn out vastgesteld maar ben ik gewoon doorgegaan met alles..
    Na een paar pittige maanden ging het weer wat beter.
    Rond April ging het weer bergafwaarts, ik werd weer meer moe, kreeg mezelf niet meer aan het sporten en begon mijn opleiding en werk wat te verwaarlozen.
    In Mei kreeg ik wat met één van mijn beste vriend en dat was echt een lichtpuntje.
    Maar voelde steeds alsof ik mijn leven niet op orde had en er toch nog niet helemaal klaar voor was..
    Door mijn examens en gedoe op werk ging het steeds slechter en slechter, herkende mezelf ook steeds minder.
    Afgelopen dinsdag is mijn relatie uitgegaan, ben er kapot van maar het geeft op één of andere manier ook rust.
    Ik vind het genoeg geweest en heb een afspraak bij de dokter gemaakt voor psychische hulp..

    Sorry voor het lange verhaal :+
    Maar moet het even kwijt :o

    Welkom. En van constant over je grenzen gaan raak je ook doodop. Denk dat je een geode stap maakt richting hulpverlening, om oa uit te zoeken waarom je zo over je grens gaat :)
    Janneke2

    Berichten: 23646
    Geregistreerd: 28-02-13
    Woonplaats: Ergens in Drenthe

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 14:06

    Van moj ook welkom, Lieszje!

    Goed om om psychische hulp te vragen!
    Maar mijn tip luidt: vraag ook om een lichamelijke diagnose. Ik heb die destijds vannde orthomoleculaire arts (www.mbog.nl) gehad.

    Reden: veel mensen worden depressief tijdens of na een periode met veel stress. Ons stresssysteem is niet bedoeld voor 'stressoren' die maanden, jarenlang duren. De psychologische aanpak kan beslist zinnig zijn, maar het heeft ook zin om te weten waar je lichamelijk staat.
    Wel een burn out hebben maar toch doorgaan - oej....

    Mijn psycholoog adviseerde ooit 'medicijnen', de gebruikelijke artsen keken wat wazig toen ik meldde dat ik mijn cortisolgehalte wilde weten. Bij een gebrek aan het stresshormoon cortisol werken de meeste AD niet of nauwelijks (maar kun je wel de bijwerkingen krijgen).

    En nu maar op naar een leven dat echt leuk gaat worden, ipv jou uit te putten...!
    Safiera

    Berichten: 7570
    Geregistreerd: 19-09-06
    Woonplaats: Duitsland

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 14:31

    Welkom en sterkte Lieszje! Goed dat je de stap gezet hebt naar hulp.
    Lijkt me wel heftig, een relatie met een goede vriend (fijn! leuk!) die dan uit gaat... kans dat de vriendschap ook kwijt is...?
    Je klinkt als een enorm sterke vrouw. Én al een keer een depressie overwonnen, én 'doorgaan' als het tegen zit. Respect.

    Janneke2: Interessant stukje over die cortisol. Bij mij hebben AD nooit gewerkt (ja, averechts...) maar dit zou er dus mee te maken kunnen hebben.
    Anomien
    Berichten: 8021
    Geregistreerd: 10-11-09
    Woonplaats: Ommen

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 15:19

    pateeke schreef:
    Knert schreef:
    Ze is knap en spontaan, leuke moeder voor haar kinderen. Terwijl ik de boel niet op orde heb...

    Terwijl ik juist ook graag een steentje wil bijdragen, mee wil doen en wil meetellen. Maar niemand wil beledigen.


    Het is normaal dat we ons gaan vergelijken met anderen. Toch denk ik dat je je eigenlijk maar moeilijk met anderen kan vergelijken. Iedereen is verschillend en uniek, wat maakt dat vergelijken zo moeilijk is. Je vergelijkt twee verschillende zaken. Uiteraard zijn er verschilpunten en is de een beter in dit en de ander beter in dat.

    Jij draagt wellicht ook in verschillende dingen je steentje bij :).

    Iemand zei laatst tegen mij (en daar heb ikzelf veel aan gehad), dat ik gewoon mag zijn wie ik ben. Zo simpel, zo waar, maar soms ook zo moeilijk om tevreden te zijn met wie je bent. Tuurlijk kan je middels therapie "aan jezelf werken" en zo zorgen dat je je beter in je vel gaat voelen en je minder last hebt van burn-out / depressie-klachten, maar uiteindelijk... als persoon ben je wie je bent en moet je niet veranderen. Probeer jezelf te aanvaarden zoals je bent, jezelf lief te hebben, goed voor jezelf te zorgen.



    Ik zal hier eens wat vaker aan denken... dank je!
    Lieszje
    Berichten: 7220
    Geregistreerd: 13-10-08

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 15:23

    Bedankt allemaal :)

    Heb nu een avonddienst maar ben nu al verschrikkelijk moe :+

    Heb vorig jaar wel bloedwaardes laten nakijken, daar was toen niks mis mee.
    Merk gewoon dat mijn lichaam 'op' is als ik niet lekker in mijn vel zit..
    Een paar maanden geleden kon ik voor mijn gevoel de hele wereld aan en nu wil ik het liefste alleen maar slapen totdat alles beter is..

    Ben het gewoon een beetje zat dat ik zo blijf hangen.
    Vraag me soms ook weleens af waarom ik er acht jaar geleden niet een eind aan heb gemaakt..

    Mijn ex wilt wel graag vrienden blijven en er voor me zijn..
    Hij had het er ook echt moeilijk mee.
    Maar weet nu gewoon niet of dat verstandig is.
    Denk dat ik me nu maar op mijn eigen leven moet gaan richten en later moet kijken hoe en wat.
    Anoniem

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 15:31

    Lieszje schreef:
    Bedankt allemaal :)

    Heb nu een avonddienst maar ben nu al verschrikkelijk moe :+

    Heb vorig jaar wel bloedwaardes laten nakijken, daar was toen niks mis mee.
    Merk gewoon dat mijn lichaam 'op' is als ik niet lekker in mijn vel zit..
    Een paar maanden geleden kon ik voor mijn gevoel de hele wereld aan en nu wil ik het liefste alleen maar slapen totdat alles beter is..

    Ben het gewoon een beetje zat dat ik zo blijf hangen.
    Vraag me soms ook weleens af waarom ik er acht jaar geleden niet een eind aan heb gemaakt..

    Mijn ex wilt wel graag vrienden blijven en er voor me zijn..
    Hij had het er ook echt moeilijk mee.
    Maar weet nu gewoon niet of dat verstandig is.
    Denk dat ik me nu maar op mijn eigen leven moet gaan richten en later moet kijken hoe en wat.

    Als je nu al zo moe bent, waarom meld je je dan niet ziek? :)
    Lieszje
    Berichten: 7220
    Geregistreerd: 13-10-08

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 15:37

    Om een lang verhaal kort te maken.
    Ik word heel erg in de gaten gehouden op werk.
    Heb bezwaar tegen een beoordeling ingedient (één van de redenen waardoor ik gestresst ben).
    Heb wel aangegeven dat het niet heel erg goed gaat, maar als ze kunnen proberen ze mij weg te krijgen om valse redenen.
    Maar wil er verder niet teveel over zeggen op internet, pb sturen mag altijd..
    geerte

    Berichten: 6993
    Geregistreerd: 26-11-06
    Woonplaats: Amersfoort

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 17:19

    Hoi, al een tijdje niet gereageerd maar wel steeds meegelezen. Hier gaat het niet zo goed. Sommige dagen kan ik gewoon werken en andere dagen kan ik niet eens meer naar de keuken lopen van de pijn die de stress veroorzaakt. Ben nog steeds aan het wachten op de therapie. Ik voel mij vaak zo eenzaam, het gevoel dat je er helemaal alleen voor staat en je iedereen tot last bent. En dan moet ik praten van mensen maar het lukt mij niet om dingen uit te leggen waardoor er onbegrip komt. Sorry klaagpost weer over, moest het even ergens kwijt.
    Anoniem

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 20-07-18 17:38

    Eenzaamheid herken ik heel goed.
    Caitlin_K
    Berichten: 3792
    Geregistreerd: 04-05-11

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 24-07-18 21:47

    Ik heb het topic doorgelezen, en allereerst wat heftig allemaal.

    Om een lang verhaal kort te maken, 2 jaar terug ben ik mijn moeder verloren. Deze gebeurtenis heeft zoveel impact op mijn leven gehad (ik was toen 18, bijna 19). Wel, ik ben toen gewoon ´verder gegaan,´ met mijn leven. Wel wat dipjes hier en daar gehad, maar nog nooit zo´n lange als nu.

    In de twee jaar is er veel gebeurd, verhuizing van stiefvader, naar biologische vader, en weer terug. Ruzies, drama en nog meer drama.

    Sinds enkele weken voel ik mij vermoeid heb regelmatig knallende koppijn. Naar mijn werk ga ik met tegenzin (ik werk in de zorg). Ook naar de paarden, naar vriendinnen, naar evenementen. Het lijkt allemaal ´leuk´, maar ik ga er met onwijze tegenzin en een naar gevoel in mijn buik heen. Ik doe dingen maar half, het perfect doen lukt niet. Ik kan het niet meer opbrengen. Ik kan het gewoon niet. In iedergeval, ik heb nu continu huilbuien, voel mij vreselijk. Als er maar iemand boe zegt, reageer ik overemotioneel. Als iemand (als voorbeeld, mijn stalgenoot appt dat ik hooinetjes te vol waren), voel ik me waardeloos. Ik kan niet eens een hooinet vullen, bv. Ik schiet gelijk in de verdediging, maar uiteindelijk komt het er voor mij op neer dat ik het niet kan. Ik voel me vreselijk alleen. Ik wil namelijk niemand tot last zijn. Overigens probeer ik gewoon door te gaan met alles, met een glimlach op mijn gezicht, maar ik heb niet het idee dat het mij daadwerkelijk plezier brengt of dat ik er van kan genieten.

    Ga nu maar toch even de huisarts bellen voor een gesprekje. -O-
    Vala

    Berichten: 6728
    Geregistreerd: 31-05-05
    Woonplaats: Werkendam

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 24-07-18 21:50

    Goed dat je dat gaat doen Caitlin! Vertel je huisarts alles wat je dwarszit. Het is ook niet zo gek dat het je nu allemaal teveel wordt.
    Dikke knuffel en veel sterkte!
    Anoniem

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 25-07-18 09:17

    Hoop dat je snel terecht kan caitlin
    Damon26

    Berichten: 169
    Geregistreerd: 14-02-11

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 22:54

    Ik was altijd een stille meelezer van dit topic maar nu wordt het tijd om ook iets te posten want op dit moment gaat het niet zo lekker.

    In het verleden heb ik last van depressies en in sommige periodes last van suïcidale gedachten gehad. Het is een hele tijd goed gegaan, ik had een baan gevonden waar ik het super naar mijn zin heb met leuke collega's, waar ik elke dag met veel plezier naar toe ga en wat me echt nieuwe energie geeft.

    Maar nu heb ik te horen gekregen dat mijn contract niet meer verlengd kan worden en ik geen vast contract kan krijgen, tot groot verdriet van mij en mijn collega's .

    Dit heeft meer bij mij teweeg gebracht dan ik in eerste instantie dacht. Mijn vrije dagen bestaan op dit moment uit huilen en op de bank of bed liggen. Ik dacht dat het vanzelf weer wat beter zal gaan, maar het wordt steeds erger, ik eet nauwelijks meer en er komt nu ook automutilatie bij kijken. Ik durf dan ook niet te denken aan wat er gebeurt als ik straks geen werk meer heb en thuis kom te zitten. Ik heb wel mensen om me heen die hun best doen om te helpen en me te begrijpen, maar ik voel me desondanks heel eenzaam, alleen, onbegrepen, boos, verdrietig en radeloos.

    sorry voor het lange verhaal, maar ik moet het echt even kwijt.
    pateeke
    Berichten: 2691
    Geregistreerd: 12-05-06

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 26-07-18 23:27

    Welkom Damon.
    Begrijp ik het goed dat je uit eerdere moeilijke periodes bent geraakt door je fijne werk? Zo ja, wat op je werk heeft jou geholpen om uit die moeilijke periodes te raken? Zo nee, wat heb je dan gedaan waardoor je je in het verleden weer beter ging voelen?

    Als een fijne baan wegvalt, kan dat een heleboel met zich meebrengen. Gelukkig zijn er meerdere fijne werkplekken. Wie weet vind je een nieuwe leuke werkplek waar je je ook goed voelt.
    Lieszje
    Berichten: 7220
    Geregistreerd: 13-10-08

    Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-18 11:18

    Hoe gaat het met je Damon?
    Heb een aantal jaar geleden een beetje in hetzelfde schuitje gezeten.
    Alleen deed het mij toen wel goed om even werkloos te zijn..

    Ik ben vandaag naar de dokter geweest voor een doorverwijzing voor psychische hulp.
    Op dit moment gaat het wel redelijk, ben denk ook 'opgelucht' dat ik eindelijk de stap weer heb gezet..
    Kan over ongeveer een maand terecht dus valt gelukkig nog mee :)
    Safiera

    Berichten: 7570
    Geregistreerd: 19-09-06
    Woonplaats: Duitsland

    Link naar dit bericht Geplaatst: 01-08-18 11:37

    Hoe gaat het nu met je Geerte? Wat voor therapie ga je doen? Herkenbaar dat er dagen zijn dat zelfs door het huis lopen te veel is... ;(

    Caitlin_K: Heb je inmiddels een afspraak gemaakt bij de huisarts?

    Welkom Damon, sterkte ook!

    Lieszje: Wat goed dat je geweest bent! Heb je een fijne huisarts getroffen?

    Ik heb een fijne muziektherapeut/coach waar ik echt wat aan heb; ik ga er in de regel beter weg dan hoe ik kwam. Gisteravond een erg heftige sessie gehad, maar voelde me dus wel veilig genoeg om alles open te vertellen. Verder gaat het extreem wisselend. Morgen een evaluatiegesprek met de psychiater.
    HomeForums » Algemeen » [MWS] Mensenwelzijn en sport