Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-06-18 11:03

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-06-18 11:03

Dingen leren herkennen is beslist nuttig - al kan het frustrerend zijn. (In een depressie kun je binnen 1 seconde 10 minder ideale dingen denken.... Ga je daar op letten is de valkuil 'dit is veeeel te veel, dit lukt nooit' levensgroot aanwezig.)

Maar herkennen en er zo snel mogelijk beleid op maken werkt wel.

En wat mij betreft: zowel bij depressie als burn out geldt, dat het ook lichamelijke aandoeningen zijn, die de psyche beïnvloeden.

Het 'beleid' is in mijn ervaring belangrijker dan de psychische zaken.
Bijvoorbeeld 'ik krijg hoofdpijn' of 'ik ga snauwen' - okee, hier zit een grens. Stoppen, gaan liggen, slapen, muziek luisteren of mediteren. (Of een wandeling maken, een vriendin opbellen of huilen.)

'Stoplichten' klinkt mij in de oren als gradaties aanbrengen: 'hm, het is slechts oranje, ik kan nog wel even'.
....als het gaat om grenzen herkennen en dan de zaken aanpassen zie ik daar het nut niet van.
'Wees blij dat hij de grens al herkent als het pas oranje is' - maar stoppen is krek zo hard nodig.

**Geplaatst**: 10-06-18 12:04

Geplaatst: 10-06-18 12:04

Janneke2 schreef:
Dingen leren herkennen is beslist nuttig - al kan het frustrerend zijn. (In een depressie kun je binnen 1 seconde 10 minder ideale dingen denken.... Ga je daar op letten is de valkuil 'dit is veeeel te veel, dit lukt nooit' levensgroot aanwezig.)

Maar herkennen en er zo snel mogelijk beleid op maken werkt wel.

En wat mij betreft: zowel bij depressie als burn out geldt, dat het ook lichamelijke aandoeningen zijn, die de psyche beïnvloeden.

Het 'beleid' is in mijn ervaring belangrijker dan de psychische zaken.
Bijvoorbeeld 'ik krijg hoofdpijn' of 'ik ga snauwen' - okee, hier zit een grens. Stoppen, gaan liggen, slapen, muziek luisteren of mediteren. (Of een wandeling maken, een vriendin opbellen of huilen.)

'Stoplichten' klinkt mij in de oren als gradaties aanbrengen: 'hm, het is slechts oranje, ik kan nog wel even'.
....als het gaat om grenzen herkennen en dan de zaken aanpassen zie ik daar het nut niet van.
'Wees blij dat hij de grens al herkent als het pas oranje is' - maar stoppen is krek zo hard nodig.

Zover ik de stoplichtmethode ken, bestaat dit inderdaad uit het in kaart brengen van wat de tekenen zijn dat je aan je grens komt of erover gaat. Wat doe je wanneer je in groen zit en alles goed is? Hoe kan je dat zelf herkennen en hoe kunnen anderen dat herkennen? Wat doe je wanneer je in oranje zit? Wat zijn tekenen dat het minder goed gaat, dat je aan je grens zit of er over aan het gaan bent? Wat heb jij op dat moment nodig om van oranje terug naar groen te gaan? Wat kunnen anderen doen als je in oranje bent om je terug naar groen te helpen? Wat zijn tekenen dat je in crisis (rood)? Hoe kan je dat zelf herkennen en hoe herkennen anderen het? Wat helpt je op een moment dat je in crisis bent? Het heeft imo dus vooral te maken met je grenzen te leren kennen het het mogelijk te maken om op tijd te stoppen zodat je niet in crisis gaat.

Ik ken je vriend natuurlijk niet en weet dus niet of dit hem zou kunnen helpen, maar het leren herkennen van je grenzen en leren om op tijd een stapje terug te zetten, is imo niet verkeerd en zelfs heel nuttig. Of het voor hem gaat werken op deze manier is natuurlijk een andere vraag; deze methode zal sommige mensen helpen en anderen weer niet.
In psycho-educatie cursussen / cursussen waarin ervaringsdeskundigen worden opgeleid wordt er wel regelmatig gewerkt met een WRAP (Wellness Recovery Action Plan) en hoe dat ingezet kan worden (voor de ervaringsdeskundige zelf, maar ook voor anderen). Zo'n WRAP is vergelijkbaar met de stoplichtmethode (stoplicht is een iets eenvoudigere variant voor zover ik weet).

**Geplaatst**: 10-06-18 15:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-06-18 15:26

Hier gaat het ondertussen al wat beter. De paniekaanvallen en hevige huilbuien lijken weer volledig gekalmeerd te zijn. Ben wel nog heel wispelturig en bang dat ik nu terug een euforische episode krijg of weer op auto-piloot ga leven. Even hopen van niet dus en het nu gewoon zo blijft, sensibel, maar niet te. Heb morgen mijn eerste examen, ik heb al bijna elke examenperiode hevige paniekaanvallen gehad. Nu dus écht hopen van niet.

**Geplaatst**: 10-06-18 17:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-06-18 17:13

Dat klinkt goed Calipsolover. Hopelijk kun je dit volhouden.

Weet iemand misschien hoe lang het duurt voordat een verhoging in medicatie aanslaat?

**Geplaatst**: 10-06-18 17:19

Geplaatst: 10-06-18 17:19

4-6 weken.... :(:)

**Geplaatst**: 10-06-18 17:25

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-06-18 17:25

Hier heel wisselend, vandaag helaas een mindere dag. Spanningshoofdpijn en pijn in mijn kaken. En ik voel me somber. Gisteren ging het best goed dus daar probeer ik me maar aan vast te houden.

**Geplaatst**: 10-06-18 17:44

Geplaatst: 10-06-18 17:44

kerstkransje schreef:
4-6 weken....

Hmm, daar zit ik bijna op. Ik voel me eerder ellendiger dan een maand of 2 terug dan beter. De angsten komen ook weer heel erg om de hoek kijken en daar heb ik, zelfs met mijn burn-out, al lang geen last meer van gehad. Ik pieker over alles, zie overal tegenop. Moet morgen bijvoorbeeld met de auto naar de garage, en daar ben ik nog nooit geweest. Zit er al een week over in.

**Geplaatst**: 13-06-18 12:21

Geplaatst: 13-06-18 12:21

Je wekker gaat, je stapt uit bed.
Eerst even douchen, dan naar de zonnebank.
Daar lig je ontspannen.
Na het zonnen besluit je in je eentje een cappuccino te drinken bij dat hippe koffietentje naast de zonnestudio waar je nog nooit bent geweest. Er is verder niemand behalve de barista. Terwijl je geniet van je koffie maak je met hem een kletspraatje. Daarna fiets je naar huis. Je rijd langs de glas- en papierbak en besluit ook maar direct even die gigantische berg papier en lege flessen die in de gang liggen weg te brengen. Wat een opluchting, dat je dat niet eerder hebt gedaan is je een raadsel. Je ergerde je er al weken aan. Eenmaal thuisgekomen tref je een behoorlijke bende aan. Tja, dat ook maar eens opruimen. Nadat je neuriënd de benedenverdieping weer netjes hebt gemaakt, maak je voor jezelf een verse muntthee en een salade met gerookte makreel. Je gaat op de bank zitten en opeens daagt je iets...

Je hebt energie! Je hebt bovenstaande dingen in een adem gedaan zonder erover na te denken. Je hebt je de hele ochtend al geen zorgen gemaakt. Nergens over. Je bent koffie gaan drinken in je eentje in een lege koffietent waar je nog nooit bent geweest én hebt ook nog eens een leuk praatje gemaakt met de hippe jongen achter de bar. Om nog niet eens te hebben gesproken over het opruimen en wegbrengen van alle troep. Hier had je een dag geleden nog totaal geen puf of energie voor. Je kwam zelfs nauwelijks de bank af. $*\o/*$

Even een verhaaltje voor jullie! Om te laten weten dat het eindelijk wat beter met mij gaat. Of de verhoging van mijn medicatie eindelijk is aangeslagen, of dat het iets anders is weet ik niet. Ik ben er in ieder geval super blij mee.

En toch ga ik zo lekker even een dutje doen. Niet te veel in een keer

**Geplaatst**: 13-06-18 12:23

Geplaatst: 13-06-18 12:23

Maanlicht schreef:
Je wekker gaat, je stapt uit bed.
Eerst even douchen, dan naar de zonnebank.
Daar lig je ontspannen.
Na het zonnen besluit je in je eentje een cappuccino te drinken bij dat hippe koffietentje naast de zonnestudio waar je nog nooit bent geweest. Er is verder niemand behalve de barista. Terwijl je geniet van je koffie maak je met hem een kletspraatje. Daarna fiets je naar huis. Je rijd langs de glas- en papierbak en besluit ook maar direct even die gigantische berg papier en lege flessen die in de gang liggen weg te brengen. Wat een opluchting, dat je dat niet eerder hebt gedaan is je een raadsel. Je ergerde je er al weken aan. Eenmaal thuisgekomen tref je een behoorlijke bende aan. Tja, dat ook maar eens opruimen. Nadat je neuriënd de benedenverdieping weer netjes hebt gemaakt, maak je voor jezelf een verse muntthee en een salade met gerookte makreel. Je gaat op de bank zitten en opeens daagt je iets...

Je hebt energie! Je hebt bovenstaande dingen in een adem gedaan zonder erover na te denken. Je hebt je de hele ochtend al geen zorgen gemaakt. Nergens over. Je bent koffie gaan drinken in je eentje in een lege koffietent waar je nog nooit bent geweest én hebt ook nog eens een leuk praatje gemaakt met de hippe jongen achter de bar. Om nog niet eens te hebben gesproken over het opruimen en wegbrengen van alle troep. Hier had je een dag geleden nog totaal geen puf of energie voor. Je kwam zelfs nauwelijks de bank af. $*\o/*$

Even een verhaaltje voor jullie! Om te laten weten dat het eindelijk wat beter met mij gaat. Of de verhoging van mijn medicatie eindelijk is aangeslagen, of dat het iets anders is weet ik niet. Ik ben er in ieder geval super blij mee.

En toch ga ik zo lekker even een dutje doen. Niet te veel in een keer

Hey super! Wat leuk $*\o/*$ Hopelijk blijf je dit volhouden. Iets wat ik heb beseft is dat je er nooit uit komt als je het zelf niet wilt of probeert!

**Geplaatst**: 13-06-18 12:34

Geplaatst: 13-06-18 12:34

Fijn dat het beter gaat

Grappig is dat moment van besef altijd he, dat je ineens denkt, hey, vandaag/gisteren/afgelopen week heb ik het anders gedaan! Heerlijk is dat

Hier is het helaas sinds begin deze week helemaal mis. Ik voelde me de laatste paar weken al niet zo goed. Maar dat had een reden, kon ik plaatsen en dat kon ik handelen.
Maar nu, wow, ik ben helemaal uit het veld geslagen, ik wil alleen maar huilen, voel me compleet waardeloos. Gevoelsmatig voel ik me gewoon zo slecht, en ik weet niet zo goed wat ik er mee aan moet. In mijn hoofd wil het wel, dat is misschien nog mijn redding.

En ik zal het alleen moeten doen, want mijn peut gaat een maand op vakantie. En daar baal ik van, want ik wil er hard voor vechten, maar ik vecht al zo lang en ondanks dat het de afgelopen tijd beter ging, ben ik zo bang dat ik terug zal blijven vallen. Dat ik niet kan doen wat ik wil doen. Dat mijn lijf en mijn gevoel niet mee werken. En stelde ik nou absurde doelen, maar nee, ik stel hele normale doelen. Studie halen, werken, beetje paardrijden, stormchasen. Maar zelfs paardrijden is nu gewoon niet te doen. Eigenlijk vrijwel niks, want de tranen zitten constant achter mijn ogen. En ik ben zo moe, mn energie is zo laag...

Ik heb mijn vriend uitgelegd dat mijn hoofd me altijd geholpen heeft, maar dat mijn gevoel, mijn kompas kapot is. En dat is misschien raar, want mijn gevoel lijkt meestal te kloppen, maar nu, dit waardeloze gevoel, dat klopt niet. En dat is zo poedersuiker, want ik ging de laatste tijd echt prat op mijn gevoel, ik kon er op vertrouwen, op terugvallen. Maar dat vertrouwen heeft een deuk opgelopen, want dit gevoel brengt me zelfs weer aan de rand van de afgrond, ik twijfel zelfs wel eens of ik hier nog wel wil zijn. Want het vechten is zo zwaar, dat opgeven soms de enige uitweg lijkt...

**Geplaatst**: 13-06-18 13:20

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-06-18 13:20

Ahh Jolien, wat balen zeg.. ik ken het helaas maar al te goed. Meestal kun je vertrouwen op je hoofd, maar soms ineens niet. Je mag mij altijd even een berichtje sturen, ook via Facebook.

Ik denk aan je

**Geplaatst**: 13-06-18 15:13

Geplaatst: 13-06-18 15:13

Hoi, ik kom me hier ook melden.
Vanaf begin januari dit jaar zit ik thuis met een burnout/depressie/angststoornis.
Met behulp van antidepressiva en gesprekken met een GGZ medewerker ben ik na veel vallen en opstaan zo'n 5 weken geleden weer begonnen met mijn oude baan (de baan voor mijn baan waar ik de burnout kreeg).
Ik kon beginnen met 2x 3 uurtjes per week en opbouwen op mijn eigen tempo.
Helaas wordt ik steeds meer uren ingepland zonder overleg waar ik erg veel stress door ondervind.
Ik geef dit wel aan maar neem dan toch meer uren op me dan goed voor me is.
Nu gaat het weer heel snel bergafwaarts met mij.
Ik heb last van paniekaanvallen, hyperventileren en continu huilen.
Ik ben de controle weer kwijt over mijn lichaam en gevoelens, terwijl het juist zo goed ging voordat ik ging werken. Ik ben doodop en kan even helemaal niks meer.

Ik hoop hier mijn verhaal kwijt te kunnen en door elkaar te steunen toch weer een lichtpuntje te gaan vinden.

**Geplaatst**: 13-06-18 16:32

Geplaatst: 13-06-18 16:32

Maanlicht, wat fijn joh! Het is je gegund dat het zo blijft!
Joolien wat rot om te lezen. Het is voor mij ook een soort van schrikbeeld, dat je er nooit helemaal vanaf komt. Balen dat de peut vakantie heeft. De mijne heeft nu ook 3 weken vakantie, ik vind het maar niks....

KayC als ik het zo lees is het opbouwen veel te snel gegaan, begin januari diagnose en nu alweer zoveel uur aan het werk. Dat kan eigenlijk al helemaal nket met deze klachten. In mijn ogen dan. Geef goed je grenzen aan!

**Geplaatst**: 13-06-18 23:10

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-06-18 23:10

Maan: wat fijn!! Depressie gaat met bergen en dalen, geniet ervan dat je inziet hoe goed het die dag ging!! Hou dat vast.

Jolien: gatsie wat stom! Het ging zo goed.. wat fijn dat je vriend je zo steunt!

Ik heb eindelijk weer hulp gevonden! Nondeju wat duurt het lang zeg, maar morgen mag ik naar een nieuwe psycholoog en vrijdag naar de haptonoom. Nu doorzetten en die poedersuiker eens te boven komen!

**Geplaatst**: 14-06-18 06:17

Geplaatst: 14-06-18 06:17

Maanlicht: wat klinkt dat goed! Ik hoop dat je deze lijn kunt vasthouden!
Joolien: Jij hebt ook wel veel ups en downs en je schiet dan gelijk naar het uiterste. Heel heftig, hoor.
KayC: geef inderdaad goed je grenzen aan. Jij en je werkgever hebben er niets aan wanneer je straks uitvalt. Dan ben je nog verder van huis.
Pimaude: Wat fijn dat je hulp hebt gevonden!

Ik ben gestopt bij mijn psychologe en echt, wat een verademing! :wow:

Ik ging iedere keer met lood in m'n schoenen naar haar toe en kwam er nog meer gestresst en in tranen vandaan dan ik al was.
Normaal klik ik heel snel en heel goed met hulpverleners en therapeuten, maar dit was de eerste keer dat het totaal niet paste. Voor mijn gevoel luisterde ze ook totaal niet naar wat ik steeds aangaf. Ze praatte er direct langs of overheen en ging dan stug terug naar wat zij wilde. Ondanks meerdere keren aangeven kwam daar geen verandering in. Uiteindelijk heb ik het een jaar volgehouden maar nu was het gewoon echt klaar. Als ik me aanmeld voor slaapproblemen, angst, stress en depressie en ze wil EMDR doen voor een tandartsprobleem (wat momenteel wel het laatste is waar ik mee zit), dan heb je het gewoon niet begrepen. Zeker ook omdat ik EMDR helemaal niet kan verwerken omdat ik bijna niet slaap :')

Nu even een paar maanden rust en kijken hoe we het verder gaan oppakken. Ondertussen ben ik ook in het ziekenhuis geweest voor het slaaponderzoek en wacht ik op de uitslag.

**Geplaatst**: 14-06-18 10:34

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-06-18 10:34

Klopt Cayenne, al was deze wel ff heel extreem weer hoor pfff. Gelukkig voel ik me vandaag iets beter.
Wat balen dat het niet werkte. Ik ben heel benieuwd naar de uitslag van het onderzoek van jou.

**Geplaatst**: 14-06-18 15:14

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-06-18 15:14

Joolien, wat heftig zeg. Ik herken je gevoel maar al te goed.
Hopelijk blijft de positieve lijn nu stijgen.

Ik ben benieuwd hoe het bij de psych gaat Pimaude.

Cayenne, goed dat je ermee gestopt bent. Zo te horen heeft ze veel te weinig oor gehad voor de struikelblokken waar je nu mee zit.

Ik heb morgen een afspraak bij het GGZ.
Hopelijk kan zij me weer een beetje uit de put helpen en hoe deze situatie met mijn werk aan te pakken.
Ik ben nu zo'n 5 weken aan het werk en in die tijd mijn contactpersoon van het GGZ niet gesproken wegens vakantie. Zo snel kan het dan weer bergafwaarts gaan.

**Geplaatst**: 14-06-18 18:53

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-06-18 18:53

Morgen begint mijn behandeling bij Medinello. Ben heel erg benieuwd maar ook wel nerveus. Hoop dat ze me kunnen helpen.

**Geplaatst**: 14-06-18 23:30

Geplaatst: 14-06-18 23:30

Maanlicht: Succes! Ik kende Medinello niet en heb even op hun site rondgekeken: ik vind het er goed uitzien en denk dat er waardevolle onderdelen tussen zitten! Bijvoorbeeld die Acceptance en Commitment therapie, dat zou nog wat voor mij zijn ook misschien

Joolien: Veel sterkte! Helaas heel herkenbaar zulke downs...

KayC: wel stom dat er geen vervanging is bij vakantie... Succes met je afspraak, hopelijk heb je er wat aan! Zo snel als je bent gaan werken weer is niet niks ook.

Cayenne: goede keuze om te stoppen bij deze psychologe. Het is toch ook wel logisch dat het niet met iedereen klikt/past? Ik heb al heel wat hulpverleners 'versleten' en daar zaten fijne mensen tussen en anderen waar ik niets mee had. Is voor iedereen ook weer anders wat past.

pimaude: sterkte en succes bij de nieuwe hulpverleners!

Hier een moeilijke tijd. Ok, objectief gezien heb ik die al jaren. Maar de laatste tijd zijn er dingen aan het veranderen. Misschien ook goed, af en toe geeft het ook wel hoop. Verandering kan ook verbetering betekenen toch?
Maar het is loeizwaar. Vragen als wat het leven voor betekenis heeft, wat ik hier nog doe... Inzien dat ik deuken heb opgelopen die niet meer weggaan... dromen moeten loslaten omdat die onrealistisch zijn (geworden)... nieuwe doelen en nieuwe betekenis zoeken, mét de depressie leven in plaats van er tégen vechten en min of meer overleven.

**Geplaatst**: 14-06-18 23:48

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-06-18 23:48

Jaaaaa ik mag volgende week al met emdr starten! Hopenlijk krijg ik dat gefixt op het werk...

Vrouw was hardstikke open en best hard, wat ik wel fijn vond. Depressie vond ze maar gek, ik zag er helemaal niet depressief uit. De reden die ik opnoemde, het 'trauma' dus is goed aan te pakken en volgens haar huppel ik daar na 12 sessies weer vrolijk naar buiten... benieuwd!

**Geplaatst**: 15-06-18 00:00

Geplaatst: 15-06-18 00:00

pimaude schreef:
Jaaaaa ik mag volgende week al met emdr starten! Hopenlijk krijg ik dat gefixt op het werk...

Vrouw was hardstikke open en best hard, wat ik wel fijn vond. Depressie vond ze maar gek, ik zag er helemaal niet depressief uit. De reden die ik opnoemde, het 'trauma' dus is goed aan te pakken en volgens haar huppel ik daar na 12 sessies weer vrolijk naar buiten... benieuwd!

Als jij er blij mee bent, superfijn! Ik kan zwart-wit ook wel waarderen, maar 'dat je er niet depressief uit ziet' en dingen in die trant hoeft iemand bij mij niet mee aan te komen >;)

Moest aan deze denken:
Afbeelding

**Geplaatst**: 15-06-18 06:17

Geplaatst: 15-06-18 06:17

Safiera schreef:
pimaude schreef:
Jaaaaa ik mag volgende week al met emdr starten! Hopenlijk krijg ik dat gefixt op het werk...

Vrouw was hardstikke open en best hard, wat ik wel fijn vond. Depressie vond ze maar gek, ik zag er helemaal niet depressief uit. De reden die ik opnoemde, het 'trauma' dus is goed aan te pakken en volgens haar huppel ik daar na 12 sessies weer vrolijk naar buiten... benieuwd!

Als jij er blij mee bent, superfijn! Ik kan zwart-wit ook wel waarderen, maar 'dat je er niet depressief uit ziet' en dingen in die trant hoeft iemand bij mij niet mee aan te komen

Moest aan deze denken:
[ [url=m/BYtrdd.jpg]Afbeelding[/url] ]

Misschien bedoelde ze het als: ik twijfel niet aan je verhaal, maar ik heb vragen bij het labeltje depressie ...? Misschien denkt zij aan iets anders dan een depressie...

**Geplaatst**: 15-06-18 06:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-06-18 06:24

Kan best hoor, zo'n uitspraak is op meerdere manieren uit te leggen en daarvoor moet je er bij zijn geweest. Wat ik niet was.

Maar 'dat je er niet ziek uit ziet' strijkt mij nogal tegen de haren in. Sorry. Niet rot bedoeld!

**Geplaatst**: 15-06-18 09:28

Geplaatst: 15-06-18 09:28

Hoi allemaal, ik heb me hier wel eens eerder gemeld. Ik weet niet waar ik anders mijn verhaal kwijt kan. Ik denk dat ik hier toen niet welkom was omdat niemand reageerde dus ik heb hier ook lang over getwijfeld maar ik heb zo'n behoefte aan wat steun.
Ik leef in angst, paniek, eenzaamheid en het gevoel dat iedereen beter af is zonder mij. Ik werk zo hard aan mezelf maar steeds komt er weer een klap waardoor ik onderuit wordt gehaald. Mijn man die zei me te steunen zocht ondertussen zijn heil in iets anders, loog er over toen ik hem betrapte en confronteerde en ik ben alle vertrouwen in hem kwijt. Hij wil verder, ik weet het niet, maar weg kan ik om allerlei redenen voorlopig ook niet. Ik heb alleen nog mijn dieren maar juist daarom klamp ik me zo aan hen vast dat ik alleen maar bezorgd om ze ben en paniek heb ze te verliezen. Ik weet niet hoe ik mezelf weer in de goede richting moet krijgen.

**Geplaatst**: 15-06-18 09:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-06-18 09:30

RedPassion, wat ontzettend rot dat je je zo voelt en ook nog eens je man kwijt bent geraakt $:\$
Ik herken je verlatingsangst heel erg, want ik heb precies hetzelfde. Ik klamp me vast aan de mensen en dieren die ik lief heb en de angst hen te verliezen is ontzettend groot.
Heb je hulp of therapie? Gebruik je medicatie?