Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-09-08 14:40

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 24-09-08 14:40

Een diagnose mag een huisarts niet eens vast stellen.
Ten tweede heb je een verwante autistische stoornis als een instelling zoals GZZ of NVA of ATN het vast stelt. En dat gaat niet alleen voor 1 gesprekje, maar zal je paar keer terug moeten komen ook om testen af te leggen.
ADD valt in het autistische spectrum en dat betekent niet dat je autist bent, maar wel in die groep valt. Het kan om 1 onderdeel gaan wat een autist doet of nog iets meer wat in het gedrag niet helemaal normaal is. Het is heel breed gezien en met 1 woord word benadrukt.

@IceBaby, volgens mij heb je het ook dan niet echt makkelijk thuis als je moeder niet echt op jou kan aanpassen. Ik heb immers leren moeten omgaan met mijn dochter om naar haar te luisteren en op haar aan te passen in het kunnen. En vooral boos worden werkt helemaal afrechts, zelf een stem verheffing valt bij mijn dochter niet in het goede straatje. Moet wel zeggen er zijn wel hele duidelijke regels en daar bedoel ik mee te zeggen dat ik niet altijd op haar aanpas als ik vind dat het niet terecht is. Misschien met je moeder er over praten of toch hulp te zoeken die jou verder kan begeleiden.

**Geplaatst**: 24-09-08 16:48

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 24-09-08 16:48

serena1978 schreef:
ADD valt in het autistische spectrum en dat betekent niet dat je autist bent, maar wel in die groep valt.

Volgens welke definitie? Namelijk NIET volgens de DSM-IV, die op dit moment toch het uitgangspunt is van de diagnostiek in de GGZ.

**Geplaatst**: 24-09-08 17:28

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 24-09-08 17:28

Shadow0 schreef:
serena1978 schreef:
ADD valt in het autistische spectrum en dat betekent niet dat je autist bent, maar wel in die groep valt.

Volgens welke definitie? Namelijk NIET volgens de DSM-IV, die op dit moment toch het uitgangspunt is van de diagnostiek in de GGZ.

Klopt maar nu is DSM ook een wetenschapelijk onderzoek die verdeeld is in groepen daar zou inderdaad het GGZ de regeltjes naar hanteren . En daar zijn dus meningen over verschillend. ADD hoeft niet bij NVA en ATN vast gesteld te worden, maar laat staan dat GGZ je wel doorstuurd naar NVA of ATN voor in combinatie van een gedragsprobleem. Dus als er twijfel is bij meer verwante stoornissen zoals ADD of ADHD en Asperge of PDD-Nos dan geven ze dat ook uit handen.

**Geplaatst**: 24-09-08 17:38

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 24-09-08 17:38

serena1978 schreef:
Klopt maar nu is DSM ook een wetenschapelijk onderzoek die verdeeld is in groepen daar zou inderdaad het GGZ de regeltjes naar hanteren. En daar zijn dus meningen over verschillend.

Ik begrijp niet helemaal wat je hier zegt, maar de DSM is de standaard, geen onderzoek. Het geeft de definitie. Daar komt verder maar nauwelijks een mening aan te pas, het is gewoon de afspraak. Wel wordt er onderzoek gedaan voor de nieuwe versie, de DSM-V en wat de indeling daar wordt is nog afwachten. Maar tot het zover is, is het heel simpel: ADD valt niet onder autisme of het autistisch sprectrum.

[/quote]ADD hoeft niet bij NVA en ATN vast gesteld te worden, maar laat staan dat GGZ je wel doorstuurd naar NVA of ATN voor in combinatie van een gedragsprobleem. Dus als er twijfel is bij meer verwante stoornissen zoals ADD of ADHD en Asperge of PDD-Nos dan geven ze dat ook uit handen.[/quote]

Ook dit is niet juist. Een diagnose mag in principe gesteld worden door elke psychiater, en door psychologen en orthopedagogen die zijn opgeleid voor diagnostiek en bijgeschreven in het beroepsregister.

De NVA is een belangenvereniging en heeft zelf geen mogelijkheden tot diagnose of behandeling.

Het ATN en het Leo-Kannerhuis hebben wel de ervaring en de mogelijkheden door diagnose en evt behandeling, maar het is zeker niet noodzakelijk dat een diagnose door hen gesteld wordt.

**Geplaatst**: 24-09-08 18:39

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 24-09-08 18:39

Aladinnetje schreef:
Pelryo schreef:
Pff nou ik heb het ook. Elke dag word je wel er mee geconfronteerd moet ik zeggen. Ik heb autisme, geen idee wat voor vorm oid. Boeit me niet en ik wil het niet weten. Ik vertel het ook nauwelijks aan iemand, ik heb het maar wil er niet mee geconfronteerd worden. Behandel mij maar als een gewoon iemand ( moeilijk om een benaming aan te geven) . Gelukkig is mijn vriend enorm sociaal en leer ik daar ook van. bv Kan ik met hem op straat lopen en hij groet iedereen omdat hij er zin in heeft. Ik zou dat nooit doen maar leer wel om me er nit voor te schamen etc.

Tis een deel van mij maar ik weiger er een beperking van te maken,

als je niet weer wat voor vorm autisme je hebt hoe weet je dan dat je autisme hebt?
hoe ben je er achter gekomen? denk je dat je het hebt of is het vastgesteld door een arts?

bij mij is het vastgesteld door zowel mijn pschygoloog als pschygiator van het ggz waar ik beide meerdere gesprekken mee heb gehad over mijn jeugd en nu en waar ik zo allemaal tegen aan loop en hoe ik over dingen denk.
ik ben eigenlijk pas een half jaar bij het ggz omdat ik altijd bang was om erheen te gaan bang dat ik een stempel zou krijgen(ik hoop dat men mij kan begrijpen hierin) bang dat ik opgesloten zou worden in 1 of andere inrichting vanwege mijn denken en doen enz..

zo las ik dus ook van een bokker dat moeder niet haar stem kan verheffen of boos kan worden omdat het averechts werkt..zo dus ook bij mij ik kan daar heel slecht tegen en word dan ook echt heel snel of heel verdrietig of heel kwaad en dan blijf ik ook een tijdje flink kwaad.

ook kan ik dus niet vaak tegen grapjes over dingen want dan word ik boos en denk ik dus dat t over mij gaat.
ook kan t dus zo zijn dat iemand iets tegen mij zegt in een bepaalde zin of volgorde en dat ik dus dan echt onwijs kwaad word..waarom ja ik kan dat niet zo goed uitleggen

soms vind ik t zelf echt lastig om ermee om t moeten gaan..

**Geplaatst**: 26-09-08 14:44

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 14:44

serena1978 schreef:
Een diagnose mag een huisarts niet eens vast stellen.
Ten tweede heb je een verwante autistische stoornis als een instelling zoals GZZ of NVA of ATN het vast stelt. En dat gaat niet alleen voor 1 gesprekje, maar zal je paar keer terug moeten komen ook om testen af te leggen.
ADD valt in het autistische spectrum en dat betekent niet dat je autist bent, maar wel in die groep valt. Het kan om 1 onderdeel gaan wat een autist doet of nog iets meer wat in het gedrag niet helemaal normaal is. Het is heel breed gezien en met 1 woord word benadrukt.

@IceBaby, volgens mij heb je het ook dan niet echt makkelijk thuis als je moeder niet echt op jou kan aanpassen. Ik heb immers leren moeten omgaan met mijn dochter om naar haar te luisteren en op haar aan te passen in het kunnen. En vooral boos worden werkt helemaal afrechts, zelf een stem verheffing valt bij mijn dochter niet in het goede straatje. Moet wel zeggen er zijn wel hele duidelijke regels en daar bedoel ik mee te zeggen dat ik niet altijd op haar aanpas als ik vind dat het niet terecht is. Misschien met je moeder er over praten of toch hulp te zoeken die jou verder kan begeleiden.

Me moeder kan zich wel aanpassen, maar op de moeilijkere momenten weer niet. Ik denk dat ik het best makkelijk heb thuis maar dat is zolang ik lekker in mijn vel zit. Zodra ik me niet zo goed voel slaat de stemming helaas om maar dat ligt (denk ik) ook erg aan mij.

Ik heb ook een heleboel therapie achter de rug om ermee te leren omgaan. Mijn ouders hadden in die tijd maar 1x in de 2 maanden een gesprek met mij erbij over hoe het ging en wat me ouders nog beter zouden kunnen doen en hoe ze ermee moeten omgaan. En dat is dus veeeel te weinig geweest. Toen ik klaar was met al die therapie werd er tegen mijn ouders gezegt dat ik eigenlijk gewoon weer als een normaal kind zonder PDD-NOS behandeld kan worden. Dat ze dit gezegt hebben vind ik eigenlijk heel erg, want ik ben niet genezen, ik had op dat moment gewoon een goede periode en dat kan zo weer omslaan.

@Serena1978 ik wil je erg bedanken voor je reactie want dat heeft me erg geholpen om eindelijk eens in gesprek te gaan met mijn moeder. Ze was er erg van geschrokken over hoe ik me voelde.

**Geplaatst**: 26-09-08 16:40

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 16:40

IceBaby, wat een idiote opmerking van die mensen waarvan je therapie hebt gehad.
Autisme gaat niet over, autisme heb je je hele leven.
Mijn zoontje heeft ook goed een slechte tijden, dan denk je dat er niets aan de hand is, maar de volgende dag kan het weer helemaal anders zijn. Hij kan ook erg moeilijk over zichzelf praten, over zijn gevoelens en wat ie wil enzo. Als hem iets niet duidelijk is gaat ie schreeuwen en vloeken, dat is zijn manier om zijn gevoel te uiten. We zijn nog zoekende hoe we hem hierin kunnen helpen om zich beter te leren uitten, zonder gevloek en geschreeuw. En negen van de tien keer ligt de oorzaak gewoon bij ons, we geven hem teveel info in een keer, of wijzigen ineens onze plannen. En tja, daar kan hij dus niet mee overweg.
Mijn dochter is nog in onderzoek, waarschijnlijk heeft zij kenmerken van PDD-NOS, het zou in ieder geval een hoop verklaren. Zij is totaal het tegenovergestelde van onze zoon, heel stil en teruggetrokken, heel beleefd en veel te aardig.

**Geplaatst**: 26-09-08 16:42

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 16:42

een jongen die ik is ook autistisch.
Hij maakte heel veel tekeningen die heel kwetsend konden zijn voor iemand.
Maar zelf had ie dat totaal niet in de gaten, hij was heel erg in zichzelf gekeerd. Hij tekende altijd heel zijn schriften vol. Over mensen, ook over de oorlog, hakenkruisen etc, maar had totaal niet de indruk dat dat niet goed was.
Nu gaat het wel wat beter nu ie persoonlijk begeleid word

**Geplaatst**: 26-09-08 16:50

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 16:50

LittleAnn schreef:
Cayenne: oh echt? dat wist ik niet....ik heb er nog heel veel over te leren....
Ik hbe een aantal karaktereigenschappen waar ik van vermoed dat ze gerelateerd zijn....Kunnen jullie me advies geven:

Bijvoorbeeld:
* Ik kan echt in paniek raken tot huilens aan toe als plannen veranderen, zeker als er liefde bij betrokken is.
* sowieso reageer ik super snel op dingen zonder na te denken en ik heb heel vaak dat ik dingen op een manier zeg die ik niet zo bedoel.
* Ik dagdroom het liefste de hele dag, ik zorg dat ik echt bezig blijf maar ik kan op een manier wegglijden dat ik letterlijk niks meer merk van wat anderen zeggen die vlakbij zitten.
* ik reageer slecht op situaties die stressvol zijn, ik hou van rust....Kan wel met drukke muziek en veel mensen, maar niet altijd en niet altijd evengoed. En als de stoppen doorslaan dan slaan ze dus ook echt door!

Dit heb ik ook, precies hetzelfde! (behalve symptoom 3)

Ik heb ooit gehoord dat het AgoraFobie kan zijn.. Weet je zeker dat je autistisch bent?
Ik heb namelijk een lichte vorm van Agora Fobie.. En dat lijkt redelijk op autisme!
Je wil bijv. liever alleen zijn dan met een héle hoop mensen, wel uitgaan maar zo min mogelijk.
Idd, in vreselijke paniek raken als plannen veranderen.

Ik ben namelijk hélemaal over de zeik als mijn vriend bijv. zegt dat hij (ik zeg maar wat) morgen avond komt, en dan van te voren ineens afbeld met "Ik kan niet omdat...."
Kan gebeuren natuurlijk, maar dan ben ik echt helemaal over de rooie, en in paniek. Vork

Mijn vriend heeft wel autisme, en ik kan er soms echt moeilijk mee omgaan.
Hij is af en toe zo druk! En dan luisterd hij totaal niet meer.. Dan is hij " in zijn eigen wereld "
Dan moet ik soms wel 100 keer zeggen: HOU OP!!
Maar dat helpt niet.. En zo nog veel meer..
Iemand tips hoe ik hiermee wat beter om kan gaan?!

**Geplaatst**: 26-09-08 21:57

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 21:57

Ik zit nou ook met het volgende probleem. Ik ben ruim een jaar geleden genezen verklaard van mijn angststoornis. Maar ik merk dat het weer terugkomt maar dan echt veel heftiger. Ik vind het erg lastig om uit te leggen maar om een lang verhaal kort te maken: Ik pieker/maak me zorgen over alles wat ik doe, nog moet doen en al gedaan heb en dat neemt veel tijd in beslag. Zoals dat ik nu alweer ruim 15 min bezig ben met dit bericht. Ik heb zoveel meer te zeggen hier en wil ook graag antwoorden op de berichtjes hier maar het neemt voor mij zo ontzettend veel tijd in beslag.

Ik vraag me af of hier meerdere zijn die hier last van hebben. Zal het zo zijn dat als je PDD-NOS hebt dat je makkelijker een angststoornis kan opbouwen?

**Geplaatst**: 26-09-08 22:21

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 22:21

IceBabY schreef:
Ik zit nou ook met het volgende probleem. Ik ben ruim een jaar geleden genezen verklaard van mijn angststoornis. Maar ik merk dat het weer terugkomt maar dan echt veel heftiger. Ik vind het erg lastig om uit te leggen maar om een lang verhaal kort te maken: Ik pieker/maak me zorgen over alles wat ik doe, nog moet doen en al gedaan heb en dat neemt veel tijd in beslag. Zoals dat ik nu alweer ruim 15 min bezig ben met dit bericht. Ik heb zoveel meer te zeggen hier en wil ook graag antwoorden op de berichtjes hier maar het neemt voor mij zo ontzettend veel tijd in beslag.

Ik vraag me af of hier meerdere zijn die hier last van hebben. Zal het zo zijn dat als je PDD-NOS hebt dat je makkelijker een angststoornis kan opbouwen?

Wetenschappelijk gezien kan ik daar niks zinnigs over zeggen. Ik kan wel bedenken wat me logisch lijkt, en dan denk ik dat dat best zou kunnen.
Met autisme is de wereld niet altijd even goed te begrijpen, wat onzeker/angstig kan maken. Ook het feit dat je regelmatig dingen fout schijnt te doen terwijl je het goed bedoelde of echt dacht dat je het goed deed kan je vreselijk onzeker maken en je bang maken om dingen verkeerd te doen.
Ook is het zo dat er vaker dingen mis lopen in je leven met autisme, althans dat is mijn ervaring. Ook dat is niet erg bevorderlijk voor je zelfvertrouwen natuurlijk. Als ik dat allemaal bij elkaar optel dan kan ik me eigenlijk heel goed voorstellen dat iemand met autisme meer vatbaar is voor angststoornissen omdat het leven als autist an sich best beangstigend kan zijn!!

Heel simpel, alle mensen dus ook niet autisten zijn vaak bang voor dingen die ze niet (goed) kunnen begrijpen. Voor een autist is er nogal veel in het leven wat voor anderen normaal is maar voor hem/haar niet goed te begrijpen, dus angst is een best wel logisch gevolg dan

Moet hierbij ook meteen weer denken aan de kreet die er is voor autisme: "Oeps, wrong planet syndrome!" voor een autist is het leven soms/vaak alsof hij op een vreemde/verkeerde planeet beland is. Nou als je daar niet angstig van wordt! Knipoog

Ik had vroeger bv veel meer dan nu angst voor sociale situaties buiten huis (ook in huis maar minder he dat zijn vaak geen vreemden) dit had zomaar om kunnen slaan in pleinvrees, is gelukkig niet gebeurd, maar was niet ondenkbaar.
Ik heb nu nog of zelfs sterker er een hekel aan om vreemden te bellen, ik moet dan echt mezelf overtuigen of laten overtuigen om het tóch te doen en dat ze heus niet kunnen bijten. Een gesprek wat slecht verloopt, ja is vervelend, maar er vergaat niks Clown

Dat moet ik mezelf soms echt voorhouden, anders zou dit denk ik makkelijk in echte 'belfobie' of hoe je het ook noemt, over kunnen slaan

Euhm, lang verhaal, is dit een beetje een antwoord op je vraag?
En het helpt vast niet als ik zeg dat je hier heel veel neer kunt knallen, dus dat je niet zo onzeker hoeft te zijn over wat je neerzet, en dat we niet bijten enzo he Clown

**Geplaatst**: 26-09-08 22:38

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 22:38

Hey wat goed dat ik dit topic tegen kom zeg!
Mijn ouders en ik zijn er sinds een maandje of 5 achter dat ik ook autistisch ben. Mijn ouders hadden wel altijd het idee gehad, maar ik had er nooit bij nagedacht. Wist niet eens wat het was eigenlijk. Tot mijn ouders mij echt in de gaten gingen houden, en mij op bepaalde dingen wezen.

Nu heb ik zelf ook dingen in de gaten, zoals dingen moeten altijd op een (voor mij) logische manier liggen, en neergezet worden. Ook moet ik dingen altijd ver van te voren plannen. Zoals een verhuizing wat volgende week gaat gebeuren. (ik ben al 2 maanden helemaal van slag, en weet niet meer wat ik moet doen. (Heb een jaarplanning ofzo Nagelbijten / Gniffelen

))
Zo zijn er dus nog wel een aantal dingen waaruit bleek dat het zo was.

Sinds ik het weet kan ik er wel beter mee omgaan. Vroeger werd ik boos omdat (bijvoorbeeld) de wc bril niet naar beneden werd gedaan. Die hoorde naar beneden voor mijn idee, en ik werd gewoon nijdig dat het niet zo was.
Nu weet ik waarom ik er boos om werd, en leg ik me erbij neer. Helaas komen er nog steeds meer punten waar ik gewoon rekening mee moet houden.

Vind het wel fijn dat ik dit topic gevonden heb, en blijf hier ook zeker regelmatig lezen en posten. Misschien kan ik nog een heleboel dingen ontdekken hier, en leren.

**Geplaatst**: 26-09-08 22:38

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 22:38

zullen we dan met zijn allen hier een andere planeet opzoeken? Haha!

lijkt mij gezellig, tenminste normale mensen om mij heen. Vork

Je kon toch stukjes maan kopen? Haha!

bij mij is het al bekend vanaf dat ik 7 ben, ik ken mezelf ik kan het ook redelijk uitleggen.
Ik ben er ook niet bang van ofzo, maar als het een keer goed fout gaat dan sla ik helemaal door, het onbegrip, iets wat gebeurt wat je niet kan uitleggen hoe je het ziet bijvoorbeeld, dat gebeurt zo af en toe.
En dan over iets vrij simpels, dan word ik bijna voor gek verklaard ofzo..
maar dat is dan iets wat voor mij verschrikkelijk irritand is, geluidjes, telkens schuivende voeten, getik, snel geratel van mensen, getik, kl*te geluid van een elektrische gitaar, feesten met muziek, dat soort dingen moet ik niks van hebben.

ik heb wel een buurvrouw die autistenbegleider is, die kan soms dingen net wat beter uitleggen aan mijn ouders hoe een reactie komt en waarom, zo nu en dan erg handig.

**Geplaatst**: 26-09-08 23:24

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 26-09-08 23:24

Ik kan idd soms om hele kleine dingen helemaal doorslaan. Lastig uit te leggen idd, maar gelukkig weten we van elkaar wat we bedoelen. Toch wel fijn die herkenning.

**Geplaatst**: 27-09-08 08:05

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-09-08 08:05

Icebaby, alsjeblieft! Fijn om te horen dat ik iets zinnigs heb gezegt.

Moet ook zeggen als ouder is het niet altijd makkelijk om met iemand te leven met een autisme.
Soms word je net zo goed over spoeld met informatie en vaak trap gewijs is dat heel veel. Veranderingen zijn gewoon moeilijk. Ik moet ook niet 10 minuten ermee aankomen dat we moeten eten, want dan word ze druk en rusteloos. Als ik het eten op tafel heb staan en ik zeg Jaq eten dan was ze haar handen neemt ze haar pilletje en gaat zitten. Niks aan het handje dan. Stop momenten ook erg moeilijk. Daar moet ik haar wel goed op voorbereiden, doe ik dat niet...dan word ze heel boos. Vooral bij hele mooie dingen waar ze voor intresseert.

Wat wel leuk is als ik met mijn dochter mee leef. Inbeelden in haar wereld en op haar niveau praten is voor haar dan even een uitlaat klep. Eventjes niet de dingen die in de echte wereld moeten.

**Geplaatst**: 27-09-08 09:01

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 27-09-08 09:01

serena1978 schreef:
Stop momenten ook erg moeilijk. Daar moet ik haar wel goed op voorbereiden, doe ik dat niet...dan word ze heel boos. Vooral bij hele mooie dingen waar ze voor intresseert.

Dit herken ik heel sterk van mijn neefje van 4 (bijna 5 nu). Die vind kermis prachtig, maar je moet hem wel héél goed voorbereiden dat als het ritje afgelopen is dat er dan andere kindjes gaan en dan hij niet zomaar nog weer mag/kan ook al vind hij het nog zo leuk. De eerste keer hadden we daar niet bij stilgestaan en toen was hij helemaal over de rooie. Tuurlijk 'normale' kinderen willen ook graag nog een keer, maar het onbegrip als je dat niet eerst goed uitlegt is bij hem gewoon veel groter. Als we het van te voren duidelijk uitleggen van je mag totdat het stopt en dan gaan we weer wat anders doen, dan snapt hij het veel beter. Vind het dan nog steeds jammer maar kan er veel beter mee omgaan Lachen

Als volwassene in de omgang met een autistisch kind ga je vaak genoeg de fout in door aan te nemen dat dingen vanzelfsprekend zijn, zelfs als autistische volwassene Clown

Vaak als je dan kijkt naar een situatie en erover nadenkt wat er nou mis ging is dat best te bedenken en kan je er volgende keer anders mee omgaan en gaat het wel goed Lachen

Al is het soms nog best lastig om in te schatten wanneer opstandig gedrag voortkomt uit iets wat het kind ziet/denkt of niet begrijpt waar je zelf geen erg in hebt en wanneer het gewoon lekker stronteigenwijs is omdat het nou eenmaal een kind is Clown

**Geplaatst**: 13-10-08 12:59

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 12:59

Sorry dat ik niet meer heb gereageerd in dit topic. Ik heb het eigenlijk een beetje bewust gedaan omdat ik niet wist hoe ik moest reageren en nu lijkt dat wel te gaan. Er is in de tussentijd weer vanalles gebeurd en wil daar graag wat van kwijt.

Ik heb het een hele tijd niet durven vertellen tegen mijn ouders over die angststoornis, uit angst dat dat veel te veel stress zou opleveren voor mijn moeder. Ik heb het uiteindelijk tog gedaan en dat luchtte best op. Helaas kwam er een stress-situatie en dat werd wat teveel voor mijn moeder en dat gestress van haar werd ik onderhand een beetje zat en zei dat ze wel erg snel gestresst is. Ik heb het geweten en denk dat ik het voortaan maar negeer, maar eigenlijk moet er wat aan gedaan worden want mijn angst word er alleen maar erger door. Ik hoop dat ze op een dag inziet dat dat gestress niet altijd nodig is. Gelukkig gaat het weer en is er op het moment weinig stress.

Mijn moeder had (2 weken geleden) voor mijn angststoornis meteen een afspraak gemaakt en kon diezelfde dag nog terecht. Ik heb risperdal gekregen en dat sloeg goed aan. Helaas na een ruime week merkte ik dat ik eraan ging wennen en ging de werking achteruit en alle angsten zijn weer zga terug. Vandaag gebeld of de dosering niet te laag was en of het dus verhoogd kon worden en dat kon, ik mag nu op eigen houtje de dosering verhogen tot het goed is. Mocht risperdal alleen niet goed genoeg werken dan krijg ik er prozac bij. Het is helaas is mijn angststoornis niet op te lossen met therapie omdat ik het tog behoorlijk erg heb en dat ik angsten heb die eigenlijk niet realistisch meer zijn.

Ik hoop dat het nou eindelijk weer de goede kant op kan gaan en dat ik alles weer op een rijtje kan zetten, want mijn dagelijks leven was door die angststoornis flink in de war gegooid.

ps: Ik hoop dat het een beetje overzichtelijk is hoe ik het heb neergezet

**Geplaatst**: 13-10-08 13:04

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 13:04

Sterkte ermee IceBaby,
Risperdal is een sterk middel, kijk er mee uit.
Wel knap van je en daarom ook een groot compliment dat je het toch hebt verteld, ondanks de stress die daarbij is gekomen.
Ik hoop voor je dat die angststoornis minder wordt..

**Geplaatst**: 13-10-08 13:46

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 13:46

Dela schreef:
Sterkte ermee IceBaby,
Risperdal is een sterk middel, kijk er mee uit.
Wel knap van je en daarom ook een groot compliment dat je het toch hebt verteld, ondanks de stress die daarbij is gekomen.
Ik hoop voor je dat die angststoornis minder wordt..

Bedankt!
Risperdal is idd een sterk middel en ik kijk er zeker mee uit, gelukkig heb ik nog geen last van bijwerkingen gehad.
Ik weet iig zeker dat het werkt omdat het dat de eerste week ook prima deed. Nu ik eraan gewend ben is het dus even zoeken naar de goede dosering en hopen dat dat snel gaat, want dan zal zeker mijn angststoornis minder worden.

**Geplaatst**: 13-10-08 13:49

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 13:49

mocht je niet de juiste dosering vinden, zal ik de combi met prozac gaan proberen, samen met de risperdal..
ik zie dat mijn cliënten hier veel baat bij hebben!

**Geplaatst**: 13-10-08 15:02

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 15:02

Pff, ik heb een broertje met PDD-nos, ik begrijp hem écht niet, heb meerdere boeken over PDD-nos gelezen, ik kan gewoon niet met deze jongen omgaan, kan niet tot hem door dringen en ik heb gewoon geen 'broer' gevoel of hoe je dat noemt? Het voelt echt slecht..

**Geplaatst**: 13-10-08 15:04

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 15:04

Tinkelbell schreef:
Pff, ik heb een broertje met PDD-nos, ik begrijp hem écht niet, heb meerdere boeken over PDD-nos gelezen, ik kan gewoon niet met deze jongen omgaan, kan niet tot hem door dringen en ik heb gewoon geen 'broer' gevoel of hoe je dat noemt? Het voelt echt slecht..

Ik denk dat wij hen onmogelijk kunnen begrijpen. Jezelf kwalijk nemen kun je het niet, maar neem hem vooral serieus, wees helder en duidelijk in je handelen naar hem, dan zul je zien dat hij zich veilig bij je voelt, in zoverre dat gaat voor iemand bij PDD-nos (ik werk met clienten met PPD-nos)

**Geplaatst**: 13-10-08 15:09

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 15:09

Ik kan het gewoon niet zo goed uit staan dat hij mn ouders zo veel kwetst zonder dat ie daar zelf erg in heeft en dus er gewoon lekker mee doorgaat..

**Geplaatst**: 13-10-08 15:14

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 15:14

Tinkelbell schreef:
Ik kan het gewoon niet zo goed uit staan dat hij mn ouders zo veel kwetst zonder dat ie daar zelf erg in heeft en dus er gewoon lekker mee doorgaat..

Beetje begrip hebben zou niet verkeerd zijn.
Ik denk dat jij eens een gesprekje met de psycholoog en je ouders moet hebben om eens te begrijpen wat er in je broer zijn hoofd omgaat, ik snap eigenlijk niet hoe je boos kan worden op iemand die er zelf niet eens aan kan doen. Ze vragen niet om autistisch te zijn.
Mijn broer maakt het mijn ouders ook moeilijk, maar mijn ouders vinden het nog altijd erger voor hem.
Als ik daarvoor boos zou worden, zou ik zelf boze ouders terugkrijgen en niet meer dan terecht. Lachen

Je kan ook niemand liefhebben voor je hem accepteert als persoon, en daar zit het mis bij jou denk ik. En in de psychologie kan je pas gedrag begrijpen als je accepteert dat er iets mis is.

**Geplaatst**: 13-10-08 15:28

Re: Leven met Autisme

Geplaatst: 13-10-08 15:28

Tinkelbell schreef:
Ik kan het gewoon niet zo goed uit staan dat hij mn ouders zo veel kwetst zonder dat ie daar zelf erg in heeft en dus er gewoon lekker mee doorgaat..

Ik snap wat je bedoelt, waarom ziet hij niet in dat dat zo niet kan.. dat bepaalde dingen ook anders kunnen.

Mijn broertje heeft PDD-Nos, wel een lichte vorm.. maar je merkt het wel in veel dingen. Ik snap m niet, (alhoewel het nu steeds meer komt).. Ik snap niet hoe hij dingen zo anders aanpakt, of het helemaal niet aanpakt.

Ik ben naar een één of andere achterlijke cursus geweest (wou het zelf) om mijn broertje te begrijpen, zat met allemaal broers en zussen daar.. maar die hadden broertjes en broers en zusjes en zussen die het hele huis zowat afbraken. Daar heb ik echt vrij weinig aan gehad.

We zijn nu 2/3 jaar verder en we worden allebij gelukkig wat ouder en wijzer.. en het loopt nu ook veel beter
Gun het wat tijd.. probeer veel met je ouders te blijven praten over hoe jij je voelt

Laatst bijgewerkt door Meraki op 13-10-08 15:28, in het totaal 1 keer bewerkt