Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-08-08 22:36

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 29-08-08 22:36

Dank je.
Vanmiddag een goed gesprek gehad met de psycholoog. Ben er zeker nog niet, maar heb nu wel eindelijk het idee op de goede plek te zitten. Ze had ook al wat uitslagen van het onderzoek. Was op zich niet nieuw, maar toch wel even slikken. Best confronterend weer...

Vanavond bij de fysio geweest. Even lekker ontspannen en alle spieren weer los. Voel me dus wel iets beter dan vanochtend en de rest van de week Lachen

**Geplaatst**: 29-08-08 22:43

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 29-08-08 22:43

meis alle kleine beetjes helpen al zijn 't maar kleine stapjes..
ik heb zelf 't idee dat ik bij mijn "therapeut" af en toe compleet tegen de lamp loop Scheve mond

buiten dat blijkt nog 's dat ik de ziekte van Pfeiffer er boven op gekregen heb (geen idee hoe ik me die gevangen heb Clown

maar goed..

**Geplaatst**: 29-08-08 23:17

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 29-08-08 23:17

Ik denk dat het tijd wordt dat ik me ook maar eens aanmeld...Ik kamp al jaren met depressies en depressieve gevoelens en slik er fluvoxamine/fevarin voor. De laatste jaren is het langzaam aan steeds erger geworden, van gewoon ouderwets depri voelen tot behoorlijk suicidale gedachten. Op het moment gaat het echt de slechte kant op, zelfs met een verhoogde dosis (van 100 mg opgebouwd naar 200) blijft het aanklooien...
Een tijdje terug ging het nog redelijk, van 'als ik morgen niet meer wakker word, so what', naar 'mmm...misschien is het allemaal nog wel uit te houden'. Maar nu, mede door allerlei familiecrisissen, zit ik er weer helemaal middenin.

Praten is geen optie, dat kan ik niet ook al wil ik niets liever. Schrijven als in een dagboek werkt ook al niet, dan blijft het bij 'boodschappen gedaan, was leuk, de paarden doen was eigenlijk nog leuker, alleen zo vervelend van die lekke band'. Zo via internet is eigenlijk de enige manier waarop ik nog iets kan neerpennen. Bij iemand lekker uithuilen? No way...Een psychodinges zie ik ook niet zitten, heb al een heel aantal jaren van verschillende therapieen achter de rug en het enige wat ik echt heb geleerd is zo te praten dat ze denken dat het goed gaat. Opname? Over mijn lijk...één keer never nooit niet weer...Alhoewel ik daar op het moment wel over twijfel, misschien zou wat rust me goed doen. Ik heb er alleen zulke nare herrinneringen aan dat dat me tegenhoud. (ook een beetje moeite met regeltjes, heb een, volgens een psychodinges, autoriteitsprobleem)

Ik ben er gewoon zo ontzettend zat van...Altijd de angstklachten, slecht slapen, geen eetlust maar toch proberen normaal te eten, mijn lijf wat niet doet wat ik wil en ondertussen van de medicijnen lekker uitdijt, proberen jezelf een beetje vrolijk te houden, maar weer een schup onder de kont en doorgaan...
En dan nu een moeder erbij die ook op instorten staat. Het liefst wil ik er gewoon voor haar zijn, het is echt een schat van een mens en ze heeft het zo niet verdient, maar ik kan het niet. Elke keer als ik daar vandaan kom ben ik nog kwaaier en meer depri dan ik al was. Vandaag maar helemaal niet gegaan, kon het niet meer opbrengen...
En dan voel ik me daar weer schuldig over, als er wat met mij is kan ik altijd bij haar terecht en nu ben ik er niet eens voor haar...Ik wil trouwens ook niet dat ze merkt dat ik het er ook moeilijk mee heb, denk niet dat ze dat er nu bij kan hebben (en het is een heerlijk excuus om mijn eigen schuldgevoel opzij te zetten).

Gelukkig heb ik nog wel plezier in de paardjes...Ze alleen al buiten zetten en ze lekker te zien grazen doet al wat goed en als dan ook de eigenaar langs komt is dat ook altijd wel een leuk verzetje (hij heeft een vreemd gevoel voor humor, net als ik). En anders zijn het de paarden wel die iets raars uithalen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-08 23:53

Re: Ernstige depressie

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-08 23:53

Pollewoppy schreef:
Het psychologisch onderzoek heeft veel bij me losgemaakt en ik word gek van de gedachtes, herinneringen en alles wat naar bovenkomt. Maandagochtend psycholoog gebeld omdat ik het echt niet meer trok, kon 's middags al terecht gelukkig. Heeft wel iets opgelucht, maar weet gewoon niet wat ik moet.
Vanmiddag dus maar weer heen.

Vorige week vrijdag had ik het de vragenlijsten van het onderzoek. Dit waren persoonlijkheidstesten. Echt vreselijk. Ik had niet gedacht dat 'een paar vragenlijsten' zó confronterend zouden zijn. Heftig hoor...

Nou dat had ik gister dus ook...ik dacht gewoon wat vragenlijsten in te vullen...die vragenlijsten gingen wel maar toen moest ik zinnen gaan afmaken zoals:

mijn vader.....
mannen...
mijn grootste wens is...
wat de meeste mensen niet weten is ....
hij schrok heel erg toen...

Etcetera...nou toen kon ik de tranen niet meer tegenhouden hoor...Ik dacht dat ik helemaal 'genezen' was maar die vragenlijst was zo confronterend dat ik me enorm kelote ben gaan voelen. Gister was dus echt een kelote dag voor mij.

Vandaag was het wel weer een goede dag. Ik heb zelfs voor het eerst weer echt uitgebreid geshopt!!
Heerlijk om weer naar de stad te gaan en leuke kleren te kopen en dan thuis te komen en alles aandoen en denken "ooh wat gaaf, dat doe ik maandag aan!"

Dat had ik dus al zeker 3/4 jaar niet meer gehad, dat ik het weer leuk vond om te shoppen, dat kleren me uberhaupt interesseerden (heb maandenlang zonder make up en in een kloffie rondgelopen, echt het boeide me echt niet meer hoe ik erbij liep).

@pluizebolpum:
Goed dat je hier je verhaal doet, en je leed met ons wilt delen. Dat is al een hele grote stap!

Je schrijft dat praten geen optie is, dat je dat niet kan ookal wil je niets liever...Durf je niet te praten? Blokkeer je?
Je schrijft dat je al heel wat therapieen gehad hebt, heb je ook weleens psychotherapie gehad?

En over de medicijnen...slaan die wel aan?? Is het ooit echt een stuk beter gegaan met die medicijnen? Kan je je HA niet vragen om een ander soort antidepressiva te krijgen om te kijken of die wel aan slaan?

Het is altijd heel erg zoeken naar welke antidepressiva er bij je werkt. Ik heb er ook heel wat gehad en ik weet nu dat Seroxat bij mij dus echt perfect werkt. Ik ga er ook nooit meer mee stoppen (helaas vorig jaar dus wel gedaan waardoor ik in enorme depressie ben beland).

Over je moeder: ben je enig kind? Kan je de zorg voor haar met iemand delen zodat niet alles op jouw schouders terecht komt?

Het is nl. best gevaarlijk als jij en je moeder op instorten staan...het vreet voor jullie allebei heel veel energie en kracht om elkaar overeind te houden.

Ik heb dit heel erg gemerkt toen het met mij zo slecht ging dat ik niets meer kon en bij mijn moeder ben gaan wonen. Ik was heel erg ver heen, de ene crisis na de ander en mijn moeder is vrij sterk maar ze ging er echt aan onderdoor om mij elke dag weer zo slecht te zien. Ze was echt op, helemaal op.

Uiteidelijk heb ik toen zelf gezegd dat ik opgenomen wilde worden, zij kon mij nl. niet helpen en zij ging er echt aan onderdoor. 2 mensen die zo close zijn en die allebei de afgrond in gaan moest toen echt voorkomen worden.

Ik ben toen opgenomen en dat heeft mijn moeder ontslast (ookal was ze natuurlijk nog elke dag enorm bezorgd en er de hele dag mee bezig maar ik was in professionele handen) en ik ben uit een onhoudbare situatie gehaald.

De opname zelf vond ik ook vreselijk, echter het heeft me wel geholpen om uit een neerwaartse spriraal te komen.

Het hoeft voor jou ook geen crisisopname te worden denk ik. Informeer bij diverse instanties, zeg dat je niet in crisis bent maar heel erg depressief en dat je professionele hulp nodig hebt.

Ik loop nu bij de Driesprong in Zeist in dagbehandeling. Daar zijn ook mensen die door de weeks intern zijn. Het is een super gezellige groep mensen van 18 tot 55 jaar en de therapeuten zijn zo enorm kundig en professioneel. De sfeer is er zo relaxed en naast de therapieen wordt er vooral veel lol gemaakt (helpt je ook om uit de negativiteit te komen).

Blijf alsjeblieft niet alleen aan modderen, heb ik ook veel te lang gedaan waardoor ik dus echt in een enorme crisis ben beland. Zoek alsjeblieft professionele hulp en ook voor je moeder. Want jullie kunnen elkaar niet beter maken...

**Geplaatst**: 30-08-08 00:33

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 30-08-08 00:33

@laetitia: Praten kan ik idd niet omdat ik dan totaal blokkeer, het komt er gewoonweg niet uit...En als er al wat uit komt dan blijft het nog oppervlakkig of het komt niet goed over. Ik ben het prototype van een oester, geloof ik...
De medicatie die ik heb werkte wel erg goed, daarom slik ik het al zo lang. Eerst ook seroxat gehad, maar dat sloeg niet echt aan. Bij de fluufjes merkte ik bijna direct verschil, ook bij minderen en meerderen, wat ik, na overleg met de HA zelf doe.

Psychotherapie heb ik iid ook gehad, net als verschillende vormen van groepstherapie, kreatieve, drama en muziek therapie, haptotherapie, gezinstherapie, maatschappelijk werk, en nog een aantal kletsuurtjes bij het RIAGG. Zelfs regressietherapie geprobeert, was erg grappig maar niet behulpzaam. Al met al heb ik bar weinig vertrouwen over in psychodingessen, de meesten komen met dezelfde standaard dingetjes (zoals vragenlijsten en andere opschrijf/invuldingen) of werken volgens een vaststaand protocol waar je maar net in moet passen. En owee als je dat niet doet, of nog erger, dat zelfstandig hebt geanalyseert en dat vervolgens op wetenschappelijk verantwoordde wijze weet te brengen 'als je al zover bent, denken we dat je het wel alleen verder kan'.

Verder, ik ben geen enigskind, ik heb een 6 jaar jongere broer. Helaas is hij deels de oorzaak van het bijna instorten van mijn moeder, hij is praktisch failliet, ook al aardig depressief aan het raken (nee ben je gek, we zijn niet erfelijk belast) en sinds kort heeft hij een zware longontsteking. Omdat zijn huis is leeggehaalt door z'n ex en hij alleen een opklapbedje heeft vond mijn moeder het geen goed plan als hij daar in z'n uppie zou blijven liggen (tja, zo zijn moeders nu eenmaal, iig die van mij) en bivakkeert hij tijdelijk bij mams in haar kleine huisje.
Helaas zijn mijn moeder en ik eigenlijk iets te close (en lijken we best veel op elkaar), vaak als er wat was nam ze mij al in vertrouwen ipv iemand van buiten. Ook na het overlijden van mijn vader hebben we heel veel samen gedeelt. Maar zelfs zij weet niet dat ik al twee jaar lang tegen het suicidale aanzit. Zij weet niet beter dan dat ik mijn best doe om door het leven heen te hobbelen...
Ik denk niet dat het haar echt goed gaat doen als ik haar dat nu openbaar...Aan de andere kant, misschien ziet ze het dan wel als één zorg minder...Mmm, moeilijk...

**Geplaatst**: 30-08-08 14:03

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 30-08-08 14:03

@ Laetitia:
Die zinnen afmaken had ik inderdaad ook. Die waren vreselijk!
De vragenlijsten inderdaad al confronterend, maar die zinnen, die kreeg ik als laatst, waren inderdaad helemaal erg. Ik hield het ook niet droog en durfde eigenlijk niet goed op te schrijven wat er in me op kwam... Toch maar zo goed mogelijk geprobeerd.

Lees later even bij. Heb echt een offday vandaag.
Vanochtend even op stal geweest, twee paarden gelongeerd en nu weer doodop. Was wel even een afleiding, want ik ben behoorlijk aan het piekeren weer.

**Geplaatst**: 08-09-08 18:12

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 08-09-08 18:12

Is er iemand die de internetcursus kleur je leven kent?
www.kleurjeleven.nl

Ik ben benieuwd naar ervaringen hiermee.

**Geplaatst**: 08-09-08 18:58

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 08-09-08 18:58

Heb me inmiddels aangemeld.
Ben benieuwd of het wat is. Wil nu alles proberen om een beetje uit de put te komen. Word echt gestoord van mezelf.

**Geplaatst**: 08-09-08 20:43

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 08-09-08 20:43

pw heb zelf geen ervaring met die internet cursus;)
ben momenteel onder behandeling van de Mondriaan zorggroep.. (hoewel ik 't idee heb dat m'n tja hoe zal ik 'm noemen, 'therapeut' me dit moment niet serieus neemt) boven op me depressie (waar k toch langzaam aan op EIGEN kracht uit aan 't komen ben (wel met begeleiding van leerlingbegeleidster van school en PIT verpleegkundige (PIT= Psychiatrische Intensieve Thuis zorg))
krijg nou ook nog hulpt van Révita wat pas sinds vorige weer ongeveer gestart is, maar heb me met figuren te maken daar lach ik me om kapot (wellicht dat dit me ook helpt om dr uit te komen ROFL

)

**Geplaatst**: 09-09-08 09:32

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 09-09-08 09:32

Pollewoppy schreef:
Heb me inmiddels aangemeld.
Ben benieuwd of het wat is. Wil nu alles proberen om een beetje uit de put te komen. Word echt gestoord van mezelf.

Ik heb me eigen daar ook aangemeld... Erg slecht van me ik weet het, maar ik durf even de stap niet te nemen (en heb geen zin) om een nieuwe psycholoog te zoeken.
Dus misschien is dit wel wat voor me.

Bedankt voor de tip iniedergeval Lachen

**Geplaatst**: 09-09-08 16:40

Re: Ernstige depressie

Geplaatst: 09-09-08 16:40

Ik heb vandaag de inloggegevens ontvangen. Ik ben heel benieuwd of ik er wat aan heb.
Minder zal ik er niet van worden in ieder geval. Ben benieuwd wat jij er van vind.