Bokt.nl

Nadya schreef:

En Cil, jij ook bedankt voor je lieve woorden.

Nadya schreef:

Rozanne schreef:

Nee, medisch gezien mag je het pas anorexia noemen als je niet meer ongesteld word..

Dat is onzin. Niet meer ongesteld worden is een van de VELE gevolgen van anorexia.
Kan trouwens ook van boulimia, doordat je hele hormoonhuishouding in de war gegooid wordt. Ik heb beiden jarenlang afwisselend gehad en ik lees wel erg aparte posts hierover, zeg.

(ik was trouwens behoorlijk mager in mijn boulimia tijd, ik sportte ook nog eens extreem veel).

Nadya schreef:

Heel, heeeeeeeeel veel sterkte en vooral kracht toegewenst, Leentj!!!
Ik kan je vertellen dat het leven zonder eetproblemen echt veel en veel fijner is, maar dat weet je zelf ook wel. Het is een enorme strijd met ups en vooral vele downs.

Maar ALS je die strijd wint, zul je zo trots op je zelf zijn!! Echt!!!
Ik weet niet of je het al lang hebt, hoe het gaat momenteel, hoe je de strijd aangaat, maar heel goed dat je 'm aangegaan bent.

Roxy13 schreef:

Oke is goed hoor. Ik mail dan nog wel later ervoor

Ja oke, het klopt dat je niks misdaan hebt dat zeker niet nee. Sorry ik wist niet echt hoe ik het goed kon uitleggen. Ik verwachtte zeg maar meteen van die strenge regels die je ook wel eens ziet met bijv. van etter tot engel. Zo bedoelde ik het eigenlijk, alleen ik heb het nogal verkeerd opgeschreven waardoor het helemaal verkeerd overkwam. En dit is waarschijnlijk ook een ( heel ) verkeerd beeld hoor maar dit komt hopelijk wat beter over.

doeraklover schreef:

Ik heb me de laatste weken best wel 'geinteresseerd' in de verhalen over anorexia patiënten, gewoon omdat ik er meer over wilde weten en me gewoonweg niet kon voorstellen hoe die mensen dachten. Ik ben echt geschrokken door sommige verhalen! Ik lees nu een boek over een waargebeurd verhaal van een anorexia patiënte. Maar wat ik uit alle verhalen begrijp is dat er vaak problemen zijn, zoals thuis, bij familie, op school, bij het sporten of weet ik veel.... En ik geloof als anorexia-patiënten dat toe kunnen geven dat ze al op het goede pad zijn!

Voor iedereen die aan het vechten is tegen anorexia heel veel sterkte en ik hoop dat het allemaal goedkomt (wat ik wel geloof als je al aan het vechten bent met goede hulp) en er allemaal weer gezond bovenop komt

@Leentj: vind het knap dat je er zo over uit durft te komen! En toe durft te geven dat je een eetprobleem hebt!

Yvonnelind schreef:

Ik vind de pro ana sites echt schokkend en word er echt verdrietig van als ik de verhalen lees. Ik hoop dat er een tijd komt dat de pro ana's gelukkig kunnen zijn met wie ze zijn en met hun lichaam...

Roxy13 schreef:

Knap dat jullie zo eerlijk praten hier erover!

Maar sommige hier konden ( kunnen ) dus stoppen met behulp van hun ouders en dokter ( las ik ) Maar zijn er dan ook mensen die in deeltijd moesten ( zitten )?
Hoe is dat dan? Is dat echt streng? Ik kan mij er niks anders bij voorstellen dan een soort 'strafkamp', en volgens mij is dit een behoorlijk verkeerd beeld... Kan iemand hier misschien wat meer over vertellen? Kan ook via mail

Trouwens iedereen die nu nog aan het 'vechten' is veel sterkte nog

Redrumfox schreef:

Het is inderdaad een soort van kamp, je wordt dag en nacht in de gaten gehouden en mag niet eens alleen naar de wc. Als mijn ziekte aan het eind van het jaar niet over is, ga ik er ook heen. Moet zeggen dat ik er wel zin in heb, dan kan ik er na al die jaren strijd eindelijk vanaf komen. Ik ben moe van het vechten tegen mezelf.

Citaat:

Wat ik me altijd afvraag is of er daar niet veel te veel op het eten wordt gefocust en te weinig op de achterliggende problemen? De stijl van eten is vaak een uiting van achterliggende problemen. Niet happy zijn met jezelf, misbruik, mishandeling, depressie, noem het allemaal maar op.
Met zo'n streng regime los je die achterliggende problemen toch niet op?

Wendy schreef:

Redrumfox schreef:

Het is inderdaad een soort van kamp, je wordt dag en nacht in de gaten gehouden en mag niet eens alleen naar de wc. Als mijn ziekte aan het eind van het jaar niet over is, ga ik er ook heen. Moet zeggen dat ik er wel zin in heb, dan kan ik er na al die jaren strijd eindelijk vanaf komen. Ik ben moe van het vechten tegen mezelf.

Wat ik me altijd afvraag is of er daar niet veel te veel op het eten wordt gefocust en te weinig op de achterliggende problemen? De stijl van eten is vaak een uiting van achterliggende problemen. Niet happy zijn met jezelf, misbruik, mishandeling, depressie, noem het allemaal maar op.
Met zo'n streng regime los je die achterliggende problemen toch niet op?

doeraklover schreef:

Ik heb me de laatste weken best wel 'geinteresseerd' in de verhalen over anorexia patiënten, gewoon omdat ik er meer over wilde weten en me gewoonweg niet kon voorstellen hoe die mensen dachten. Ik ben echt geschrokken door sommige verhalen! Ik lees nu een boek over een waargebeurd verhaal van een anorexia patiënte. Maar wat ik uit alle verhalen begrijp is dat er vaak problemen zijn, zoals thuis, bij familie, op school, bij het sporten of weet ik veel.... En ik geloof als anorexia-patiënten dat toe kunnen geven dat ze al op het goede pad zijn!

Voor iedereen die aan het vechten is tegen anorexia heel veel sterkte en ik hoop dat het allemaal goedkomt (wat ik wel geloof als je al aan het vechten bent met goede hulp) en er allemaal weer gezond bovenop komt

@Leentj: vind het knap dat je er zo over uit durft te komen! En toe durft te geven dat je een eetprobleem hebt!