Polly schreef:Ik snap het ook heus wel, maar het werkt zo niet.
Als dat kind een forse inwendige bloeding heeft dan hebben we op de HAP doorgaans niet de middelen om dat te stelpen of het kind te redden, ook hier staat geen ambulance voor de deur of een team chirurgen klaar dus je delay word alleen maar groter
Aan de deur word een binnenloper beoordeeld of iemand ABCD-stabiel is. Ofwel of het veilig is om eerst te laten bellen, ik snap ook echt dat dat stom is he maar op die manier krijg je wel de juiste hulp.
We hebben er ook weleens een binnen gehad met een kind na een val van hoogte (echt ouders, laat je kind LIGGEN, niet optillen en meesleuren want je kan met een beetje pech nog veel meer stuk maken!!!). Die zat in de wachtruimte omdat het kind dus niet ABCD stabiel was en dan mag je echt binnenkomen.
Hadden ze dat kind thuis veilig laten liggen hadden ze 2 ambu's en een heli gekregen, meteen de juiste zorg op de juiste plek. En dan zit je in de wachtruimte van de HAP.. Das echt voor niemand fijn.
Het is dus echt maatwerk. Al voelt dat niet voor iedereen zo.
Als je eerst moet bellen dan is dat niet goed want je kan best even tussendoor gezien worden (ookal gaat dat ten koste van anderen) en als je van het protocol afwijkt en iemand met een vervelende maar niet levensbedreigende klacht toch beoordeeld (omdat het heel rustig is) dan denken mensen vaak dat dat zo hoort en als je ze dan de volgende keer wel laat bellen dan krijg je een hele discussie aan de deur 'want dat hoefde de vorige keer ook niet '.
Eigenlijk zie je het hier in dit topic ook gebeuren, er zijn altijd mensen die wel gezien zijn, wel even tussendoor konden komen, wel met open armen zijn ontvangen voor rontgenfotos terwijl de afspraken zijn om dat niet te doen als het niet medisch noodzakelijk is.
Vervolgens worden de mensen die de protocollen wel volgen gezien als de mensen die van de regels afwijken want de vorige keer mocht het wel gewoon..
En dat maakt het dus lastig.
Echt he, we zijn allemaal hulpverleners, het liefst haal je iedereen met open armen binnen maar dat gaat echt niet.
En onthou: ABCD instabiel word ALTIJD geholpen (maar het liefste met passende zorg)
Maar waar licht de grens tussen HAP en SEH? Ik heb altijd gedacht dat "kan overdag bij een huisarts = HAP" en "zou overdag 112 zijn = altijd 112"
Een persoon die niet ABC stabiel is, is toch altijd gewoon 112? En dus SEH ipv HAP?
Hier in dit topic lees ik dingen zoals "gebroken enkel is geen HAP, dat kan makkelijk wachten?!" Maar dáár is toch juist de HAP voor? Voor medische gevallen die niet levensbedreigend zijn, maar toch acute zorg nodig hebben? Voor nog meer spoedeisende gevallen is toch de SEH= Spoed Eisende Hulp?
Of is het in de afgelopen jaren zo veranderd dat de HAP eigenlijk de SEH is geworden?
Vroeger een keer tijdens paardrijles van een pony af gedonderd, randje cap klapte op m'n neus. Geen bloed oid, maar deed wel behoorlijk zeer, dus na de les richting HAP. Dáár was/is de HAP voor bedoeld, of in ieder geval daar wás de HAP voor bedoeld, 20 jaar geleden! Kleine verwondingen die je gelijk wil laten nakijken ipv wachten tot de volgende dag.....
Maar vandaag de dag moet je wel bijna dood gaan, wil je gezien mogen worden door de HAP en dáár zou de SEH voor moeten zijn.
En ja, ik betaal een godsvermogen per maand aan mn zorgverzekering, dus als ik dan eens zorg nodig heb, dan vind ik dat ik daar recht op heb, want ik betaal genoeg!
Nu óók weer met m'n teen, vroeger (11 jaar geleden) kreeg je verbandmiddelen gewoon vergoed, ik ben nu al een achterlijk bedrag kwijt aan verbandmiddelen (en pijnstillers, volgende keer vraag ik om pijnstillers op recept, dat wordt tenminste wél vergoed) ondertussen...
Mijn huisarts was het er trouwens mee eens dat ik in de avond doe verbandwisselen... is beter dan in de middag ivm viezigheid enz.