Jij weet beter wat ik toen vrat en dronk dan ikzelf


Echt... Kan je betreft topics over gewicht niet meer serieus nemen.
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Suzanne F. schreef:Je moet iets van 500 calorieën onder je behoefte in rust eten om af te vallen
Suzanne F. schreef:knip
En wat ik nog wilde toevoegen: Ik krijg best veel pb’s van mensen die het gaan doen of willen doen en het niet openlijk in het topic durven posten. Zoveel taboe en schaamte ligt er eigenlijk nog op dit onderwerp. Belachelijk eigenlijk. Het is je eigen lichaam, je eigen geld, je eigen keuzes. Waarom je schamen om hiervoor te kiezen? Omdat we liever zien dat mensen zich helemaal afbeulen en het dan ‘verdienen’ om af te vallen ofzo? Omdat je geen ruggengraat hebt als je hiervoor kiest? Bizar eigenlijk.
Koekie73 schreef:Ben iig blij te horen dat ik niet de enige ben die maar 1200 kcal kan eten![]()
Ik ga eens even informeren bij Wellis en Yazen. Nog meer betrouwbare partijen?
Suzanne F. schreef:En wat ik nog wilde toevoegen: Ik krijg best veel pb’s van mensen die het gaan doen of willen doen en het niet openlijk in het topic durven posten. Zoveel taboe en schaamte ligt er eigenlijk nog op dit onderwerp. Belachelijk eigenlijk. Het is je eigen lichaam, je eigen geld, je eigen keuzes. Waarom je schamen om hiervoor te kiezen? Omdat we liever zien dat mensen zich helemaal afbeulen en het dan ‘verdienen’ om af te vallen ofzo? Omdat je geen ruggengraat hebt als je hiervoor kiest? Bizar eigenlijk.
DuoPenotti schreef:Dat bestaat wel fligh high.
Maar dat wil jij nooit geloven hoe vaak dat ook word gezegd.
En weet het van mijzelf.
48 kilo, 172 groot.
En ik at niet. Ik vrat!
Alles wat je maar kon bedenken.
Echt niet alleen sla.
Vrat ik niet viel ik nog meer af.
Volgens de huisarts alles oké.
Daarna keerde dat om. Zo ineens.
En kwam veel aan. Ook toen ik nog wel veel bewoog.
Uiteraard at ik toen minder.
Eerst was ik blij zoveel eten is niet leuk.
Maar met nog minder nog minder en uiteindelijk toch veel overgewicht is de andere kant van niet fijn.
Uiteindelijk is een traag werkende schildklier aangetoond.
Maar volgens vele kan dat toch geen boosdoener zijn. Gewoon minder eten...
Goof schreef:En dat vind ik wel passen bij mijn eerste opmerking, mijn kritische noot. Want medicatie slikken en alsnog losgaan op vreetbuien kan ik niet rijmen met elkaar, volgens mij moet je dan eerst een onderliggende reden gaan aanpakken en (ja, sorry, maar toch wel) iets meer ruggengraat kweken door het niet te pakken, te minimaliseren, gezond te snacken of het (gewoon, tussen haakjes ja) niet in huis te halen.
Ibbel schreef:Ik heb hier uberhaupt nog niet gereageerd, maar ik vermoed dat het grootste probleem (ook) ligt bij het feit dat via websites deze medicatie bestellen tegen (de geest van) de geneesmiddelenwet ingaat. Zoals ook in het geposte artikel uit de NRC staat.
De NL wet eist dat een recept van een buitenlandse arts door een Nederlandse apotheek geaccepteerd moet worden (logisch, anders kan een buitenlandse toerist hier een probleem hebben), maar zoals deze loophole nu wordt gebruikt is niet de bedoeling van de wet.
En daarmee loop je gewoon een risico, want je bent níet onder behandeling van een arts. Ik kan deze medicatie ook bestellen, met een BMI van 22. Gewoon door te liegen. En dan kan ik, net als weet-ik-veel hoeveel Hollywood acteurs - die BMI van mij ook naar 19 brengen. En daar zit - denk ik - de kritiek.
Dat staat los van het feit dat obesitas idd een ziekte is, en dat het geen kwestie is van 'kweek een beetje ruggegraat en vreet niet zoveel', maar als je ziek bent, ga je naar een dokter. Niet naar internet.
En ja, het is natuurlijk ook heel frusterend als die dokter dan tegen je zegt, je moet eerst dit of dat, of je komt niet in aanmerking.
Maar om dan het 'grijze circuit' ingaan, wat gewoon eigenlijk illegaal te noemen is (en er gaat regelgeving komen die het écht gaat verbieden, daar durf ik wel een weddenschap op te sluiten), ik denk dat daar mensen zich in verslikken.
Sansevieria schreef:DuoPenotti schreef:Dat bestaat wel fligh high.
Maar dat wil jij nooit geloven hoe vaak dat ook word gezegd.
En weet het van mijzelf.
48 kilo, 172 groot.
En ik at niet. Ik vrat!
Alles wat je maar kon bedenken.
Echt niet alleen sla.
Vrat ik niet viel ik nog meer af.
Volgens de huisarts alles oké.
Daarna keerde dat om. Zo ineens.
En kwam veel aan. Ook toen ik nog wel veel bewoog.
Uiteraard at ik toen minder.
Eerst was ik blij zoveel eten is niet leuk.
Maar met nog minder nog minder en uiteindelijk toch veel overgewicht is de andere kant van niet fijn.
Uiteindelijk is een traag werkende schildklier aangetoond.
Maar volgens vele kan dat toch geen boosdoener zijn. Gewoon minder eten...
Herkenbaar, ik was altijd te mager. Ziekte van Graves.
Radioactief behandeling gehad waarmee een deel van de schildklier uitgeschakeld word.
Nu dus ondanks jarenlange medicatie (na 25 jaar) overgewicht, er zou 15 kilo afmoeten.
En nee, geen echte emo eter, wij eten gezond en niet overmatig.
Maar na corona gehad te hebben geen conditie meer.
Ben dus nu bezig met KHA/Keto eten, samen met mijn man.
Meer wandelen, zwemmen, terug wat conditie opbouwen en ja de kilo's gaan er af, niet heel snel maar dat lijkt me ook niet gezond.
Moet eerlijk zeggen qua gezondheit zou ik deze middelen niet durven gebruiken.
Wat doet dat op langere termijn? Zijn daar gedegen studies over?
Ibbel schreef:Nee, artsen schrijven het niet voor (mogen het niet voorschrijven) als iemand niet voor vergoeding in aanmerking komt. Zo werkt het in NL. Vandaar de uitwijk via een buitenlandse arts en internet.
Laura82 schreef:Maar Goof, het is dus niet een kwestie van "gewoon" een ruggengraat kweken.
Als ik kijk naar mensen uit mijn omgeving die slank zijn die ik goed ken, zoals bijvoorbeeld mijn man, werkt zijn honger-/verzadigingsgevoel heel anders dan bij mij. Als hij eet, stopt hij als hij genoeg heeft gehad, en denkt pas weer aan eten als hij weer trek begint te krijgen. Als hij druk is denkt hij zelfs helemaal niet aan eten, en als hij dan wel weer eet, is dat nog steeds een normale portie. Het feit dat hij slank is, heeft niets met ruggengraat te maken, want hij hoeft zichzelf nooit wat te ontzeggen. Hij eet niet goede porties omdat hij daar zijn best voor doet. Natuurlojk besluit hij heus weleens iets niet te nemen omdat dat beter voor hem is, maar omdat voedsel niet een "lading" heeft, kost hem dat nog steeds geen moeite.
Nu even naar mij. Ik heb áltijd honger/trek. Voor een maaltijd, na een maaltijd. Ik ben zelden verzadigd, hooguit na een avondje ayce. Maar na een uurtje kan er alweer wat in. Ik denk ook altijd aan eten. Ik ben dus letterlijk de hele dag bezig om "sterk te zijn" om niet te veel te eten. En dat ben ik ook echt een heel groot deel van de tijd. Al zeker 20 jaar. Totdat ik zó moe ben van altijd maar sterk zijn, dat ik instort, en dan ga ik eten. Gelukkig gebeurt het me niet zo vaak meer, maar soms wel. En dan heb ik dus geen ruggengraat? Sorry maar dat is dus gewoon onzin. En hoe fijn zou het dan zijn om eens niet altijd maar aan eten te hoeven denken? Dat mijn lichaam eindelijk de signalen krijgt zoals andere mensen die krijgen?
Helaas kan ik het op dit moment niet betalen, maar ik ga zeker sparen!