Bokt.nl

**Geplaatst**: 22-06-24 07:34

Geplaatst: 22-06-24 07:34

Ayasha schreef:
Ik begrijp ook dat mensen die werken soms denken ‘kon ik ook maar een week gewoon thuis zijn want ik ben ook niet fit.’
Iedereen redeneert vanuit diens eigen referentiekader natuurlijk. Als je een k*tweek/maand/jaar hebt snap ik best dat je denkt ‘verdikke waarom zij wel en ik niet, ik heb het ook zwaar.’

Iemand die werkt en gezond is, die denkt echt niet "kon ik maar lekker thuis zitten" want niemand wil ziek/depressief zijn.

Wel stellen ze soms bij sommigen zich af of het wel terrecht is dat ze thuis zitten.

**Geplaatst**: 22-06-24 07:49

Geplaatst: 22-06-24 07:49

BeFunny schreef:
Ayasha schreef:
Ik begrijp ook dat mensen die werken soms denken ‘kon ik ook maar een week gewoon thuis zijn want ik ben ook niet fit.’
Iedereen redeneert vanuit diens eigen referentiekader natuurlijk. Als je een k*tweek/maand/jaar hebt snap ik best dat je denkt ‘verdikke waarom zij wel en ik niet, ik heb het ook zwaar.’

Iemand die werkt en gezond is, die denkt echt niet "kon ik maar lekker thuis zitten" want niemand wil ziek/depressief zijn.

Wel stellen ze soms bij sommigen zich af of het wel terrecht is dat ze thuis zitten.

Je wilt niet weten hoe vaak je die opmerkingen krijgt hoor. Dat zij ook wel lekker thuis zouden willen zitten en betaald krijgen daarvoor en zogenaamd geen verplichtingen hebben. Dat zijn dus zat mensen die wel zo denken.
Maar diezelfde mensen beseffen zich niet dat er niks leuks aan is. Het is niet zoals een vakantie of vrije dag. En zeker niet zonder verplichtingen.

**Geplaatst**: 22-06-24 07:54

Geplaatst: 22-06-24 07:54

MyWishMax schreef:
BeFunny schreef:

Iemand die werkt en gezond is, die denkt echt niet "kon ik maar lekker thuis zitten" want niemand wil ziek/depressief zijn.

Wel stellen ze soms bij sommigen zich af of het wel terrecht is dat ze thuis zitten.

Je wilt niet weten hoe vaak je die opmerkingen krijgt hoor. Dat zij ook wel lekker thuis zouden willen zitten en betaald krijgen daarvoor en zogenaamd geen verplichtingen hebben. Dat zijn dus zat mensen die wel zo denken.
Maar diezelfde mensen beseffen zich niet dat er niks leuks aan is. Het is niet zoals een vakantie of vrije dag. En zeker niet zonder verplichtingen.

Ik denk dat dat onterechte beeld vooral ontstaat doordat men alleen de leuke dingen ziet die chronisch zieke mensen soms nog wel kunnen doen. Veel mensen onderschatten hoe niet leuk 'verplicht' thuis zitten is. Werken is niet altijd fantastisch, maar alleen maar vrij zijn/niks doen ook niet, imo.

Ik heb met corona bijna een jaar betaald thuis gezeten (niet omdat ik ziek was) en de eerste maand vond ik het wel lekker. Beetje uitslapen, veel tekenen, leuke dingen doen. Maar na een tijdje was ik het ZO ZAT. Ik werd er ook gewoon verdrietig van, terwijl ik gewoon gezond was en lekker kon gaan wandelen met de honden, sporten, tekenen, tuinieren e.d.. Ik wilde weer aan het werk.

**Geplaatst**: 22-06-24 07:59

Geplaatst: 22-06-24 07:59

Het uitkeringensysteem is in NL heel erg krom. Je krijgt 70% van je laatstverdiende loon.
Waar het mis gaat, is dat mensen die chronisch ziek worden (voor de duidelijkheid, zonder kans op verbetering, vaker progressief slechter wordend), die worden niet van dag 1 (gezond) op dag 2 (volledig arbeidsongeschikt). Daar zit een hele lange glijdende schaal tussen, waarin de chronische zieke zelf ook nniet wil uitvallen, dus 100% blijft werken, dan 80% gaat werken, vervolgens 60% werkt, nog steeds thuis geen fluit meer kan, dan uiteindelijk volledig ziek wordt en permanent uitvalt.
Dan krijg je dus 70% van je 60% loon dat je als laatste verdiende. Met wat pech zit je onder bijstandniveau en moet je tot dat niveau nog aangevuld worden door de gemeente. Lekkere vetpot wel.

Dan zit zo iemand thuis, kan éindelijk thuis weer wat doen, want hoeft z'n 100% energie niet meer in 60% werken te stoppen.

Hij of zij kan dan misschien best wel 20 of 30% wat dingen doen, op eigen tempo.

Inkomen is 70% van 60%, dus zeg voor het gemak ongeveer 45%-50% van wat je bij gezond zijn verdiend zou hebben. Het systeem is volledig krom dat je dat beetje dat je bij kunt 'beunen' zou moeten opgeven. Het is a) geen incentive óm nog wat te doen, en b) voor je gevoel heb je gewoon recht op een uitkering op basis van wat je deed vóór je ziek werd, dus is wat je er, ziek als je bent, nog bij kunt klussen is alleen maar een heel klein pleistertje op die wonde.

100% bijbeunen en eigenlijk gewoon doen wat je altijd deed is een heel ander verhaal. Maar opgeven wat je heel beperkt een beetje extra bij elkaar kunt harken, IK heb daar begrip voor dat je dat niet doet.

Gewoon, omdat je in feite gestraft wordt voor het feit dat je zelf geprobeerd hebt met minder werken in het arbeidsproces te blijven. Omdat je niet wilde uitvallen.

**Geplaatst**: 22-06-24 08:08

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 08:08

Het systeem in België is ook niet bepaald “goed”. Bepaalde doelgroepen worden niet gestimuleerd om te werken, in tegendeel. En het wordt er voor sommigen echt niet makkelijker op om wel de stap te zetten naar werk.

**Geplaatst**: 22-06-24 08:12

Geplaatst: 22-06-24 08:12

Ik beun niet bij.
Sterker, die enkele keer dat ik gevraagd word een (betaalde) lezing te geven over een onderwerp waar ik echt veel van weet, durf ik dat niet eens, uit angst voor het uwv en de mogelijke gevolgen. (Waardoor je je dus nóg nuttelozer voelt...)

Het verhaal van steeds minder kunnen, minder gaan werken en uiteindelijk uitkering krijgen op basis van minder uren in minder goed betalende baan is voor sommigen absoluut waar.

Voor mij iig wel, staat ergens op pagina 2 of 3 van het topic ook inderdaad, inclusief de verregaande gevolgen die dat in mijn situatie heeft.

**Geplaatst**: 22-06-24 08:14

Geplaatst: 22-06-24 08:14

Pateeke, over welke doelgroepen heb je het dan?

**Geplaatst**: 22-06-24 08:20

Geplaatst: 22-06-24 08:20

Femke_Tweety schreef:
Het verhaal van steeds minder kunnen, minder gaan werken en uiteindelijk uitkering krijgen op basis van minder uren in minder goed betalende baan is voor sommigen absoluut waar.

Ik denk dat dat voor vrijwel iedereen geldt. Bijna iedereen wil in eerste instantie eigenlijk al niet weten dat-ie ziek is, laat staan dat-ie mogelijk nooit meer zal kunnen werken. Bijna iedereen gaat eerst proberen of minder werken niet haalbaar is. Ook in de hoop dat de ziekte op dat niveau stabiliseert (wat soms ook gebeurt, gelukkig).
Het is niet alleen een proces van lichamelijk steeds minder kunnen, maar je wilt geestelijk ook heel lang niet toegeven dat het eigenlijk niet meer kan. En ondertussen ben je jezelf financieel gezien aan het benadelen.

In mijn werkend leven gaven we iedereen die op dit gebied advies vroeg eigenlijk altijd het advies: ga niet minder dan 80% werken voor je een (af-)keuringstraject ingaat, want je bent een dief van je eigen portemonnee. Meld je 'gewoon' ziek als het niet gaat, ipv minder te gaan werken in de hoop dat...
Leuk om loyaal naar je werkgever te willen zijn, maar hij gaat je salaris niet aanvullen en je rekeningen niet betalen als het niet meer gaat.

**Geplaatst**: 22-06-24 08:38

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 08:38

Ibbel, precies wat je zegt.
Van 32 uur werken in jaren “””afgegleden “ naar 20 en ook dat niet meer kunnen volhouden..
“”” gelukkig””” val ik onder een iets andere regeling waardoor ik geen last heb van het verlies van uren ( ga dat allemaal niet op bokt kwakken).
Heb een eigen bedrijf en geef natuurlijk netjes m’n inkomsten door via de belastingdienst die dit communiceren met uwv.
En natuurlijk gesprekken zo nodig met hen ook.
Maar wat zou ik graag weer 32 uur werken en een meewerkend hoofd hebben.
Toen ik 32 uur werkte ging het ook al niet, dus ik weer niet eens hoe t voelt om “ normaal “ te kunnen functioneren.
Dat ging op school al niet..
Maar dat snappen veel mensen niet.

**Geplaatst**: 22-06-24 09:13

Geplaatst: 22-06-24 09:13

Je hebt fijne bijdrage in dit onderwerp Ibbel

En dat heb ik ook fout gedaan, minder uren gaan werken want ik had ook wel veel gedaan de afgelopen jaren, als ik dan even wat rustiger aan zou doen zou ik later weer gewoon meer kunnen werken...niet dus... dat werd minder en minder.
En dat word helemaal niet meegenomen in beoordelingen maar zeker ook niet in bedragen.
En juist waar andere omhoog gaan in loon want ze laten zien dat ze goed in hun werk zijn en krijgen kansen hogerop te gaan, is die chronisch zieke al blij dat hij het uit kan blijven voeren. En nog de sneer na te krijgen dat ze geen doelen hebben.... het is anders een zeer groot doel, al op de pootjes blijven staan en de dag weer door te komen

**Geplaatst**: 22-06-24 09:18

Geplaatst: 22-06-24 09:18

MyWishMax schreef:
BeFunny schreef:

Iemand die werkt en gezond is, die denkt echt niet "kon ik maar lekker thuis zitten" want niemand wil ziek/depressief zijn.

Wel stellen ze soms bij sommigen zich af of het wel terrecht is dat ze thuis zitten.

Je wilt niet weten hoe vaak je die opmerkingen krijgt hoor. Dat zij ook wel lekker thuis zouden willen zitten en betaald krijgen daarvoor en zogenaamd geen verplichtingen hebben. Dat zijn dus zat mensen die wel zo denken.
Maar diezelfde mensen beseffen zich niet dat er niks leuks aan is. Het is niet zoals een vakantie of vrije dag. En zeker niet zonder verplichtingen.

Ik denk dat dat vooral mensen zijn die vinden dat jij dus lekker thuis zit en dus niet zien waarom jij thuis zit en dat graag kenbaar willen maken.

Ik heb afgelopen jaar 6 weken ziek thuis gezeten. Ziek en revaliderende na een paar dagen was ik het al zat. Toen ik 6 weken later weer mocht werken ben ik dat ook meteen gaan doen (terwijl ik geen werkgever heb die mij dat verplichte want eigen baas) maar ik moet gewoon wat om handen hebben.

Tussendoor ook wel korte periodes ivm ziek zijn thuis geweest of door ziekenhuis bezoek een dagje extra. Maar daarna gelijk weer werken.

Als ik kan werken ga ik echt werken.

Maar de uitspraak ik zou ook wel lekker thuis willen zitten begrijp ik wel als mensen gewoon om zich heen meerdere mensen zien die thuis zitten en veel leuke dingen kunnen doen en hun door werk niet.

Laatst bijgewerkt door BeFunny op 22-06-24 09:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-06-24 09:22

Geplaatst: 22-06-24 09:22

Ik heb het inderdaad ook gedaan. Ik merkte al snel bij mijn stages dat 40 uur werk pittig was, dus ben ik terug gegaan naar 32 bij mijn eerste baan. Had ik nooit moeten doen, want uiteindelijk ging 32 ook niet en 24 ook niet. En dan zit ik nu niet alleen met het punt dat ik veel minder zal gaan krijgen dan dat ik eigenlijk hoorde te verdienen, ik zit ook inderdaad nog met het punt dat ik jong ben, geen salarisverhogingen meer heb kunnen krijgen door uitval, ik toentertijd heb onderhandeld voor meer vakantiedagen ipv meer salaris omdat ik dat gevoelsmatig nodig leek te hebben (heb ik nu ook geen zak meer aan) en doordat ik nog een starters salaris heb ga ik nooit meer kunnen opklimmen naar een salaris waar ik een huurhuis van kan huren of een koophuis van kan kopen. En dát steekt me een beetje. De regelingen waar ik binnenkort mee te maken krijg zijn niet gericht op het salaris wat ik inmiddels zou moeten verdienen, maar zijn uit het verleden gebaseerd en zeker niet toekomst bestendig. Daar wordt ik na het volgen van een studie en het fluitend doorlopen van mijn schoolperiode erg verdrietig van.

**Geplaatst**: 22-06-24 09:27

Geplaatst: 22-06-24 09:27

Percy schreef:
DP, als vrijwilligerswerk actief afgewezen wordt is dat vervelend.

Ik heb een vast uur om een jongetje bijles te geven en dat is goed te doen. Mijn andere vrijwilligerswerk is variabel qua uren.

Mensen op een invalide toilet aantreffen, ik zit er niet mee. Vraag me weleens af wat die invalide mensen thuis aan aanpassingen hebben. Persoonlijk kom ik niet omhoog zonder steun.
Wel heb ik last als mensen op een invalide plaats gaan staan. Simpelweg omdat ik de ruimte nodig heb om uit te stappen.

Maar kunnen tuinieren en dus kunnen bukken, dan is een invalide toilet nou ook niet zo hard nodig.

Dat is nu net het probleem met mensen die invalide zijn. Mensen die pseudo invalide zijn en het daardoor verrekte moeilijk maken voor de mensen die zo beperkt zijn dat ze niets meer kunnen.

Een vliegtuig in naar een ver land, dat kan een 92 jarige kennis nog met wat hulp (klein beetje jaloers )

Was wel op een hele bezorgde manier dat het werd aangegeven dat stoppen beter was.
Heel lief warm persoon die daar de vrijwilligers begeleide.
Daar waren wel vaste tijden ook mensen die op je rekende dat je kwam.
En dat deed ik dus, ik kwam altijd, ook met migraine. Ook de dag na migraine en dan het gevoel heb dat ik onder een vrachtwagen had gelegen. Want het was maar een paar uurtjes daar zet ik me wel doorheen. Heb ik immers jaren gedaan. En in die tijd wilde UWV ook nog dat ik dat deed.
Maar die begeleider vond dat echt niet oke. Waar ik toen vrijwilligerswerk deed was op een plek waar mensen tijdelijk woonde voor revalidatie. Die snapte zoveel van mijn ziek zijn, zoveel begrip. Ongekend die doorzag mij helemaal. Echt bijzonder dat ook eens mee te maken ipv al die mensen die je nog wat extra over het randje willen duwen.

En ja ik was daar terecht gekomen dmv het re-integratiebedrijf. En ja die geven de reden van stoppen ook door.
In mijn eindrapportage stond ook dat cliënte wel wilde werken maar dit echt niet verantwoord was.
En haar letterlijke zin is uiteindelijk ook gebruikt in mijn herbeoordeling die uiteindelijk tot de 80-100 afkeuring leidde.

**Geplaatst**: 22-06-24 09:38

Geplaatst: 22-06-24 09:38

Tieneke schreef:
Pateeke, over welke doelgroepen heb je het dan?

Onder andere over mensen met een handicap of hun mantelzorgers.
Als je met een handicap wil gaan werken, maar je kan dat omwille van je handicap niet voltijds, dan wordt dat gezien als een keuze. Wordt je dan ziek, krijg je een ziekte-uitkering die gebaseerd is op hoeveel je gewerkt hebt. De berekening voor de integratietegemoetkoming (een stuk uitkering dat je krijgt om te compenseren voor de hogere kosten o.w.v. je beperking) is anders voor een ziekte-uitkering dan voor arbeid. Ziekte-uitkering weegt zwaarder door waardoor je al snel geen integratietegemoetkoming meer krijgt of lig minder. Wil je hulp als persoon met een handicap, kan je niet altijd terecht bij reguliere diensten want mensen weten niet wat ze met je moeten aanvangen, zijn er onzeker over etc. Wil je dan specifieke hulp voor mensen met een handicap? Wacht dan maar jarenlang (voor laagdrempelige hulp wacht je tegenwoordig al een jaar of 3, voor meer / intensievere hulp varieert het van 1,5 jaar (voor de meest urgente casussen) tot +20 jaar). Als hulp ontbreekt, kan je uiteraard moeilijk aan je herstel werken. Dus hoe langer men wacht op het krijgen van hulp, hoe groter de problemen doorgaans worden. Ga je voltijds werken als persoon met een handicap, dan verlies je in heel wat gevallen ook (een groot deel) van je rechten als persoon met een beperking. EDIT: Dit zijn belangrijke redenen waarom mensen met een beperking vaak niet aan het werk gaan, ook wanneer dat in principe wel mogelijk is. En daarnaast is de arbeidsmarkt ook niet bepaald toegankelijk.
Voor ouders/mantelzorgers is het vaak vergelijkbaar. Velen gaan minder werken of stoppen met werken uit noodzaak om de zorg maar op te kunnen nemen. Ook dat wordt gezien als "keuze" en vervolgens moeten ze nog langer wachten op hulp "want de persoon met een handicap heeft een netwerk die de zorg al op zich neemt". Dat is echt een straatje zonder einde.
Idem ook met de nieuwe regels voor kinderopvang. Te weinig plaatsen, ouders die niet minimaal 4/5e werken moeten langer wachten. Daardoor wordt het lastiger om meer te gaan werken of terug te gaan werken want ja, ze hebben geen opvang voor het kind.

Laatst bijgewerkt door pateeke op 22-06-24 09:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 22-06-24 09:41

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 09:41

Daar heb je helemaal gelijk in inderdaad. Om de zo veel tijd komt zo eens iets in het journaal en dan hoor je vervolgens niets meer over doeltreffende maatregelen.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:09

Geplaatst: 22-06-24 10:09

pateeke schreef:
Voor ouders/mantelzorgers is het vaak vergelijkbaar. Velen gaan minder werken of stoppen met werken uit noodzaak om de zorg maar op te kunnen nemen. Ook dat wordt gezien als "keuze" en vervolgens moeten ze nog langer wachten op hulp "want de persoon met een handicap heeft een netwerk die de zorg al op zich neemt". Dat is echt een straatje zonder einde.

Gaat in NL ook deze kant op. Tot en met familie die zelfs in ziekenhuizen en verzorgingshuizen mee 'moeten' werken/helpen. Want er is te weinig personeel. Maar die familie heeft zelf óók een baan en moet dan de baan van een ander (die niet te vinden is) er een beetje bij gaan doen.
En dan verbaasd zijn dat die mensen een burn-out krijgen...

Of ze stoppen idd met werken om voltijds mantelzorger te worden, en als iemand dan ook nog professionele hulp nodig heeft, is dat idd heel moeilijk te krijgen.

En ik kan straks helemaal mijn lol op, want ik heb geen familie. Dus wie mij ooit moet verzorgen als dat nodig wordt als ik 80 of zo ben?

**Geplaatst**: 22-06-24 10:16

Geplaatst: 22-06-24 10:16

Tieneke schreef:
Maar de werkgevers beginnen nu pas daarin op gang te komen, helaas, omdat er dus "boetes" betaald moeten worden. Zelfs als je bedrijf tout court te veel langdurige zieken heeft, moet je betalen.

De vraag is alleen: komen ze op een goede manier op gang? Of gaan ze mensen dingen verplichten (of zelfs ontslaan owv medische redenen) om onder de boetes uit te komen?

Zelf heb ik op zich wel goede begeleiding gehad, ik had goede mensen achter mij staan (huisarts, personeelsbegeleiding, arbeidsgeneesheer, manager, ..), ben via mijn werkgever aan een traject ivm (voorkomen van)burn-out kunnen beginnen en ik ben min of meer op mijn pootjes terecht gekomen. Ik werk nu ook via een speciale regeling maar dan niet via het ziekenfonds (al was dat ook nog een optie als dit niet zou kunnen) maar het heeft van allerlei partijen bloed, zweet en zelfs tranen (vooral van mij dan) gekost om het zo te krijgen. Ik had echt geluk dat mijn diensthoofd zich daar enorm voor heeft ingezet, anders was het nooit gelukt. Wat ook maakt dat ik, omdat het allemaal speciaal zo geregeld is, moeite heb om aan te geven dat het eigenlijk toch nog te zwaar is.

Maarja, ik ben al van functie verandert (binnen hetzelfde bedrijf), ik werk onder mijn niveau (verder geen problemen mee, al moet ik wel opletten dat ze mij niet teveel in mijn schoenen willen schuiven omdat de capaciteiten er zeg maar wel zijn) en het is een heel ander soort werk dan eerst. En dus die speciale regeling. Dan nog gaan zagen dat het zwaar is vind ik dan ook weer zo wat ..

Ik had het eerder in een reactie ook al aangegeven, voor mij maakte alle controles en steeds uitleggen en verdedigen en hopen dat ze het echt wel zien dat het echt nog niet gaat alles nog een stuk zwaarder, en gaf mij meer angst dan goed was voor mij, want ik kon toen echt niet. En ik begrijp wel dat de controles er zijn, maar ik heb soms ook het gevoel dat de verkeerde mensen op de rooster gelegd worden om het zo te zeggen. Maar natuurlijk weet ik niet wat andere mensen allemaal aan de hand hebben ..

**Geplaatst**: 22-06-24 10:20

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 10:20

Ik zou me echt heel bezwaard voelen naar mijn werkgever dat hij ook nog eens boetes krijgt omdat het mij niet lukt om op te bouwen. Ik vind het al vreselijk dat ik niet voor hem kan werken, ik andere collega's in de knoop werk, hij extra tijd aan me kwijt is om alternatief werk te regelen en alle administratieve rompslomp moet doen die erbij komt kijken. Maar dan ook nog weten dat hij boetes krijgt?

**Geplaatst**: 22-06-24 10:24

Geplaatst: 22-06-24 10:24

Ibbel, jouw post over minder gaan werken is precies wat ik ben gaan doen. Tot aan voor mezelf gaan werken ivm flexibiliteit aan toe. En naast dat dat dus niet handig is, verdiende ik ook gewoon te weinig, dus percentage van verlies van inkomen was te weinig.
Het bizarre is ook de willekeur van uwv. Ik werd wel ongeschikt bevonden voor eigen functie, maar functies die eruit kwamen rollen waren functies met dezelfde taken die ik volgens hen niet meer kon. En de verslagen dat ik niet lang kon staan of niet zoveel uren kon werken, maar uwv vond functies van 40 uur aan lopende band geschikt. Mijn artsen en revalidatie waren daar zo extreem verbaasd over dat alles wat zij over langere tijd onderzocht hadden zo aan de kant werd geschoven door een arts die je maximaal een half uurtje gesproken had en nooit onderzocht.

Later ook keuring gehad van een onafhankelijke verzekeringsarts die bij uwv had gewerkt. Die kwam echt met een totaal andere uitslag en keek wel naar de verslagen van artsen en andere instanties, maar zelfs hij werd niet serieus genomen. Daarna bij de bijstand was er geen enkele twijfel, die keuring was niet eens persoonlijk want mijn dossier was duidelijk genoeg. En zij snapten het uwv ook niet, maar geven ook aan dat alle gemeentes in NL hetzelfde probleem hebben. Het uwv is trots dat er minder mensen uitkering krijgen of nodig hebben volgens hen, gemeentes krijgen steeds meer mensen in de bijstand die chronisch ziek zijn en niet kunnen werken en dus niet daar thuishoren. Er zijn dus niet minder mensen, ze komen in andere uitkering terecht. Maar moeten zich wel aan dezelfde regels houden waardoor je bepaalde behandelingen niet kan betalen en ook niet mag laten betalen door anderen of geen geld voor mag lenen, want kans dat je gekort wordt. En ook geen hulp bij het betalen, want je moet maar zorgverzekering via gemeente nemen, maar die vergoedt niet genoeg in mijn geval.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:29

Re: Chronisch depressief/ziek, de vooroordelen enzo

Geplaatst: 22-06-24 10:29

Het is echt van de zotte.. Maar daar ben ik ook wel huiverig voor dat ik niet eens in aanmerking ga komen voor financiële hulp en dan bij de bijstand uit ga komen, maar daar heb ik geen recht op omdat zowel ik als mijn partner teveel hebben gespaard. Al van jongs af aan trouwens heb ik gespaard zodat ik nu een buffer heb voor een paard en ik wilde een goede basis hebben voor het kopen van een huis, maar goed dat laatste kon uiteindelijk met de huidige hypotheken niet eens.. Maar bijstand zit er dus ook echt niet in.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:30

Geplaatst: 22-06-24 10:30

SilverLining schreef:
Ik zou me echt heel bezwaard voelen naar mijn werkgever dat hij ook nog eens boetes krijgt omdat het mij niet lukt om op te bouwen. Ik vind het al vreselijk dat ik niet voor hem kan werken, ik andere collega's in de knoop werk, hij extra tijd aan me kwijt is om alternatief werk te regelen en alle administratieve rompslomp moet doen die erbij komt kijken. Maar dan ook nog weten dat hij boetes krijgt?

Dat ook ja, dat maakt het al slecht in je vel zitten niet beter.
Nu krijgen ze niet meteen een boete zodra een werknemer ziek is natuurlijk, dat gaat echt wel over een bepaalde termijn, over aantallen (als er op een bedrijf van 100 man 6 langdurig ziek zijn of 60 maakt natuurlijk wel een verschil) en over wat er gebeurd om die mensen te begeleiden. Denk niet dat het persé is om die mensen terug aan het werk te krijgen, maar dat er moet kunnen aangetoond worden dat er begeleiding is om die mensen zo goed mogelijk verder te helpen, al dan niet binnen dat bedrijf.

Maar het maakt wel dat ik mij afvraag of er niet door sommige bedrijven gaat gepusht worden om toch maar weer te gaan werken of andere dingen. Maar ik heb geen inside info dus dat is puur een gevoel.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:31

Geplaatst: 22-06-24 10:31

Citaat:
Er zijn dus niet minder mensen, ze komen in andere uitkering terecht.

of zelfs geen uitkering.
Als je samenwoont krijg je niets.
Moet je maar in deze dure tijden op 1 loon verder. Hoe je dat doet moet zelf maar uit zin te vissen.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:32

Geplaatst: 22-06-24 10:32

Het is niet voor niets dat er af en toe (en in verschillende landen, in ieder geval binnen Europa) een discussie oplaait over een basisinkomen voor iedereen. Dat zou een hoop ongelijkheid kunnen wegnemen.
En een hoop bureaucratie over wie wat wanneer bijverdient en dat wel/niet/gedeeltelijk zou moeten inleveren.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:37

Geplaatst: 22-06-24 10:37

Rohesia schreef:
Denk niet dat het persé is om die mensen terug aan het werk te krijgen, maar dat er moet kunnen aangetoond worden dat er begeleiding is om die mensen zo goed mogelijk verder te helpen, al dan niet binnen dat bedrijf.

Wet Poortwachter stelt een hoop eisen aan zowel werkgever als werknemer. Soms helpt dat mensen binnenboord te houden of te laten re-integreren. Vooral bij dingen die wel chronisch zijn (in de zin van langdurige uitval) maar niet (altijd) progressief of ongeneeslijk.
En soms word je als werkgever gestraft voor je inzet. Want als je iemand weer op de rit krijgt maar wel bij een andere werkgever, en die persoon valt daar binnen 2 jaar opnieuw langdurig uit (zélfs als dat een andere oorzaak heeft) dan krijgt de eerste werkgever een boete. Dat is niet heel erg stimulerend om passend werk voor iemand te vinden.

**Geplaatst**: 22-06-24 10:41

Geplaatst: 22-06-24 10:41

Basisloon, ik denk dat het best eens zou kunnen werken

Zoveel werkende mensen die niet op hun plek zitten, maar niet naar een andere plek kunnen omdat ze dan inkomensverlies hebben.
En uiteindelijk uitvallen met een burn-out.
Zoveel mensen die een paar uurtjes minder willen om te zorgen voor hun ouders, nu kan dat niet, met wat pech teveel hooi op de vork en ook die burn-out.
Dan de mensen al zoveel besproken hier die boven hun kunnen werken door ziekte.

Wat dat allemaal kost aan uitvallende mensen...

Maar ook die bureaucratie
Als ik zie hoe dik mijn dossier is van jaren uitvallen, dan keek die van het UWV erover, dan ging dat weer naar het hoofdkantoor, dan weer naar regio kantoor... diverse keuringen, van artsen die in regulier ook al te kort zijn. Werkcoaches, re integratie bedrijven. Advocaat, rechters.
Echt wil dat kostenplaatje niet zien hoor....

Heb wel eens gekscherend gezegd, daar kan ik een uitkering van krijgen tot aan mijn pensioen in wat dat gekost heeft....

En zo is dat met 1001 toeslagen enz, waar die over kijkt, die weer nakijkt enz enz....
mensen die bij een personeelstekort op een andere plek harder nodig zijn als dit soort getrut zou komen te vervallen.
Daar kan dat hele basisloon van betaald worden.