Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Suliko schreef:Tiggs, was het maar waar dat onderdrukking vanuit het geloof in het verleden lag. Beide oorlogen die nu prominent aanwezig zijn hebben een zeer diepe religieuze afdruk.
En voor een deel kan ik me vinden in jouw visie. Maar ik denk dat ieder mens op zijn manier een systeem van waarden en overtuigingen aanhoud om het leven te begrijpen, betekenis te geven en er zin in te vinden. Met inderdaad als doel om om te kunnen gaan met de onzekerheid en onvoorspelbaarheid van het leven. En de een zal dat vinden in een spirituele of religieuze hoek en de andere in een meer seculiere levensbeschouwing of waardesysteem. Sommigen zijn hier bewust mee bezig, eventueel in een gekaderd systeem als een specifieke religie, bij anderen gebeurt het onbewust, maar dat betekent nog niet dat je nergens in gelooft. We verhouden ons allemaal tot de wereld op een eigen manier. Ook de wetenschap biedt geen ultieme zekerheid. Niets is feilloos en niemand zal het ooit zeker weten, tot die onzekerheid moet je je altijd verhouden om niet in een soort existentiële crisis of angst te belanden.
Sommige mensen kunnen het vrij makkelijk vinden in een heel gekaderd religieus systeem. Vroeger was het voor de meeste vanzelfsprekend om vanuit een kleine community één religie aan te hangen, zonder allerlei twijfelachtige invloeden van buitenaf. Dat geeft heel veel zekerheid. Tegenwoordig moeten we kiezen uit een soort pluraliteit van levensbeschouwingen, waarden en geloofsovertuigingen. Dat brengt veel onzekerheid en angst met zich mee.
En wat er wel of niet waar is? Dat weet ik niet. Ik ben zelf wel meer een spiritueel type, richting het animisme denk ik, als ik het een naam moet geven. Ik ben in ieder geval geïntrigeerd door oerreligies, van voor de monotheïstische religies om de hoek kwamen kijken. Vooral de gelijkenissen in rituelen en visies die rond dezelfde tijden over alle werelddelen op kwamen, zonder dat er contact plaatsvond tussen die groepen. We scharen dat nu onder dezelfde noemer sjamanisme, een Mongoolse term door een wetenschapper in het leven geroepen. Maar de eeuwenoude praktijken en kijk op de wereld en het universum had in alle continenten enorm veel overlap. Dat is zo fascinerend!
Tiggs schreef:Suliko, ik vind dat jouw tweede alinea het wel mooi omschrijft eigenlijk. Want of je nou goed wilt doen omdat het in de tien geboden staat, omdat het past bij wat je denkt dat 'de ziel' is, omdat je in karma gelooft, of omdat je het 'gewoon' belangrijk vindt, je hangt in alle gevallen bepaalde normen en waarden aan. Begrijp ik je zo goed?
De Griekse en Noorse mythologie vind ik trouwens ook interessant, waarin voor alles als het ware een eigen hogere macht aanwezig is.
Elisa2 schreef:Tiggs schreef:Suliko, ik vind dat jouw tweede alinea het wel mooi omschrijft eigenlijk. Want of je nou goed wilt doen omdat het in de tien geboden staat, omdat het past bij wat je denkt dat 'de ziel' is, omdat je in karma gelooft, of omdat je het 'gewoon' belangrijk vindt, je hangt in alle gevallen bepaalde normen en waarden aan. Begrijp ik je zo goed?
De Griekse en Noorse mythologie vind ik trouwens ook interessant, waarin voor alles als het ware een eigen hogere macht aanwezig is.
Dat zeggen sjamanen ook, dat alles een eigen ziel en energie heeft. Zelfs het tijdschrift wat voor je op tafel ligt. Bij wijze van spreken.
Elisa2 schreef:Interessant dat stukje over de Joden, ik heb dat weleens gezien in een docu dat zij ook over andere boeken/ bladzijden e.d. beschikken die oorspronkelijk in de Bijbel horen maar er dus later uitgehaald zijn door het "reguliere Christendom" om het maar zo te noemen. Zij hebben een verboden boek in het bezit.
Suliko schreef:Met de laatste bedoel je, denk ik, de oorlog met Oekraïne? Want heel die oorlog berust volgens Poetin op een morele missie om de Russen te beschermen tegen Westerse invloeden, oftewel het beschermen van de Russische orthodoxe kerk en haar waarden. Al sinds de Koude Oorlog (of eigenlijk al meer dan honderden jaren terug) is de politiek van Rusland flink beïnvloed vanuit de orthodoxe kerk en Kiev wordt gezien als een belangrijk religieus/heilig punt in de ontwikkeling van de orthodoxe gemeenschap die Poetin opnieuw tilt toe-eigenen.
Maar goed, beetje offtopic. Deze twee artikelen leggen het onder andere goed uit (wel in het Engels):
https://www.resetdoc.org/story/holy-war-centuries-old-battle-ukraines-soul/
https://www.newyorker.com/news/daily-comment/the-long-holy-war-behind-putins-political-war-in-ukraine
Elisa2 schreef:Ik vind de gelijkenissen in rituelen en visies van dus de vele natuurvolkeren enorm intrigerend. Inderdaad, zonder dat deze contact hadden met elkaar.
pien_2010 schreef:daar wordt verschillend over gedacht door mensen, dus kun je niet zo stellig weten. Ik weet er te weinig van dus meng me niet in de discussie. Maar ik weet wel dat er niet zo iets bestaat als één interpretatie of weten hoe het zit.Citaat:Maar dat ligt iets anders
Babootje schreef:DuoPenotti schreef:dwalen we niet wat af?
Komt voort uit de vraag of leven na de dood nu door bijbel wordt geleerd of niet. Elisa merkte op dat er delen uit de bijbel die daarop betrekking hebben zijn weggemoffeld. Maar dat ligt iets anders. Vandaar de uitleg.
DuoPenotti schreef:dwalen we niet wat af?
Babootje schreef:Komt voort uit de vraag of leven na de dood nu door bijbel wordt geleerd of niet. Elisa merkte op dat er delen uit de bijbel die daarop betrekking hebben zijn weggemoffeld. Maar dat ligt iets anders. Vandaar de uitleg.
DuoPenotti schreef:Ik begrijp waar het uit voort komt.
Maar vind het echt wat voor een ander topic.
Babootje schreef:Elisa2 schreef:Interessant dat stukje over de Joden, ik heb dat weleens gezien in een docu dat zij ook over andere boeken/ bladzijden e.d. beschikken die oorspronkelijk in de Bijbel horen maar er dus later uitgehaald zijn door het "reguliere Christendom" om het maar zo te noemen. Zij hebben een verboden boek in het bezit.
Je bedoelt - denk ik - de apocriefe boeken?
Maar het zit wat anders (excuus voor de lap tekst, korter kon ik het niet maken).
De bijbel (bestaande uit 66 boeken) De verzameling of lijst van boeken die als echt en geïnspireerd worden aanvaard. Dit noemen we de canon. Bijbelgeleerden /geschiedschrijvers hebben deze boeken als bij elkaar behorend bestempeld omdat ze een heldere lijn volgden in de geschiedenis en historisch ook nauwkeurig waren, profetien bevatten en verwijzingen die latere bijbelschrijvers deden naar bijbelboeken die eerder waren geschreven.
Van de apocriefe geschriften is een tijd lang de canoniciteit betwist geweest dan weer toegevoegd of deels toegevoegd tijdens verschillende concilies (Carthago en Trente) en uiteindelijk uit de bijbelse canon gehouden.
Er zijn oud testamentische apocriefe geschriften en nieuw testamentische apocriefe geschriften.
De boeken zijn niet letterlijk "verborgen" maar werden zo genoemd omdat ze - destijds - niet in het openbaar werden voorgelezen en derhalve voor anderen „verborgen” bleven. Later kreeg het woord echter de betekenis van „onecht, niet-canoniek”,
De inhoud van deze oud testamentische apocriefen is nog bekend, vertaald en te lezen. Van de nieuw testamentische apocriefen is niet veel meer bewaard gebleven.
De oud testamentische apocriefe geschriften zijn: Tobit (Tobias), Judit, Wijsheid van Salomo, Wijsheid van Jezus Sirach (Ecclesiasticus), Baruch, 1 en 2 Makkabeeën, toevoegsels op Esther (Ester) en drie toevoegsels op Daniël: Lofzang van de drie mannen, Daniël en Susanna, en De vernietiging van Bel en de draak. Men weet niet precies wanneer ze geschreven werden, maar het schijnt niet vóór de 2de of 3de eeuw v.G.T. te zijn geweest.
Wat tegen de canoniciteit van deze boeken pleit, is dat ze nooit tot de joodse canon van geïnspireerde bijbelboeken behoorde, en er nu ook geen deel van uitmaken. De reden hiervan werd door de eerste-eeuwse joodse geschiedschrijver Josephus gegeven die schreef: „Bij ons vindt men geen ontelbare onderling afwijkende en met elkander strijdige boeken, maar slechts twee-en-twintig [het equivalent van de 39 boeken van de Hebreeuwse Geschriften volgens de huidige indeling], welke het gansche verleden omvatten en terecht voor goddelijk gehouden worden."
Hiëronymus, die als de beste Hebreeuwse geleerde van de vroege kerk wordt beschreven en in 405 G.T. zijn Latijnse vertaling van de bijbel, de Vulgaat genoemd, voltooide, sprak zich definitief tegen de apocriefe boeken uit. Hij zei hierover "dat dit niet de werken zijn van de auteurs wier namen ze dragen, dat ze veel bevatten wat verkeerd is en dat het lezen ervan een taak is waarbij men zeer beleidvol te werk moet gaan als men goud te midden van klei wil vinden."
John Wycliffe, de rooms-katholieke priester en geleerde die, met de hulp van Nicholas van Hereford, in de 14de eeuw als eerste de bijbel in het Engels vertaalde, nam de Apocriefen niet in zijn werk op. In het voorwoord bij zijn vertaling verklaarde hij dat zulke geschriften „zonder geloofsgetuigenis" waren.
In de eerste Griekse vertaling van de Hebreeuwse geschriften (de Septuaginta vertaling) waren delen van de apocriefen opgenomen. Maar de apocriefen waren nooit onderdeel van de originele Hebreeuwse canon.
De reden dat deze boeken als niet canoniek (dus niet behorend bij de bijbel) werden en worden beschouwd is, dat er door latere bijbelschrijvers geen enkele verwijzing naar deze geschriften wordt gemaakt, zoals bij de canonnieke boeken wel het geval is. Ook ontbreekt het profetische element volledig. Deze geschriften zijn qua inhoud en leringen soms in tegenspraak met de canonieke boeken en bevatten ook zelf tegenstrijdigheden. Ze staan vol historische en geografische onnauwkeurigheden en anachronismen. In sommige gevallen maken de schrijvers zich aan oneerlijkheid schuldig door het te doen voorkomen dat hun werken waren geschreven door vroegere geïnspireerde schrijvers. Zij verraadden dat zij onder heidense Griekse invloed stonden en bedienden zich soms van een overdreven uitdrukkingswijzen en een literaire stijl die volledig vreemd zijn aan de geïnspireerde Geschriften. Twee van de schrijvers geven zelf te kennen dat zij niet geïnspireerd waren. (Zie het voorwoord bij Wijsheid van Jezus Sirach [Ecclesiasticus]; 2 Makkabeeën 2:24-32 [25-33, KB]; 15:38, 39 [39, 40, KB].) De Apocriefen vormen dus zelf het beste bewijs dat ze niet canoniek zijn.
Daarnaast zijn er nog de nieuw testamentische / postapostolische apocriefe geschriften die vanaf de 2e eeuw na Chr werden geschreven, en die aanspraak maakten op door God geïnspireerd te zijn. Om min of meer dezelfde redenen als de oudere apocriefen werden deze niet in de canon van de bijbel opgenomen. Vaak ook omdat ze tegenstrijdig waren met uitspraken van de apostelen die in de evangeliën worden beschreven. Er wordt wel vermoed dat enkele van de Katholieke dogmas (zoals het celibaat) in deze geschriften te vinden waren. In de apocriefe „Handelingen”, zoals de „Handelingen van Paulus” en de „Handelingen van Petrus”, bijvoorbeeld, wordt krachtig de nadruk gelegd op volledige onthouding van seksuele betrekkingen en wordt zelfs over de apostelen gezegd dat zij vrouwen ertoe aanspoorden van hun man te scheiden, hetgeen echter in tegenspraak is met Paulus’ authentieke raad in 1 Korinthiërs 7.
The Interpreter’s Dictionary of the Bible, (een 5 delig wetenschappelijk werk geschreven door 900 wetenschappers uit 40 landen) staat over zulke postapostolische apocriefe geschriften: „Vele ervan zijn triviaal, sommige zijn hoogst theatraal, sommige zijn weerzinwekkend, ja, verfoeilijk”
Voldoende redenen dus om de geinspireerdheid van deze boeken te betwisten en niet in de canon van de bijbel op te nemen.
De bijbel zoals we deze nu kennen is dus heel zorgvuldig tot stand gekomen.