Ik merk dat ik een beetje emotieloos erover ben, geen idee waarom. Acceptatie? Afsluiting? Ben ik het onbewust aan het wegdrukken? Vind ik het ergens wel goed zo omdat ze zo veel pijn heeft?
Als het zo blijft met de pijn en het ongemak dan hoeft het voor haar niet meer, en dat begrijp ik heel goed.
Heb ook een stuk minder behoefte om erover te praten dan in het begin. Zeker in het echt, face to face met bijvoorbeeld mijn collega's. Ik weet me geen houding te geven als ze medeleven tonen.
Toch maar even over hebben met mijn praktijkondersteuner binnenkort. Misschien heeft die een "aha" antwoord erop.
chanicha
Berichten: 13250
Geregistreerd: 14-08-04
Geplaatst: 05-08-21 17:24
Het is een achtbaan waar je in terechtkomt! Mijn moeder doet het nog ‘goed’ op de immunotherapie met chemo, alleen stopt de chemo eerdaags en wordt het alleen de immuno. Het houdt gewoon een keer op met wat ze kunnen doen. Mijn moeder zou Max twee en half jaar hebben en is nu al drie en half verder dus mijn zus en ik houden ook met alles rekening. Het is echt koffiedik kijken hoe goed je moeder het doet op de therapie Pablo, hoe moeilijk ook. Sterkte met je moeder
senna21
Berichten: 13286
Geregistreerd: 17-03-09
Geplaatst: 05-08-21 17:25
Begrijpelijk dat je niet altijd raad weet met je gevoelens en gedachten in deze moeilijke situatie. Het is ook gewoon heel ingewikkeld. Heel verstandig dat je ondersteuning zoekt daarbij. En mogelijk is een therapeut die gespecialiseerd is in familie-systemen zinvol. Veel sterkte.
Ik kan je niet helpen, maar kan wel zeggen dat er geen bepaalde manier is om je te gedragen, of hoe je je zou moeten voelen.
Toen mijn moeder onder behandeling was voor borstkanker, kon ik er ook vrij nuchter over praten, terwijl ik het hardstikke eng vond.
Doe vooral waar jij je 'goed' bij voelt. Als dat betekent dat je er niet veel over wilt praten, is dat prima. Hoop alleen wel dat je iemand hebt waar je terecht kunt als je wel wilt praten.
DuoPenotti
Berichten: 40063
Geregistreerd: 14-01-21
Woonplaats: Tussen de Limburgse velden met uitzicht op de Brabantse.
Doe vooral waar jij je goed bij voelt. Niet wat zogenaamd sociaal wenselijk is of zo.
xPabloBokt
Fotograaf
Berichten: 10405
Geregistreerd: 15-06-12
Woonplaats: Helmond
Geplaatst door de TopicStarter: 09-08-21 14:14
Ik zou heel erg graag even mijn hart luchten bij iemand, maar ik voel me er niet prettig bij om dit helemaal openbaar te zetten.. wie mag ik een pb sturen?
Als je wilt, mij ook hoor. Heb vader, moeder en zus aan kanker verloren na een naar ziekbed dus weet wel een beetje waar je doorheen gaat. In elk geval alle sterkte
Ik zou heel erg graag even mijn hart luchten bij iemand, maar ik voel me er niet prettig bij om dit helemaal openbaar te zetten.. wie mag ik een pb sturen?
Je mag mij altijd een pb sturen. Ik heb dit helaas een maand geleden ook nagemaakt... met een slechte afloop.. heeft het nog niet eens 8 weken gehad.. het is echt een rot ziekte... Ik weet denk ik een beetje hoe je en voelt, veel sterkte toegewenst deze tijd.
chanicha
Berichten: 13250
Geregistreerd: 14-08-04
Geplaatst: 09-08-21 20:26
Normaal mag je mij ook een PB sturen maar we zitten er zelf volop in. Wel wil ik je een knuffel sturen
Ook van mijn kant een virtuele knuffel! Wat een k*tsituatie...
xPabloBokt
Fotograaf
Berichten: 10405
Geregistreerd: 15-06-12
Woonplaats: Helmond
Geplaatst door de TopicStarter: 10-08-21 09:31
chanicha schreef:
Normaal mag je mij ook een PB sturen maar we zitten er zelf volop in. Wel wil ik je een knuffel sturen
Knuffel terug dan
xPabloBokt
Fotograaf
Berichten: 10405
Geregistreerd: 15-06-12
Woonplaats: Helmond
Geplaatst door de TopicStarter: 24-08-21 22:53
Al even geen update geplaatst maar ik heb helaas niets goeds meer te melden.. mijn moeders ziekbed lijkt langzaam ten einde te komen en zo ook haar tijd met ons hier.
Ze heeft begin augustus de eerste dosis immunotherapie gehad, gevolgd door helaas ook een heel arsenaal aan nieuwe bijwerkingen. Sinds dien gaat ze hard achteruit en kan ik niet eens meer bijhouden hoe vaak de pijnstilling is opgehoogd. Ze heeft aanrakingspijn, jeuk, ze is doodvermoeid en ze heeft geen balans meer als ze staat of loopt. Ze is aan de linkerzijde van haar lijf kracht aan het verliezen en het begint gewoon pijnlijk duidelijk te worden dat we haar binnen nu en een aantal maanden moeten gaan afgeven..
Ik had hier liever wat anders geschreven, maar het leven is helaas hard.. de focus ligt nu voor haar op alles afronden wat ze nog wil en moet afronden en dan kan ze gaan rusten tot het zo ver is..
Donderdag willen we nog proberen samen een terrasje te doen als ze zich goed genoeg voelt.. duimen jullie voor ons dat dat nog gaat lukken?
Och meid wat vreselijk deze update te lezen. Ik duim heeeeeeel hard dat het donderdag de mooiste dag van deze zomer wordt, dat je moeder zich fit genoeg voelt en dat de lekkerste drankjes en lekkerste hapjes voorgeschoteld worden.