Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
CalipsoLover schreef:Ik ga mee in bovenstaande. Studeren voor de examens lukt voor geen meter. Ik kan me er maar niet aanzetten.
Gelukkig in mijn hoofd wel wat meer ruimte gekregen. Maandag heb ik mijn eerste afspraak met een gedragstherapeut...
Kimmie25501 schreef:Hier gaat het slecht, vandaar dat ik al een tijd niet gereageerd heb. Het lijkt net alsof er niet genoeg ruimte in mijn hoofd is om Bokt bij te houden. Mentaal is nu prut, fysiek (want chiropractors dicht) en emotioneel al helemaal. Ik wil jullie iig weer veel,sterkte wensen de komende tijd! Hou vol! Ik hoop hier weer mee te praten als mijn hoofd wat rustiger is
Babootje schreef:Pleister erop een gaan.
pateeke schreef:Babootje: als je je er zo aan ergert, waarom open je en lees je dit topic dan?
Je maakt een hoop veronderstellingen zoals dat "het probleem ligt bij een generatie jongeren opgegroeid zonder tegenslag en die opgevoed zijn door curling ouders".
Echt niet alle jongeren zijn opgegroeid zonder tegenslag, in tegendeel. En dat er mensen zijn die de oorlog meegemaakt hebben, ja dat is helaas zo. Maar dat wil niet zeggen dat anderen andere situaties niet moeilijk, stressvol of pijnlijk kunnen vinden.
Jongeren doen o.a. in dit topic net iets heel goeds en gezond: hun zorgen uitspreken, steun zoeken en geven aan elkaar, op een coronaveilige manier. Je zorgen kunnen delen heb je net nodig om om te kunnen gaan met je gevoelens, te zorgen dat je je staande kan houden. Het is niet "omdat andere mensen ergere dingen meegemaakt hebben" dat je niet mag delen waar je mee zit.
pateeke schreef:Of 'de generatie jongeren' gaat denken: we worden niet serieus genomen en mogen deze gevoelens / gedachten niet hebben.
Je gevoelens kies je niet en mogen er gewoon zijn. Wat je er vervolgens mee doet is iets anders. Je gevoelens uitspreken en steun zoeken is een prima manier om met gevoelens om te gaan.
Tuurlijk mag je je daaraan storen, maar dat is jou gevoel waar jij iets mee kan gaan doen i.p.v. het neer te leggen bij 'de generatie jongeren'.
Babootje schreef:pateeke schreef:Of 'de generatie jongeren' gaat denken: we worden niet serieus genomen en mogen deze gevoelens / gedachten niet hebben.
Je gevoelens kies je niet en mogen er gewoon zijn. Wat je er vervolgens mee doet is iets anders. Je gevoelens uitspreken en steun zoeken is een prima manier om met gevoelens om te gaan.
Tuurlijk mag je je daaraan storen, maar dat is jou gevoel waar jij iets mee kan gaan doen i.p.v. het neer te leggen bij 'de generatie jongeren'.
Ik denk dat het voor een heleboel jongeren goed is en ook zou helpen om alles in een groter perspectief te plaatsen.
f4bjheu schreef:Babootje ik denk dat het nuttig is om hier verder niet meer te reageren en evt een ander topic te openen als je deze discussie wil hebben.
Wat ik wel nog even wil mee geven
1. Het is kortzichtig om te denken dat het alleen om het missen van feesten gaat. In de praktijk is het zo dat het meerendeel van de studenten nu hele dagen (niet 9-5) achter hun laptop op een klein kamertje zitten. Studie gaat stroef omdat je op studies vaak geen of weinig medestudenten kent, en je spreekt in principe ook niemand anders (wat bijvoorbeeld niet zo is met collega's). Ook een deel van de studie passief opletten (colleges kijken), wat via een scherm veel meer vergt en veel meer tijd kost.
Daarnaast is het zo dat niet elk huis een goede sfeer heeft, er ook veel frictie is tussen huisgenoten waarvan een deel het wel serieus neemt en de ander niet (en nee, je kan daar niet echt consequenties aan verbinden). Door de stad lopen is op een mooie dag als vandaag ook heel erg druk.
2. naast corona is studeren een uitdaging an sich. Vakken zijn moeilijk en de druk ligt ontzettend veel hoger dan jaren geleden. Niet alleen door de afschaffing van het leenstelsel waardoor een jaar extra snel meer dan 15000eu extra schuld oplevert, maar ook omdat de eisen door uni en overheid hoger zijn gelegd door verkorting van de programma's. Ik ken werkelijk niemand die standaard bij loopt, laat staan met alle vakken (en ja dat geld ook voor de gemotiveerde honours studenten)
3. praten over gevoelens is juist goed, voor ons is dit een fijne uitlaatklep. Al zou dit topic gaan over te hard gekookte eieren, als wij het hier over willen hebben en elke keer als we een hard gekookt ei op ons bord hebben, even willen "klagen" dan is dat prima. Besef ook dat jij op dit moment ook gewoon je frustraties uit.
4. Het is echt precies niet relevant of iemand het eens is met hoe iemand zich voelt. Je hebt geen idee hoe deze persoon werkt, wat voor andere factoren mee spelen. Belangrijker; dat is geen vraag. Als iemand verdrietig is kan je het prima zelf overdreven oid vinden, maar dat betekend niet dat diegene zich niet legitiem/oprecht zo voelt.
Studenten hebben een behoorlijk slechte reputatie en worden vaak gedupeerd. De frustraties die daarbij horen spelen hierin ook mee. Ik zie om me heen dat veel studenten die echt heel erg goed hun best doen om zo corona-veilig mogelijk te werken hier echt heel erg aan onder door gaan. Betekent niet dat anderen het niet ook zwaar hebben, dat de ene student het zwaarder heeft dan de ander en dat sommige er een potje van maken.
Ik hoop dat u ons gewoon met rust laat zodat wij weer verder kunnen.