Bokt.nl

Mazida schreef:

Ik ken genoeg gehandicapte mensen die wel degelijk gelukkig zijn. Sterker nog, die helemaal niet weg hadden willen worden gehaald omdat andere mensen vinden dat ze te veel lijden. Ik ken trouwens ook genoeg gezonde ongelukkige mensen die het liefst morgen nog zelfmoord willen plegen. Gezond zijn betekent niet altijd dat je gelukkig en onbezorgd leeft...

Whale schreef:

Het woord 'stumper' is misschien niet netjes verwoord van die persoon. Maar niemand die gaat zeggen dat ze graag met een verstandelijke beperking willen leven of een lichamelijke of één of andere ziekte.

Avalanche81 schreef:

Maar wat is je punt nu?
Want wat je hiermee aantoont, is alleen dat het leven niet maakbaar is, en niet alles te screenen is. Dan ligt dat buiten je macht.
De vraag wat de waarde van een mensenleven is, heb ik ook eerder gesteld, en ook daar kunnen we over discussieren.

De vraag is: zou je willens en wetens een kind dat aan willen doen, als je het ook kunt voorkomen?

ElviraKelan schreef:

Avalanche81 schreef:

Maar wat is je punt nu?
Want wat je hiermee aantoont, is alleen dat het leven niet maakbaar is, en niet alles te screenen is. Dan ligt dat buiten je macht.
De vraag wat de waarde van een mensenleven is, heb ik ook eerder gesteld, en ook daar kunnen we over discussieren.

De vraag is: zou je willens en wetens een kind dat aan willen doen, als je het ook kunt voorkomen?

Mijn punt lijkt mij duidelijk
“Niemand gaat zeggen dat ze graag met een verstandelijke beperking ... of 1 of andere ziekte”
Er wordt zo ontzettend veel ingevuld voor een ander.
Mag iemand nog zeggen dat hij/zij niet graag zonder zijn/haar beperking leeft omdat het hem/haar heel veel heeft gebracht
Nee want dat bestaat in jullie denkwijze helaas niet.

En nu word ik idd pinnig omdat ik de manier van discussie voeren ook onprettig vind.


Bepaalde aandoeningen geef ik liever niet mee. Maar wist ik pas op mijn 38e jaar.
Andere zijn prima leefbaar zonder een hele goede acceptatie dus dat risico zou ik willen lopen.

Avalanche81 schreef:

De vraag is: zou je willens en wetens een kind dat aan willen doen, als je het ook kunt voorkomen?

Sclimpre schreef:

Avalanche81 schreef:

De vraag is: zou je willens en wetens een kind dat aan willen doen, als je het ook kunt voorkomen?

Het gaat toch niet over een kind 'iets aandoen'? Het lijkt wel of mensen denken dat ouders heel bewust hun best doen om hun kind een handicap te bezorgen. En alsof mensen met een handicap een minderwaardig leven zouden hebben.
Ik vind dat best beledigend naar mensen met een handicap en hun ouders.
Mensen met een handicap hebben vaak heel wat in hun mars. Heb je ooit al eens naar G-sporters gekeken? Of zelf hun sport al eens geprobeerd?
Ken je Marc Hermans, Ray Charles, Andrea Bocelli, Stephen Hawkins, etc? Allemaal mensen met een handicap, aangeboren of door een ongeluk. Allemaal toppers in hun vak. Weinig gezonde mensen bereiken wat zij bereikt hebben.

elnienjo schreef:

Sclimpre schreef:

Het gaat toch niet over een kind 'iets aandoen'? Het lijkt wel of mensen denken dat ouders heel bewust hun best doen om hun kind een handicap te bezorgen. En alsof mensen met een handicap een minderwaardig leven zouden hebben.
Ik vind dat best beledigend naar mensen met een handicap en hun ouders.
Mensen met een handicap hebben vaak heel wat in hun mars. Heb je ooit al eens naar G-sporters gekeken? Of zelf hun sport al eens geprobeerd?
Ken je Marc Hermans, Ray Charles, Andrea Bocelli, Stephen Hawkins, etc? Allemaal mensen met een handicap, aangeboren of door een ongeluk. Allemaal toppers in hun vak. Weinig gezonde mensen bereiken wat zij bereikt hebben.

Denk toch dat die liever als gezonde mens de topsport hadden bereikt. Die parasporten volgt bijna niemand.

En als je middels een test wéét dat er een gehandicapt kind in je baarmoeder zit, dan spreek ik wel over bewust aandoen, want dan is er immers nog de optie tot afbreken van de zwangerschap.

Avalanche81 schreef:

Dat mag. Maar het probleem is dat je er allemaal zaken bijhaalt die off topic zijn, en zo de discussie laat ontsporen. Want of jij het prima vindt of niet om te leven met wat je hebt, is niet relevant. De vraag is, of het ethisch is dat een kind aan te doen, als je het ook kunt voorkomen.

pmarena schreef:

Ik kan het best begrijpen wanneer mensen geen prenatale testen willen doen wanneer die een risico inhouden voor hun nog ongeboren kind. Is dat dan ook onverantwoord / bewust aandoen? Of pas vanaf een bepaald genetisch risico

En zonder hun handicap hadden ze een behoorlijk ander leven gehad schat ik zo maar in, en wellicht helemaal geen Olympisch sporter geworden. Wie weet waren ze wel doodongelukkig geworden met hun eenvoudige leven

Avalanche81 schreef:

Ik zeg: ga brainstormen anderzijds denk ik ook wel dat die grens heel persoonlijk is. Maar wat mij betreft is er ruimte voor verschillende meningen

Moeten we nog onderscheid maken tussen geestelijk en lichamelijk, of maken jullie die zelf?

Citaat:

Denk toch dat die liever als gezonde mens de topsport hadden bereikt. Die parasporten volgt bijna niemand.

elnienjo schreef:

pmarena schreef:

Ik kan het best begrijpen wanneer mensen geen prenatale testen willen doen wanneer die een risico inhouden voor hun nog ongeboren kind. Is dat dan ook onverantwoord / bewust aandoen? Of pas vanaf een bepaald genetisch risico

En zonder hun handicap hadden ze een behoorlijk ander leven gehad schat ik zo maar in, en wellicht helemaal geen Olympisch sporter geworden. Wie weet waren ze wel doodongelukkig geworden met hun eenvoudige leven

Ik heb net even gegoogeld wat voor risico er eigenlijk is bij prenatale tests en dat kwam neer op enkel een verwaarloosbaar risico (0,3%) op een miskraam. Waarbij ook nog vermeld werd dat niet eens zeker is dat de miskraam door de test werd veroorzaakt. Je veroorzaakt dus géén beperking/handicap!

Sclimpre schreef:

Avalanche81 schreef:

De vraag is: zou je willens en wetens een kind dat aan willen doen, als je het ook kunt voorkomen?

Het gaat toch niet over een kind 'iets aandoen'? Het lijkt wel of mensen denken dat ouders heel bewust hun best doen om hun kind een handicap te bezorgen. En alsof mensen met een handicap een minderwaardig leven zouden hebben.
Ik vind dat best beledigend naar mensen met een handicap en hun ouders.
Mensen met een handicap hebben vaak heel wat in hun mars. Heb je ooit al eens naar G-sporters gekeken? Of zelf hun sport al eens geprobeerd?
Ken je Marc Hermans, Ray Charles, Andrea Bocelli, Stephen Hawkins, etc? Allemaal mensen met een handicap, aangeboren of door een ongeluk. Allemaal toppers in hun vak. Weinig gezonde mensen bereiken wat zij bereikt hebben.

pateeke schreef:

Ik sluit me aan bij ElviraKelan.
Ik heb het risico bepaalde zaken door te geven. Vind ik het ethisch verantwoord om dan daarmee kinderen te krijgen, ja absoluut. Als mijn kinderen hetzelfde hebben als ik, dan is dat maar zo. Er valt prima mee te leven, ik zie dat niet als minderwaardig of als mensen die geen mogelijkheid hebben om iets bij te dragen aan de maatschappij.
Kinderen, jongeren en volwassenen met een beperking hebben daar niet altijd moeite mee, maar kunnen dat zeker ook geaccepteerd hebben. Onlangs zei nog iemand tegen mij, dat merk ik zelf ook en zie ik ook bij heel wat anderen met een beperking, dat vooral de reacties van anderen zonder beperking en van de maatschappij in het algemeen het moeilijk maken. Net omdat je heel gemakkelijk weggezet wordt als anders, minderwaardig, iemand die niet kan bijdragen aan de maatschappij, ... discussies als deze met bepaalde reacties dragen daar enkel maar aan bij. Als persoon met een beperking krijg je de boodschap dat je er beter maar niet geweest was want ja ‘iedereen wil toch gezond zijn?’, ‘met een beperking kost je de overbevolkte maatschappij alleen maar geld’ en ‘kinderen krijgen is onethisch als je iets mankeert want je kan het doorgeven’. Diep triest vind ik dat.
Het hangt er ook van af in welke ernst een aandoening/ziekte is, lijkt mij. En wat voor de een prima is om mee te leven, is voor een ander onoverkomelijk. En ja, als blijkt dat de ziekte (in het geval van de OP) nadelige gevolgen in allerlei opzichten kan betekenen voor het kind, dan ben ik het eens met de mensen die zeggen dat het egoïstisch is om dan evengoed de kinderwens door te willen drukken.
Het is goed dat er voor bepaalde zaken testen bestaan, maar het is imo zijn eigen keuze om deze wel of niet uit te laten voeren, het resultaat te willen kennen of niet en voor hem of haar te beslissen of ze eventueel een kind met een bepaalde beperking willen. Die grens van wat je aanvaardbaar vind en wat niet ligt voor iedereen anders. Verschillen ook hierin kunnen en mogen er zijn.