Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-03-17 09:55

Geplaatst: 21-03-17 09:55

Musiqolog, relaties waren voor mij ook altijd drama. Een date scoren lukte wel, maar dat was het dan ook. Lag ook aan mezelf hoor, ik ben onwijs gepest vroeger en heb dus moeite met mensen vertrouwen. Ik weet eigenlijk niet waarom het nu wel gelukt is. Deze gaf gewoon niet op denk ik.

Ik denk inderdaad dat het voor vrouwen makkelijker is om aan de man te komen dan andersom. Vrouwen worden beoordeeld op uiterlijk, zo lang dat maar goed zit zijn mannen bereid verder een hoop te pikken _O-

Ik zou ook wel kinderen willen, maar naast autisme zitten er wel meer mentale problemen in de familie waarvan ik bang ben er een kind mee op te zadelen... En een jeugd zoals die ik heb gehad, dat gun ik niemand.

Dus wellicht houden we het wel bij een hond of zo.

Wauw Tivoli, meen je dat nou? "Jij kunt toch wel wat knappers krijgen?"
Degene die dat aan mij vraagt gaat nooit meer door iemand knap gevonden vrees ik

"Vroeger" was ik behoorlijk dik, had ik permanent baggervet haar en een kop vol pukkels, hoe vaak ik ook douchte en hoe gezond ik ook at.
Ik had toen een vriendje, die was een beetje klein en mager, met een brilletje en niet erg hippe kleren. Een beetje een nerdje, maar wel heel grappig en gezellig.
Bij mij trok de boel op een zeker moment aardig bij, maar bij hem duurde dat allemaal wat langer. Met de logica van die "wat knappers krijgen"-mensen had ik hem dus moeten dumpen, terwijl hij juist ook al wat in mij zag toen ik zo lelijk was dat ik het daglicht niet kon verdragen... Dat kun je toch niet maken

**Geplaatst**: 21-03-17 10:11

Geplaatst: 21-03-17 10:11

Ik ben inmiddels al 30 jaar getrouwd met iemand die (mogelijk) ASS heeft. En in die jaren heb ik vele malen voor mijzelf de afweging gemaakt om wel of niet te gaan scheiden.
Want de verdieping die er in een relatie hoort te zijn tussen twee mensen die al een tijdje bij elkaar zijn, die is er niet. Het blijft oppervlakkig. Koetjes en kalfjes. Praten over zijn eigen gevoel is er niet bij.
Rekening houden met mij ook niet: hij blijft zn eigen (solitaire) leventje leiden. Het even melden als je later bent voor het eten bijvoorbeeld heb ik er nooit in kunnen krijgen. Ik kook altijd lekker, maar hij zal het nooit zeggen. Geen arm om me heen om me te troosten als ik verdrietig ben. Of zeggen dat ik er leuk uitzie.
Misschien niet zulke erge dingen zul je zeggen. Maar ik mis het wel. Zeker als ik dat bij anderen zie: een arm, een gebaar een blik, verbondenheid. Het is er allemaal niet. Ik mis het, hij niet. Hij vind het prima zoals het is.
Financiele problemen hebben we ook gehad, maar daar moest ik zelf achter komen. Hij deelt niets met mij.
Een groot probleem is zijn verzameldrang. Toen hij na ontslag van zijn werk thuis kwam te zitten en vanuit huis begon te werken werd dat aspect van hem heel veel duidelijker. Hij kan niets weggooien, ook niet de meest onbenullige dingen. Het begon met zijn werkkamer, waar hij inmiddels ook zelf niet meer in komt. Daarna een tweede kamer (beoogd kantoor) dat inmiddels zo vol staat dat je daar nu ook niet meer kunt werken. Garage... propvol. Ik zie de troep al langzaamaan meer ruimte in huis innemen en ik word er wanhopig van. Ik krijg hem niet in beweging daar wat aan te doen.

Aan de opvoeding van onze dochter heeft hij zich volledig onttrokken. Niet dat hij niet wilde oppassen, maar als hij dat dan deed, dan ging hij niet iets met haar doen, maar zette haar voor de TV en ging in huis zn dingetje doen. Met opvoeden kon hij niet consequent zijn. Hij miste de momenten dat hij dat moest zijn, kan niet tegen conflicten en schoof het dan naar mij toe. Dat was er mede de oorzaak van dat we problemen kregen met haar. Die we gelukkig wel te boven zijn gekomen, niet in de laatste plaats doordat ze inmiddels volwassen is. Dat waren heel moeilijke jaren waarin ik een man die naast me stond erg heb gemist.

Het is niet alleen kommer en kwel. Was dat wel zo geweest had ik een scheiding denk ik wel doorgezet.
Mijn man heeft ook zijn goede kanten uiteraard. Betrouwbaar, gezellig in sociale situaties met vrienden (koetjes en kalfjes vind hij makkelijk), nooit te beroerd om voor een ander iets te doen. Vrijgevig en ontzettend eerlijk. Dat laatste overigens beperkt hem ook in het werk dat hij wel of niet kan doen. Iets in sales kan hij echt niet. Als hij iets moet verkopen als "het beste produkt" moet het ook het beste zijn. Anders kan hij het niet verkopen.

In een relatie zitten met iemand met een ASS is vooral voor de partner erg moeilijk. Dat moet je beseffen. Wat ik hoop met de diagnose is goede hulp te kunnen krijgen. Voor de verzameldrangproblematiek uiteraard maar ook om begrip te kunnen krijgen. Je zit in een gezin, maar bent eigenlijk heel eenzaam.

**Geplaatst**: 21-03-17 10:28

Geplaatst: 21-03-17 10:28

musiqolog schreef:
Ik heb er even mee gewacht, maar nu het vandaag ter sprake is gekomen zal ik het toch maar vragen. Hoe zit het bij jullie eigenlijk met de liefde? Ik zie jullie hier af en toe praten over "mijn vriend" of "mijn man", die het wel moeilijk heeft met jullie maar die jullie klaarblijkelijk toch konden krijgen.

Mijn indruk was ooit dat autisten daar ofwel niet mee bezig waren, ofwel niemand konden krijgen. Ik behoor tot die laatste groep. Ik heb ooit één keer een relatie gehad en sindsdien al meer dan tien jaar niet meer. Nooit heeft één vrouw interesse in mij getoond, of ik zou dat gemist moeten hebben. Soms denk ik: doe ik iets verkeerd? Dan vraag ik om datingtips en krijg ik eigenlijk altijd dingen te horen die ik allang wist. Of nog erger: niet bij nadenken, als je bij elkaar past komt de klik vanzelf wel. Nou, bij mij dus niet. Moet ik daaruit concluderen dat ik de liefde wel kan vergeten? Blijkbaar heb je het of niet... Soms krijg ik te horen dat ik minder onzeker moet zijn, omdat vrouwen daar zwaar op afknappen. Maar hoe word je zelfverzekerd als het al 10.000 keer mislukt is? Ik ben geen narcist, ik moet zelfvertrouwen ergens op baseren.

Mijn ervaring is wel dat vrouwen op het autistisch spectrum veel gemakkelijker aan een partner komen dan mannen. Over het algemeen dan. Ik kan daar redenen voor bedenken, bijvoorbeeld dat mannen wel van een beetje rechttoe-rechtaan houden en dat autistische vrouwen vaan "mannen"-interesses hebben, maar dat is speculatie. Hoe zit dat bij jullie?

Hmm lastig. Ik heb zelf nu bijna 3 jaar een relatie. En dat gaat eigenlijk heel goed. We gaan onvoorwaardelijk voor elkaar. Hiervoor heb ik ook een aantal relaties gehad, maar dat ging echt voor geen meter. Ik ben van mening dat uiteindelijk iedereen wel iemand vind. Ik moet eerlijk zeggen dat ik je een tijd geleden even heb gegoogled musiqolog, en wat ik daar uit kan halen geloof ik echt niet dat je de rest van je leven alleen bent. Volgens mij ben je super betrouwbaar en eerlijk. Dat zijn, in ieder geval voor mij, een van de belangrijkste kwaliteiten in een potentieel partner. Ik ben ooit op de middelbare school een beetje verliefd geweest op een jongen die zwaar autistisch was. Ik vond het heerlijk dat hij nooit te veel zei, of te hoog van de toren blies. Ook vond ik het fantastisch dat hij altijd overal eerlijk over was. Dat is voor mij zo belangrijk. Mensen die niet oprecht zijn vind ik echt vreselijk. Daarnaast ben ik van mening dat de meeste autisten een geweldig gevoel voor humor hebben

.

Van de autistische vrouwen met mannen interesses weet ik niet veel, alleen dat ik ze wel heb, haha! Zo houd ik bijvoorbeeld van voetbal en drink ik graag een biertje. Ook ben ik geïnteresseerd in auto's en vissen

. Maar ik denk dat het er meer mee te maken heeft dat ik niet van dat getut houd, en dat geroddel en achterbakse wat toch veel vrouwen wel hebben.

Ik zeg overigens niet dat het makkelijk is voor mijn vriend. We hebben over het algemeen best vaak ruzie. Ik kan echt niet tegen onrecht :Y)

. Dat is eigenlijk bijvoorbeeld al als hij zegt dat hij 's avonds om 2 uur thuis is, en er dan om half 3 nog niet is. Dan kan ik daar echt wel boos om worden. Of als we om een bepaalde tijd hebben afgesproken bij mijn ouders, dan wil ik er ook op exact die tijd zijn. Ik ben echt extreem stipt met dat soort dingen en wil het liefste altijd alles van te voren gepland hebben.

Laatst bijgewerkt door Maanlicht op 21-03-17 10:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-03-17 10:34

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 21-03-17 10:34

Ik heb me laten vertellen dat eerlijk zijn ook echt iets is dat bij autisten hoort. Ze zijn vaak ook wel iets te eerlijk. En verwachten dat dan ook van anderen. Dat leidt vaak ook wel tot teleurstellingen.

**Geplaatst**: 21-03-17 10:35

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 21-03-17 10:35

Ik vind dat persoonlijk juist heel fijn. Mijn broertje is exact hetzelfde als ik en we weten gewoon wat we aan elkaar hebben. Niets beledigends aan als je een keer geen zin hebt in dingen en dat uitspreekt.

**Geplaatst**: 21-03-17 10:37

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 21-03-17 10:37

Jeetje Babootje, wat een verhaal :(:)

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, alleen dat ik het heel knap vind dat je volhoudt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-17 10:46

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-17 10:46

Maanlicht schreef:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik je een tijd geleden even heb gegoogled musiqolog, en wat ik daar uit kan halen geloof ik echt niet dat je de rest van je leven alleen bent. Volgens mij ben je super betrouwbaar en eerlijk. Dat zijn, in ieder geval voor mij, een van de belangrijkste kwaliteiten in een potentieel partner. Ik ben ooit op de middelbare school een beetje verliefd geweest op een jongen die zwaar autistisch was. Ik vond het heerlijk dat hij nooit te veel zei, of te hoog van de toren blies. Ook vond ik het fantastisch dat hij altijd overal eerlijk over was. Dat is voor mij zo belangrijk. Mensen die niet oprecht zijn vind ik echt vreselijk. Daarnaast ben ik van mening dat de meeste autisten een geweldig gevoel voor humor hebben .

Dankjewel, dat is lief van je Maanlicht.

Maar ik heb dat al heel vaak gehoord: "ik kan me best voorstellen dat iemand anders je wil." Nooit iemand de me zelf leuk vond (op mijn ex na, eerlijk is eerlijk). Daarom vind het moeilijk om dat te geloven.

Dat van die eerlijkheid herken ik heel erg. Ik heb grote morele moeite met oneerlijkheid, halve waarheden, manipulatie etc. Ik kan wel uit mijn vel springen als ik zie wat de lui die dat doen allemaal voor elkaar krijgen.

PS: Sorry voor het onzekere en gefrustreerde gezeik, maar daarvoor heb ik dit topic óók aangemaakt: om onze frustraties met de "gewone" wereld hier te botvieren en niet ergens anders.

**Geplaatst**: 21-03-17 10:50

Geplaatst: 21-03-17 10:50

Babootje schreef:
Ik heb me laten vertellen dat eerlijk zijn ook echt iets is dat bij autisten hoort. Ze zijn vaak ook wel iets te eerlijk. En verwachten dat dan ook van anderen. Dat leidt vaak ook wel tot teleurstellingen.

Ik zelf vindt eerlijkheid heel belangrijk. Ik ben zelf ook veel te eerlijk op momenten dat het niet zou moeten zijn

Zo kreeg ik met Sinterklaas een dekbedovertrek, waar ik niets aan vond, en dat heb ik ook eerlijk gezegd, waardoor mijn ouders zich teleurgesteld voelde...

**Geplaatst**: 21-03-17 10:56

Geplaatst: 21-03-17 10:56

Babootje schreef:
Ik heb me laten vertellen dat eerlijk zijn ook echt iets is dat bij autisten hoort. Ze zijn vaak ook wel iets te eerlijk. En verwachten dat dan ook van anderen. Dat leidt vaak ook wel tot teleurstellingen.

Ik bedoelde ook niet teleurstellingen voor mij, maar vooral voor zichzelf. Als hij moet ondervinden dat anderen niet zo eerlijk zijn als hij is. (Wat mij dan uiteraard ook weer raakt natuurlijk)

Maanlicht schreef:
Ik vind dat persoonlijk juist heel fijn. Mijn broertje is exact hetzelfde als ik en we weten gewoon wat we aan elkaar hebben. Niets beledigends aan als je een keer geen zin hebt in dingen en dat uitspreekt.

Ik vind eerlijkheid ook een grote kwaliteit.

**Geplaatst**: 21-03-17 10:59

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst: 21-03-17 10:59

Ik snapte je hoor, Babootje, was meer een voorbeeld naar mijn zin, over het té eerlijk zijn

**Geplaatst**: 21-03-17 11:05

Geplaatst: 21-03-17 11:05

watchthesky schreef:
Jeetje Babootje, wat een verhaal
Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, alleen dat ik het heel knap vind dat je volhoudt!

Dank je, dat doet me goed. Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er wel blij mee ben als de diagnose eenmaal is gesteld. De wetenschap dat er mogelijk ASS in het spel is maakt het wel makkelijker nu. Omdat je beseft dat het niet is dat iemand niet wil maar niet kan.
Ik weet dit sinds augustus vorig jaar, maar nog steeds staan we op een wachtlijst voor diagnostiek.
En ben ik er nog erg me bezig dit weer een plek te geven en in ieder geval "boven water" te blijven.

**Geplaatst**: 21-03-17 12:44

Geplaatst: 21-03-17 12:44

Babootje schreef:
Ik heb me laten vertellen dat eerlijk zijn ook echt iets is dat bij autisten hoort. Ze zijn vaak ook wel iets te eerlijk. En verwachten dat dan ook van anderen. Dat leidt vaak ook wel tot teleurstellingen.

Daar heb ik ook "last" van. Ik word er helemaal naar van als ik iets moet zeggen wat niet klopt. Dan klap ik dicht. En als ik het dan wel doe (om wat voor reden dan ook) kan ik daar dagen over inzitten. Van binnen vreet ik mezelf helemaal op. Want het klopte niet wat ik zei.
ik heb ongelofelijk veel moeite met de vraag "hoe gaat het?" Want de meeste mensen willen geen heel verhaal, maar wat men verwacht dat er gezegd wordt klopt vaak niet bij mij.

Het lijkt me enorm pittig zeg.. Wat knap van je.

Ik ben nu toevallig onder behandeling voor andere (lichamelijke) dingen en ben daardoor mezelf en mijn jeugd enorm aan het analyseren. Als jullie terug kijken hadden jullie dan ook typische gedragingen?
Mijn ouders hebben er nooit wat op uit gedaan want mijn moeder heeft zelf problemen.

Wat ik bijvoorbeeld deed was het obsessief sorteren van strijkkralen. Hele middagen. Geel bij geel. Blauw bij blauw. Muziekje op en ik was rustig. Je kon me ook niet storen. Het moest ook af voor ik moest opruimen anders kon ik het niet loslaten. Als ik de bak kraaltjes nu zie staan wordt ik nog gek.
Ik heb sowieso de neiging me ergens obsessief op te focussen. Ik weet nog dat ik the Sims 1 kreeg en ik letterlijk dag en nacht bezig wad met dag spel. Als ik op school zat hoorde ik niets. Ik zat alleen maar in dat spel. Dat heeft een paar weken geduurd tot ik mezelf er toch op verstand uit heb getrokken.

Mijn verstand heeft me meerdere keren "gered".

**Geplaatst**: 21-03-17 13:42

Geplaatst: 21-03-17 13:42

Relaties is voor mij knap lastige materie. Paar jaar geleden was er een jongen die ik wel leuk vond en hij mij ook wel. Het bleef wel bij een beetje om elkaar heen draaien, tot een echte relatie is het niet gekomen. Maar goed, als je elkaar maar een paar keer in t jaar ziet (ik nam steeds initiatief (als in joh, laten we eens samen iets doen), maar echt concreet afspreken lukte niet. Ik was bereid een vrije dag te nemen, maar hij had het te druk met werk etc), en als het op de momenten dat je elkaar wel ziet, geforceerd aanvoelt, dan werkt het gewoon niet. Dus na aantal jaar de knoop doorgehakt en gezegd: we kunnen beter gewoon vrienden zijn, dit werkt niet.

Maar heb ook wel het gevoel dat ik een beetje een laatbloeier op dat vlak ben. Pas sinds kleine 3 jaar heb ik echt zoiets van: dat wil ik ook! als ik stelletjes samen zie lopen of zie knuffelen/ zoentjes geven/ grapjes maken. Toegegeven, dat is mede ook denk ik doordat ik nu op mijn werk overal leuke mannen in mijn leeftijdscategorie zie rondlopen in strakke fietspakjes

. Denk dat ik er nu ook meer mee bezig ben dan toen. Maar echt concreet op iemand afstappen durf ik dan weer niet... Op dat vlak ben ik megaverlegen en bang om blauwtjes te lopen...

**Geplaatst**: 21-03-17 14:10

Geplaatst: 21-03-17 14:10

Babootje schreef:
Want de verdieping die er in een relatie hoort te zijn tussen twee mensen die al een tijdje bij elkaar zijn, die is er niet. Het blijft oppervlakkig. Koetjes en kalfjes. Praten over zijn eigen gevoel is er niet bij.
Rekening houden met mij ook niet: hij blijft zn eigen (solitaire) leventje leiden. Het even melden als je later bent voor het eten bijvoorbeeld heb ik er nooit in kunnen krijgen. Ik kook altijd lekker, maar hij zal het nooit zeggen. Geen arm om me heen om me te troosten als ik verdrietig ben. Of zeggen dat ik er leuk uitzie.

Mijn vriend (autistisch) is totaal het tegenovergestelde van jouw partner.
Hij is juist heel attent, lief, knuffelig, complimenteus en niet oppervlakkig. Leidt wel graag zijn eigen (solitaire) leven, maar goed, ik ook. We zeggen altijd voor de gein dat we graag samen alleen zijn

Ik heb even moeten wennen aan bepaalde gewoontes van hem, maar die zijn er zo ingeslepen dat ik er niet eens meer bij stil sta. Wij hebben echt een fijne relatie. het hoeft dus niet altijd moeilijk te zijn.

**Geplaatst**: 21-03-17 14:30

Geplaatst: 21-03-17 14:30

Shanna schreef:
Goedendag, ik zou graag willen weten of hier ook autisten zijn met extreme gevoeligheden?

Ikzelf heb PDD-NOS, en heb een vrij hardnekkig eet-probleem. Nu blijkt dus dat de PDD-NOS daar een grote bijdrage in speelt/ de hoofdoorzaak van is. Ik ben dus extreem gevoelig in mn mond, voor zowel smaak als structuur. Zou graag weten of er lotgenoten zijn.

Ik ben wel een lastige eter. Ik heb aan bepaalde smaken echt een hekel zoals zwarte/witte peper die er last minute aan toe gevoegd is (gek genoeg kan ik het wel hebben als het bv al heel vroeg in een marinade zat ofzo). Dan zeg ik GEEN peper over mijn eten en geloof mij, als er dan toch maar het geringste mini korreltje in mijn eten zit dan weet ik je dat te vertellen!
Ik heb heel vaak het idee dat ik meer proef dan anderen in mijn omgeving. Mensen zeggen dan van "Dat proef je amper terug joh" terwijl voor mij de smaak dan super duidelijk aanwezig is.
Ik eet op dit moment vanwege vermoedelijke intolerantie nachtschade-vrij en nu is het helemaal puzzelen met eten, omdat veel dingen die ik wél lust nu dus ook niet meer kunnen. Maar hey als ik me daardoor beter voel dan is het dat wel waard

**Geplaatst**: 21-03-17 14:37

Geplaatst: 21-03-17 14:37

Ik ben extreem gevoelig voor geluid. Ik hoor het minste of geringste en als ik het eenmaal gehoord heb, kan ik het ook niet meer niet horen en maak ik mezelf helemaal gek...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-17 14:38

Re: Bokkers op het autistisch spectrum?

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-17 14:38

Tja, dat heb ik ook wel. Is hier al eerder aan de orde gekomen, nietwaar? Tikkende horloges als je wilt slapen en zo...

**Geplaatst**: 21-03-17 14:39

Geplaatst: 21-03-17 14:39

Haha wij hebben hier 2 kookwekkers, een tikkende voor mijn partner en een electronische voor mij. Maar dat tikkende ding moet ze wel uit mijn buurt houden, zij hoort hem namelijk amper en ik word er echt agressief van

**Geplaatst**: 21-03-17 14:41

Geplaatst: 21-03-17 14:41

Ik meld me ook!
Ik heb PDD-Nos. Woon momenteel in een instelling voor jongeren met autisme.

Shanna schreef:
Goedendag, ik zou graag willen weten of hier ook autisten zijn met extreme gevoeligheden?

Ikzelf heb PDD-NOS, en heb een vrij hardnekkig eet-probleem. Nu blijkt dus dat de PDD-NOS daar een grote bijdrage in speelt/ de hoofdoorzaak van is. Ik ben dus extreem gevoelig in mn mond, voor zowel smaak als structuur. Zou graag weten of er lotgenoten zijn.

Qua eten eet ik alles. Maar ik heb vooral last van drukte en geluid. Ik kan echt NIET tegen harde geluiden, veel mensen om me heen etc.

**Geplaatst**: 21-03-17 15:04

Geplaatst: 21-03-17 15:04

Babootje schreef:
Want de verdieping die er in een relatie hoort te zijn tussen twee mensen die al een tijdje bij elkaar zijn, die is er niet. Het blijft oppervlakkig. Koetjes en kalfjes. Praten over zijn eigen gevoel is er niet bij.
Rekening houden met mij ook niet: hij blijft zn eigen (solitaire) leventje leiden. Het even melden als je later bent voor het eten bijvoorbeeld heb ik er nooit in kunnen krijgen. Ik kook altijd lekker, maar hij zal het nooit zeggen. Geen arm om me heen om me te troosten als ik verdrietig ben. Of zeggen dat ik er leuk uitzie.

Goof schreef:
Mijn vriend (autistisch) is totaal het tegenovergestelde van jouw partner.
Hij is juist heel attent, lief, knuffelig, complimenteus en niet oppervlakkig. Leidt wel graag zijn eigen (solitaire) leven, maar goed, ik ook. We zeggen altijd voor de gein dat we graag samen alleen zijn

Ik heb even moeten wennen aan bepaalde gewoontes van hem, maar die zijn er zo ingeslepen dat ik er niet eens meer bij stil sta. Wij hebben echt een fijne relatie. het hoeft dus niet altijd moeilijk te zijn.

Nee dat geloof ik zeker.
Daarom spreekt men ook over een autistisch spectrum stoornis. Dat spectrum is heel breed. Autisme is moeilijk te "vangen" in soorten. Vroeger werd wel onderscheid gemaakt in PDD NOS, Asperger etc maar tegenwoordig niet meer omdat er zoveel verschillende verschijningsvormen zijn.

**Geplaatst**: 21-03-17 15:09

Geplaatst: 21-03-17 15:09

Ik heb wel echt heel veel moeite met de structuur en smaak van eten. Als er iets anders is als normaal of de structuur vervelend dan is mijn eetlust verpest.
Knapperige of gewokte groenten vind ik heel moeilijk. Maar ook vind ik grote stukken groente moeilijk.
Stukjes überhaupt in dingen vind ik lastig. Vooral als ze harder zijn als het ding waar het in zit vind ik ook niet fijn. Stamppotten vind ik ooklastig, ik lust de smaak heel graag. Maar vind de structuur zo moeilijk.
Als ik smaken niet ken durf ik het niet te eten. Stukjes in soep zijn vervelend en eng.

Als ik op babyvoeding zou kunnen leven zou ik het doen :')

heb mijn groente het liefst zo zacht en ondevineerbaar mogelijk.
Maar sommige groenten heb ik leren accepteren.

Laatst bijgewerkt door Lau op 21-03-17 15:18, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-03-17 15:10

Geplaatst: 21-03-17 15:10

Shanna schreef:
Goedendag, ik zou graag willen weten of hier ook autisten zijn met extreme gevoeligheden?

Ikzelf heb PDD-NOS, en heb een vrij hardnekkig eet-probleem. Nu blijkt dus dat de PDD-NOS daar een grote bijdrage in speelt/ de hoofdoorzaak van is. Ik ben dus extreem gevoelig in mn mond, voor zowel smaak als structuur. Zou graag weten of er lotgenoten zijn.

Uhm, je moet mij geen krenten/mueslibollen te eten geven, die dingen zijn echt absoluut blegh. Daarnaast lust ik doperwten alleen als ik ze in combinatie met worteltjes klaargemaakt op de wok tegenkom, dus ja, ik vis die dingen zelfs uit de soep als het moet. En als ik vla met chocolade stukjes erin krijg, moet erop gekauwd worden. En ik kan niet tegen het liedje Boyfriend van Justin Bieber, ben bijna de zaal uitgelopen middenin het concert toen hij dat liedje ging zingen, maar er stond zo'n medewerkster aan de zijkant en ik wilde eerlijk gezegd niet een gesprek met haar over dat ik die piepjes in dat nummer zo irritant vind. Dus ik heb die 5 minuten even afgezien en voor de rest genoten haha.

En ik haat het om in rumoerige ruimtes zoals de computerzaal waar ik nu zit te werken. 1 Grote box van gesprekken die ik allemaal door elkaar hoor en dan versta ik zelfs de persoon die naast me zit en tegen me praat dus niet meer -O-

Oh en nu wil R ook nog eens niet mijn txt file openen zonder goeie reden, waarom is het leven zo ingewikkeld :')

**Geplaatst**: 21-03-17 15:28

Geplaatst: 21-03-17 15:28

Shanna schreef:
Goedendag, ik zou graag willen weten of hier ook autisten zijn met extreme gevoeligheden?

Ikzelf heb PDD-NOS, en heb een vrij hardnekkig eet-probleem. Nu blijkt dus dat de PDD-NOS daar een grote bijdrage in speelt/ de hoofdoorzaak van is. Ik ben dus extreem gevoelig in mn mond, voor zowel smaak als structuur. Zou graag weten of er lotgenoten zijn.

Ik ben nog een tikkeltje erger

Ik eet vrijwel niets wat ik niet ken en pasta's ook niet. Ook vis krijg je bij mij niet naar binnen.
Ben heel kieskeurig in ander eten. Kruiden moet je sowieso niet mee aankomen.

**Geplaatst**: 21-03-17 15:32

Geplaatst: 21-03-17 15:32

KittyDylan schreef:
Shanna schreef:
Goedendag, ik zou graag willen weten of hier ook autisten zijn met extreme gevoeligheden?

Ikzelf heb PDD-NOS, en heb een vrij hardnekkig eet-probleem. Nu blijkt dus dat de PDD-NOS daar een grote bijdrage in speelt/ de hoofdoorzaak van is. Ik ben dus extreem gevoelig in mn mond, voor zowel smaak als structuur. Zou graag weten of er lotgenoten zijn.

Ik ben nog een tikkeltje erger Ik eet vrijwel niets wat ik niet ken en pasta's ook niet. Ook vis krijg je bij mij niet naar binnen.
Ben heel kieskeurig in ander eten. Kruiden moet je sowieso niet mee aankomen.

Dit is gewoon precies wat ik tot vorig jaar ook had :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-03-17 15:32

Geplaatst door de TopicStarter : 21-03-17 15:32

Jeetje Fenna, wat specifiek allemaal! Ik voel me nu bijna geen autist meer.

Eetproblemen heb ik niet echt. Er zijn dingen die ik niet lust, maar dat heeft iedereen wel. Althans: pindakaas en smeerkaas vind ik echt walgelijk, terwijl ik ze nog nooit geproefd heb! Echt: het idee alleen al (en de geur, bij pindakaas). Echte kaas vind ik trouwens ook maar zozo, maar daar weet ik van hoe het smaakt. Maar afknappen op gewokte groenten of nooit iets nieuws willen proeven? Nee. En trouwens: krentenbollen zijn absoluut het summum! Gewoon droog, zonder boter of iets erop - heerlijk! (Met boter vind ik ze vies, al sinds mijn vierde!)

Verder kan ik ook niet heel goed tegen "Boyfriend", zoals weer meer mensen. Maar ik verwacht het niet van iemand die Justin Bieber verder wel leuk vindt. Trouwens: niet tegen een bepaalde soort muziek of een bepaalde toonhoogte/klankkleur kunnen, dat zou ik mijn vak wel een beetje onpraktisch zijn.