Bokt.nl

**Geplaatst**: 14-02-16 11:06

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 14-02-16 11:06

Hier ook, ik wil opzich wel een uitdaging, maar dan wel met een klas waar ik niet getreiterd/buitengesloten wordt.
Ik heb nu een baan voor 6 uur in de week en mijn stufi, maar als ik stop valt mijn stufi dus weg. Zou ik wel opzoek moeten naar een baan erbij voor 12 uur per week om mn huis te betalen etc. Woon op mezelf dus is niet zo makkelijk.

Ik voel me echt poedersuiker. Ik heb ook niemand om er mee over te praten/discussieren, dat is gewoon helemaal sht.

**Geplaatst**: 14-02-16 11:45

Geplaatst: 14-02-16 11:45

amoj schreef:
Hier ook, ik wil opzich wel een uitdaging, maar dan wel met een klas waar ik niet getreiterd/buitengesloten wordt.
Ik heb nu een baan voor 6 uur in de week en mijn stufi, maar als ik stop valt mijn stufi dus weg. Zou ik wel opzoek moeten naar een baan erbij voor 12 uur per week om mn huis te betalen etc. Woon op mezelf dus is niet zo makkelijk.

Ik voel me echt poedersuiker. Ik heb ook niemand om er mee over te praten/discussieren, dat is gewoon helemaal sht.

Hier ook dat probleem ja. Daardoor ook nog niet officieel gestopt, want nu iig nog inkomsten van DUO (al is dat inmiddels ook lening). Vandaag weer sollicitaties schrijven en versturen. Wel weer wat vacatures gezien, dus ben benieuwd.

**Geplaatst**: 14-02-16 20:41

Geplaatst: 14-02-16 20:41

amoj schreef:
Hier ook prut.
Eeuwige twijfels over mn studie.
Liefst stop ik er per direct mee...
Klasgenoten negeren mij, sluiten mij buiten van excursies. Leraren zijn negatief, heb bijna geen enkele toets gedaan of verslag gemaakt.
Ik zie t echt niet meer zitten.

Ik twijfel ook enorm over mijn school

Iedereen doet altijd wel normaal tegen me, maar achter mn rug om worden dingen gezegd waar niemand vrolijk van wordt.
Binnenkort moeten we ook beginnen met pws maar natuurlijk was iedereen al bezet en moet ik waarschijnlijk met iemand die ik niet goed ken, want alleen mag niet omdat de school het geld er niet voor heeft.
Als ik de toetsweek verknal (die begint vrijdag) blijf ik 100% zeker zitten, ik ga nog liever naar een andere school dan dat ik blijf zitten en ik dus nog een jaar extra op deze school moet overleven. Maar ik wil wel het gymnasium halen omdat ik niet meer af kan stromen naar het atheneum en ik graag diergeneeskunde wil gaan studeren. Daarnaast heb ik ook al 5 jaar mezelf door het gymnasium heen gesleept en nu dus misschien allemaal voor niets.
Ik zie het allemaal gewoon echt niet zitten zo

**Geplaatst**: 19-02-16 09:00

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-02-16 09:00

Hey dames,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik hier wat heb geplaatst.
Qua depressie gaat het hier oké, krijg langzaam de lol in dingen terug en zelfs komen mijn gevoelens één voor èén ook waar terug. Die was ik namelijk helemaal verloren. Zelfs mijn angst/paniekstoornis werd beter. En werd eindelijk wat minder moe, knap maar niet echt op na pfeiffer.

Dus ik begon met dagbesteding, ik mocht terug naar een oud stage adres. En ook dat ging metaal goed en werd er zelfs van.
Alleen ook al hielp ik daar amper 6 uurtjes in de week. Mijn vermoeidheid kwam na één dag alweer terug. Ik ben gewoon ziek van de vermoeidheid als ik 2 á 3 uurtjes heb gewerkt en ben nog minimaal 2 dagen nodig om weer een beetje op te knappen. En elke week knapte ik wat minder op. Waardoor ik zo moe werd dat ik weer moedeloos en snel emotioneel werd.
Maar had verder geen stress, dus dat ging oké.. Want hé gewoon doorzetten en dan wen je er vanzelf weer aan, toch?!
Alleen nu moest mijn vriend onder het mes werd wat bezorgd en kreeg daar weer wat stress door. En BOEM daar ging het weer mis. Alles wat ik alweer zonder redmiddels, spanning en paniek kon doen kwamen weer terug.
Alleen ik dacht, het zakt wel weer af. Tot ik gisteravond bij mijn vriend was en op stond om naar huis te gaan. Raakte ik spontaan compleet in paniek en durfde met geen mogelijkheid meer naar huis. Na 3 kwartier kwam ik iets tot rust en had mijn vriend mij naar huis gebracht omdat ik echt niet meer alleen durfde, of reed zo roekeloos met de auto dat dat ook niet veilig was

Ik baal er wel van, omdat dit precies het zelfde ging als toen ik mijn nieuwe opleiding begon. Eerst een paar weken heen, werd te moe, kreeg ergens stress van en dan knapt er wat waardoor ik de deur niet meer uit durf.. Alleen toen wou ik doorzetten en werd alles alleen maar erger. Dus weet niet echt wat nu handig is. Hopelijk blijft het een eenmalige actie, maar ben bang van niet

**Geplaatst**: 19-02-16 09:19

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 19-02-16 09:19

Rot hoor Kevinsky,
dit is precies hoe lange termijn stress werkt. Zolang er rust in de tent is, gaat het nog wel - maar 1 kleine stress en het is bingo. En een angststoornis gaat ook niet vanzelf over en draagt ook bij aan de stress.
Depressie wordt wel beschreven als een soort handrem "boem, en je staat onelegant stil", een middel om je (onelegant) tegen nog meer stress te beschermen.
En stress werkt ook remmend op het herstellen van je gezondheid, dus dat die Pfeiffer niet overgaat "hoort er ook bij".
Nare combinatie!

**Geplaatst**: 06-03-16 15:36

Geplaatst: 06-03-16 15:36

Wat een ontzettend heftige verhalen komen hier langs, dapper dat jullie dit hier neerzetten

Ikzelf (19) heb geen klachten maar mijn vriend (20) is sinds begin december overspannen/licht depressief en dit kwakkelt tot nu. Hij gaat naar de psycholoog en naar een masseur voor zijn lichamelijke klachten door de spanning. Hij is een perfectionist en zijn zelfbeeld is te laag. Hij kijkt te veel door een zwarte en roze bril en probeert nu een middenweg te vinden. Ook is depressie vaker in zijn familie voorgekomen.

De reden dat ik hier post is omdat ik in mijn omgeving verder geen ervaring heb met depressie etc. Het is fijn dat mensen hier steun kunnen zoeken en hulp kunnen krijgen met het beantwoorden van vragen

Hier dus mijn verhaal en vraag naar jullie toe.

Sinds vorige week hebben mijn vriend en ik besloten om het contact te verbreken, want hij krijgt (meestal) geen positieve prikkels van mij en voelt op dit moment niks voor mij (geen verliefdheid, wel houden van). Die twijfel heeft ons de afgelopen maanden veel bezig gehouden en elkaar blijven zien hielp hem niet. Daarom moet hij zich nu 100% op zichzelf richten en hoeft hij zichzelf die vragen de komende tijd niet te stellen om stress en negatieve spanningen te voorkomen. Ik (en hij ook) hoop eigenlijk dat hij door zijn depressie niet het verliefde gevoel kan bereiken maar in mijn achterhoofd hou ik natuurlijk altijd de optie dat hij het verliefde gevoel nooit meer bij mij gaat bereiken..

Hebben jullie een partner en zo ja, is je gevoel voor hem/haar veranderd? Ik weet dat jullie verhalen niet hetzelfde zullen zijn als bij ons maar toch hoop ik nog op een positief verhaal waar ik wat hoop uit kan halen

**Geplaatst**: 06-03-16 17:47

Geplaatst: 06-03-16 17:47

SDAI schreef:
Wat een ontzettend heftige verhalen komen hier langs, dapper dat jullie dit hier neerzetten

Ikzelf (19) heb geen klachten maar mijn vriend (20) is sinds begin december overspannen/licht depressief en dit kwakkelt tot nu. Hij gaat naar de psycholoog en naar een masseur voor zijn lichamelijke klachten door de spanning. Hij is een perfectionist en zijn zelfbeeld is te laag. Hij kijkt te veel door een zwarte en roze bril en probeert nu een middenweg te vinden. Ook is depressie vaker in zijn familie voorgekomen.

De reden dat ik hier post is omdat ik in mijn omgeving verder geen ervaring heb met depressie etc. Het is fijn dat mensen hier steun kunnen zoeken en hulp kunnen krijgen met het beantwoorden van vragen Hier dus mijn verhaal en vraag naar jullie toe.

Sinds vorige week hebben mijn vriend en ik besloten om het contact te verbreken, want hij krijgt (meestal) geen positieve prikkels van mij en voelt op dit moment niks voor mij (geen verliefdheid, wel houden van). Die twijfel heeft ons de afgelopen maanden veel bezig gehouden en elkaar blijven zien hielp hem niet. Daarom moet hij zich nu 100% op zichzelf richten en hoeft hij zichzelf die vragen de komende tijd niet te stellen om stress en negatieve spanningen te voorkomen. Ik (en hij ook) hoop eigenlijk dat hij door zijn depressie niet het verliefde gevoel kan bereiken maar in mijn achterhoofd hou ik natuurlijk altijd de optie dat hij het verliefde gevoel nooit meer bij mij gaat bereiken..

Hebben jullie een partner en zo ja, is je gevoel voor hem/haar veranderd? Ik weet dat jullie verhalen niet hetzelfde zullen zijn als bij ons maar toch hoop ik nog op een positief verhaal waar ik wat hoop uit kan halen

Ja, ik heb periodes gehad waarin de liefde compleet weg was. Wat daarin wel het verschil was, dat ik evengoed wel bij mijn vriend wilde zijn. Ik merkte ook, dat hoe eerder en eerlijker ik erover was tegen mijn vriend, hoe sneller het gevoel weer terug kwam.
Het is jammer dat je vriend geen meerwaarde vind in jou. Ik denk dat je daar nog wel over kan praten met elkaar, want een partner kan juist een toegevoegde waarde zijn in deze periode. Hij hoeft het niet alleen te doen, en hij hoeft nu ook niet van zichzelf te verwachten dat hij de perfecte partner is.
Dat is moeilijk, dat weet ik, want ik vind het ook moeilijk dat de relatie nu even niet in evenwicht is. Maar als je een goede relatie hebt, is het wat ons betreft in voor en tegenspoed.

**Geplaatst**: 06-03-16 21:25

Geplaatst: 06-03-16 21:25

Wat 'fijn' om te horen. Het is ontzettend dubbel zoals ik bij jou ook een beetje lees. In het begin van de depressie had hij heel veel behoefte aan om met mij over alles te praten en kon hij alles nog best goed verwoorden. We pra(at)ten over alles en hij is er dus ook heel eerlijk in dat hij nu niks voor mij voelt. Wat confronterend is voor ons beide, daarom wil hij nu niet bij mij zijn omdat het teveel is en voelt hij zich dan ook schuldig, juist omdat hij niet altijd even leuk kan zijn/doen. We testen daarom nu uit of dit beter werkt en misschien na een positieve periode het aankan om mij weer te zien. Het klinkt zo allemaal vrij negatief maar hij wil zelf ook graag dat hij z'n gevoelens terug krijgt, komt niet alleen van mijn kant zegmaar. En voor en tegenspoed ben ik het zeker mee eens

Zou 'm voor geen goud willen missen

**Geplaatst**: 10-03-16 13:33

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 13:33

Even een vraagje.. Mensen hier aan de AD, hebben jullie ook last van gewichtstoename? Ik ben nog nooit zo zwaar geweest als nu en baal daar echt van. Heb constant trek.. -O-

Verder gaat het hier nog niet helemaal lekker. Zit nog steeds in de ZW en m'n concentratieproblemen zijn er nog steeds. Hoop dat het snel de goede kant op gaat..

**Geplaatst**: 10-03-16 14:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 14:59

Ja hoor, daar staat AD echt om bekend, het is een nare bijwerking!

**Geplaatst**: 10-03-16 15:04

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 15:04

Inderdaad.. Doen jullie (degenen die er last van hebben) nog iets aan? Dus bijvoorbeeld minder/gezonder eten, meer sporten of zelfs met behulp van een diëtiste? Ik sport nl. al veel meer maar blijf aankomen..

**Geplaatst**: 10-03-16 15:30

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 15:30

Ik ben juist aan t afvallen.. Ben wel met de pil gestopt en toen viel ik al snel af, dacht dat t met gebruik van AD ook wel weer eraan zou komen maar nee nog steeds erg aan t afvallen..

**Geplaatst**: 10-03-16 17:12

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:12

Ik val ook af, maar dat komt ook door de stress. Maar ik eet ook moeilijker.

**Geplaatst**: 10-03-16 17:43

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:43

Oh ideaal! Tenminste, als je het er wel af wilt/kunt hebben. Moeilijker eten is dan misschien wel weer minder leuk..

Ik vind het echt enorm frustrerend. Ben gewend dat ik altijd een van de slanksten was, zat altijd tegen ondergewicht aan.. Moet er zo aan wennen dat ik nu steeds meer begin te groeien. Maakt me erg onzeker. Helemaal met de bruiloft over 2,5 maanden..

**Geplaatst**: 10-03-16 17:46

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:46

Nou ik ben er niet blij mee hoor, ik zit al aan de ondergrens. Ben 1.75 mter en ik woog 59,5 kg, maar weeg nu 58 kilo en nog steeds dalende. Ik vreet me al helemaal t schompes maar ik kom niet aan

**Geplaatst**: 10-03-16 17:49

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:49

Oh ja, dan is het minder leuk inderdaad. Ik was altijd 59 kilo bij 1.74 dus ook altijd aan de ondergrens. Inmiddels weeg ik bijna 10 kg meer

**Geplaatst**: 10-03-16 17:54

Geplaatst: 10-03-16 17:54

Rianne_ schreef:
Oh ja, dan is het minder leuk inderdaad. Ik was altijd 59 kilo bij 1.74 dus ook altijd aan de ondergrens. Inmiddels weeg ik bijna 10 kg meer

Ahh dat is wel poedersuiker dan

**Geplaatst**: 10-03-16 17:57

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:57

Ja.. Een depressie wordt er niet beter op met die onzekerheid erbij

**Geplaatst**: 10-03-16 17:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 17:59

Nee snap ik

**Geplaatst**: 10-03-16 20:05

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 20:05

He balen dat aankomen!
Veel mensen komen ook aan van de pil maar daar heb ik gelukkig geen last van, nu aan het kijken of ik binnenkort aan de AD kan maar hoop niet dat ik aan ga komen, zit juist al tegen de bovengrens aan en kan er geen kilo's bij hebben..

Hier gaat het heel erg bergafwaarts, al lijkt het voor omstanders dat ik juist beter ben als een jaar geleden schijnbaar. In een paar weken tijd veel meer last van suïcidale gedachten (geen concrete plannen, alleen gedachten), mijn psycholoog maakt zich echt heel erg zorgen, ze had er gister zelfs moeite mee om me alleen naar huis te laten gaan. Vandaag naar de huisarts en die heeft mij als spoed aangemeld bij de GGZ dus als het goed is kan ik daar snel terecht. Had eigenlijk over een paar weken een afspraak bij een praktijk maar voordat we daar door de intake periode heen zijn is het alweer 2 maanden verder wss.

Moet wel zeggen dat nu ik er een paar keer goed over heb gesproken ik me wel wat rustiger voel als gisteren, maar natuurlijk nog lang niet zoals het hoort.

**Geplaatst**: 10-03-16 20:26

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 10-03-16 20:26

Hoi, sorry dat ik zo kom binnen vallen. Ik heb even een vraagje, voor mijn intake moest ik echt ontzettend lang wachten en daar kwamen nog allemaal dingen tussen waardoor het meer dan een half jaar heeft geduurd voordat ik de intake had. Nu heb ik die gisteren gehad en nu zeiden ze dat ik nog een paar maanden moest wachten voordat ik echt behandeling kon krijgen. Is dit normaal? Zo nee, wat kan ik doen?

**Geplaatst**: 13-03-16 22:56

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 13-03-16 22:56

Ik vind dat je wel lang moet wachten, m'n vriend had 2/3 weken en dat was al even doorzetten

Zijn hier ook mensen die LOT3 gebruiken? Ipv AD? Of AD? Benieuwd maar ervaringen

**Geplaatst**: 15-03-16 13:24

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-03-16 13:24

Ik ben eindelijk naar de huisarts gegaan en kon binnen een week terecht bij de praktijkbegeleider. Ik had gister mn eerste sessie en ik vind deze man nu al veel fijner dan mijn vorige psycholoog. Ik ben echt blij dat ik de stap toch gemaakt heb.

**Geplaatst**: 15-03-16 13:29

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 15-03-16 13:29

Ik meld me hier ook even....

Ben zeer bekend met depressies en door wat externe factoren op het moment grote vrees voor een terugval. Heb momenteel geen eigen huis en dat breekt me ontzettend op.
Ook ben ik door dezelfde omstandigheden veel vrienden verloren waardoor het gevoel van eenzaamheid op sommige momenten allesoverheersend is.

Ik ben er dan ook hard mee aan de slag door te blijven doen wat ik weet dat ik normaal leuk vind, op tijd rust te nemen en veel te praten over mijn omstandigheden.

**Geplaatst**: 15-03-16 13:47

Geplaatst: 15-03-16 13:47

Balen Robijntjah, ik heb het ook maar ik weet waardoor het komt. Is er bij jou een duidelijke reden? Oh je zegt door externe factoren, kan dat je dan geen rust geven? Beter accepteren dan er tegen vechten zeg ik altijd maar.

Wat fijn dat je nu een prettige hulpverlener hebt roowsie, dat scheelt vaak toch wel.

Hier gaat het sinds een week redelijk, in de zin dat de medicatie aan slaat en ik al een week geen huilbuien of andere aanvallen heb gehad. Daar ben ik erg blij om. Ik ben nu weer ziek, dat is wel een beetje balen, maar goed. Ik ben bang dat mijn lichaam gewoon kwetsbaarder is als ik depressief ben.

SDAI, ik gebruik een deel van de inhoud, en dat werkt voor mij al goed. Ik gebruik L-theanine en visoliecapsules. Ik kan hierdoor net ff beter concentreren.