Bokt.nl

Safiera schreef:

Mijn weekend is goed gegaan. Thuis slapen van vrij- op zaterdag was spannend, zo voor het eerst sinds mijn opname. Maar uiteindelijk is de vrijdagavond, ondanks dat ik heel moe was toch meegevallen. De zaterdagochtend was wel rampzalig, kon niet opstaan en kreeg daar ook ruzie door thuis. Ben die middag wel naar de pony's geweest, en heb mijn zusje lesgegeven in de bak. Haar pony is niet makkelijk, maar deed toch goed haar best met gallopperen. Mijn zusje dus uiteindelijk erg blij. Heb die nacht wel hier (kliniek) geslapen. Vandaag weer thuis, 's middags. Weer naar de pony's, dit keer was de mijne (Waldi) aan de beurt. Ik was daar een beetje bang voor, omdat hij de vorige keren uit het niets begon te steigeren op de poetsplaats. Vandaag was hij gelukkig, ondanks de felle wind braaf. Op een klein hupsje na heeft hij zich voorbeeldig gedragen. Mijn zusje heeft hem ook gereden, nadat ik gelongeerd had. Ikzelf heb momenteel geen behoefte om te rijden, en hij voelt het ook haarfijn aan dat het niet zo lekker gaat met mij. Dan word ik onnodig bang, wat weer z'n weerslag heeft op hem. Voorlopig laat ik mijn zusje dus lekker rijden. Zie wel of de zin ooit nog komt bij mij. Misschien als Waldi ook braaf buiten is, dat ik weer eens een buitenritje ga maken. Zo, wel weer genoeg over mij Vanavond op tijd hier terug, omdat ik niet de kans wilde lopen dat mijn humeur weer zou omslaan thuis.

svdijk schreef:

pfff, m'n moeder is een dag bij mij, vanmiddag word ze opgenomen...
ben helemaal leeg en moe, m'n kind trekt minder energie uit me.

svdijk schreef:

poeh, je maakt ook wel weer veel mee zo zeg.
wat naar dat die meiden zo stom doen!
en wat betreft die kamer waar je het over hebt, lijkt me inderdaad ook nogal heftig.
maar er word nu gelukkig wel actie ondernomen, dus dat is wel weer een kleine opsteker.

ben net thuis van de kliniek waar ik m'n moeder heen heb gebracht.
het was vandaag een prachtige dag, maar heb er niets van gemerkt.
m'n moeder trekt zoveel energie van me, niet normaal.
ze zit nu zowieso voor 4 weken in de kliniek, dan een evaluatie gesprek en dan komt er een datum dat ze weer mag gaan.
ik hoop dat ik de aankomende periode ook een beetje rust ga krijgen, maar ben bang van niet.

ikbenellie schreef:

Hoi,
Ik kom hier even binnen vallen. Ik heb al ruim een jaar te maken met een burnout en het schiet nog steeds niet erg op..
Ik heb het afgelopen jaar zonder medicijnen gedaan. Wel bij psychologen geweest en in therapie..
Nu ben ik weer bij de dokter geweest en toch maar het advies om medicijnen te proberen aangenomen. Ik ben er alleen bang voor.. En ik vind het moeilijk mijn buien te relativeren. Zoals vandaag vraag ik me af of ik het eigenlijk wel nodig heb, het valt bij mij best mee namelijk, vind ik zelf. Als ik een goede dag heb, lijk ik me niet meer voor te kunnen stellen dat ik de dag(en) daarvoor niks waard was.. Ik zie er tegenop om aan de pillen te gaan..
Ik heb paroxetine gekregen. Zijn er hier mensen die dit ook slikken en hun ervaring willen delen?
En hoe weet je of je een depressie hebt..?
Ik voel eigenlijk vaak helemaal 'niks' kan moeilijk omschrijven of ik echt ongelukkig ben al weet ik wel dat het omgekeerde ook niet zo is.. Ik kan geen medeleven meer tonen, lijk heel hard geworden en lijk geen liefde meer te kunnen voelen, geven of ontvangen.. of ik durf het niet toe te laten..