Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-11-10 00:47

Geplaatst: 04-11-10 00:47

Bij mijn vader is sinds kort het syndroom van Asperger herkend. Hij heeft momenteel hulp van een psycholoog, samen met mijn moeder (om te leren hoe ze ermee om moet gaan). Mijn moeder 'leert' dit dan weer aan mij en mijn broertjes.
Echter vind ik het momenteel nog best lastig hoe ik ermee om moet gaan. Zo heb ik gehoord dat het belangrijk is om mijn vader te complimenteren wanneer hij iets goeds/nuttigs/etc. heeft gedaan. Maar in vergelijking met alle anderen in ons huis, voert mijn vader geen r**t uit. Ik vind daardoor een compliment plaatsen voor bijvoorbeeld het wegbrengen van oudpapier 'moeilijk'. Omdat dat zo'n vanzelfsprekende klus is. Misschien ben ik te veeleisend -mede doordat ik van mening ben dat iedereen hard werkt in huis behalve mijn vader (wat dan weer heeft te maken met zijn toestand momenteel)- en geef ik niet snel 'zomaar' complimenten. Daarnaast heeft mijn vader woede-uitbarstingen, die ik liever uit de weg ga. Ik loop er dan gewoon letterlijk bij weg. Weet dan geen andere manier om ermee om te gaan maar voel me dan tegelijkertijd heel respectloos tegenover mijn vader. Gelukkig gaat het tegenwoordig beter met hem en krijgt hij minder woede-uitbarstingen. Dit heeft ook mede te maken met de medicijnen die hij slikt.

Ik heb dit topic wat globaal doorgelezen, maar ga zeker nog beter en gerichter lezen en hoop dat ik er misschien wat aan heb.
Door het lezen van het boek 'The curious incident of the dog in the night-time' van Mark Haddon heb ik een veel beter beeld gekregen van mensen met autisme (de jongen in dit boek heeft ook het Asperger Syndroom). Dit heeft me ook geholpen. Ook richting leerlingen met autisme (ik studeer voor docent).

**Geplaatst**: 04-11-10 13:03

Geplaatst: 04-11-10 13:03

tamary schreef:
_Marinke_ schreef:
Ik snap niet goed hoe je dat bedoeld van hangen aan je instructeur / examinator?? En waar baseren / merken ze dat dan op??

Het voelt raar als je de 1e keer alleen in de auto zit. Er "hoort" iemand naast je te zitten.
Hier is dat inmiddels bijna 14 jaar geleden, maar auto voelde voor mij uit balans zonder bijrijder. Route was zo bekend dat het geen probleem was, maar die lege auto.

Jij snapt het idd

Ik heb "gewoon" mn rijbewijs hoor, maar ik merk dat ik erg moeilijk zonder die persoon kan.(dus niet dat de instucteur dat merkt, maar het is een waarschuwing voor jouw, want het kan je ook overkomen)
Het geeft een bepaalde rust dat als jij het even niet meer weet er iemand is die "correct" ingrijpt.
Zodat jij dus geen gevaar loopt.

Verder lijkt de reden dat je gezakt bent zoals je het omschrijft vrij "normaal" en heeft eigenlijk niets met je autisme te maken.(oke, het kan versterkt worden)
Dus wat heeft je autisme hier mee te maken?Ik zie het niet?
Als jij verder prima rijdt is dat prima,daar kan ik niet over oordelen, voor die examinator telt dat je dat op dat moment niet hebt laten zien.
Als jij denkt dat je verkeersinzicht écht mist door je autisme, zoals je dat omschreef in je gesprek, tja, dan kan ik me voorstellen dat je examinator begint te twijfelen, want dat kán natuurlijk een reden zijn waarom het niet lukt.
Dus ergens heeft hij wel gelijk denk ik.
Maar als het door iets van faalangst komt, tja dan is het een heel ander verhaal..

**Geplaatst**: 04-11-10 19:04

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 04-11-10 19:04

Als ik dit zo lees dan lijkt het mij nog best lastig om te moeten beginnen aan mijn rijbewijs

In mei word ik 18 en dan ga ik ook beginnen met rijlessen. Toch maar hopen dat het goed gaat!

Sorry dat ik even niks van mij heb laten horen, ik heb het echt ongelofelijk druk gehad en veel lange dagen op school. Vandaag ook een proefwerk gemaakt dat zo ongelofelijk slecht ging

Maargoed nu is de drukke periode voorbij en kan ik weer lekker gaan rijden op mijn vz paard die ik al een week niet heb gezien... Het lijkt wel een eeuwigheid. Het nare vind ik alleen dat ik het zo moeilijk heb met dat een vriendinnetje van een andere verzorgster ineens een foto van haar heeft met mijn verzorgpaard waar; my proud onderstaat. Ik snap dat niet... Ze kent het paard nog maar hooguit 1 weekje en ik voel mij daar best ongemakkelijk bij. Zal wel aan mij liggen denk ik?

Ik ga zeer spoedig het topic nog even doornemen, maar ik kan helaas niet meepraten over de autorij-ervaringen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-10 14:19

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-10 14:19

ga niet meteen van erge dingen uit locorette

houd wel in gedachten dat het wat langer zal duren, dan bij andere personen (heb zelf 60 lessen ofzo gehad, (dus vindt de 40 hier eerder genoemd al heel goed), Ik heb zelf geen probleem met schakelen, (er zit een soort ritme in). had wel last van inzicht in het verkeer, had het wel door maar was gewoon traag in mijn denken waardoor ik vaak niet durfde over te steken als er een auto aan kwam (heb ik nog steeds moeite mee).

tip zoek een goede instructeur, liefst een die de tijd voor je kan nemen, éénmans-bedrijfje ofzo, tis dat je niet in de buurt woont anders kon ik je wel iemand aanraden, die met allerlei soorten handicaps werkt, zonder dat het hem echt opvalt

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-11-10 14:41

Geplaatst door de TopicStarter : 05-11-10 14:41

Sabin_e schreef:
Bij mijn vader is sinds kort het syndroom van Asperger herkend. Hij heeft momenteel hulp van een psycholoog, samen met mijn moeder (om te leren hoe ze ermee om moet gaan). Mijn moeder 'leert' dit dan weer aan mij en mijn broertjes.
Echter vind ik het momenteel nog best lastig hoe ik ermee om moet gaan. Zo heb ik gehoord dat het belangrijk is om mijn vader te complimenteren wanneer hij iets goeds/nuttigs/etc. heeft gedaan. Maar in vergelijking met alle anderen in ons huis, voert mijn vader geen r**t uit. Ik vind daardoor een compliment plaatsen voor bijvoorbeeld het wegbrengen van oudpapier 'moeilijk'. Omdat dat zo'n vanzelfsprekende klus is. Misschien ben ik te veeleisend -mede doordat ik van mening ben dat iedereen hard werkt in huis behalve mijn vader (wat dan weer heeft te maken met zijn toestand momenteel)- en geef ik niet snel 'zomaar' complimenten. Daarnaast heeft mijn vader woede-uitbarstingen, die ik liever uit de weg ga. Ik loop er dan gewoon letterlijk bij weg. Weet dan geen andere manier om ermee om te gaan maar voel me dan tegelijkertijd heel respectloos tegenover mijn vader. Gelukkig gaat het tegenwoordig beter met hem en krijgt hij minder woede-uitbarstingen. Dit heeft ook mede te maken met de medicijnen die hij slikt.

Ik heb dit topic wat globaal doorgelezen, maar ga zeker nog beter en gerichter lezen en hoop dat ik er misschien wat aan heb.
Door het lezen van het boek 'The curious incident of the dog in the night-time' van Mark Haddon heb ik een veel beter beeld gekregen van mensen met autisme (de jongen in dit boek heeft ook het Asperger Syndroom). Dit heeft me ook geholpen. Ook richting leerlingen met autisme (ik studeer voor docent).

complimentjes hoeven niet alleen maar over gedrag/dingen te gaan

maar ook over hemzelf

nou ja vaag, je kunt bijvoorbeeld ook zeggen ik vind het fijn dat je vandaag zo vrolijk bent. maar ook ik zie dat je boos bent, maar ik vind het heel goed hoe je er mee omgaat, (niet dat je dit moet zeggen, maar even als voorbeeld)
maar effe, zijn complimenten niet voor iedereen goed?

(wil er alleen zelf niet aan geloven maar oke

)

**Geplaatst**: 05-11-10 19:59

Geplaatst: 05-11-10 19:59

Ik ga misschien naar de Auti Doe Dag. :Y)

Het hele zwembad autist vriendelijk, is dat nog eens leuk.

Mijn buurmeisje gaat misschien ook nog mee, die doet een opleiding in die trant.

Ik hoop vooral dat het wat rustiger is als normaal.. Dan is het echt een mierennest.

**Geplaatst**: 06-11-10 13:24

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 06-11-10 13:24

Ooh wat ben ik aan het twijfelen!
Gisteren was mijn jobcoach weer geweest, leek allemaal erg goed!
Tot ze weg was...ik moest broodjes inpakken en had alleen de bruine alvast ingepakt. Dat was het eerste krat dat ik in handen had. Komt een collega naar mij toe: heb je de witte al ingepakt? Ik: nee, nog niet. Zij: nee, natuurlijk niet!
Wist niet of ze dat nou als grapje of sarcastisch bedoelde, ze maakt nooit dit soort opmerkingen tegen mij...
Later had ik pauze, en hoorde ik dat de collega met wie ik pauze had al een aantal keren gehoord had dat mijn tempo omhoog moet, dat ze vinden dat ik "wacht" tot het tijd is etc etc.
Ik was een paar minuten later dan haar om pauze, dus toen zij om half 1 naar beneden ging heb ik mijn vader een sms gestuurd en ben ook naar beneden gegaan.
Eerste opmerking (van dezelfde collega als "nee, natuurlijk niet"): hee! Heb je haar ook weer! Ik dacht al dat je vakantie had!
Weer had ik geen idee of dat nou een grapje was, ze zegt meestal niets tegen mij of geeft mij een opdracht. Dit had ik totaal niet verwacht. Heb er dan ook beide keren niet op gereageerd.
Toen ik thuis was helemaal in tranen, wat moet ik nou? Ik heb een tijd met mijn vader gepraat, daarna gebeld met mijn jobcoach. Dat had mijn vader nav mijn smsje ook al gedaan en ik wilde haar sowieso nog bellen gistermiddag.
Heb een halfuur aan de telefoon gehangen! Alles eerlijk gezegd, dat ik het eng vind om die bewuste collega bij naam te noemen omdat ze behoorlijk "hoog" staat daar. Regelt veel, werkt daar als enige fulltime etc etc.
Mijn jobcoach zei dat het geen wet van meden en perzen was dat ik daar moest blijven en dat ik maar eens moest gaan nadenken.
Gistermiddag heb ik met mijn "stief" moeder nog een heel gesprek gehad en een aantal punten opgeschreven die ik wil voorleggen aan mijn jobcoach en mijn baas:
- duidelijke opdrachten, geen vaag "zie maar even" (het is al een paar keer gebeurd dat ik een "zie maar even" of "zelf even kijken" als reactie kreeg, en daar kan ik niks mee)
- ik word onzeker als ik ze onderling zie praten, ben dan heel bang dat ze het over mij hebben (en nu zeker)
- er wordt blijkbaar over mij gepraat, wat vind ik daarvan? Wat zijn de gevolgen voor mij? Laat ik het toe, of meld ik het?
- wat moet ik doen als 5 minuten voor ik klaar ben alles gedaan is, en ik dus "wacht" tot ik naar huis mag.
- ik weet niet goed hoe sommige opmerkingen worden bedoeld
- hoeveel tijd moet ik per opdracht hebben om het af te krijgen in het tempo dat zij van mij verwachten? (ik hoor dus heel vaak "en een beetje tempo" of "dit is te langzaam")
- wat moet er veranderen zodat het weer fijn wordt?
- wat is wel leuk? Wat gaat goed?

Net heb ik twee briefjes gepakt, een groene en een rode. Eén voor wat de pluspunten zijn, en één met minpunten. Het viel me op dat de pluspunten vrij algemeen zijn: de meeste collega's zijn leuk, bazen zijn meestal erg aardig, contact met klanten is leuk, de werktijden zijn fijn etc etc.
Mijn minpuntenlijstje is 1 punt langer, maar gaat veel meer over mij. Het is nou niet echt werk dat aankomt op mijn sterke punten, het hoge tempo, ik kan een reeks opdrachten niet goed onthouden, ik zie anderen soms taken van mij doen en ben dan bang "dat ze het zelf maar weer doen"
Van binnen voel ik steeds een soort "maar" gevoel, ik kan er alleen geen vinger op leggen...pfff!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-10 15:38

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-10 15:38

moonfish13 schreef:
Ik ga misschien naar de Auti Doe Dag.
Het hele zwembad autist vriendelijk, is dat nog eens leuk.
Mijn buurmeisje gaat misschien ook nog mee, die doet een opleiding in die trant.

Ik hoop vooral dat het wat rustiger is als normaal.. Dan is het echt een mierennest.

naar de wat??

@Kiannah, moeilijk (ik kan niet tegen achterklap, en was allang weggegaan na zo'n dag,maar ben ook een wegloper)

**Geplaatst**: 06-11-10 15:40

Geplaatst: 06-11-10 15:40

Voor autipas houders is het hele tikibad in duinrell die dag alleen voor mensen met autisme en hun familie. Muziek en effecten zijn dan gedempt en het is zwemmen in drie blokken.
Ook maar beperkte kaartverkoop en een rustiger zwembad. :Y)

**Geplaatst**: 09-11-10 19:54

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 09-11-10 19:54

Het klinkt wel leuk dat zwembad!

Ik vroeg mij af of hier heel toevallig iemand anti-depressiva slikt? Ik ben de laatste tijd nogal levensmoe en vandaag heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en ik heb het tegen mijn mentor verteld. Ze schrok er wel van en ze zei dat het beter was dat ik zo snel mogelijk naar de huisarts zou gaan, maarja ik vind het doodeng om dan ook naar hem toe te moeten

Mijn ouders weten er niks van. Ik durf ze er ook niks over te vertellen eigenlijk...

**Geplaatst**: 09-11-10 20:10

Geplaatst: 09-11-10 20:10

Ik heb het geslikt, nu niet meer omdat het tegen mij ging werken.
Maar het heeft mij eerste instantie zeker geholpen.

Nu heb ik anti psychotica.

**Geplaatst**: 09-11-10 21:45

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 09-11-10 21:45

Over anti depressiva in het algemeen: het werkt maar in een klein gedeelte van de gevallen, en daarnaast kom je er onwijs moeilijk vanaf.
Dus ik vind niet dat je dat "zomaar" zou moeten slikken.
Nu snap ik dat levensmoe niet zomaar is, maar als het niet (voldoende) werkt ben je verslaaft aan een medicijn en nog geen drol verder.
Dus ik zou zeker eerst andere optie's bekijken.
Maar dan zit je in de therapie-richting.

**Geplaatst**: 09-11-10 22:11

Geplaatst: 09-11-10 22:11

Gats, zit een beetje met mezelf ineens..
School is een hoop fout gegaan, daarna ook burn out gekregen.
Zelfvertrouwen naar de knoppen, en met alles met school of leren blokkeer ik.

Nu de vraag of ik naar de EHBO cursus kom, iets wat ik al gehad heb ooit.
Maar ik moet toch weer over die grens heen eigenlijk.

Het frustrerende is dat ik niet weet waarom ik blokkeer, er zijn dingen fout gegaan okee.
Maar waarom dan deze reactie? $:\$

**Geplaatst**: 09-11-10 22:16

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 09-11-10 22:16

Wat bedoel je precies met blokkeren Moon, je komt op mij een beetje warrig over

**Geplaatst**: 09-11-10 22:47

Geplaatst: 09-11-10 22:47

Ben ik ook wel een beetje.. Heb niet heel erg mijn best gedaan op die post.

Op dat soort dingen blokkeer ik gewoon volledig.
Er komen gewoon 5 muren in mijn hoofd op en dan is het feest compleet.
Vroeger had ik een mega nuchtere no nonsense instelling en ik baal dat die weg is.

**Geplaatst**: 12-11-10 21:51

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 12-11-10 21:51

Ik ga binnenkort hopelijk naar een psycholoog/psychiater om uit te diepen wat ik wel en niet kan. Ook ga ik mijn FML lijst uit werken en voorbeelden bij halen.

Heb een nieuwe advocaat voor mijn Wajong-procedure.

Mijn huisarts vroeg nog waarom ik naar de psych wilde en ik zei vanwege UWV. Ik wil nu eindelijk eens een keer erkenning, dat niet alles zo maar komt voor me. Ik herken mezelf in het verhaal van Kiannah.

En dit soort dingen wil ik ook verder uitbreiden

**Geplaatst**: 13-11-10 01:06

Geplaatst: 13-11-10 01:06

wat is een FML lijst?

Ben de laaste tijd heel prikkelbaar. Hele grote werkdruk, druk thuis...huilen staat me nader dan het lachen. Ik kom thuis (manlief is al thuis, ziektewet) gelijk twee kids op me die vertellen, vertellen, vertellen, eten koken, wasje doen...bah. Ik leg het ook uit aan de kids, dat mama het een beetje erg druk heeft op haar werk en daardoor wat sjachie kan zijn. Tja, ben ook maar een mens.

Nu krijgen we een pup. Daar kijk ik wel naar uit. Heb in m'n hoofd al een lijstje me regeltjes. Lena Lijstje, zou m'n dochter zeggen. Op deze site een topic over hondenopvoeding aan het volgen, wordt ik uitgebrand dat ik m'n pup bij voorbaat al verknal. Of iemand anders zei het wat vriendelijker, die maakte zich een beetje zorgen over mijn pup. Béng. Dat had ik nou net niet nodig. Ben nu helemaal in de war, verdrietig en moe. Je moet toch conseqent zijn in de opvoeding. Dus als je niet wilt dat je pup op de bank gaat, moet je dan al vroeg beginnen, idem met opspringen. Leuk als pup en later, als er een bezoekertje van bijv. 10 het niet leuk vindt als een hond van 15 kilo tegen hem opspringt? Er komt zowiezo een puppycursus. Ik rondgekeken, wat in de buurt gezocht, gevonden aangemeldt, is het wel wat laat volgens manlief. Djeezus. Kan ik dan echt niets goed doen?

Sorry, moest even luchten. Baalperiode. En niet eens ongesteld. -:(-

**Geplaatst**: 13-11-10 12:43

Geplaatst: 13-11-10 12:43

Floridian schreef:
wat is een FML lijst?

Funtionele Mogelijkheden Lijst. (als ik het goed onthouden heb) Dat is een lijst met werkgerichte handelingen die je zou moeten kunnen volgens UWV. UWV mist daarin veel emotionele belasting incl. die buiten de werkplaats om en wat dat bv voor een autist betekent qua belastingsmogelijkheden. Daarnaast bestaat hun geschetste ideaalbeeld van een werkplek niet. (Ik heb inderdaad geen positieve ervaringen met UWV)

Pup: cursus is verstandig. Je inlezen en van te voren basisregels afspreken omdat je met meerdere mensen de pup zal opvoeden ook. Voor mijn pony gelden ook van die basisregels waarbij de reden voor het gedrag geen excuus is. Simpelweg omdat sommige dingen voor mij gevaarlijk zijn en als ik geblesseerd raak kan ik pony niet verzorgen of beschermen bij een paniekreactie. Hou er wel rekening mee dat pup nog foutjes zal maken, dus blijf geduldig en beloon ook heel veel gedrag wat juist wel gewenst is. Ook als pup na waarschuwing zichzelf corrigeerd.

**Geplaatst**: 13-11-10 12:46

Geplaatst: 13-11-10 12:46

He bah Floridan. Dat is vervelend.

Ik heb hetzelfde met mijn 1-jarige hond, maar dan van mijn moeder(zij heeft hem gefokt en ze heeft de moeder en een broertje). We hebben een duidelijk rangorde in mijn gezin en ik sta bovenaan. Alleen als mijn moeder er is, dan is hij spontaan doof en gaat bij mijn moeder slijmen en plast op de vloer. Als ik hem dan naar zijn plek stuur, gaat hij achter mijn moeders benen staan.

Ik zorg toch voor hem, ga met hem uit, geef hem eten, aandacht ed.

Ook was hij 2 dagen bij mijn moeder te logeren en hij tilt overal zijn poot tegenop. Doet hij hier niet.

Het is een Jack Russel x Chihuahua mix trouwens. En mijn moeder bekritiseert mijn manier van opvoeden. Ja ik weiger gewoon om mijn hond als popje te behandelen. Het is een hond, ook al is hij nog zo klein.

En omdat hij zo klein is, komen altijd mensen op af...'aww, wat lief!!' en dan oppakken.

Soms denk ik er over na om van het gezeur van mijn moeder en al die mensen af te zijn en hem aan mijn moeder te doen. Dan neem ik een grotere hond, een Golden Retriever, Collie of Herder of zoiets.

Maar ja, ben wel gek met mijn hondje..

En FML is Functie Mogelijkheden Lijst(is al beantwoord in post hierboven)

**Geplaatst**: 13-11-10 18:00

Geplaatst: 13-11-10 18:00

locorette schreef:
Ik vroeg mij af of hier heel toevallig iemand anti-depressiva slikt? Ik ben de laatste tijd nogal levensmoe en vandaag heb ik mijn moed bij elkaar geraapt en ik heb het tegen mijn mentor verteld. Ze schrok er wel van en ze zei dat het beter was dat ik zo snel mogelijk naar de huisarts zou gaan, maarja ik vind het doodeng om dan ook naar hem toe te moeten Mijn ouders weten er niks van. Ik durf ze er ook niks over te vertellen eigenlijk...

Toen ik 18 was heb ik een paar maanden antidepressiva geslikt. Zo ongeveer het stomste wat ik ooit heb gedaan, maar nou was de begeleiding ook niet om over naar huis te schrijven (die was er gewoon niet zeg maar... hier heb je je pilletjes, vermaak je ermee). Het haalde de randjes er wel af in het begin, wat resulteerde in een soort van permanente staat van zombie-zijn. Ik bewoog nog naar de koelkast en naar het toilet en dan had je het ook wel gehad, ik bracht de rest van de dag achter de computer door. Het zal in sommige gevallen heus wel helpen maar ik kan het niet aanraden.

**Geplaatst**: 14-11-10 11:42

Geplaatst: 14-11-10 11:42

Mijn dochter vraagd dit jaar niks voor sinterklaas,ieder jaar had ze een lijstje en als ze iets anders kreeg dan wat er op stond was ze zeer teleurgesteld.Dus heb ik gezegd ik kkop iets voor je ik weet toch wat je leuk vind.Is er iemand bekend met de organisatie Sar of Sarn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-11-10 11:51

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst door de TopicStarter : 14-11-10 11:51

haha marleen_usar klinkt heel bekend, Gelukkig hadden m'n ouders door dat ze ook niet zomaar wat anders dan hoefden te kopen. Maar het ging er bij mij om dat ik dan wist wat ik krijg (heb daarom ook een hekel aan verjaardag, naast al die mensen, weet je niet wat je krijgt. Moest doen ook echt even van te voren bedenken, wat als ik iets krijg wat ik niet leuk vind, dan trek ik zo'n gezicht en zeg ik dit. Nou ja dus alleen maar stress)

Ben gister trouwens naar de intocht geweest

Moest toch echt wel, dit jaar was bijzonder (Harderwijk)

Vanmiddag feestje van m'n opa. Het stomme is dat ik wel enigszins tegen de drukte van gister kan, maar erg opzie tegen dit feestje met de drukte (en valse socialiteit).

**Geplaatst**: 14-11-10 12:03

Geplaatst: 14-11-10 12:03

Ik ben toch naar de EHBO dag geweest.
Heeft ontzettend veel energie gekost maar het is grotendeels wel gelukt.
Met dank aan twee mensen die mij geholpen hebben.

Met stabiele zijligging hadden ze voor ik iets kon bedenken al besloten
dat ik maar ging helpen met de broodjes. :Y)

De verdere dingen gedaan met degene die ik vertrouw en ook weet hoe ik in elkaar steek.
Zo fijn, ik was even helemaal flabbergasted.

**Geplaatst**: 22-11-10 22:39

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 22-11-10 22:39

We hebben het hier over het autisme in het dagelijks leven, maar ik vraag me af: hoe is het voor ons autisten met de paarden?

Er wordt gezegd dat paarden en autisten elkaar begrijpen. Is jouw relatie met je paard anders dan bijvoorbeeld een 'normaal' mens op stal?

**Geplaatst**: 22-11-10 22:45

Geplaatst: 22-11-10 22:45

Geen idee. Ik ben alleen niet zo van het getrut persoonlijk.

Tenminste, ik zie een paard als een paard, een vlek liggen ze niet wakker van en ze moeten lopen.
Niet echt als troeteldier dus wat alleen maar een paar rondjes aan de hand hoeft te stappen.