Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-04-14 20:54

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-04-14 20:54

Ok bedankt voor je uitleg. Hoe heb je deze diagnose gekregen als ik vragen mag?

**Geplaatst**: 21-04-14 21:00

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-04-14 21:00

Die heb ik van de psychiater gekregen. Na een paar gesprekken.

**Geplaatst**: 21-04-14 21:22

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-04-14 21:22

Komt me bekend voor dat dhystymie. Is het ook zo dat je bui ineens omslaat

**Geplaatst**: 21-04-14 21:26

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-04-14 21:26

Welkom!
Lijkt me ook niet simpel. Maar had er nog nooit over gehoord, wel over mensen die langdurig depressief zijn, maar niet dat er ook nog een andere 'soort' was.

**Geplaatst**: 21-04-14 21:27

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 21-04-14 21:27

Ik heb er ook nog nooit van gehoord vandaar dat ik vraag hoe je de diagnose heb gehad.

**Geplaatst**: 21-04-14 21:31

Geplaatst: 21-04-14 21:31

Ik kon wel heel snel boos of geïrriteerd zijn, maar dat liet ik niet zo merken. En 1 keer in de zoveel tijd kwam ik in een hele erge dip dat ik alleen maar in bed wou liggen. Maar in grote lijnen was mijn stemming wel altijd hetzelfde.

Ik had er zelf ook nooit van gehoord van te voren. Maar ik herkende mezelf er wel heel erg in toen ik het ging opzoeken na de diagnose.

Even gekeken voor een uitleg. Blijkbaar is er een hele site over, maar die had ik zelf ook nog niet gezien. http://www.dysthyme-stoornis.nl

**Geplaatst**: 22-04-14 20:12

Geplaatst: 22-04-14 20:12

ginger18 schreef:
Mag ik me hier ook melden?

Heb vorig jaar maart intake gehad bij de psycholoog en heb toen eerst medicatie gekregen (wellbutrin) en sinds september gesprekken bij de psycholoog.
Ik heb dysthymie.
Tegenwoordig gaat het best goed, mar af en toe toch terugvalletjes en daar heb ik nu ook weer even last van.
Heel vervelend, maar hoort er bij helaas.

Dat was even in het kort mijn verhaaltje.

Welkom

Voor iedereen een hele dikke knuffel :(:)

Kan me momenteel niet zo goed concentreren. Is wat druk in mijn hoofd. Slaap de laatste nachten weer zo slecht. In mijn dromen ben ik maar bezig met afspraken maken. Heb voor volgende week een afspraak gemaakt bij mij EFT therapeute. Baal er zo van dat het met die afspraak maar niet wil lukken.

**Geplaatst**: 22-04-14 22:02

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 22-04-14 22:02

Welkom ginger!

Miranda wat wil er steeds niet lukken met die afspraak?

Hier gaat het niet zo best. Heel afwezig, zit te veel in mijn eigen hoofd, daardoor vergeet ik van alles, weet ik soms niet eens meer iets van de reis naar huis, enz.
ik doe van alles op de automatische piloot.
Schrik ontzettend veel, ben heel erg moe, draaierig. Veel last van paniekaanvallen die ik nu wel zodanig onder controle heb dat het voor andere niet meer zichtbaar is, maar van binnen flip ik.
Aan de drukte op werk en daarbuiten lijkt ook geen eind te komen. Ik heb zo'n behoefte aan rust maar toen ik laatst een week vrij had genomen om bij te tanken was dat uiteraard een grote flop door allemaal vervelend nieuws en ziekte.
Dus toen nog niet uitgerust helaas...

Vraag me soms af hoe lang ik het nog vol hou allemaal. Heb echt het gevoel dat ik op instorten sta.

**Geplaatst**: 23-04-14 08:41

Geplaatst: 23-04-14 08:41

SwitchShadow schreef:
Welkom ginger!

Miranda wat wil er steeds niet lukken met die afspraak?

Hier gaat het niet zo best. Heel afwezig, zit te veel in mijn eigen hoofd, daardoor vergeet ik van alles, weet ik soms niet eens meer iets van de reis naar huis, enz.
ik doe van alles op de automatische piloot.
Schrik ontzettend veel, ben heel erg moe, draaierig. Veel last van paniekaanvallen die ik nu wel zodanig onder controle heb dat het voor andere niet meer zichtbaar is, maar van binnen flip ik.
Aan de drukte op werk en daarbuiten lijkt ook geen eind te komen. Ik heb zo'n behoefte aan rust maar toen ik laatst een week vrij had genomen om bij te tanken was dat uiteraard een grote flop door allemaal vervelend nieuws en ziekte.
Dus toen nog niet uitgerust helaas...

Vraag me soms af hoe lang ik het nog vol hou allemaal. Heb echt het gevoel dat ik op instorten sta.

Voordat je helemaal instort, waarom niet nu de ziektewet in?

**Geplaatst**: 23-04-14 08:57

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-14 08:57

Oei switch :(:)

je hebt natuurlijk niet veel aan een vrije dag die ingenomen wordt door slecht nieuws. Is er niet ergens iets dat je echt wil doen, even weekendje weg ofzo? Iets waar je even wat van kan opladen?

**Geplaatst**: 23-04-14 10:13

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-14 10:13

Switchshadow, zoals Joolien al zegt, is het niet verstandig om je eigen ziek te melden?
Als je dadelijk helemaal niet meer kunt ben je nog verder van huis.
Toen ik me nog heel slecht voelde melde ik me ook af en toe ziek, omdat ik toen echt even niet meer kon. En dan deed ik ook echt helemaal niks. Alleen veel slapen en een beetje tv kijken enzo. Dan kon ik even echt tot rust komen.

**Geplaatst**: 23-04-14 15:32

Geplaatst: 23-04-14 15:32

Zoals Joolien al zegt: ik zou als ik jou was ziek melden. Je zegt zelf al dat je je afvraagt hoe lang je het nog volhoudt. Wees verstandig meid en denk aan jezelf :(:)

Wat betreft die afspraak Switchshadow: mijn psychologe zou een afspraak plannen met een gynaecoloog vanwege een 'medische' misser. Ik wil zo graag mijn verhaal doen en denk dat ik daar nu gewoon klaar voor ben. Alleen weet ik niet waar het stagneert maar de mail en telefoontje die mijn psychologe stuurt worden schijnbaar niet beantwoord. Daardoor verwatert het een beetje totdat mijn therapeute aan de bel trekt en mijn psychologe er weer achterheen gaat. Zelf zou ik denken: stap naar de poli toe (zit aan de andere kant van de gang) en vraag om die afspraak.

Heb nu voor maandag een afspraak staan bij mijn therapeute om EFT te doen; even de woede eruit!!!
Verder zou ik zelf heel graag contact willen hebben met mijn psychologe om te kijken waar het nu misgaat.

**Geplaatst**: 23-04-14 18:08

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-14 18:08

Morgen mijn gesprek over de herkansing.... mijn SLB'er vertelde mij al dat het advies negatief is.

**Geplaatst**: 23-04-14 18:20

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-14 18:20

Dat is dan geen lekker begin. Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 23-04-14 18:36

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 23-04-14 18:36

Weet het, maar het werk moet mij ontslaan. Uit mijzelf weggaan weiger ik. Ze zullen me wel gaan manipuleren enzo maar ik blijf sterk.

**Geplaatst**: 24-04-14 09:39

Geplaatst: 24-04-14 09:39

Miranda: Jeetje wat een gedoe. Snap inderdaad niet waarom ze niet even naar het einde van de gang kan lopen ervoor. En als je zelf de afspraak maakt? Of gaat dat niet?

Purny: Sterkte met het gedoe op het werk. Dat zijn vervelende dingen

Laat je er idd niet uitpraten want dan sta je met lege handen.

Wat betreft het ziekmelden. Tsja ik durf dat niet. Ik ben al zoveel afwezig geweest vorig jaar door revalidatie en als ik al een keer 1 dag ziek ben dan ben ik direct het pispaaltje.
Ik ben al het zwakke poppetje op de werkvloer die aangepaste dingen doet.
Als ik dan ook nog eens me ziek ga melden om psychische redenen dan krijg ik helemaal problemen.
En ik moet zeggen, die stress wil ik er dan ook niet bij.
Daarbij is het een heel klein bedrijfje met maar 7 mensen. Als ik me ziek meld hebben de andere (wel lieve collega's

) direct een probleem.

Vandaar dat ik me niet ziek wil melden.

**Geplaatst**: 24-04-14 11:07

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-04-14 11:07

Ik meld mij hier ook even.
Vorig jaar ben ik totaal ingestort, er was privé veel gebeurd, het werk ging slecht. Ik zat er al lang tegen aan te hikken, maar ging maar door en door, totdat ik opeens niks meer kon. Alles was me teveel, zo vermoeid, geen zin in het leven, echt vreselijk.
Mijn vriend drong er op aan dat ik met de HA moest gaan praten, ik kwam in de ziektewet ( waar ik een jaar in heb gezeten) , de huisarts verwees mij al snel door naar een intake bij een psychologe, met 3 weken kon ik er al terecht! Alleen hier konden ze mij niet verder helpen, omdat ik een te zwaar geval was...

Uiteindelijk bij de psychiater terecht gekomen. Hier een klein gesprek mee gehad met als uitslag bipolaire stoornis. Ik kreeg gelijk een lading medicijnen, o.a. Lithium en wat waar ik de naam van ben vergeten. Waar ik rare huid reacties op kreeg etc.
Mijn lichaam reageerde heftig, ben 30 kg aangekomen in korte tijd, wat mij natuurlijk ook weer niet lekker zat.
Om de 2 weken afspraak, pillen aanpassen etc etc. later werd dit dan 1x in de maand en momenteel kom ik nog maar 1x in de 3 maanden.

Omdat ik zoveel ben aangekomen heeft hij mij van de lithium afgehaald en op de abilify gezet samen met sertraline. Dan zou ik ook weer moeten afvallen, maar helaas zonder resultaat.

Omdat ik een jaar in de ziektewet heb gezeten, kreeg ik een gesprek met een werkcoach, die ging aan de hand van berekeningen kijken of ik weer kon werken. Hij had een heel lijstje gemaakt wat ik zou kunnen, maar er word dus niet over nagedacht of er ook daadwerkelijk werk in is, waar ze mij willen hebben.
Ik ben dus in de ww. terecht gekomen.

Ik werd zo loom van de medicijnen, voelde me net een zombie, geen emotie, hele dag kunnen slapen. Op een gegeven moment zoveel last van bijwerkingen, van de hele dag hikken tot je plas niet meer op kunnen houden, veel financiële stress, (altijd fulltime gewerkt en nu een kleine ww uitkering) dat ik zelf heb besloten, zonder overleg met de psychiater te stoppen met alle medicijnen.

De eerste 3 weken waren best heftig! Maar daarna voelde ik me met de dag opknappen! Ben inmiddels alweer 10 kg kwijt, heb geen hikaanvallen meer, kan gewoon mijn plas ophouden, heb weer veel meer energie en ik heb weer gevoel, emotie!

Volgende maand moet ik weer naar de psychiater, dan ga ik dus ook vertellen dat ik ben gestopt. En ik ben een beetje bang voor zijn reactie. Het was natuurlijk niet verstandig, maar het heeft wel goed uitgepakt voor mij.
Ik zit dan ook steeds te denken hoe ik dit moet gaan brengen.
Ik had eigenlijk het onder behandeling bij de psychiater heel anders voorgesteld dan dat bij mij is gebeurd. Alleen in het begin een gesprekje gehad, daarna nooit meer. Het enige wat hij doet is je medicatie veranderen. Waardoor je je zo lam voelt en dus eigenlijk het probleem niet meer ziet. Maar is dit dan de oplossing? Zoveel troep in je lijf! Waar ik dus eigenlijk levenslang aan vast zou zitten.

Hoe gaan dit soort dingen bij jullie? Is het normaal dat psychiaters zich alleen maar bezig houden met je volproppen met medicijnen?

Inmiddels werk ik sinds kort weer parttime, en ben ik dus extra blij dat ik ben gestopt met de pillen. Dit vooral omdat ik deze dagen met pillen echt nooit had kunnen volhouden!

Is een heel verhaal geworden, maar dit is het dus een beetje in grote lijnen.

**Geplaatst**: 24-04-14 11:42

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-04-14 11:42

Dat is allemaal wel heel rot gegaan zeg Wyko.

Gelukkig is het spontaan stoppen met je medicatie goed gegaan, want dat kan ook heel erg fout gaan.

Wel raar dat ze je alleen naar de psychiater hebben laten gaan. Volgens mij houden die zich inderdaad vooral bezig met diagnoses stellen en medicatie. En de psycholoog is er voor de gesprekken.
Ik heb dan ook een combi van beide. Al hoef ik nu niet meer naar de psychiater omdat de medicatie nu gewoon goed is.

Voor mij werkt de medicatie wel super goed. Al is het inderdaad wel zo dat je problemen eigenlijk onderdrukt worden. Mijn problemen waren heel snel weg nadat ik medicatie had gekregen.
Zelf heb ik er niet zo'n moeite mee om deze te blijven slikken voor altijd als dat nodig is. Maar ik heb dan ook geen last van bijwerkingen.
Ik kan me voorstellen dat als je daar last van hebt dat je het dan niet wil blijven slikken.

Maar voel je je nu weer helemaal goed dan? Anders zou ik toch proberen of de huisarts je kan door verwijzen naar een andere instelling.

Switchshadow, ik snap je redenen wel waarom je je niet ziek wil melden.
En dat moet je natuurlijk ook helemaal zelf weten. Maar denk je niet dat als je gewoon doorgaat dat je uiteindelijk nog veel langer thuis komt te zitten?

**Geplaatst**: 24-04-14 11:50

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-04-14 11:50

Ik voel me de laatste tijd toch wel goed. Vorige maand zat ik even in de rats omdat alles even tegenzat, kon geen werk vinden etc. Nu ik weer een aantal uur werk, gaat het prima. Al ben ik soms nog best onzeker. Maar het is beter dan dat het is geweest.

Switchshadow, ik zou wel oppassen! Ik heb het dus zelf ook gehad, en maar doorgaan en doorgaan, totdat je lichaam opeens zegt het is genoeg! Neem de tijd voor jezelf!

**Geplaatst**: 24-04-14 13:30

Geplaatst: 24-04-14 13:30

Ik reageer weinig maar lees mee.
Momenteel gaat het niet lekker met mij.
Ik heb nu 5 weken sertraline en heb de eerste 2 weken nergens last van gehad. De laatste 3 weken enorm last van de bijwerkingen in de vorm van mat zijn en het gaat in mijn benen zitten. Het voelt als slappe benen en elk moment er door heen zakken. Ik ben pas weer aan het eind van de middag aanspreekbaar. Ik heb het gevoel alsof alles langs mij heen gaat. Ik word wel rustiger in mijn hoofd. Ik moet ook gaan ophogen van de psychiater naar 100 mg maar durf dit niet echt dus ben nu begonnen met 75 mg.
Verder wat gesprekjes gehad met verschillende mensen en volgende week nog een intake en als ik dat gehad heb ga ik waarschijnlijk 3 dagen in de week dagtherapie volgen. Er werd aangeraden om je ziek te melden omdat het erg intensief is. Heeft iemand daar ervaring mee? Of kan je er naast werken?
Ik werk zelf ook in de psychiatrie dus dat is wel pittig maar erg leuk. Ik deel ook geen medicatie want dat is nu niet handig als ik duf ben. En ik ben flexer dus als ik beroerd ben werk ik niet en het is meestal 2 dagen in de week.

Waar ik van baal is dat ik zo weinig energie heb.Als ik iets gedaan heb dan heb ik de rest van de dag nodig om bij te komen.

**Geplaatst**: 24-04-14 16:02

Geplaatst: 24-04-14 16:02

Wyko, dat is een beetje het verschil tussen psychiaters en psychologen. Psychiaters houden zich vaak voornamelijk bezig met het stellen van diagnoses en het voorschrijven van medicatie. Sommige psychiaters hebben ook een psychotherapie-opleiding gevolgd en werken dan ook als psychotherapeut (en voeren dan ook gesprekken) Psychologen geven psychologische of psychotherapeutische behandelingen. Zij mogen geen medicatie voorschrijven.
Ikzelf ben ook nooit heel lang bij de psychiater, meestal zeker niet langer dan 15min. Maar dat vind ik niet erg. Ik combineer het ook met gesprekken bij o.a. een psychologe. Ikzelf zou mij denk ik niet goed voelen bij enkel af en toe een afspraak bij de psychiater die me dan alleen pillen geeft. Medicatie kan een goed effect hebben, maar ik denk dat een combinatie met andere therapieën vaak beter zijn dan medicatie alleen... Misschien kan je er eens over nadenken om ook de afspraken bij de psychiater te gaan combineren met gesprekken bij een psycholoog?

**Geplaatst**: 24-04-14 17:10

Re: In therapie, wie nog meer?? Elkaar ondersteunen?!

Geplaatst: 24-04-14 17:10

Ik heb nooit iets met psychologen. Ik weet waar mijn probleempunten liggen, en daar kan niemand wat aan veranderen. Een gesprekje gaat niet helpen, maar medicatie ook niet... Dat is weer het ontlopen van het probleem. Want door de pillen zo duf, dat je geen problemen meer Ziet, die er dus wel zijn.

Ik hoop dat het nu met werk wat wil vlotten, dan ga ik mij ook weer beter voelen. Krijg weer inkomen, kan daardoor weer dingen doen en ondernemen, etc etc. Altijd weer dat bekende cirkeltje, waar alles door samenhangt.

**Geplaatst**: 24-04-14 18:01

Geplaatst: 24-04-14 18:01

Naar een psycholoog gaan wil ook niet enkel zeggen dat je gesprekjes gaat voeren. En neen, gesprekjes of psychologen gaan je probleem niet oplossen. Je zal zelf aan de slag moeten gaan. Het is al goed dat je weet waar je probleempunten liggen. Het is nu dan ook kwestie van daarmee om te gaan (te aanvaarden en je eraan aanpassen of veranderen). Gesprekken bij een psycholoog / psychotherapeut en/of medicatie kunnen hierbij ondersteunend werken.

**Geplaatst**: 24-04-14 18:32

Geplaatst: 24-04-14 18:32

Het is ook niet de bedoeling dat zij jouw probleempunten veranderen maar meer om ermee te leren omgaan.
Maar als jij vindt dat er niets helpt waarom zoek je dan hulp? Klinkt misschien heel raar maar het is echt niet negatief bedoeld. Vind alleen de reactie "een gesprekje gaat niet helpen maar medicatie ook niet" een beetje vreemd.

SwitchShadow: de afspraak zal plaats vinden na het polispreekuur. Ik heb geen inzicht in de agenda van mijn psychologe. Maar goed ik ga maandag naar mijn therapeute en ga het er zeker overhebben hoe we dit nu moeten gaan aanpakken. Het trekt mij gewoon helemaal leeg. Zelf dacht ik om een mail te sturen naar mijn psychologe om gewoon eens aan te geven hoe ik me nu voel, waarom dit allemaal zo lang moet duren. Ik baal er ook echt van dat ik nu gewoon tussen alles in sta.

**Geplaatst**: 24-04-14 20:52

Geplaatst: 24-04-14 20:52

Wesco: Ik had juist vanaf dag 1 verschrikkelijke bijwerkingen van de sertraline. Ik ben uiteindelijk terug gezet naar 25 mg. Nu sinds een week gebruik ik 50 en daar moet ik nog even een tijdje op blijven omdat ik zo heftig reageerde. Ik voel nu nog steeds bijwerkingen maar bij mij gaat het al wel iets beter. Wel draaierig en duf, voornamelijk in de ochtend (slik het 's avonds voor het slapen gaan).
Ik zou persoonlijk ook liever per 25 mg vermeerderen i.p.v. 50. Zeker als je er nu zo op reageert.

Welkom Wyco!
Best vreemd om inderdaad alleen vol gestopt te worden met medicatie. Hoewel ik het wel snap dat je ze krijgt met een bipolaire stoornis. Maar waarom vind je een psycholoog (of psychotherapeut) niks? Misschien kan je niet veranderen met je knelpunten, maar je kan er wel goed mee leren omgaan, je ei kwijt etc.
Gevaarlijk trouwens om te stoppen met de medicatie. Ik had het in ieder geval wel even overlegd. Gelukkig is het nu goed uitgepakt maar je weet het nooit. Wel super dat je je nu een stuk beter voelt.

Ginger en Wyko: Ja daar ben ik wel bang voor... maar ik hoop ergens stiekem dat ik toch opknap door de therapie en medicatie en dat het dus allemaal niet nodig is. (het ziek melden)

Miranda: Goed dat je het er over gaat hebben! Lijkt me heel verstandig. Sterkte en succes!