Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-04-18 17:07

Geplaatst: 26-04-18 17:07

Sita_xx schreef:
ik val ook even binnen. 3 jaar geleden ben ik overspannen geraakt van het werk en een relatiebreuk. Sindsdien kan ik mijn draai niet goed vinden. Ik heb toen cognitieve gedragstherapie gevolgd en psychomotorische therapie. Sinds kort ben ik bij een nieuwe praktijk.

Rot hoor...!
Wat voor therapie doe je bij de nieuwe praktijk...?

Citaat:
Ik zit nu 4 maand werkeloos thuis en waar ik vooral tegen aan loop is, niet veel zin in dingen hebben, geen keuze kunnen maken qua werk(of toch weer een studie) en tegen veel dingen op zien en daarvan gespannen raken. Mij is aangeraden om AD te nemen. Echter zie ik hier enorm tegen op.

Er zijn wel manieren om te maken dat AD minder bijwerkingen heeft - maar het zou ook gewoon kunnen zijn dat cognitieve gedragstherapie niet effectief is.
(Het is een uitstekende manier om heldere keuzes te maken - maar overspannenheid is iets anders en een relatiebreuk ook. Tegen dingen opzien is ook geen kwestie van 'helder denken lost het op'. AD gaat over neurotransmitters. Van een compleet andere orde dus.)
CGT is niet in staat om je neurotransmitters te beïnvloeden - van een psychologische techniek zoals EMDR wordt dit wel vermoed, dus dat is ook nog een optie. In plaats van pillen emdr - op Wikipedia staat er wel een goede pagina over.
Het kan ook goed helpen bij van alles waar je tegen op ziet.

Citaat:
En vraag ik mij af of mijn problemen groot genoeg zijn.

Citaat:
Maar ik heb niet veel zin om dingen met bijvoorbeeld vriendinnen te doen of dingen te ondernemen.

...die herken ik en ik snap het volkomen.
Jij voelt je al niet lekker, maar vraagt je af of jouw problemen 'groot genoeg' zijn - dat maakt een gesprek met een vriendin erg ingewikkeld.
(Waar ik maanden mee worstelde, waren nare verhalen die mensen liever niet hoorden en waar ik mij ook nog voor schaamde...)

**Geplaatst**: 28-04-18 20:36

Geplaatst: 28-04-18 20:36

Ik kom, helaas, ook binnen vallen. Nadat ik mij steeds slechter voelde een afspraak gemaakt bij de huisarts. Daar eigenlijk een beetje ingezakt en flink gehuild. Ondertussen zijn we een paar sessies verder bij de psycholoog en heb ik, als diagnose, een depressie die de laatste jaren wat erger is geworden door meerdere omstandigheden -O-

Daarbij, volgens psycholoog waarbij ik mij helemaal in kan vinden, last van 'inadequate coping', waarbij ik problemen/situaties niet kan verwerken of een plaats kan geven. Alle negatieve dingen blijven hangen en rondjes draaien. Iemand ervaring mee? Volgende sessie gaan we beginnen met dat probleem..
Iedereen sterkte met de alles!

**Geplaatst**: 02-05-18 12:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-05-18 12:07

Hoi Lagonda dat negatieve wat blijft hangen herken ik wel. Ik ben helaas iemand van het glas halfleeg ipv halfvol. Als dat in je aard zit is dat niet zomaar opgelost met denk positief, leef in het nu, wees optimistisch. Alhoewel ik nu na een half jaar therapie een klein beetje begin te leren. Maar het voelt nog behoorlijk kunstmatig.
Ik heb helaas na 10 dagen die best oké waren nu weer een dip. Ook een beetje buikgriep erbij, dat helpt ook niet, ik voel me lamlendig.
Gisteren weer een goed gesprek gehad met mijn psycholoog. Ik leer echt alleen het moet nu nog goed landen. Ben me van Veel dingen bewust maar dat is dan ook weer van zoveel dingen tegelijk dat mijn hoofd bijna barst.

**Geplaatst**: 02-05-18 12:14

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-05-18 12:14

Welkom Lagonda. Ik heb ook inadequate coping gehad. Bij mij was het vooral slapen ,mijn lijf wilde de helft van de dag slapen.
Vala, neem je tijd daarin. Alles op zijn tijd en durf fouten te maken en te experimenteren.

Bij mij ging het nog al met vlagen de afgelopen weken, nu ben ik ongesteld dus ben ik all over the place :')

Over het algemeen gaat het wel goed, soms nog wat dipperig.

**Geplaatst**: 02-05-18 12:51

Geplaatst: 02-05-18 12:51

Joolien schreef:
nu ben ik ongesteld dus ben ik all over the place

Ik las net bij in het Free Bleeding topic en dan is dit een hele dubbele opmerking :')

Helaas welkom Lagonda!
Ik slaap juist helemaal niet -O-

**Geplaatst**: 02-05-18 12:53

Geplaatst: 02-05-18 12:53

Cayenne schreef:
Joolien schreef:
nu ben ik ongesteld dus ben ik all over the place

Ik las net bij in het Free Bleeding topic en dan is dit een hele dubbele opmerking

Helaas welkom Lagonda!
Ik slaap juist helemaal niet

Whahaha hell no!

**Geplaatst**: 02-05-18 12:58

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-05-18 12:58

Hahaha ik ben nu ook ongesteld en zat al op de wc te denken dat je toch echt niet met niks rond loopt

Ik slaap over het algemeen best goed maar standaard 06.30 wakker (hoe dan ook) af en toe beetje vermoeiend

Joolien: had je er ook bepaalde oefeningen voor? Morgen gaan we er met de sessie aan beginnen en ik ben heeeel benieuwd. Heeft het bij jou wel geholpen?

**Geplaatst**: 02-05-18 13:00

Geplaatst: 02-05-18 13:00

Ik mag eind deze maand een week ter onderzoek naar het ziekenhuis. Hopelijk gaan ze iets vinden.
Er is al wel vastgesteld dat ik enorm veel hersenactiviteit heb als ik al slaap. Dus ik ben ergens onbewust enorm mee bezig.

Ik heb besloten om met mijn psychologe te stoppen. Normaal gesproken klik ik heel makkelijk en snel met hulpverleners, maar dit was echt het andere uiterste!
Zelden iemand meegemaakt die me zo in de stress weet te praten

Ik kwam met nog meer stress terug van de afspraak als voordat ik heen ging!

**Geplaatst**: 02-05-18 13:04

Geplaatst: 02-05-18 13:04

Lagonda schreef:
Hahaha ik ben nu ook ongesteld en zat al op de wc te denken dat je toch echt niet met niks rond loopt

Ik slaap over het algemeen best goed maar standaard 06.30 wakker (hoe dan ook) af en toe beetje vermoeiend

Joolien: had je er ook bepaalde oefeningen voor? Morgen gaan we er met de sessie aan beginnen en ik ben heeeel benieuwd. Heeft het bij jou wel geholpen?

Nee geen oefeningen, maar vooral de kern aanpakken. Want de coping is een gevolg van iets anders. Dus beter de oorzaak aanpakken

Cayenne, mijn psych had er een naam voor, dat je in de slaap het meeste trauma verwerkt. Ik ga daardoor juist heel lang slapen, maar ik kan me ook voorstellen dat het ervoor kan zorgen dat je juist slecht slaapt. Het heeft te maken met rumineren, maar ze had er nog een ander woord voor.

**Geplaatst**: 02-05-18 13:09

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-05-18 13:09

Joolien, daar had ik ook over gehoord, maar ik bereik de diepe slaap nagenoeg niet en slaap maximaal 2 uur aan elkaar. Ik krijg de tijd dus ook niet om van alles te verwerken. Tijdens de EEG van vorig jaar was wel heel duidelijk te zien dat ik in m'n hoofd ergens mee bezig ben.
Momenteel voel ik 's avonds wel dat ik in slaap ga vallen, maar vlak voordat het lukt 'schrik' ik weer wakker en dan is het klaar met slapen. Heel irritant.

**Geplaatst**: 02-05-18 19:59

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 02-05-18 19:59

Welkom nieuwkomers!!!
Ook ik heb lang getopt maar ben nu op de goede weg. Werk is wel vermoeiend. Maar kan wel zeggen dat ik een stuk rustiger ben geworden.

Dus er is altijd hoop.. hoe lang het ook duurt

**Geplaatst**: 03-05-18 10:48

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 03-05-18 10:48

Ik heb een paar pagina's terug gepost en daarna even niet meer, wel meegelezen en Janneke, dank voor je uitgebreide antwoord.
Ik vind het altijd heel moeilijk om zo'n topic bij te houden.

Hier gaat het met ups en downs. Vorige week maandag weer bij de huisarts geweest en daar volledig ingestort. Emoties super hoog. Toen vroeg mijn huisarts, je hebt je toch wel ziek gemeld? Nou nee dus. Verantwoordelijkheidsgevoel is hoog en ik werk hier nog niet zo lang dus vond het ook wel heel spannend om te melden.
Afgesproken met mijn huisarts iig 2 weken ziek te melden, gesprek aan te gaan op werk en dan weer verder kijken. Heb nu ook een afspraak bij de POH-GGZ staan eind van deze maand en hij ging wat lijntjes uitgooien voor een psychotherapeut in de buurt. Oxazepam meegekregen voor in noodsituaties.
Die nacht enorm slecht geslapen, paniek en stress de volgende ochtend. 's Avonds gesprek bij mijn baas aangegaan en ziek gemeld. Viel een enorme last van mij af, terwijl werk niet eens direct de oorzaak is van hoe ik me voel.

Nu dus in de 2e week thuis, denk wel dagelijks aan werk en heb enkele dagen weer veel spanning gehad. Slechts 1x oxazepam hoeven nemen. Ik ben veel in de tuin bezig, kom tot rust in tuincentra en heb alle doelen met mijn paard dit jaar op het laagste pitje gezet. Plezier maken en ontspannen is voor mij nu het belangrijkst.
Dus zo keutelen we een beetje aan. Probeer wel iedere dag iets op de planning te hebben, als ik te lang doelloos ben of alleen zit wordt de paniek alleen maar erger. Dus afleiding helpt enigszins.

**Geplaatst**: 03-05-18 11:05

Geplaatst: 03-05-18 11:05

Unseen schreef:
Ik heb een paar pagina's terug gepost en daarna even niet meer, wel meegelezen en Janneke, dank voor je uitgebreide antwoord.
Ik vind het altijd heel moeilijk om zo'n topic bij te houden.

Hier gaat het met ups en downs. Vorige week maandag weer bij de huisarts geweest en daar volledig ingestort. Emoties super hoog. Toen vroeg mijn huisarts, je hebt je toch wel ziek gemeld? Nou nee dus. Verantwoordelijkheidsgevoel is hoog en ik werk hier nog niet zo lang dus vond het ook wel heel spannend om te melden.
Afgesproken met mijn huisarts iig 2 weken ziek te melden, gesprek aan te gaan op werk en dan weer verder kijken. Heb nu ook een afspraak bij de POH-GGZ staan eind van deze maand en hij ging wat lijntjes uitgooien voor een psychotherapeut in de buurt. Oxazepam meegekregen voor in noodsituaties.
Die nacht enorm slecht geslapen, paniek en stress de volgende ochtend. 's Avonds gesprek bij mijn baas aangegaan en ziek gemeld. Viel een enorme last van mij af, terwijl werk niet eens direct de oorzaak is van hoe ik me voel.

Nu dus in de 2e week thuis, denk wel dagelijks aan werk en heb enkele dagen weer veel spanning gehad. Slechts 1x oxazepam hoeven nemen. Ik ben veel in de tuin bezig, kom tot rust in tuincentra en heb alle doelen met mijn paard dit jaar op het laagste pitje gezet. Plezier maken en ontspannen is voor mij nu het belangrijkst.
Dus zo keutelen we een beetje aan. Probeer wel iedere dag iets op de planning te hebben, als ik te lang doelloos ben of alleen zit wordt de paniek alleen maar erger. Dus afleiding helpt enigszins.

Wat goed dat je gestopt bent met werken. Ga je weer beginnen komende week? Dat zou ik persoonlijk niet doen, eerst maar even bijkomen en de hulp afwachten.
Over dat doelloos zijn en in paniek raken, ik ben benieuwd wat voor gevoel daar achter zit. Is dat de angst om 'lui' te zijn, angst voor het oordeel van anderen? Angst dat je instort als je gaat uitrusten? Angst voor de gedachtes? Voor de gevoelens?

Hier voelde ik me dus een beetje buh, maar dat had niet alleen te maken met de ongesteldheid, maar ook nog steeds met het verdriet over mijn vader. Soms komt de rouw weer omhoog. Hij gaat binnenkort trouwen, en het doet me pijn dat ik daar niet bij ben. Ik wil het echt niet, en ik ga het ook niet doen, maar toch doet het pijn. En het doet ook pijn dat hij niet bij mijn bruiloft gaat zijn. Ook dat wil ik niet, maar het doet wel pijn. En dat zorgt soms voor wat verdriet, wat helemaal niet gek is.

**Geplaatst**: 03-05-18 16:28

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 03-05-18 16:28

Weer een teleurstelling. Had afgesproken met een jongen die ik wel leuk vind, zit een kwartier op hem te wachten en hij is niet gekomen. Stel ik mezelf een keer open gaat het weer mis. Nu snap ik dus waarom ik bijna geen mensen toelaat in m'n leven

**Geplaatst**: 05-05-18 18:27

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 05-05-18 18:27

Mijn medicatie is opgehoogd.. ik voel me er zo rot door dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Iedereen is buiten lol aan het maken op festivals, en ik lig in een hoekje van m’n huis te huilen. Ik ben alleen maar een blok aan het been van m’n vriend en familie.

**Geplaatst**: 05-05-18 18:41

Geplaatst: 05-05-18 18:41

Maanlicht schreef:
Mijn medicatie is opgehoogd.. ik voel me er zo rot door dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Iedereen is buiten lol aan het maken op festivals, en ik lig in een hoekje van m’n huis te huilen. Ik ben alleen maar een blok aan het been van m’n vriend en familie.

**Geplaatst**: 05-05-18 19:22

Geplaatst: 05-05-18 19:22

Maanlicht schreef:
Mijn medicatie is opgehoogd.. ik voel me er zo rot door dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Iedereen is buiten lol aan het maken op festivals, en ik lig in een hoekje van m’n huis te huilen. Ik ben alleen maar een blok aan het been van m’n vriend en familie.

Jouw vriend heeft voor jou gekozen. Die (en jouw familie vast ook) ziet jou liever op een manier dat jij je goed voelt. En nu is dat helaas (even) niet anders.

Als je bloeddruk te hoog is, is het soms ook zoeken welke medicijnen aanslaan en welke niet. En daarnaast ook de hoeveelheid. Dat accepteren we allemaal. Waarom dan niet als je op jouw manier ziek bent.

Een virtuele knuffel voor jou en ik hoop dat je snel een keer (tot je eigen verbazing wellicht) merkt dat je even een paar seconden hebt staan genieten van spelende vissen u de vijver, een duifje dat in je tuin scharrelt, de vlinder op een prachtige bloem. Of gewoon een lief woord of gebaar van je vriend of een vriendin.

Ikzelf moet ook niet denken aam festivals, nu niet, maar ook niet als ik voldoende puf heb. Maar ik ben dan ook ietwat (kuch) ouder.

**Geplaatst**: 06-05-18 10:10

Geplaatst: 06-05-18 10:10

purny schreef:
Weer een teleurstelling. Had afgesproken met een jongen die ik wel leuk vind, zit een kwartier op hem te wachten en hij is niet gekomen. Stel ik mezelf een keer open gaat het weer mis. Nu snap ik dus waarom ik bijna geen mensen toelaat in m'n leven

Neeee! Wat een aap! Niet opgeven hoor.
Hij kan beter nu opgeven dat je na 3 maand dumpen terwijl je over je kop verliefd bent.
Top dat jij er wel was. Zegt meer over hem dan over jou!

Die leuke man komt nog wel... sluit je er niet voor af.

**Geplaatst**: 06-05-18 10:13

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-05-18 10:13

Nou... uiteindelijk was het een vergissing. Hij was om 16.30 vrij en ik dacht om 16.00.
Dinsdag nieuwe kans. Als het dan niet lukt laat ik hem vallen.
Dinsdag morgen ook intake van de psych

**Geplaatst**: 06-05-18 10:15

Geplaatst: 06-05-18 10:15

purny schreef:
Nou... uiteindelijk was het een vergissing. Hij was om 16.30 vrij en ik dacht om 16.00.
Dinsdag nieuwe kans. Als het dan niet lukt laat ik hem vallen.
Dinsdag morgen ook intake van de psych

Oké... geef hem de voordeel van de twijfel en probeer er dinsdag gewoon een leuke date van te maken. Jezelf compleet afsluiten voor mannen heeft geen zin hoor.

En als het niet klikt... ach heb jij je best gedaan.

**Geplaatst**: 06-05-18 10:21

Geplaatst: 06-05-18 10:21

Maanlicht schreef:
Mijn medicatie is opgehoogd.. ik voel me er zo rot door dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Iedereen is buiten lol aan het maken op festivals, en ik lig in een hoekje van m’n huis te huilen. Ik ben alleen maar een blok aan het been van m’n vriend en familie.

Rot hoor, dat je je zo voelt...!

En rot, dat het - zo lees ik je bericht - door de medicijnen komt.

Contact met de arts opnemen, hoor! Pillen zijn bedoeld als hulp.
Ik weet dat ssri's vaak een homeopathische beginverergering geven.
Die kun je wat binnen de perken te houden met vitamine B complex.
...maar dit hoort sowieso bij de arts.
En liefst ook een biochemische diagnose: hoe het bijvoorbeeld met je cortisol (bijnierschorshormoon ivm langdurige stress) staat.

En: houd je haaks!

**Geplaatst**: 06-05-18 10:25

Geplaatst: 06-05-18 10:25

Maanlicht schreef:
Mijn medicatie is opgehoogd.. ik voel me er zo rot door dat ik eigenlijk niet meer wil leven. Iedereen is buiten lol aan het maken op festivals, en ik lig in een hoekje van m’n huis te huilen. Ik ben alleen maar een blok aan het been van m’n vriend en familie.

Ik denk dat het laatste niet helemaal waar is.
Tuurlijk zien ze je liever gelukkig en lachend. Maar als die vriend van je je zat is, was ie allang weg. Uitmaken is heel snel gebeurt he? Maar hij is nog steeds je vriend!

Die familie steunt je toch voor zover ze het kunnen?

Geloof mij maar dat jij niet ongewenst bent... anders was je echt alleen alleen geweest en keerde iedereen altijd hun rug naar je toe.

Toch een dikke knuffel. En doe vooral waar jij je goed bij voelt.. ook al is dat niet bij een festival of in de zon. Maar gewoon op de bank!

Geef dat verdriet eens de ruimte. Huil als je dat wil, voel je niet schuldig. Momenten dat het beter gaat komt echt wel. Maar nu gewoon ff niet....

**Geplaatst**: 06-05-18 11:36

Geplaatst: 06-05-18 11:36

Maanlicht, je bent absoluut geen blok aan het been. Ik herken je gevoel ontzettend!

Ik mocht 2 weken geleden naar het UWV en ben resoluut 100% afgekeurd. Ik ben volgens de keuringsarts 'niet conform de norm voor 100% afkeuring' maar hij vond dit zo'n extreem geval dat hij niet anders kon. Ik zag het al aankomen omdat ik een aantal jaar geleden met mindere klachten eveneens 80-100% ben afgekeurd. Nadat ik toen therapie heb ondergaan en het beter ging, ben ik uit eigen initiatief weer aan het werk gegaan. Maar technisch gezien val ik nog altijd onder het vangnet van de WAO ipv WIA.
Enerzijds baal ik, anderzijds geeft het ook veel rust. Ik zat er echt gigantisch mee in m'n maag en voelde me erg schuldig.
Ook fijn dat het een arts was die het persoonlijk bekeek en niet heel theoretisch bleef. Dat hoor je wel eens anders bij het UWV.

**Geplaatst**: 06-05-18 13:38

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-05-18 13:38

Maanlicht, ook van mij een dikke knuffel. Ik weet hoe het voelt. Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt!

Cayenne, fijn dat het je rust geeft maar het lijkt me inderdaad ook erg moeilijk. Ik heb volgende week een gesprek met personeelszaken omdat ik dan bijna een jaar ziek ben. Salaris naar 70 procent etc. Ik weet dat ik me niet schuldig hoef te voelen en het ook geen straf is, maar toch...

**Geplaatst**: 06-05-18 17:07

Re: Burn-out/depressie lotgenoten?

Geplaatst: 06-05-18 17:07

Het rare is dat ik nog helemaal niets van mijn werkgever heb gehoord. Ze hadden al 2 maanden geleden aan de bel moeten trekken ivm ontslag (neem aan dat ik dat krijg). Zelf wel contact opgenomen maar niets terug gehoord.

Ik herken je gevoel idd! Zit je in de ziektewet of iets anders omdat je naar 70% gaat. Ik zat er ook in maar kreeg 100% uitbetaald.