EskeGirl schreef:Dat van fouten vind ik erg lastig vaak.
Ook het sociale aspect op school is lastig. Met vriendinnen gaat het natuurlijk gewoon goed, maar in de klas... Ik heb een leuke, rustige en aardige klas, maar ik vind het zo lastig. Moet je een gesprekje aanknopen? Gewoon naast iemand gaan zitten? Begrijp ik dit goed of niet van die persoon. Dat soort dingen.
Ja dat is echt herkenbaar. Nu heb ik ook wel grote sociale angst, want ik ben ooit gewoon een keer opgehouden met uit mezelf praten (lekker zwart-wit weer
) omdat ik toen het idee had dat niemand op mijn gepraat zat te wachten. Dacht dat ik ook wel weer ' gewoon ' kon beginnen met random tegen mensen aan praten…
Maar dat was nogal ongemakkelijk, toen ik dat na een jaar ofzo weer probeerde… Kennelijk heeft het me te veel opgeleverd om niet te praten.. (niemand die een uitgesproken negatieve mening meer over me had. OF uberhaupt een mening, maargoed) en door de jaren heen ben ik de ' clue ' van random met mensen praten een beetje kwijt geraakt. Ik snap gewoon echt niet meer hoe het gaat en hoe het tot stand komt ofzo en waarom iedereen het kan
Weet niet of dat ik het door de ' angst ' veels te veel beredeneer waardoor het nooit echt tot een gesprek komt (ik vind hetgeen wat ik vertel ook nooit leuk, boeiend, of ' normaal ' genoeg.. Dus daarom doe ik de moeite er niet voor. Dat ook...) Of dat het een autisme-achtig trekje is. Vroeger kon ik het namelijk wel, maarja. Toen kon ik volgens mij dus ook niet echt inschatten wat anderen mensen leuk vonden om te horen… Wat mss de reden is dat ik er maar mee opgehouden ben
. Kreeg kennelijk meer negatieve reacties dan positieve hehe.
Ik heb ook wel moeite met non-verbale communicatie. Niet zo zeer met het interpreteren (ik ben namelijk extreem bedacht op hetgeen wat iemand uitstraalt, al interpreteer ik het dus altijd negatief omdat ik mezelf gewoon niet 'leuk genoeg' vind) maar wel met zelf non-verbaal communiceren. Weet nooit echt wat ik met mezelf aan moet in een gesprek. Vind het heel lastig om me een houding te geven, en bij presentaties krijg ik altijd het commentaar dat ik er als een zoutzak bij sta.
Laatst kreeg ik de vraag van een docent of ik toevallig ooit heel snel gegroeid was. Dat vond ik nogal een impertinente vraag, want ik wist niet of ' ie in de lengte of de breedte bedoelde
… Maarja, ik heb wel altijd extreem geschommeld in gewicht (en dan heb ik het over 30 a 40 kg aankomen en ook weer afvallen in een jaar ofzo
) . Dus ja. Mijn lichaamsbeleving is een beetje lastig…
Denk dat dat communicatie ook wel lastiger maakt. Daarom vind ik fora ook wel chill denk ik… Dat zijn alleen maar woorden. En ik ben goed met woorden dus dat is wel makkelijk voor me 
Maar om terug te komen op hetgeen wat jij zegt, buiten school om heb ik wel gewoon m'n vrienden, maar de dynamiek binnen een klas ofzo gaat altijd een beetje langs me heen waardoor ik altijd alles maar gewoon alleen doe en Koos vriendeloos uithang
.
Men. Ik heb nog steeds geen diagnose of een test gedaan. Soms (best vaak
) denk ik er wel over na… Maar ik ben er toch wel bang voor hoor. Duidelijkheid of niet, ik zou toch wel blij zijn als er uit zou komen dat ik het niet zou hebben
. Het zou zo definitief zijn als het er wel uit zou komen
. Alsof het dan vastgelegd is dat ik voor altijd een weirdo ben
Niet dat ik andere mensen met Autisme per se weirdo's vind, hoor. Maar mezelf wel, en als het dus zou komen door autisme gaat het dus ook gewoon nooit meer over
…