Bokt.nl

Klaaswoeba schreef:

Sporten is hier al voorbij gekomen, maar ik vroeg me af of jullie nog andere dingen hebben die een rustpunt in je dag creëren? Of razen jullie gewoon alsmaar door?

Sonja_vR schreef:

TamaradB schreef:

Ik merk dat veel mensen op mijn vraag 'vind je jezelf dan nog wel een leuk mens' positief reageren. Gelukkig maar. Maar ik vraag me af hoe dat kan. Ik sla mezelf echt voor m'n kop als ik zoiets vergeet (ik vergeet zoeits zeker niet, maar dat terzijde). Ik maak uit de berichten op dat de wetenschap er wel is maar dat er andere prikkels zijn waardoor je in een later stadium vergeet iets te doen met de wetenschap. Stel dat je beste vriendin jarig is op 1 februari, en je denkt daar, terloops, een keertje aan op 16 januari. Dan is het toch verdomd makkelijk om direct op dát moment het alarm in je telefoon te zetten om de ochtend van 1 februari? Je bent dan te laat voor een kaartje, maar vroeg genoeg voor een telefoontje, appje of smsje. Als je meteen iets met de gedachte doet (dus niet eerst de was aanzetten, of wat dan ook, maar meteen je telefoon pakken) dan is het toch onmogelijk om iets te vergeten? Ik zie het bij mijn partner ook; ik irriteer me niet aan haar vergeetachtigheid, ik irriteer me aan het feit dat ze niks doet met die vergeetachtigheid.

op het moment dat ik aan de verjaardag denk (om even bij het voorbeeld te blijven) dan is de theorie van "pak telefoon en plaats reminder" een leuk idee, tussen de gedachte en het daadwerkelijk met de telefoon in de hand staan zit misschien een minuut als je hem moet opzoeken in je tas.
in die minuut heb ik ook al weer gedacht dat ik niet moet vergeten iets op mijn boodschappenlijstje te zetten, zie ik de schoenen die ik al een week kwijt ben, dat boek ligt niet op zijn plek, hey, paarse vaatdoek.
oja, de kraan staat nog aan want ik was een pan met water aan het vullen en de aardappels koken alweer over. rode theedoek , schaar op aanrecht ipv in de lade?
zonder ADD of ADHD, ordent je hoofd die gedachten, er zijn zaken waar je hoofd vanzelfsprekend prioriteit aan geeft en zaken die als bijzaak opzij geschoven worden en waar je strakjes op terug kom en dingetjes die er gewoon niet toe doen en dus gewoon aan de kant geschoven worden.
Ik heb ADHD en ik moet dat handmatig doen, al die gedachten, idee/en en prikkels komen in 1 keer binnen en zoek het maar uit welke belangrijk is, NU moet die aardappels en de pan met water (anders word het een zootje)
die schaar kan dalijk, waarom doet het er toe wat voor kleur de vaat en de thee doek hebben??
alles moet ik semi bewust processen, ipv dat het gros automatisch gaat
en daarom ligt die telefoon op een hoekje van het aanrecht of zit hij nog in mijn tas/broekzak.

dat jij niet ziet dat ze er wat aan doet, wil niet zeggen dat ze er niets aan doet. jij kunt niet in haar hoofd kijken je wil niet weten hoe hard ik voor mezelf kan zijn , jaren terug liep het mezelf op mijn donder geven voor de 180ste keer dat ik weer eens hetzelfde vergat uit in hele extreme zaken... niemand die dat zag, maar ik deed het wel.
, en dan kreeg ik dus wel nog steeds die veroordelende opmerkingen, blikken, etc van derden...dat hielp echt niet, dat leidde tot meer zelfhaat, mezelf nog harder aanpakken en mezelf alleen maar verder in de knoop helpen...want ik moet alles wat een ander kan ook maar "gewoon"kunnen.

dat "gewoon" even in je telefoon zetten is voor mij half niet zo gewoon als het voor jou is...

MarryAnneR schreef:

ADD en ADHD gaan samen verhuizen.

Mijn verhuizing had een enorm leuke aflevering kunnen zijn van een reality soap en achteraf heel lachwekkend.

Een jaar geleden ben ik op mezelf gaan wonen na een scheiding en daarmee raakte ik ook mijn man kwijt die mijn administratie deed en zorgde dat wij thuis niet verhongerden.

Mijn beste vriendin (ADHD) zal mij (ADD) gaan helpen met de verhuizing en elkaars tekortkomingen kennende werd dit dus al een plan a b en c van te voren bedenken.

In de 2 weken van te voren, ik had iedereen gevraagd spullen te verzamelen om vervolgens dus te vergeten aan wie ik wat gevraagd had. Zo had ik dus 3 eethoeken en ja beloofd deze op te halen, 5 salontafels, 2 tuinsets maar geen tuin maar wie weet gingen de eethoeken niet door, 2 tweepersoonsbedden, in een impulsieve bui al nieuwe matrassen gekocht die natuurlijk de verkeerde maat hadden, lampjes al gekocht maar op het laatste moment weer net een andere kleur bedacht die zo leuk bij het nieuw dekbedovertrek paste maar ojee dat was weer eenpersoons.

We zijn van hot naar her gereden, mensen vergeten, onderweg de ikea ingedoken, vergeten waar de auto geparkeerd stond en 2 uur lopen zoeken, telefoons leeg en zo verdwaald.

Uiteindelijk heeft de hyperfocus, een doos ritalin, een exman die het niet meer aan kon zien en heel veel lachen er ons doorheen gesleept…

Helaas hield ik er een burn-out aan over maar langzaamaan krabbel ik weer op, stoot ik per dag nog 100 keer mijn neus aan dingen die eerst anderen overgelaten werden maar ik nu toch echt zelf moet doen. Maar mijn huis is prachtig (en de kringloop voorzien van de teveel verzamelde spullen)

TamaradB schreef:

Sonja; Is je relatie belangrijk genoeg? En zoja; is het mogelijk om aan de wensen van je partner te voldoen die je broertjes verjaardag wél belangrijk vind, om te zorgen dat jullie samen verder kunnen (net zo simpel).
Op dit moment is het voor mij de twijfel of ik wel of niet door moet gaan met mijn partner. Als ze niet bereid is iets te doen met haar probleem, zal ik zeker verdwijnen. Ik heb geen probleem met het feit dat ze ADD gediagnosticeerd is, maar het feit dat ze dat ontkent, dát maakt het onleefbaar.

Lente; duidelijke uitleg, dank je wel!

TamaradB schreef:

Maar Galley; hiermee geef je toch aan dat het wél een kwestie van belangrijkheid is, net zoals degene voor je ook al zei? Terwijl eerder in het topic gezegd is dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Het gaat zo tegen elkaar in.
Mijn grootste probleem met mijn partner is dat ik het idee heb dat zij dingen niet belangrijk genoeg vind. Toen ik dat uitte hier op het forum kreeg ik heel veel reactes (waarvoor dank) waarin werd beschreven hoe het werkt in je hoofd en dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Maar nu ik verder door ga op de materie, komt er tóch naar voren dat het om prioriteiten gaat. Je zorgt wel voor je dieren, maar vergeet je broertjes verjaardag. Prima als je prioriteiten stelt, en dat wat heftiger moet doen dan mensen zonder ADD om rust in je hoofd te houden, maar waarom dan ontkennen dat een ander niet belangrijk voor je is?
Uhhh, snap je wat ik bedoel?

TamaradB schreef:

Ja, want dan ben je gek. Terwijl ik juist vind dat je gek bent als je niet het uiterste uit jezelf haalt. Als je erkent wat je gedragspatroon is, kun je veel makkelijker een omgang vinden.

Piloetje schreef:

Ik ben een ramp om mee samen te leven. Dat weet ik. Dat weet mijn vriend ook. Maar hij klaagt niet elke dag over de chaos, over het feit dat ik hem vergeet, niets in huis doe, de helft van de boodschappen ben vergeten. Hij weet dat dat toch niet helpt. Hij verteld me wel bijna elke dag dat hij gek op me is. En daar plakt hij niet achter " ondanks je ADHD" . Misschien moet je dat eens proberen?