Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-04-13 13:17

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 13:17

Mijn telefoon barst van de alarmen voor vanalles en nogwat. En mijn notities app staat vol met de meest uiteenlopende woorden waar ik nu geen reet meer van snap. Ik vraag me soms zelfs serieus af welk jaar het is, om over de maand, de dag of het tijdstip nog maar te zwijgen. Het gebeurt me elk jaar dag ik mijn beste vriendin, partner, ouders of zo vergeet te bellen of te sms'en op verjaardagen. Zelf met de training die ik gehad heb, en zelfs met een super goeie iPhone die ik bijna altijd bij me heb.

Ik heb daarnaast ook voortdurend het gevoel dat ik iets heel belangrijks vergeten ben, maar weet nooit meer wat het is.

Welkom in de wondere wereld van ADHD. Dit heb je 24/7. En er is geen "fix" voor. Je kunt hooguit een training volgen of er pillen voor slikken maar het blijft zo.

Gelukkig houden mijn vrienden en familie van mij zoals ik ben. Zo krijg ik van mijn zusje altijd een reminder om mijn ouders te feliciteren. Voor de zekerheid.

**Geplaatst**: 08-04-13 13:23

Geplaatst: 08-04-13 13:23

Ik zat ook te denken hoe te reageren op de posts van TamaradB maar het is al precies verwoord zoals ik bedoelde (zo apart dat dat bij iedereen op die manier is).

Vergeet ook zo veel dingen, verjaardagen bedenk ik me meestal als ik in bed lig (en vaak dus net aan nog die dag is) en dan kan ik vaak wel een sms sturen. Het is inderdaad heel selectief vergeten, super zinloze informatie wel onthouden maar als mijn vriend dan iets heel belangrijks verteld of gaat zeggen wat hij die week op de planning heeft dan ben ik dat op het moment daarna alweer kwijt. En dan kan ik het de volgende dag of de dag daarna gewoon vragen van he wat ga jij doen deze week, geen idee hebbend dat hij dat al heeft verteld (want wat je vergeten bent weet je niet, en weet je dus ook niet dat je het vergeten bent - makes sense?).

Sporten is hier al voorbij gekomen, maar ik vroeg me af of jullie nog andere dingen hebben die een rustpunt in je dag creëren? Of razen jullie gewoon alsmaar door?

**Geplaatst**: 08-04-13 14:01

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:01

Ik hou van slapen :')

Ik probeer computer/smartphone als 'rustpunt' af te leren. Het zijn teveel prikkels en het haalt me nogal gauw in een hyperfocus.

Welkom voor de nieuwelingen trouwens. Hai Muur, geen verrassing

**Geplaatst**: 08-04-13 14:08

Geplaatst: 08-04-13 14:08

MarryAnneR schreef:
ik zet het in mijn telefoon, die ik dan natuurlijk niet moet vergeten, mijn zus is mijn "secretaresse" zij doet al jaren mij herrineren aan afspraken, koopt gezamelijke cadeautjes etc... zodat ik iig sociaal lijk naar familie toe... Ja straks is inderdaad de grote valkuil...

Mooi, je doet er dus wat mee. Je zus is je secretaresse; je neemt dus wel verantwoordelijkheid en verschuilt je niet. Dat vind ik mooi; simpelweg je best doen. Als je iets zelf niet kunt, en je vraagt hulp aan een ander, dat is ook verantwoordelijkheid nemen. Ik zou er dan veel minder moeite mee hebben als enkele anderen hier die antwoorden; 'als ze dan geen vrienden meer met me willen zijn, is dat hun probleem'. Dat is de verantwoordelijkheid naar een ander afschuiven. Bravo voor je zelfredzaamheid.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:10

Geplaatst: 08-04-13 14:10

martinique schreef:
Ik denk dat veel AD(H)D'ers dat ook doen Tamara, voor belangrijke dingen het in je telefoon zetten etc.
Ik zal een verjaardag echt niet zomaar vergeten, voor mij is dat dus wel een prioriteit.

Volgens mij raak je daar dus de kern; jij vindt dat wél een prioriteit. Want wat is de reden dat je bijvoorbeeld niet vergeet om je paard van het land te halen (of eten te geven, of uit te mesten, of te laten enten) maar vergeet je wél je kerstkaarten? Ik wil niemand afzeiken, ik wil alleen maar zo wanhopig graag weten hoe het werkt....

**Geplaatst**: 08-04-13 14:13

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:13

Ik heb nog nooit aan kaartjes gedaan en zal dat ook nooit doen

Ook niet als ik straks op begeleid wonen zit.

Verder vergeet ik weinig dingen. Wel kleine dingetjes zoals de afwasmachine aanzetten.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:16

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:16

Ik zou ook gerust vergeten een paard van het land te halen denk ik

Enige wat ik niét vergeet is mijn kinderen. Mijn vader (ook ADHD denk ik, geen contact meer mee) is mij wel een keer vergeten op te halen.

Heb ik nu nog last van. Dus dat heeft voor mij prioriteit.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:16

Geplaatst: 08-04-13 14:16

Hee Muur, gezellig dat je ook langskomt :Y)

Ik hoop dat het je toch wat oplossingen helpt bieden

Pff, ik heb op het moment juist te weinig dingen die een rustpunt voor me zijn en ik ben heel hard aan het zoeken naar dingen waar ik dat weer in kan vinden. Vroeger had ik dat met lezen en verhalen schrijven.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:19

Geplaatst: 08-04-13 14:19

Lente schreef:
Ik zou ook gerust vergeten een paard van het land te halen denk ik

Enige wat ik niét vergeet is mijn kinderen. Mijn vader (ook ADHD denk ik, geen contact meer mee) is mij wel een keer vergeten op te halen.

Heb ik nu nog last van. Dus dat heeft voor mij prioriteit.

Dus je paard (net zo afhankelijk van jou als je kinderen) is dus minder belangrijk voor je dan je kinderen (de betekenis van prioriteit)? Uit je voorbeeld blijkt dat de shock die jij hebt opgelopen voldoende is geweest om het jou niet te laten gebeuren (jij reddeloos verloren, dat ga jij anders doen!).... Zou een shock-therapie dan helpen bij mensen met deze gedragsstoornis, of ben ik nu te hoopvol/drastisch?

**Geplaatst**: 08-04-13 14:19

Geplaatst: 08-04-13 14:19

TamaradB schreef:
Ik merk dat veel mensen op mijn vraag 'vind je jezelf dan nog wel een leuk mens' positief reageren. Gelukkig maar. Maar ik vraag me af hoe dat kan. Ik sla mezelf echt voor m'n kop als ik zoiets vergeet (ik vergeet zoeits zeker niet, maar dat terzijde). Ik maak uit de berichten op dat de wetenschap er wel is maar dat er andere prikkels zijn waardoor je in een later stadium vergeet iets te doen met de wetenschap. Stel dat je beste vriendin jarig is op 1 februari, en je denkt daar, terloops, een keertje aan op 16 januari. Dan is het toch verdomd makkelijk om direct op dát moment het alarm in je telefoon te zetten om de ochtend van 1 februari? Je bent dan te laat voor een kaartje, maar vroeg genoeg voor een telefoontje, appje of smsje. Als je meteen iets met de gedachte doet (dus niet eerst de was aanzetten, of wat dan ook, maar meteen je telefoon pakken) dan is het toch onmogelijk om iets te vergeten? Ik zie het bij mijn partner ook; ik irriteer me niet aan haar vergeetachtigheid, ik irriteer me aan het feit dat ze niks doet met die vergeetachtigheid.

op het moment dat ik aan de verjaardag denk (om even bij het voorbeeld te blijven) dan is de theorie van "pak telefoon en plaats reminder" een leuk idee, tussen de gedachte en het daadwerkelijk met de telefoon in de hand staan zit misschien een minuut als je hem moet opzoeken in je tas.
in die minuut heb ik ook al weer gedacht dat ik niet moet vergeten iets op mijn boodschappenlijstje te zetten, zie ik de schoenen die ik al een week kwijt ben, dat boek ligt niet op zijn plek, hey, paarse vaatdoek.
oja, de kraan staat nog aan want ik was een pan met water aan het vullen en de aardappels koken alweer over. rode theedoek , schaar op aanrecht ipv in de lade?
zonder ADD of ADHD, ordent je hoofd die gedachten, er zijn zaken waar je hoofd vanzelfsprekend prioriteit aan geeft en zaken die als bijzaak opzij geschoven worden en waar je strakjes op terug kom en dingetjes die er gewoon niet toe doen en dus gewoon aan de kant geschoven worden.
Ik heb ADHD en ik moet dat handmatig doen, al die gedachten, idee/en en prikkels komen in 1 keer binnen en zoek het maar uit welke belangrijk is, NU moet die aardappels en de pan met water (anders word het een zootje)
die schaar kan dalijk, waarom doet het er toe wat voor kleur de vaat en de thee doek hebben??
alles moet ik semi bewust processen, ipv dat het gros automatisch gaat
en daarom ligt die telefoon op een hoekje van het aanrecht of zit hij nog in mijn tas/broekzak.

dat jij niet ziet dat ze er wat aan doet, wil niet zeggen dat ze er niets aan doet. jij kunt niet in haar hoofd kijken

je wil niet weten hoe hard ik voor mezelf kan zijn , jaren terug liep het mezelf op mijn donder geven voor de 180ste keer dat ik weer eens hetzelfde vergat uit in hele extreme zaken... niemand die dat zag, maar ik deed het wel.
, en dan kreeg ik dus wel nog steeds die veroordelende opmerkingen, blikken, etc van derden...dat hielp echt niet, dat leidde tot meer zelfhaat, mezelf nog harder aanpakken en mezelf alleen maar verder in de knoop helpen...want ik moet alles wat een ander kan ook maar "gewoon"kunnen.

dat "gewoon" even in je telefoon zetten is voor mij half niet zo gewoon als het voor jou is...

**Geplaatst**: 08-04-13 14:21

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:21

Goede uitleg, dank je wel! Heb jij ook altijd ontkend dat je ADD had/hebt? Want dat is het grootste probleem bij mijn partner, het met-mij-is-niks-aan-de-hand-syndroom.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:22

Geplaatst: 08-04-13 14:22

TamaradB schreef:
martinique schreef:
Ik denk dat veel AD(H)D'ers dat ook doen Tamara, voor belangrijke dingen het in je telefoon zetten etc.
Ik zal een verjaardag echt niet zomaar vergeten, voor mij is dat dus wel een prioriteit.

Volgens mij raak je daar dus de kern; jij vindt dat wél een prioriteit. Want wat is de reden dat je bijvoorbeeld niet vergeet om je paard van het land te halen (of eten te geven, of uit te mesten, of te laten enten) maar vergeet je wél je kerstkaarten? Ik wil niemand afzeiken, ik wil alleen maar zo wanhopig graag weten hoe het werkt....

Ik zelf vergeet heel veel verjaardagen, ik weet die van mijn broertje niet eens, en daar ben ik toch al wel 16 jaar bij zeg maar..
Verjaardagen zijn voor mij gewoon niet belangrijk genoeg. Die van mezelf overigens ook niet, die kan ik best missen.
De dieren verzorgen zal ik nooit vergeten, die verantwoordelijkheden gaan me makkelijk af omdat ik het belangrijk vind (en terecht anders gaan ze dood..)

**Geplaatst**: 08-04-13 14:22

Geplaatst: 08-04-13 14:22

Mooi gezegd Sonja!

En ja, mijn kinderen zijn belangrijker voor me dan een dier. Lijkt me logisch? :Y)

**Geplaatst**: 08-04-13 14:23

Geplaatst: 08-04-13 14:23

44Myrthe44 schreef:
Dit is uitstelgedrag, ik weet niet of dat met je AD(H)D te maken heeft.
Wel weet ik dat je hier heel goed mee geholpen kan worden, misschien kan je het bij een andere psycholoog proberen?

Ik heb geen ADD of ADHD, of hoe men het ook mag noemen, maar uitstelgedrag heb ik ook.
Tja, je moet er mee leren omgaan en consequent leren worden.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:23

Geplaatst: 08-04-13 14:23

TamaradB schreef:
Lente schreef:
Ik zou ook gerust vergeten een paard van het land te halen denk ik

Enige wat ik niét vergeet is mijn kinderen. Mijn vader (ook ADHD denk ik, geen contact meer mee) is mij wel een keer vergeten op te halen.

Heb ik nu nog last van. Dus dat heeft voor mij prioriteit.

Dus je paard (net zo afhankelijk van jou als je kinderen) is dus minder belangrijk voor je dan je kinderen (de betekenis van prioriteit)? Uit je voorbeeld blijkt dat de shock die jij hebt opgelopen voldoende is geweest om het jou niet te laten gebeuren (jij reddeloos verloren, dat ga jij anders doen!).... Zou een shock-therapie dan helpen bij mensen met deze gedragsstoornis, of ben ik nu te hoopvol/drastisch?

te drastisch en te hoopvol en te simplistisch. heel veel zaken die je nu doet, zijn aangeleerde zaken...dingen aanleren is easy...dingen afleren en anders leren doen is heel wat lastiger.
in sommige situaties zul je idd iemand gewoon keihard op zijn bek moeten laten gaan.
het enige wat je kan doen soms is vanaf de zijlijn toekijken en klaarstaan om er te zijn als ze weer opkrabbelen... dat is moeilijk...heel moeilijk

nog moeilijker is om op het moment dat die persoon dus erkent dat er problemen zijn en er echt iets moet gebeuren/hulp nodig is. niet aan te komen kakken met "dat had ik toch gezegd/zei ik toch etc"

je kunt willen helpen en van alles vinden, maar zolang die persoon zelf het niet inziet/voelt/erkent...kun je gewoon niets

**Geplaatst**: 08-04-13 14:25

Geplaatst: 08-04-13 14:25

Het duurt bij mij ook heel lang voordat gewoontes in mijn hoofd zitten, hebben jullie dat ook? Dat ik afgesproken heb elke dag de vaatwasser 's ochtends uit te ruimen, dat ik dat de eerste paar maanden elke ochtend standaard vergeet, er gewoon echt niet aan denk. En dan als het eenmaal zo vast in mijn systeem zit dan gaat het er ook niet meer uit, dan vergeet ik het nooit meer. En als dan de vaatwasser een keer stuk is en we moeten afwassen, dan zit ik elke ochtend van "ik moet nog vaatwasser uitruimen!" en als ik dan beneden ben en het zie denk ik pas van "oh wacht, dat hoefde vandaag niet."

**Geplaatst**: 08-04-13 14:26

Geplaatst: 08-04-13 14:26

Maar Galley; hiermee geef je toch aan dat het wél een kwestie van belangrijkheid is, net zoals degene voor je ook al zei? Terwijl eerder in het topic gezegd is dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Het gaat zo tegen elkaar in.
Mijn grootste probleem met mijn partner is dat ik het idee heb dat zij dingen niet belangrijk genoeg vind. Toen ik dat uitte hier op het forum kreeg ik heel veel reactes (waarvoor dank) waarin werd beschreven hoe het werkt in je hoofd en dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Maar nu ik verder door ga op de materie, komt er tóch naar voren dat het om prioriteiten gaat. Je zorgt wel voor je dieren, maar vergeet je broertjes verjaardag. Prima als je prioriteiten stelt, en dat wat heftiger moet doen dan mensen zonder ADD om rust in je hoofd te houden, maar waarom dan ontkennen dat een ander niet belangrijk voor je is?
Uhhh, snap je wat ik bedoel?

**Geplaatst**: 08-04-13 14:27

Geplaatst: 08-04-13 14:27

Lente schreef:
Mooi gezegd Sonja!

En ja, mijn kinderen zijn belangrijker voor me dan een dier. Lijkt me logisch?

Mij ook, maar eerder werd er ontkend dat het vergeten slectief is en om belagrijkheid van mensen/zaken draait. Naja, het komt neer op dezelfde reactie als hierboven op Galley.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:27

Geplaatst: 08-04-13 14:27

TamaradB schreef:
Goede uitleg, dank je wel! Heb jij ook altijd ontkend dat je ADD had/hebt? Want dat is het grootste probleem bij mijn partner, het met-mij-is-niks-aan-de-hand-syndroom.

ik kreeg pas op mijn 25ste de diagnose, ik heb dus tot die tijd nooit geweten dat ik het had, ik was altijd anders werd op veel zaken veroordeeld door mijn omgeving en heb daar helaas de nodige deuken aan over gehouden.
toen ik zwaar overspannen thuis kwam te zitten en het circuit van hulpverlening in ben gegaan is die diagnose pas gesteld en heb ik die ook direct erkend. was voor mij een soort van thuiskomen zeg maar

ontkennen kan allerlei redenen hebben , met mij is niks mis kan ook "ik ben niet gek" of "ik ben niet anders" zijn
omdat een persoon gewoon normaal wil zijn , terwijl er niks mis is met wel iets hebben als dat betekend dat je gewoon relaxter kan leven met wat hulp...
maar ja, zoveel mensen , zoveel redenen zeg maar

**Geplaatst**: 08-04-13 14:32

Geplaatst: 08-04-13 14:32

TamaradB schreef:
Maar Galley; hiermee geef je toch aan dat het wél een kwestie van belangrijkheid is, net zoals degene voor je ook al zei? Terwijl eerder in het topic gezegd is dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Het gaat zo tegen elkaar in.
Mijn grootste probleem met mijn partner is dat ik het idee heb dat zij dingen niet belangrijk genoeg vind. Toen ik dat uitte hier op het forum kreeg ik heel veel reactes (waarvoor dank) waarin werd beschreven hoe het werkt in je hoofd en dat het geen kwestie van belangrijkheid is. Maar nu ik verder door ga op de materie, komt er tóch naar voren dat het om prioriteiten gaat. Je zorgt wel voor je dieren, maar vergeet je broertjes verjaardag. Prima als je prioriteiten stelt, en dat wat heftiger moet doen dan mensen zonder ADD om rust in je hoofd te houden, maar waarom dan ontkennen dat een ander niet belangrijk voor je is?
Uhhh, snap je wat ik bedoel?

een verjaardag is geen leven en dood kwestie, dat verschilt heel veel.
iets of iemand eten en drinken geven is een basisbehoefte, doe je dat niet , dan gaat iets of iemand dood...
(even lekker simpel gezegd dan he)
een kind consequent vergeten op te halen...dan staat de kinderbescherming op de stoep
(ook even lekker versimpeld)
een verjaardag is dat niet... en het is een datum, tijdsbesef ??? que??
ik heb nogal eens aan het eind van de week dat het voor mijn gevoel gisteren maandag was, waar die hele week is gebleven?? geen flauw idee

ik heb aan het begin van de week allerlei dingen op het programma staan, ik weet van mezelf dta de helft van die dingen aan het eind van de week op de lijst voor de volgende week kunnen..."life got in the way"

Laatst bijgewerkt door Sonja_vR op 08-04-13 14:34, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-04-13 14:33

Geplaatst: 08-04-13 14:33

Dat internaliseren wat jij noemt Eline, duurt zes weken.

Ik heb met mijn afwas nooit die zes weken kunnen volmaken

Zó blij dat ik een vaatwasser krijg. Maakt het gewoon een stukje makkelijker.

Tamara, het is niet dat het andere niet belangrijk is, maar op dat moment niet 'het belangrijkste'. Zoals iemand al uitlegde gaat bij veel mensen dat prioriteiten stellen vanzelf. De hoofden van ADHDers gaan gewoon nu en dan op shuffle. Dan wordt het rijtje ongemerkt omgegooid en als je je daar niet van bewust bent pak je dus het nieuwe rijtje. Tot *shuffle* (en dat kan midden tijdens een activiteit zijn) je weer aan een ander rijtje begint.

Vooral dingen die meerdere handelingen vergen hebben de neiging achteraan te belanden. Zo is 'licht uit' (1 handeling) makkelijker dan 'tanden poetsen' (7+ handelingen) en véél makkelijker dan 'kerstkaartje sturen' (ontelbaar veel handelingen).

En zeker omdat dat kerstkaartje geen onderdeel is van de dagelijkse routine gaat het sneller mis.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:35

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:35

lol, ik ga leren en opeens sta ik boven op zolder de was op te hangen want ik kwam een theedoek tegen , of een vuile sok...ik vind die shuffle theorie ook wel heel herkenbaar trouwens

**Geplaatst**: 08-04-13 14:36

Geplaatst: 08-04-13 14:36

Sonja; Is je relatie belangrijk genoeg? En zoja; is het mogelijk om aan de wensen van je partner te voldoen die je broertjes verjaardag wél belangrijk vind, om te zorgen dat jullie samen verder kunnen (net zo simpel).
Op dit moment is het voor mij de twijfel of ik wel of niet door moet gaan met mijn partner. Als ze niet bereid is iets te doen met haar probleem, zal ik zeker verdwijnen. Ik heb geen probleem met het feit dat ze ADD gediagnosticeerd is, maar het feit dat ze dat ontkent, dát maakt het onleefbaar.

Lente; duidelijke uitleg, dank je wel!

**Geplaatst**: 08-04-13 14:43

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:43

Het voor een ander doen helpt bij ADHD niet. Ook niet als je dat enorm graag wilt. Het is al zo moeilijk om je eigen prioriteiten op een min of meer logische volgorde te krijgen... Daar de prioriteiten van een ander bij nemen is bijna onmogelijk.

Voor mij inmiddels een stuk makkelijker omdat ik steeds beter mijn eigen prioriteiten op een rij krijg. En dat komt omdat ik buiten mijn kinderen nergens meer rekening mee hoef te houden.

Het gebrek aan partner zorgde bij mij voor zoveel rust dat ik inmiddels wél weer ruimte heb voor die partner

Ik lees in jouw posts een immense frustratie, wat helemaal logisch is. Helaas heb jij daar niks aan en zij ook niet... Ik wil verder geen uitspraken doen over jouw relatie omdat ik er nu eenmaal niet in zit. Wel wil ik je meegeven te kijken naar wat het met je doet en hoe je ertegenover staat als het niet verandert. Verandering gaat namelijk als het al gebeurt zéér traag.

**Geplaatst**: 08-04-13 14:46

Re: ADD - ik word er zo MOE van!

Geplaatst: 08-04-13 14:46

Als ik vragen mag Lente; wat was de reden van jullie breuk? Was dat omdat jullie moeilijk met elkaar om konden gaan? Onbegrip? ADD? Of iets totaal anders?