Bokt.nl

Radiostilte schreef:

Stille meelezer (sta wel op knappen van de tweede) maar ik wil je even een hart onder de riem steken Jolliegirl en de andere moeders die het zwaar hebben.
Ik kan mij nog goed herinneren hoe het de eerste weken was. En ik zat echt niet op de welbekende roze wolk. Onze baby was een huilbaby door krampjes en had daardoor ook veel contact nodig. Pfff wat kun je je machteloos en een slechte ouder voelen als zo kleintje maar blijft krijsen en je kan niks doen of igg niks helpt. Hier sliep hij overdag alleen bij je. Zat je dan 2 uur doodstil op de bank want bang om hem wakker te maken. Tv durfde ik niet aan te doen vanwege prikkels en een boek lezen kon ik mijn aandacht niet bij houden want zodra hij iets bewoog en speen eruit ging vallen moest die gauw terug etc. Ik zat er eigenlijk als een brok zenuwen op te duur met een baby in haar armen (heeft de baby vast op gevoeld maar kreeg het niet weg). Zodra hij wakker werd voeden. Half uurtje rechtop houden voor de krampjes en verschonen. Met geluk kon ik hem 5 minuten wegleggen om te plassen en wat eten en/of drinken voor mezelf te pakken en dan was het bijna weer tijd om te zorgen dat hij ging slapen. En dat op repeat. En met heel veel huilen er tussendoor dat je hem probeert te troosten en niks hielp wat je soms machteloos maakt. Ik kwam voor de rest nergens aan toe, niet aan de was, niet even stofzuigen of koken. Gelukkig had ik een hele begripvolle man die mij dat niet kwalijk nam en zei de enige taak die je hebt overdag is voor hem zorgen. De rest doe ik wel. Ondanks dat ik mij schuldig voelde, hielp dat wel.

En als het heksenuurtje dan nam mijn man hem mee in de draagzak voor een wandeling van 1 of 1,5 uur. Dat was het enige om hem dan in slaap en dus stil te krijgen.

Pff wat waren die eerste maanden pittig. En ik vond ze ook echt niet leuk. Dus sterkte allemaal.

Nu ik dit typ krijg ik wel weer een beetje zenuwen voor de eerste weken/maanden. Vooral omdat we er nog 1 hebben rondlopen. Dus ik kan mij voorstellen dat we wat meer opsplitsen. Ik de baby hij de oudste. Maar dat bezorgd mij nu al wat stress. Omdat we het de eerste keer echt samen deden. Hij ‘s nachts verschonen en ik voeden bijvoorbeeld. Om en om met hem zitten zodat de ander kon slapen als de baby in de nacht niet sliep. En overdag van elkaar overnemen als er iemand doorheen zat etc. Ik ging er de vorige keer al bijna aan onderdoor. Ik weet niet of het trek als meer zorg voor de baby bij mij komt dan de eerste keer. Maar ergens zou het wel moeten want we hebben nog een oudste die ook nog gewoon veel zorg nodig heeft (is nog jong). Hier moeders voor de tweede keer of vaker die iets kunnen vertellen over het verschil in de eerste periode?