Bokt.nl

**Geplaatst**: 02-07-25 16:44

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: 02-07-25 16:44

Het gaat om de leeftijd om moeder te willen worden. Niet om Ja of Nee moeder (te willen) worden.

**Geplaatst**: 02-07-25 17:41

Geplaatst: 02-07-25 17:41

Beemsterkaas schreef:
@TS

De puzzel werk - kind(eren) - paard, is voor de ene makkelijk te leggen en voor de andere niet.
Veel hangt af van:

1) de hulp die je krijgt: wie kan er oppassen en wanneer, hoe vaak per week kan je bv. 3 uur tijd vrij maken voor je paard en is dat voldoende?

2) de financiële middelen die je hebt (kinderen kosten wel wat aan opvang, kleding, uitstapjes, speelgoed,..) is er nog genoeg financiële ruimte voor een paard met kinderen? Hoe meer geld hoe meer klussen je ook kunt uitbesteden en dus ook meer tijd voor jezelf.

3) energie. En dat is het enige dat je nu nog niet echt kan voorspellen.

Wat je leeftijd betreft: bespreek dit met je gynaecoloog.
In de sector van mijn man is het normaal om pas na 40 aan kinderen te beginnen (hoewel de meeste vrouwen kinderloos blijven). Is het gezond of goed? Ik denk dat iedereen het erover eens is dat een twintiger-lichaam meer geschikt is om een kind te krijgen dan een veertiger-lichaam. Maar in de huidige maatschappij verschuift het - terecht - allemaal heel erg.

De belangrijkste tip die ik je wil geven is om vooral je gevoel te volgen.

Klopt Rien, ik heb dan ook reeds netjes gereageerd op de OP. Maar daar komt weinig reactie op, die discussie loopt niet.

Als iemand een positieve ervaring deelt over het ouderschap, blijkt ook dat niet goed te zijn.

Er komt maar weinig variatie aan bod in kinderwenstopics op bokt, eigenlijk is de algemene boodschap steeds dezelfde

**Geplaatst**: Gisteren, 11:10

Geplaatst: Gisteren, 11:10

Ik weet niet precies hoe mijn moeder het ervaren heeft, maar ze was 38 toen ze mij kreeg en ikzelf heb daar nooit last van gehad.
Enige wat ik nu heb is dat ik nu langzaam begin te merken dat ze ouder worden en dat ik ze graag nog heel lang in mijn leven zou hebben. Overigens nog absoluut geen reden om er over na te denken, maar het is ook weer niet heel realistisch dat ze allemaal maar in goede gezondheid 100 worden :Y)

.

Zelf heb ik geen kinderwens op het moment, maar dus ook het gevoel dat ik nog zeeën van tijd heb om daarover na te denken.

Maar wil dus aangeven dat ik als kind zelf er nooit moeite mee heb gehad dat mijn ouders ouder waren dan die van anderen.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:00

Geplaatst: Gisteren, 12:00

Nouja stel dat je ouders 38 zijn wanneer je zelf geboren werd. En zelf word je ook met 35+ moeder.... dan heb je wel al 70+ ouders als je baby arriveert en dat kan toch wel behoorlijk schelen met 10 jaar eerder qua hulp van je ouders zeg maar, of dat je bovenop de zorg voor kind(eren) ook meer kans heb zorg voor ouders(s) erbij te krijgen....

Uiteraard verschilt het altijd, maar het risico wordt wel groter.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:06

Geplaatst: Gisteren, 12:06

Mijn vader was al overleden met de 38....

nee zo laat bewust zou mijn keuze niet zijn.
Als de omstandigheden niet anders zijn, ja dan is het niet anders.
Maar zou toch ook geen eeuwigheid meer wachten als je gewoon weet dat je kinderen wilt.
Het leven is niet te voorspellen en de juiste tijd is er nooit.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:08

Geplaatst: Gisteren, 12:08

Ik heb mij ook veel zorgen gemaakt over mijn leeftijd en zwagerschap. Ben nu 34 en zwanger van de eerste... maar dat heeft (meer dan) 2 jaar geduurd. En dat vond ik zelf heel lastig, omdat je toch je leeftijd steeds meer ziet oplopen.

Genoeg vrouwen die na hun 35e nog zwanger zijn geworden van de eerste. Maar de vruchtbaarheid neemt af (waardoor het dus langer kan duren) en er is een hogere kans op miskramen (en die gaan je niet in de koude kleren zitten kan ik je vertellen helaas) of afwijkingen/complicaties tijdens de zwangerschap (wat natuurlijk ook niet niks is).

Maar, aan de andere kant is (redelijke) stabiliteit (relatie, woonomgeving, inkomen etc.) en een mate van emotionele volwassenheid denk ik enorm belangrijk bij het beginnen aan een kind.
Want ook als je jonger bent kun je een hoop onzekerheid en zorgen rondom het zwanger worden en de zwangerschap hebben; laat staan bij het opvoeden van een kind.

Dus ik denk als bovenstaande er nog niet is, het beter is om dat eerst op orde te krijgen/hebben.
Je kunt je namelijk heel veel zorgen maken om alles 'wat mis zou kunnen gaan', maar misschien ben je op je 35e of 36e wel in 1x zwanger zonder complicaties. Maar wees er wel op bedacht dat het minder soepel kan gaan dan gehoopt (al kan dat dus onder de 35 net zo goed).

**Geplaatst**: Gisteren, 12:13

Geplaatst: Gisteren, 12:13

pmarena schreef:
Nouja stel dat je ouders 38 zijn wanneer je zelf geboren werd. En zelf word je ook met 35+ moeder.... dan heb je wel al 70+ ouders als je baby arriveert en dat kan toch wel behoorlijk schelen met 10 jaar eerder qua hulp van je ouders zeg maar, of dat je bovenop de zorg voor kind(eren) ook meer kans heb zorg voor ouders(s) erbij te krijgen....

Uiteraard verschilt het altijd, maar het risico wordt wel groter.

Tja, en mijn schoonouders zijn beide al 10+ jaar dood (wij zijn begin 40)
Ik heb zelf nooit opa's en oma's gehad, die waren allemaal al overleden voor ik 2 jaar oud was.

Ik snap dat grootouders een factor (kunnen) zijn, maar zou er zeker niet op rekenen wat betreft hulp... En vooral jouw laatste opmerking, meer kans op toegenomen zorg voor je ouders.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:24

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: Gisteren, 12:24

Daarom: elke situatie is anders

Maar als je al weet dat je het wilt en je situatie is eigenlijk prima dan is het in principe natuurlijk wel aan te raden om te proberen voor je 35e toch wel een (eerste) kind te krijgen. Dan heb je alsnog een aantal jaren uitloop normaal gesproken.

En ja uiteraard zijn er heel veel mitsen en maren.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:28

Geplaatst: Gisteren, 12:28

Je neemt toch kinderen voor jezelf en niet voor je ouders?
Los van het feit dat al onze familie op minstens 45 minuten rijden woont, willen wij niet afhankelijk zijn van familieleden als het om de zorg van de kindjes gaat.

Daarnaast biedt het vroeger kinderen krijgen geen enkele garantie op het langer hebben van opa's en oma's.
Mijn vader is twee weken geleden overleden op 71-jarige leeftijd en het doet me enorm veel verdriet dat hij maar zo kort van zijn kleinkinderen heeft kunnen genieten en dat zij hun opa nooit zullen kennen.

**Geplaatst**: Gisteren, 12:55

Geplaatst: Gisteren, 12:55

Mijn ouders werkten beiden nog volop toen onze dochter geboren werd. Die hadden geen tijd om op te passen. Mijn moeder is 20 jaar ouder dan ik die was net over de 50 toen ze oma werd. Ik vind als je een kind krijgt moet je niet afhankelijk zijn van je eigen ouders voor opvang. Opa en oma zijn voor de leuke dingen

keertje logeren prima of van school ophalen als je echt omhoog zit maar 1 of meer dagen je kind bij hen laten blijven als vorm van oppas vind ik best een grote belasting wat je dan vraagt. Prima als mensen daar zelf voor kiezen maar ik zou dat zelf niet ok vinden om van mijn ouders te verlangen. Mijn schoonouders waren al wel behoorlijk op leeftijd toen ze opa en oma werden, mijn man is 8 jaar ouder dan ik en zijn ouders waren zeker voor die tijd oude ouders. Ze waren altijd gesloopt na een logeerweekendje of paar dagen logeren in de school vakantie. Maar wel heel mooi dat ze dat nog konden meemaken toen onze dochter nog klein was.

**Geplaatst**: Gisteren, 13:00

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: Gisteren, 13:00

Mijn vader was 32 toen ik (de oudste) geboren werd. Zijn ouders stierven toen ik 9 en 19 was. En dat terwijl mijn grootouders 20-22 ofzo waren toen ze kinderen kregen. En mijn vader is nummer 2. Maar als je maar 71 en 78 wordt dan heb je gewoon pech.

M’n andere opa heb ik niet gekend en m’n oma overleed toen ik 7 was. Nu was mijn moeder nummer 9… Dus dat is al anders. Maar mijn oma overleed alsnog toen ze maar 72 was.

Dus ik zou me echt niet druk maken over de leeftijd van de mogelijke grootouders. Want iedereen kan jong doodgaan.

**Geplaatst**: Gisteren, 13:07

Geplaatst: Gisteren, 13:07

Ik snap de gedachte wel, maar ik vind ook niet dat het argument dat de grootouders dan ouder zijn en minder kunnen helpen ook niet echt een goed argument. Je neemt inderdaad kinderen voor jezelf toch.

In het geval van mijn moeder was het ook niet bewust en ik heb ook een broer van 6 jaar ouder, maar wilde alleen even aangeven dat ik er tot nu toe nooit last van ervaren heb.

**Geplaatst**: Gisteren, 13:08

Geplaatst: Gisteren, 13:08

Jolien87 schreef:
Je neemt toch kinderen voor jezelf en niet voor je ouders?
Los van het feit dat al onze familie op minstens 45 minuten rijden woont, willen wij niet afhankelijk zijn van familieleden als het om de zorg van de kindjes gaat.

Daarnaast biedt het vroeger kinderen krijgen geen enkele garantie op het langer hebben van opa's en oma's.
Mijn vader is twee weken geleden overleden op 71-jarige leeftijd en het doet me enorm veel verdriet dat hij maar zo kort van zijn kleinkinderen heeft kunnen genieten en dat zij hun opa nooit zullen kennen.

Sterkte, erg verdrietig dit Y;(

**Geplaatst**: Gisteren, 13:13

Geplaatst: Gisteren, 13:13

Ja, en als ze relatief jong doodgaan dan is het wel super waardevol als je ze nog een band met hun kleinkinderen op hebt kunnen zien bouwen.

Best iets om ook even door je hoofd te laten gaan als je denkt van ach ik heb nog alle tijd.
Want je weet immers gewoon niet wanneer welke deuren precies wanneer gaan sluiten :knuffel:

En wederom: allerlei mitsen en maren die absoluut heel verschillend kunnen zijn voor verschillende mensen. Maar het is gewoon maar iets dat waardevol kan zijn om óók mee te laten wegen als je je in een situatie bevindt van twijfel van zal ik er nu al voor gaan of toch nog wachten.

Wat wordt er trouwens negatief gekeken naar 'helpen' zeg

Alsof je ze ergens mee opzadelt.

Niet iedereen heeft ouders die betrokken willen of kunnen zijn of die je er er graag bij wil betrekken.
Maar als je dat dus wel hebt, dat je graag als team voor elkaar wilt kunnen zorgen en elkaar wilt kunnen helpen wanneer de 1 of de ander in een periode in het leven zit dat die wel wat hulp kan gebruiken, dan kan het best wel heel goed uitkomen om niet te lang te wachten zodat je eerst als team voor die kinders kan zorgen, en daarna als team voor de ouwelui kan zorgen.

Het leven kan altijd anders lopen maar hoe eerder je uit de luiers bent, hoe sneller je weer wat tijd en energie er bij krijgt om andere potentiele zorgtaken op je te nemen. En als de mogelijkheid er is dan is het toch alleen maar super mooi voor alle partijen als kinderen ook echt een band op kunnen bouwen met hun grootouders die met een beetje geluk dan nog gezond zijn en graag regelmatig tijd met elkaar door willen brengen

**Geplaatst**: Gisteren, 13:14

Geplaatst: Gisteren, 13:14

pmarena schreef:
Nouja stel dat je ouders 38 zijn wanneer je zelf geboren werd. En zelf word je ook met 35+ moeder.... dan heb je wel al 70+ ouders als je baby arriveert en dat kan toch wel behoorlijk schelen met 10 jaar eerder qua hulp van je ouders zeg maar, of dat je bovenop de zorg voor kind(eren) ook meer kans heb zorg voor ouders(s) erbij te krijgen....

Uiteraard verschilt het altijd, maar het risico wordt wel groter.

Klopt helemaal, wij vinden de tijd met opa’s en oma’s echt een kadootje (zoals iemand hierboven zegt - super waardevol) en hebben het vanaf het begin zo ingepland dat oppas van opa’s of oma’s niet nodig is. Mijn man heeft papadag, ik ben minder gaan werken. Opa’s en oma’s passen heus op, maar we zijn er niet van afhankelijk. Want inderdaad, ze zijn echt oud.

**Geplaatst**: Gisteren, 13:33

Geplaatst: Gisteren, 13:33

Ik kreeg op mijn 43e de jongste. Niet verwacht meer, maar uiteraard heel blij met hem. Mijn ouders zijn dan 70+, maar mijn moeder werkt nog (parttime, maar ze vindt het te leuk om te stoppen) en mijn vader is ook nog actief.

De ouders van mijn partner zijn helaas wel al overleden. Zijn vader was overleden toen ik 20 weken zwanger was, dus dat was wel heftig.

Ik denk niet dat het gaat om de leeftijd van de ouders, maar ook hoe ze in het leven staan, kunnen/willen omgaan met kleinkinderen en vitaal ze nog zijn. Bij de jongste (die is nu 10) heeft oma veel opgepast, maar zij wilde dat enorm graag en leefde bij wijze van spreken voor de kleinkinderen. Het ging ook goed, dus dan is dat van beide kanten prima.

Maar dat is zeker het nadeel van op latere leeftijd kinderen krijgen. Vooral het “kunnen delen” met je ouders is gewoon mooi.

**Geplaatst**: Gisteren, 14:21

Geplaatst: Gisteren, 14:21

Mijn moeder is 54 en mijn dochter nu 1. Ik was 26 toen mijn dochter geboren werd. Mijn moeder zegt dat ze heel blij is om jong oma te zijn, dan is ze nog fit en kan ze nog leuk met de kinderen spelen etc. Die zit het nooit als last
En als ze er even geen zin in heeft zegt ze het ook eerlijk en dat is geen probleem. Het is inderdaad mijn kind, niet die van m’n moeder

**Geplaatst**: Gisteren, 14:58

Geplaatst: Gisteren, 14:58

rien10 schreef:
Hahahatsjoe, dat vind jij, dat kinderen niet zaligmakend zijn. Maar die vraag gaat het hele topic niet over.

"Leeftijd kinderwens"
Mijn antwoord; een wit broodje met aardbeien en suiker is lekker. Slaat ook nergens op.
TS vraagt niet om bewust gemaakt te worden over wel of geen kinderen net zo min als ze vraagt wat een lekker zomers broodje is.
Helemaal prima dat jij vind: kinderen is hinderen. Maar niet ter zake doende. #doeslief.

Beste Rien, ik heb jouw onnozele opmerkingen wel vaker genegeerd maar nu even niet, bemoei je met je eigen zaken zeg.

**Geplaatst**: Gisteren, 15:00

Geplaatst: Gisteren, 15:00

Dubbel

Laatst bijgewerkt door redbutton op Gisteren, 15:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: Gisteren, 15:02

Geplaatst: Gisteren, 15:02

Ik ben op m'n 30e moeder geworden een jaar geleden en ik was tijdens de zwangerschap vermoeider als nu. Wij hebben een makkelijke baby die goed slaapt. Ik heb paard aan huis en rijd als ze als ze savonds op bed ligt, babyfoon op wifi aan op de telefoon en gaan

Ik had het niet verwacht en wij twijfelde ook of we er klaar voor waren, maar het is het aller aller mooiste wat ons is overkomen.
Maar alles valt en staat ook met hoe 'makkelijk' je zelf bent. Wij hebben beiden geen 9 tot 5 baan dus het is behelpen. En het komt zoals het komt en de kleine gaat er goed in mee

**Geplaatst**: Gisteren, 15:05

Geplaatst: Gisteren, 15:05

Beemsterkaas schreef:
SansaS: ik leg het niemand op - dat maak jij ervan.

Ik zeg dat je het een ander niet mag afraden. En geef daarnaast een positieve eigen ervaring.

Hopelijk is dat duidelijker.

En waarom zou je dat niet mogen afraden ? Een kind kan verschrikkelijk tegenvallen, het werk aan een kind, de aandacht die het vraagt, als je een kind met een soort handicap hebt wordt het alleen maar moeilijker, net als met ADHD etc. Ik zie teveel kinderen in mijn omgeving met ouders die het niet aankunnen en de kinderen links laten liggen, teveel rotkinderen die niet opgevoed worden (kunnen zij dan niets aan doen maar wat denk je hoe zij later in het leven staan) of kinderen die mishandeld worden omdat hun ouders een kort lontje hebben of het niet aankunnen. Hou alsjeblieft op, denk ook eens aan die kant van kinderen en denk eraan dat elk kind lieve en goede ouders verdient en het niet verdient om geslagen of emotioneel mishandeld te worden. En ja, ervaring, mijn zusje had nooit kinderen moeten krijgen, zij heeft hun net zo behandeld als ze zelf vroeger behandeld is en nog een graadje erger. Het is dat mijn moeder er voor de kinderen was toen ze klein waren, anders waren ze echt helemaal verknipt geweest.

Maar goed, mijn punt is wel duidelijk dus ik trek mij terug uit de discussie: denk goed na voordat je kinderen wilt, je bent ouders tot je dood en het kan vies tegen vallen.

**Geplaatst**: Gisteren, 16:07

Re: Leeftijd kinderwens

Geplaatst: Gisteren, 16:07

Mijn ouders hebben mij zelf afgeraden om aan kinderen te beginnen

En dat advies heb ik ter harte genomen (naast nog wat andere overwegingen om niet aan kinderen te beginnen) en nu vinden ze het jammer dat ze nooit kleinkinderen zullen krijgen :')

Jammer joh.