Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-03-20 22:15

Geplaatst: 29-03-20 22:15

germie schreef:
Ik heb mijzelf een einddatum gesteld. Geen volledige vrijheid terug, dan ben ik weg. En dat is ruim korter dan een jaar.

Wat bedoel je met 'weg'?

**Geplaatst**: 29-03-20 22:16

Geplaatst: 29-03-20 22:16

Ik ga dan juist open-office enorm missen.
Voor mij persoonlijk is het juist heel ontzettend belangrijk dat ik de achtergrondstemming mee kan beleven. Ik ben sociaal niet de handigste en opgesloten in een bureau is voor mij slecht voor mijn groepsprestatie.
Ik kan trouwens voor mijn beroep zonder problemen volledig thuiswerken dus ik zit sowieso in een enorme voorrechtspositie zonder zorgen.

Wel maak ik me wat zorgen over de mentale gezondheid van mijn dochter. Ze heeft inmiddels al volledige groepsgesprekken met het luchtledige. Nee, skype kan dat voor haar duidelijk niet vervangen, dat maakt haar enkel verdrietig.
Als we zouden horen dat dit heel lang zou duren zou ik me bijna verplicht voelen om nog wat bij te fokken (bruut gezegd).

**Geplaatst**: 29-03-20 22:18

Geplaatst: 29-03-20 22:18

Serieus, mensen. Dat jullie niet kunnen begrijpen dat mensen zo over hun eigen leven begrijp ik ergens. Maar dan nog, het is haar denkwijze, haar beslissingen die ze maakt in het leven. Daar hoeft van mij niet altijd op ingehakt worden. Niet begrijpen dat kan, iedereen denkt anders. Maar bestempelen, of tegeninaan vind ik te ver gaan. Accepteer gewoon dat mensen zo denken, en andere beslissingen maken en anders omgaan met dingen in hun leven. Het is niet altijd aan andere om iets te vinden over de denkwijze van een ander.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:21

Geplaatst: 29-03-20 22:21

germie schreef:
Ik tel verder wat niet kan en moet dat in 2 voud inhalen. Dat deed ik ook altijd al bij griep. Nu wordt het straks heel hard inhalen, mogelijk met burnout, maar dat is het dan waard.

Maar is dat iets wat je niet los kan laten?
Het geeft echt rust als je denkt... pffff echt klote, maar het is niet anders.

Een burn-out ergens van krijgen geeft dus aan dat het dus eigenlijk niet waard is.
(tenzij je een BO fijn vindt... maar ik ga er van uit dat je dat niet vindt).

Soms kan (iets) over je grens gaan om een doel te halen zeker wel voldoening geven (het was mega zwaar maar ik heb het wel mooi gehaald).
Maar als je een BO krijgt om je doel te halen ben je eigenlijk verder van huis, want dan lig je er weer een tijd uit wat dan weer stress geeft omdat je weer je volgende doel "moet" halen.

Het geeft echt rust als je leert te genieten van dít moment, van het hier en nu.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:26

Geplaatst: 29-03-20 22:26

Met een echte burn out kom je waarschijnlijk op een punt dat je echt níets meer kan. Ook niet wenselijk.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:28

Geplaatst: 29-03-20 22:28

Ik heb een werkgever gehad die als doel had in zijn leven om kanker te genezen.
Dat nam hij net zo letterlijk als Germie met duiken. Dus als hij ziek was geweest kwam hij daarna 24 uur doorwerken. Als het brandalarm ging, werkte hij door.
Het heeft hem zo kapot gemaakt dat hij zwaar, zeer zwaar ingestort is. Zijn baan (zijn volledige levensdoel) is hij kwijt geraak daardoor. Ik heb helaas geen contact meer, ik hoop alleen maar heel hard dat het goedgekomen is.

Zoiets verander je niet even door iemand domweg te zeggen dat het niet logisch is.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:30

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 22:30

Wat een nobel doel, maar wat sneu dat het hem zo gesloopt heeft.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:33

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 22:33

Germie wat maakt het bij jou dat het moet? Welk gevoel heb je daarbij? Waar zorgt het voor?

**Geplaatst**: 29-03-20 22:36

Geplaatst: 29-03-20 22:36

Shae schreef:
Wat een nobel doel, maar wat sneu dat het hem zo gesloopt heeft.

Ja zeker sneu. Een zeer intelligente, begaafde hard-core wetenschapper.
Een situatie als het huidige zou hij destijds ook niet uitgehouden hebben. Dan zou hij geheid zijn matras in het lab gelegd hebben en zich erbij neer leggen dat hij zijn kinderen niet ziet tot het over is.

Mensen zijn allemaal ontzettend verschillend. Wat voor de een een zegen is, is voor een ander een vloek.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:37

Geplaatst: 29-03-20 22:37

Berryz schreef:
Air schreef:
Oke, dus je zit nu inderdaad in een rotsituatie vanwege je breuk, dus het is tijdelijk begrijp ik?

Op het moment dat je op bed moet, moet je dan slapen of ben je nog wakker? Moet je in een bepaalde positie liggen voor de pijn?

Ik weet dat het heel moeilijk is hoor, want frustratie om wat is ken ik maar als te goed: maar wat zou er gebeuren als je accepteerd hoe het op dit moment is? Je hoeft dat niet direct te doen, maar probeer je alleen eens voor te stellen hoe dat zou voelen. Sta daar eens bij stil.

Tijdenlijk ja, normaal zou ik de 20ste terug mogen gaan werken, maar dat hangt er vanaf of ze goed aaneen gegroeid is.

Slapen lukt me snachts soms niet eens, laat staan overdag. Ik moet op mijn rug liggen, want op m'n zeikant doet pijn, maar na te lang liggen doet mijn rug ook pijn.

De eerste twee weken had ik minder frustratie hoor. Omdat ik toen ook gewoon enkel kon liggen. Maar toen had ik ook meer sociaal contact omdat ik bij m'n ouders op de zetel lag. Nu zit ik alleen thuis omdat een van mijn huisdieren ziek was geworden.

Is er misschien iets wat je kan luisteren op het moment dat je op bed ligt? Tegenwoordig zijn er veel podcasts te vinden en kan je boeken beluisteren. Vast ook wel iets te vinden wat je interessant vind.

ASMR is voor sommige mensen fijn om in slaap te kunnen komen, wellicht ook het proberen waard(maar andere mensen vinden het weer helemaal niets).

**Geplaatst**: 29-03-20 22:41

Geplaatst: 29-03-20 22:41

safina schreef:
germie schreef:
Ik heb mijzelf een einddatum gesteld. Geen volledige vrijheid terug, dan ben ik weg. En dat is ruim korter dan een jaar.

Wat bedoel je met 'weg'?

Zelfmoord. En dat vind ik iets wat niet op een forum besproken moet worden eigenlijk, helemaal niet in een topic waar meerdere mensen zitten met psychische klachten.

Sowieso vind ik het lastig als iemand wel klaagt en zo negatief is ingesteld maar er niks aan wil veranderen. Snap dan niet helemaal wat het posten voor zin heeft, juist omdat het mensen meer down kan laten voelen.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:41

Geplaatst: 29-03-20 22:41

Wat is je datum om weg te gaan Germie? Hoeveel tijd geef je het? En waar wil je naartoe, weg van de wereld of weg naar een ander land?
En wat is een half jaar op een mensenleven, of hangt alles voor jou af van dat halve jaar?

Hier net met nieuwe medicatie begonnen ... maar of dit nu het juiste moment is .. Die telefoonafspraken zijn ook niet alles en twijfel enorm of ik ermee door moet gaan. Morgen zou mn derde dag worden met medicatie. Denk dat ik misschien toch een appje verstuur morgen met dat ik er enorm over twijfel. Maar heb al moeite om duidelijk te maken met woorden wat er speelt en de telefoon ertussen maakt het ook niet makkelijker. En ik doe me vaak beter voor dat het gaat en normaal prikt ze er zo doorheen maar ja die telefoon

Het voelt alsof ik helemaal alleen sta nu ik nieuwe medicatie krijg, zonder dokter die het in de gaten houd. Dat is nog wel, alleen is t telefonisch.

Zijn de dagbestedingen nu ook opgeschort tot juni dan?? Vorige week maandag vertelden ze me geen ja maar ook geen nee, alleen dat ze keihard hun best zullen doen om weer open te gaan. -O-

**Geplaatst**: 29-03-20 22:44

Geplaatst: 29-03-20 22:44

Een naaste zat midden in een groeps confrontatietherapie voor zware paniekaanvallen. Die zijn nu voorlopig op non-actief. Het ging eindelijk net een beetje beter na 2 jaar. Best wel heftig vind ik dat.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:45

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 29-03-20 22:45

Is er geen mogelijkheid om digitaal iets op te zetten? Mijn therapie is nu ook op afstand. Ideaal is het niet, maar beter dan niks.

**Geplaatst**: 29-03-20 22:46

Geplaatst: 29-03-20 22:46

Shae schreef:
Is er geen mogelijkheid om digitaal iets op te zetten? Mijn therapie is nu ook op afstand. Ideaal is het niet, maar beter dan niks.

Blijkbaar niet, was juist enorm gericht op het groepselement en fysiek contact.

**Geplaatst**: 29-03-20 23:24

Geplaatst: 29-03-20 23:24

Blue_Monday schreef:
Wat is je datum om weg te gaan Germie? Hoeveel tijd geef je het? En waar wil je naartoe, weg van de wereld of weg naar een ander land?
En wat is een half jaar op een mensenleven, of hangt alles voor jou af van dat halve jaar?

Hier net met nieuwe medicatie begonnen ... maar of dit nu het juiste moment is .. Die telefoonafspraken zijn ook niet alles en twijfel enorm of ik ermee door moet gaan. Morgen zou mn derde dag worden met medicatie. Denk dat ik misschien toch een appje verstuur morgen met dat ik er enorm over twijfel. Maar heb al moeite om duidelijk te maken met woorden wat er speelt en de telefoon ertussen maakt het ook niet makkelijker. En ik doe me vaak beter voor dat het gaat en normaal prikt ze er zo doorheen maar ja die telefoon
Het voelt alsof ik helemaal alleen sta nu ik nieuwe medicatie krijg, zonder dokter die het in de gaten houd. Dat is nog wel, alleen is t telefonisch.

Zijn de dagbestedingen nu ook opgeschort tot juni dan?? Vorige week maandag vertelden ze me geen ja maar ook geen nee, alleen dat ze keihard hun best zullen doen om weer open te gaan.

Oh jeetje dat is inderdaad vervelend. Juist het opbouwen kan zo vervelend en moeilijk zijn. Je mag me eventueel best een PBtje sturen hoor! Ik ben niet medisch opgeleid oid, maar wil best een luisterend oor zijn als je dat kan gebruiken. Desnoods dagelijks tijdens het opbouwen. Ik kan je geen advies geven over medicatiegebruik en opbouwen, maar wel een luisterend oor bieden. Ik weet zelf hoe vervelend het opbouwen kan zijn en dat je daar ondersteuning bij kan gebruiken. Ik slik nu sinds 6 weken nieuwe medicatie. Helaas een aantal dagen behoorlijk van slag geweest doordat ik een aantal dagen te weinig medicatie in huis had. Inmiddels terug op goede dosering, maar het doet even gek.

Ik ging ook wekelijks even naar de huisarts om te bespreken hoe het ging. Dit gaat nu ook telefonisch. Begrijpelijk maar net wat je zegt … het is dan bij sommige mensen moeilijker in te schatten hoe het werkelijk gaat. Ik ben heel erg blij dat mijn wekelijkse afspraken bij de psycholoog tot op heden nog doorgaan.

**Geplaatst**: 29-03-20 23:36

Geplaatst: 29-03-20 23:36

germie schreef:
Ik heb nu veel extra kosten, maar hoop te besparen door mijn huis niet warmer te stoken dan 16.5 graad. Echt koud en niet fijn, maar ik kan warmer stoken niet betalen. Geld heb ik voor iets anders hard nodig.

Ik tel verder wat niet kan en moet dat in 2 voud inhalen. Dat deed ik ook altijd al bij griep. Nu wordt het straks heel hard inhalen, mogelijk met burnout, maar dat is het dan waard.

Waarom doe je je paard niet weg?

Zo te lezen vind je reizen/duiken leuker dan je paard. Maar ik kan je berichten verkeerd interpreteren, hoor. De boventoon is, imo, reizen en duiken, en niet je paard.

**Geplaatst**: 30-03-20 00:51

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 30-03-20 00:51

Germie, ik vind het oprecht heel verdrietig om te lezen dat duiken en reizen het enige is waar je nog plezier uit haalt. Er zijn nog zoveel andere dingen die mooi zijn.

**Geplaatst**: 30-03-20 07:36

Geplaatst: 30-03-20 07:36

Air schreef:
Germie wat maakt het bij jou dat het moet? Welk gevoel heb je daarbij? Waar zorgt het voor?

Vanaf mijn open water weet ik het: ik wil duiken. Het is een roeping, net als een dominee zijn roeping vindt.
Dat ga ik echt niet aanpassen of verleggen. Ik wil gewoon bepaalde dingen doen dit jaar en lukt dat niet, dan is mijn leven inderdaad mislukt. Ik ben in de afgelopen 10 jaar enorm tegengewerkt omdat ik dingen sneller kon en deed dan de gemiddelde duiker en dat leverde heel veel commentaar op. Maar ja, bij duiken is er ook zoiets als talent en daar heb ik dus gebruik van gemaakt.
Het is gewoon echt het enige waar ik voor leef, ik sta er al 10 jaar mee op en ga er mee naar bed.
Het is overigens ook zo dat ik al heb vastgelegd dat ik niet met een beperking wil leven. Ik word gezond oud of ik word niet oud. Ik wil niet mijn leven zoals ik het ideale leven zie opgeven. Een ander mag dat doen, maar moet niet mij gaan beleren. Ik heb deze stelling al sinds ik een kind was. Mij zijn al 5 weken met een gebroken enkel afgenomen waarvan ik nog steeds zeker weet dat 3 weken tape ook genoeg was (en wat ben ik blij dat ik wat gescholden heb want anders hadden ze me verminkt met een pin wat al helemaal niet nodig was). Ik zou nog steeds graag die lui van toen de waarheid zeggen. De boosheid is nooit afgezwakt. Het heeft mij wel getekend, ik weet waar ik voor sta en daar ga ik voor. Je moet je nooit om de tuin laten leiden.

Mijn paard doe ik niet weg, dat is mijn kind. Die had ik daarvoor al en ik had er voor het duiken zelfs 2. 1 heb ik om het duiken verkocht en tot op de dag van vandaag spijt van. Daarom is geen paard ook een leegte. Ik moet altijd de verzorging rondom het duiken regelen, maar dat betekent niet dat ik niet aan haar denk. Het is zelfs zo dat als mijn paard het Z niet meer aankan dat ze weggaat en er gewoon een jong sportpaard komt, ook al zal ik de kwaliteiten dan niet benutten. Maar ik wil wel een stukje kwaliteit op stal hebben staan waar ik goed voor zorg en flink voor betaal. Een paard is de enige die je begrijpt als mensen je afkraken. Daarom zal een paard altijd blijven en lig ik er soms krom voor om haar te betalen. Het is zoeken geweest naar een mooi plekje waar zij en ik mij thuisvoel. Maar dat is uiteindelijk gelukt. Wel 30 km van mijn huis. Dus dit maakt ook onderdeel uit van de 30.000 hobbykilometers per jaar die ik rij.

De kantoortuin is juist wel fijn.

De wereld zal straks egocentrischer zijn. Dat hoeft niet verkeerd te zijn.

**Geplaatst**: 30-03-20 08:45

Geplaatst: 30-03-20 08:45

Maar iedereen zal aanpassingen moeten doen. Dat is heel lastig maar wel een feit.
Het leven bestaat toch uit meer dan het jaar 2020? Ook deze periode gaat weer voorbij.

Je zegt dat je paard je kind is en nooit weg gaat maar even verderop zeg je weer:

Citaat:
Het is zelfs zo dat als mijn paard het Z niet meer aankan dat ze weggaat en er gewoon een jong sportpaard komt, ook al zal ik de kwaliteiten dan niet benutten.

Dus dan gaat ze toch wel weg? Ik kan er werkelijk geen touw aan vastknopen.

**Geplaatst**: 30-03-20 09:26

Geplaatst: 30-03-20 09:26

Germie, als je vind dat duiken jouw roeping is, waarom heb je dan het idee dat de rest van jouw leven niet klopt? Dat wat nu gebeurd niet het juiste is om te gebeuren? En wat heb je nog aan een roeping op het moment dat je dood bent, waarom is jou die roeping dan gegeven?

''Maar ik wil wel een stukje kwaliteit op stal hebben staan waar ik goed voor zorg en flink voor betaal.''
Ik vind het er op lijken dat je jezelf niets waard vind als je je doelen van het duiken niet behaald en geen paard hebt. Je eigenwaarde lijkt te zijn verbonden aan wat je behaald en wat je hebt.

En als duiken jouw roeping is, wat is dan een halfjaar niet duiken als je daarna weer jaren kan duiken?

Ik bedoelde overigens meer waarom je het gevoel hebt dat je zoveel x duiken binnen een bepaalde tijd moet behalen. Want dat heeft helemaal niets te maken met roeping.

**Geplaatst**: 30-03-20 09:29

Geplaatst: 30-03-20 09:29

Air schreef:
Germie, als je vind dat duiken jouw roeping is, waarom heb je dan het idee dat de rest van jouw leven niet klopt? Dat wat nu gebeurd niet het juiste is om te gebeuren? En wat heb je nog aan een roeping op het moment dat je dood bent, waarom is jou die roeping dan gegeven?

''Maar ik wil wel een stukje kwaliteit op stal hebben staan waar ik goed voor zorg en flink voor betaal.''
Ik vind het er op lijken dat je jezelf niets waard vind als je je doelen van het duiken niet behaald en geen paard hebt. Je eigenwaarde lijkt te zijn verbonden aan wat je behaald en wat je hebt.

En als duiken jouw roeping is, wat is dan een halfjaar niet duiken als je daarna weer jaren kan duiken?

Omdat je tijd niet terug krijgt.
Ik heb die tijd nu ook nodig om deze periode door te komen. Ik zal niet zoals Anne Frank een paar jaar me verstoppen, dan stap ik er gewoon uit. Ik tel gewoon echt wat ik nu mis en ga dat z.s.m. inhalen, al haal ik mezelf over de kop. Het moet gewoon. Dat is het enige waarvoor ik op de wereld ben. Niet om nu binnen te zitten.
Ik snap het echt nog steeds niet, een korte hevige piek met wat meer doden nu zal op termijn echt minder schadelijk zijn. Dit levert echt huiselijk geweld bij sommigen op, zelfmoorden, faillissementen en daarmee weer depressies en zelfs ptss. Dus de langere termijn is nu veel schadelijker dan alleen die paar doden nu.

**Geplaatst**: 30-03-20 09:36

Re: Corona, sociale onthouding en psychische klachten

Geplaatst: 30-03-20 09:36

Durf jij je echt met Anne Frank te vergelijken?

Hoe diep kun je zinken,word jij vervolgt?

**Geplaatst**: 30-03-20 09:39

Geplaatst: 30-03-20 09:39

germie schreef:
Air schreef:
Germie, als je vind dat duiken jouw roeping is, waarom heb je dan het idee dat de rest van jouw leven niet klopt? Dat wat nu gebeurd niet het juiste is om te gebeuren? En wat heb je nog aan een roeping op het moment dat je dood bent, waarom is jou die roeping dan gegeven?

''Maar ik wil wel een stukje kwaliteit op stal hebben staan waar ik goed voor zorg en flink voor betaal.''
Ik vind het er op lijken dat je jezelf niets waard vind als je je doelen van het duiken niet behaald en geen paard hebt. Je eigenwaarde lijkt te zijn verbonden aan wat je behaald en wat je hebt.

En als duiken jouw roeping is, wat is dan een halfjaar niet duiken als je daarna weer jaren kan duiken?

Omdat je tijd niet terug krijgt.
Ik heb die tijd nu ook nodig om deze periode door te komen. Ik zal niet zoals Anne Frank een paar jaar me verstoppen, dan stap ik er gewoon uit. Ik tel gewoon echt wat ik nu mis en ga dat z.s.m. inhalen, al haal ik mezelf over de kop. Het moet gewoon. Dat is het enige waarvoor ik op de wereld ben. Niet om nu binnen te zitten.
Ik snap het echt nog steeds niet, een korte hevige piek met wat meer doden nu zal op termijn echt minder schadelijk zijn. Dit levert echt huiselijk geweld bij sommigen op, zelfmoorden, faillissementen en daarmee weer depressies en zelfs ptss. Dus de langere termijn is nu veel schadelijker dan alleen die paar doden nu.

Maar het leven loopt zoals het loopt. Als het leven jou een roeping heeft gegeven, dan hoort dit er ook bij, dan klopt het, en dan hoef je die tijd ook niet in te halen. Anders zou je niet op dit moment leven in deze wereld. Dan zou je op een moment geboren zijn waarbij alles zonder enige problemen of tussenpozen door loopt.

**Geplaatst**: 30-03-20 09:44

Geplaatst: 30-03-20 09:44

Echwel schreef:
Durf jij je echt met Anne Frank te vergelijken?

Hoe diep kun je zinken,word jij vervolgt?

Dat schrijf ik niet maar mensen schreven gisteren wel dat je een voorbeeld moest nemen aan Anne frank die daar maar zat. Dus dat is dan een vergelijking maken. Dan meld ik dat ik het knap van haar vindt dat zij het kon, maar ik kan het niet. Mensen zijn nu eenmaal verschillend.
Ik sta gewoon echt elke dag op met weer een dag weggegooid. Zo voel ik mij. Ik weet dat ik nu heel snel weer de oude ik kan zijn als we heel snel weer gewoon onze vrijheid terugkrijgen. Maar als dit langer duurt, dan weet ik niet of ik weer dezelfde ik ga worden. Ik moet mezelf dan over de kop gaan werken.
Dat wil ik niet, maar ja, als het moet, dan moet het. Je gaat steeds meer in de matrix geloven, dat iemand nu met de touwtjes in handen speelt om mensen het leven te vergallen.