
In theorie hoort het natuurlijk ook zo te gaan. In de praktijk echter maken mensen fouten / worden dingen wel eens anders aangepakt dan ideaal zou zijn. Om die minder prettige ervaringen af te doen als "spookverhalen" vind ik erg respectloos. Dat het niet zo hoort te gaan maakt nog niet dat het niet gebeurt.
Zie het aangrijpende ooggetuigenverslag van deze imo zeer fatsoenlijke dame met zeer nabije ervaringen van verschillende kanten, betreffende de hele donatieprocedure. Als je dit zo hoort is het toch wel heel goed te begrijpen waarom deze dame na deze ervaring voor zichzelf toch gekozen heeft voor een NEE registratie, en waarom ze zegt dat ze achteraf gezien liever geen toestemming had gegeven voor het "laten oogsten" van de organen van haar man. Dat ze toch wel erg geschrokken is wat de JA nu eigenlijk in bleek te houden...zelfs terwijl zij er toch al jaren heel dicht bovenop zat en dit eigenlijk misschien had moeten weten.
Haar ervaring (en die van anderen die niet meer zo volmondig JA zeggen) is wat mij betreft net zo veel waard als dat mooie verhaal in de Volkskrant

Ik vind niet dat je het mensen kwalijk kan nemen als ze hun overlijdens- / afscheidsproces niet willen laten verstoren. Dat is gewoon een heel groot basisrecht dat je hebt, sterven zonder polonaise aan je lijf en daar moet je niet voor hoeven te vechten of verdedigen.
Super mooi als je wilt doneren

Maar als je het niet wilt dan hoort niemand je dat kwalijk te nemen.