Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-12-16 15:50

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 15:50

Ik ben dan ook een slechte moeder, kwestie van plannen en prioriteiten. Ik ga vanaf dag 1 al rustig douchen en niet warm kunnen eten komt hier ook niet voor. Ze heeft mooi een eigen kamertje en als ze knettervervelend is en er is niks aan de hand dan gaat ze gewoon haar bed in. Daarnaast heeft die van mij een strak ritme en slaapt ze overdag 2 keer. Dus in die slaapjes heb ik tijd voor mezelf of voor het huishouden.

**Geplaatst**: 21-12-16 16:10

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 16:10

Ik laat m'n kind niet huilen. Buiten dat het tegen mijn principes ingaat kan ik het op biologisch niveau ook niet. Mijn hersenen gaan volledig in moederstand en zelfs als ik doorga waar ik mee bezig ben dan kan ik niet meer nadenken en ga fouten maken. Dat is tijdens het koken gevaarlijker dan maar een broodje pakken lijkt mij.

Daarnaast had mijn partner moeten helpen aangezien hij gewoon thuis zat. Maar dat deed hij niet

Dus stop de verongelijktheid maar weg, het was gewoon loeizwaar. Nu ze ouder is is het een stuk makkelijker

**Geplaatst**: 21-12-16 16:13

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 16:13

Je maakt het zo zwaar als dat je zelf wilt en daarnaast heb je altijd de keuze om dingen anders aan te pakken.

**Geplaatst**: 21-12-16 16:16

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 16:16

Als je kind lekker zonder jou gaat slapen wel ja. Die van mij deed dat gewoon niet, klaar. Knap dat jij kan zien dat ik het beter had moeten doen

Ik hoop voor jou dat je meer begrip krijgt als iets niet lekker loopt in je leven.

**Geplaatst**: 21-12-16 16:23

Geplaatst: 21-12-16 16:23

phormicola schreef:
Ik laat m'n kind niet huilen. Buiten dat het tegen mijn principes ingaat kan ik het op biologisch niveau ook niet. Mijn hersenen gaan volledig in moederstand en zelfs als ik doorga waar ik mee bezig ben dan kan ik niet meer nadenken en ga fouten maken. Dat is tijdens het koken gevaarlijker dan maar een broodje pakken lijkt mij.

Daarnaast had mijn partner moeten helpen aangezien hij gewoon thuis zat. Maar dat deed hij niet :)
Dus stop de verongelijktheid maar weg, het was gewoon loeizwaar. Nu ze ouder is is het een stuk makkelijker

Zo, lekker dan.
In dat geval had ik helemaal op mijn dooie gemak in de keuken gaan staan. Je partner wordt het gehuil toch ook vanzelf een keer zat lijkt me, onderneemt hij vanzelf actie als jij het niet doet. Je moet je partner niet teveel pamperen he

**Geplaatst**: 21-12-16 16:23

Geplaatst: 21-12-16 16:23

Ja met een kind wat in het ziekenhuis moet blijven leren ze wel zonder moeder te slapen dus dat scheelt dan weer. Prima dat jij daar veel waarde aan hecht, net als het met het huilen. Maar er zijn altijd mogelijkheden dat je partner of familie het even overneemt zodat je even tijd voor jezelf hebt.

**Geplaatst**: 21-12-16 16:27

Geplaatst: 21-12-16 16:27

Inmiddels ben ik bij 'm weg

Dat was er dus niet Urona. Ik blijf het knap vinden dat jij zo snel oordeelt. Ik was moederziel alleen en had hartproblemen door een spierziekte waarvan ik niet wist dat ik die had. En een partner die zwaar autistisch bleek en volledig ingestort was door de enorme verandering in ons leven.

Maar goed. Ik ben inderdaad weg gegaan en ben vlak bij mijn vader gaan wonen die nu heel lief helpt. Heb ik het alsnog gedaan zoals jij het goeddunkt.

Edit: Ik ben oprecht blij voor je dat het bij jou een stuk beter ging. Dat is een groot goed.

**Geplaatst**: 21-12-16 16:33

Geplaatst: 21-12-16 16:33

Urona447 schreef:
Ja met een kind wat in het ziekenhuis moet blijven leren ze wel zonder moeder te slapen dus dat scheelt dan weer. Prima dat jij daar veel waarde aan hecht, net als het met het huilen. Maar er zijn altijd mogelijkheden dat je partner of familie het even overneemt zodat je even tijd voor jezelf hebt.

Mijn kind heeft 7 weken in het ziekenhuis geslapen en slaapt nu (ik denk juist daarom) ook niet zonder onze aanwezigheid

En nee, ik laat mijn kind ook nooit in z'n eentje huilen

**Geplaatst**: 21-12-16 16:34

Geplaatst: 21-12-16 16:34

Ik heb een zoontje van 8 maanden, dus bij mij is die keuze nog niet heel lang geleden.

Ik ben geen oermoeder, ik had ook niet het gevoel dat ik kinderen MOEST hebben. Maar we zijn al lang samen en hebben een fijn leven, ik stond er ook absoluut niet negatief tegenover, dus ik had er vertrouwen in dat het goed zou komen.

Je kunt ook meteen zwanger raken na lange tijd (10 jaar in mijn geval) de pil te slikken, dus ga er niet alleen maar vanuit dat het lang gaat duren haha. Dat deden wij wel en toen bleek het meteen raak te zijn.
De zwangerschap is vlekkeloos verlopen en de bevalling was, voor zover dat kan bij bevallingen, prima. En nu blijkt dat we echt een ontzettend lief en tevreden mannetje op de wereld hebben gezet. Hij is zo makkelijk, dat maakt het voor ons als ouders ook wel erg makkelijk moet ik zeggen. Sommigen zeggen dat het door onze relaxte, 'we zien wel hoe het loopt' houding komt, ik weet niet of dat zo is, ik denk dat we gewoon geluk hebben gehad met zijn karakter. Maar goed, los daarvan, de moeder in mij is wakker geworden, maar ik sta nog wel met beide benen op de grond, want ik ben vrij nuchter. Het scheelt ook dat mijn man een hele lieve betrokken vader is, dus we zorgen echt samen voor de kleine.
Oja, kleine baby's en kinderen vond ik ook minder leuk, maar nu ik zelf zo'n klein frummeltje rond heb kruipen is dat toch wel heel erg tof! Wat hij in 8 maanden al geleerd heeft is bewonderenswaardig!

Dus ook als je die drang niet zo sterk hebt maar er ook absoluut niet negatief in staat, zie je dat het goed kan komen!

**Geplaatst**: 21-12-16 16:49

Geplaatst: 21-12-16 16:49

Je bent imo zo klaar mogelijk voor het moederschap als je heel goed beseft dat het heel zwaar kan zijn en allemaal heel anders kan lopen dan het rooskleurige beeld dat er vaak geschetst wordt....en je het ondanks alles tòch wilt proberen om zwanger te worden

Ik vind het wel vrij hard hoor om min of meer tegen moeders te zeggen dat het hun eigen schuld is dat ze een zware tijd hebben (gehad).

Maar kan het me wel goed voorstellen dat heel veel mensen werkelijk geen idéé hebben hoe zwaar het kan zijn.

Ik moest altijd een beetje

van die flauwe dooddoener van mensen in de categorie van "heb je zelf kinderen? Nee? Dan kan je niet oordelen" omdat ik dat heel, héél flauw vind. Nog steeds trouwens

Maar als je een beetje pech hebt dan word je met het krijgen van een kleintje toch wel ernstig met de neus op de feiten gedrukt hoe ontzettend zwaar het kan zijn. En ik deed en doe ook allerlei dingen di eik voorheen echt nóóit gedacht had. Maar als je daadwerkelijk een ukje hebt die helemaal van jou afhankelijk is dan kan dat toch wel heel anders aanvoelen dan theoretisch bedacht

Zo vind ik het ook altijd wel mooi dat moeders met hele makkelijke kinderen zichzelf enorm op de borst slaan omdat zij het zo goed aangepakt hebben, en dat moeders met wat bewerkelijkere kinderen het gewoon niet goed gedaan hebben. Hoogste woord hier, veroordelen daar.....en dan krijgen ze zelf nog een kindje erbij dat ineens ook héél anders werkt dan die makke beer die ze al hadden en dan schamen ze zich rot dat ze zo ge- en veroordeeld hebben

Ik heb in ieder geval geleerd dat het echt héél erg zwaar kan zijn zo'n ukje en dat bvb. de kraamtijd echt een vreselijke nare, stressvolle en wanhopige periode kan zijn.

Iemand die een normale kraamtijd had kan daar al snel makkelijk over veroordelen dat ik dat zeg...maar die heeft geen idéé gewoon.

Ik kan me er zeker wat bij voorstellen Phormicola, ik blijf het tot op de dag van vandaag ook nog bizar en ongelofelijk vinden hoe het in hemelsnaam kan dat je met een baby er niet eens aan toe komtom de post te pakken....het slaat toch nergens op? Maar heb het zelf ook ervaren

Anders zou ik het ook niet geloven en nu die tijd godzijdank lang achter de rug is kan ik het ook bijna niet meer bevatten en klinkt het weer ouderwets overdreven.....terwijl het dat ècht niet was

Die warme hap zal je aan je bips oxideren als je midden in die stress zit om de meest belangrijke dingen gedaan te krijgen op een dag en hopelijk ook nog ergens een uurtje of wat te kunnen slapen

**Geplaatst**: 21-12-16 17:27

Geplaatst: 21-12-16 17:27

friesam schreef:
Ik zal wel een hele slechte moeder zijn maar heb nog nooit een warme maaltijd gemist omdat de kleine huilde. En ja de huilde en huilt wel eens onder kooktijd (moe van de dag bijv) maar dan bied bijv een ipad met een filmpje echt wel uitkomst. Aldus de slechte moeder.

hahaha,hier heeeel vaak idd!
want kleine kindjes zijn vaak moe tegen etenstijd,maar als je een potje moet koken,kan je een krijsende kleine echt missen en dan is daar idd de 'heilige' Ipad die uitkomst brengt voor een half uurtje....
tegen dan etenstijd $*\o/*$

**Geplaatst**: 21-12-16 17:33

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 17:33

@ts.... en al wat verder in je keuze?

**Geplaatst**: 21-12-16 17:40

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 17:40

Wat een fijne post pmarena

Het grappige was nog eigenlijk dat ik me helemaal had voorgesteld hoe zwaar het allemaal zou gaan worden en dat het uiteindelijk vele malen zwaarder was dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Moet wel zeggen dat ook echt alles tegen zat, waaronder lichamelijke en geestelijke gezondheid. Bizar hoe het leven zo snel kan omslaan.
Je post verhaal komt me bekend voor :')

Ik ben met 27 maanden nu heel blij dat ze overdag twee uurtjes slaapt zonder elke 15 minuten naar me te zoeken. Wat een rijkdom! Ik begrijp het ook wel dat ze zo aan me hangt, zij zal ook echt wel gevoeld hebben hoe onzeker de situatie was. Ze is dan ook echt opgebloeid sinds we weg zijn en kan makkelijker zonder me

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-12-16 18:04

Geplaatst door de TopicStarter : 21-12-16 18:04

Joltsje schreef:
@ts.... en al wat verder in je keuze?

Nee! Ging dat maar zo makkelijk... Wel weet ik dat ik nu die keuze echt niet kan maken. Ik sla er gewoon van op hol. Misschien weet ik het over een jaar wel. Ik hoop echt dat ik een keer wat meer naar één kant ga hangen.

Wat ik nu wel weet is dat wij niet raar zijn hierdoor. Dat er gewoon mensen bestaan die dat oergevoel niet hebben en die uiteindelijk of gewoon toch leuke ouders worden óf die heel blij blijven zonder kinderen. Misschien vallen wij wel in beide categorieën!

**Geplaatst**: 21-12-16 18:07

Geplaatst: 21-12-16 18:07

Nou dames laat jullie niet afschrikken door deze horror verhalen. Ik kan me echt niet voorstellen dat je geen tijd hebt om de post te pakken. Dat zou betekenen dat jullie geen partner, vrienden familie of slapende kinderen hebben? Die situatie die jullie beschrijven heb ik nog nergens gezien , je hoort me nergens zeggen dat het makkelijk is maar even douchen of de post pakken moet gewoon mogelijk zijn.

**Geplaatst**: 21-12-16 18:11

Geplaatst: 21-12-16 18:11

Urona447 schreef:
Nou dames laat jullie niet afschrikken door deze horror verhalen. Ik kan me echt niet voorstellen dat je geen tijd hebt om de post te pakken. Dat zou betekenen dat jullie geen partner, vrienden familie of slapende kinderen hebben? Die situatie die jullie beschrijven heb ik nog nergens gezien , je hoort me nergens zeggen dat het makkelijk is maar even douchen of de post pakken moet gewoon mogelijk zijn.

Ik zeg: draagzak

**Geplaatst**: 21-12-16 18:22

Geplaatst: 21-12-16 18:22

phormicola schreef:
Wat een fijne post pmarena Het grappige was nog eigenlijk dat ik me helemaal had voorgesteld hoe zwaar het allemaal zou gaan worden en dat het uiteindelijk vele malen zwaarder was dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Moet wel zeggen dat ook echt alles tegen zat, waaronder lichamelijke en geestelijke gezondheid. Bizar hoe het leven zo snel kan omslaan.
Je post verhaal komt me bekend voor

Ik ben met 27 maanden nu heel blij dat ze overdag twee uurtjes slaapt zonder elke 15 minuten naar me te zoeken. Wat een rijkdom! Ik begrijp het ook wel dat ze zo aan me hangt, zij zal ook echt wel gevoeld hebben hoe onzeker de situatie was. Ze is dan ook echt opgebloeid sinds we weg zijn en kan makkelijker zonder me

Ook dit weer herkenbaar voor mij... ik ben echt niet het type dat gek is op kinderen en heb nog steeds liever geen baby vast dan wel

Had echt geen hele erge roze bril er van op maar had wel de indruk dat "moedertjes" zich nog wel eens aanstelden, dat zo'n zwangerschap best mee zou vallen, bevalling even doorbijten en niet zeuren, je gewoon je kind overal mee naartoe moest nemen zodat die makkelijk overal doorheen zou leren slapen

Niet eten...? Heel simpel: dan maar zonder eten naar bed hoor :wave:

Ik zou kleintje wel in de draagdoek doen zodat ik zelf mijn handen vrij zou hebben voor huishouden, eten maken, paarden verzorgen en klanten mailen en pakketten inpakken en wegbrengen enzo.

En na een paar dagen op bed liggen niksen met kleine zou ik het wel weer genoeg vinden en de kraamzorg vriendelijk zeggen dat ze niet meer hoefde te komen hoor

Geen speen, kleine eerste tijd bij ons in bed, borstvoeding, wasbare luiers, baby-gebaren en baby-taal enzo.... lekker idealistisch en is allemaal niks van terecht gekomen :')

En oja ik dacht ook: ach ik ben toch al een paar keer per nacht er uit om te plassen...dan kan ik meteen de baby wel een flesje geven, dat met die gebroken nachten daar ben ik dus ook niet zo bang voor.

En bevallingswensen (bevalplan) A4-tje ook overal rekening mee gehouden zodat er geen gebeuren die ik niet wil, en op het moment suprème me nergens zorgen over hoef te maken, de natuur / baby / mijn lijf het verloop van de bevalling laten bepalen met verloskundige die zich bescheiden opstelt en zich "hands-off" zo min mogelijk met de bevalling, mij en die kleine bemoeit zodat ik ongestoord in mijn weeën kan duiken en kan "bonden" met die kleine nadat die rustig thuis geboren is als het meezit..... enz. enz.

Nou er kwam allemaal geen snars van terecht....wat een des-illusie zeg!

En ook schrikbarend hoe je ineens algemeen bezit bent ofzo volgens al dat bemoeizieke volk dat constant aan je bed of in de kraamweek ineens bij je binnen staat en dat allemaal iets van jou en die kleine moet -O-

Ik vond het echt enorm overweldigend allemaal....en ineens is het allemaal helemaal niet zo simpel als je eerst dacht want er zijn zoveel verschillende manieren om met een ukje om te gaan... en een pasgeboren babietje is toch wel héél iets anders dan wat "de maatschappij" schetst als het over babies gaat....dan zie je of vervelende jankerds en tja dat arme babietje is gewoon ontevreden en dat zal mij niet gebeuren :+:

denk je dan nog

Of hele gezellige babies die al heel wat ouder zijn en veel meer kunnen en veel meer contact maken, echt totáál iets anders dan zo'n kleine pasgeboren aliën

Of zoals hier als jij het hebt over de eerste maanden erg pittig en nergens aan toe komen....en dan reageren er mensen met een iPad....dat heeft natuurlijk geen snars van doen met een iniemini babietje _O-

**Geplaatst**: 21-12-16 18:55

Geplaatst: 21-12-16 18:55

Twijfelen of je moeder Wilt worden is niet zo vreemd denk ik. Sommigen hebben een bepaalde drang en weten 100% zeker dat het moederschap voor ze is weg gelegd.

Zo duidelijk was dit bij mij (ons) niet, ik twijfelde ook.
Kan ik dit wel? Wil ik dit? Ect...

Dus eenmaal gestopt met de pil gewacht op het moment dat het een keertje raak zou zijn.
Toen ik overtijd was en een positieve zwangerschaps test in m'n handen had moet ik eerlijk bekennen dat ik dit erg leuk vond. En er voor mijn gevoel helemaal klaar voor was...
Helaas van korte duur...

Vrij snel weer raak en deze keer bleef het langer zitten, iedereen blij.
Wij, m'n ouders,schoonouders en vrienden.
M'n moeder was niet te houden, ik werd meegesleurd van baby winkel naar baby winkel.

Ook deze keer eindigde het in een miskraam, waarna ik doorgestuurd werd naar een specialist.
Na onderzoek bleek dat een volledige zwangerschap onmogelijk was.
En iedere keer als ik zwanger zou raken een miskraam het gevolg zou zijn.

We hebben nog ivf en andere behandelingen geprobeerd.
Maar zonder resultaat......

Inmiddels ben ik 37 jaar en we hebben ons erbij neergelegd.
Het is jammer maar het is zoals het is....
En naarmate de tijd verstrijkt vind ik het eigenlijk wel prima zo.
Lekker met z'n tweetjes en onze beestjes.
Ik heb ook nimmer negatieve of emotioneele gevoelens gehad bij vrouwen die wel voorspoedig zwanger waren of een kindje kregen.
Mijn man wel, die heeft daar behoorlijk last van gehad.
Ik heb dan ook geen enkel moeder gevoel bij kinderen van een ander....het doet me niks.
Het rakelt niks op of iets....ik zie gewoon een kind.

Misschien heeft het zo moeten zijn, mijn niet moederschap heeft mij kansen geboden die ik nooit had kunnen pakken als ik wel een kindje had.
Maar aan de andere kant...hier stel je je op in en pakt kansen gul aan. Het is daarnaast mijn positieve manier van denken dat maakt dat ik in ieder nadeel of tegenslag wel weer een voordeel zie.

Het klinkt ontzettend stom, maar mijn leven was compleet en dat is het nog steeds.
Heb een leuke baan, ga volgend jaar weer studeren, een schat van een kerel en jaag m'n dromen na.
Als ik alles bij elkaar optel past daar het moederschap niet echt bij haha, dan moet ik bepaalde dingen opgeven en eigenlijk ben ik best blij dat ik dit nu niet hoef te doen.

Zaken plannen of van te voren bedenken werkt bij het zwanger worden, het zwanger zijn en na 9 maanden een kindje echt niet.
Als het goed voelt voor jou en je partner ervoor gaan.
Volgens mij is een kindje iets moois.....ik gun het iedereen.

Laatst bijgewerkt door cissie op 21-12-16 19:03, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 21-12-16 19:01

Geplaatst: 21-12-16 19:01

Wist het zelf ook nooit zeker. Was bij meer een praktische beslissing. Nu of nooit. En nooit spijt van gehad.
Kinderen van een ander zijn vaak niet leuk, die van jezelf wel ;-)

Echt waar. Ook de kleintjes ga je leuk vinden... haha. En ik dacht juist dat ik ze ouder niet leuk zou vinden.. maar wonderbaarlijk genoeg, worden ze alleen maar leuker.
Voor zover een ander daar iets over kan zeggen, zou ik zeggen: DOEN!

**Geplaatst**: 21-12-16 20:00

Geplaatst: 21-12-16 20:00

Ik ben eigenlijk ook heel bang door de reacties die ik vaak lees bij post over kids dat ik het echt niet aan ga kunnen omdat veel mensen zeggen dat het zo zwaar is.

**Geplaatst**: 21-12-16 20:07

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 20:07

Wat ik dan grappig vind is dat vaak wordt geroepen 'oooh maar met kinderen heb ik ook nog steeds alle vrijheid hoor, kan doen wat ik wil!' En aan de andere kant 'ooh maar kinderen zijn zo zwaar hoor daar kun jij niet over oordelen als kindvrij persoon' :')

Ja wat is het nu?

**Geplaatst**: 21-12-16 20:26

Geplaatst: 21-12-16 20:26

Allebei denk ik

Het ene kind is anders dan het andere, en de ene leeftijd / periode is anders dan de andere

en dan nog dat "alles doen" voor de ene persoon iets anders is dan voor de andere

En het ligt natuurlijk ook maar aan je omgeving, als je je kind makkelijk achter kan laten bij een pappa of oma ofzo waardoor je zelf bvb. nog makkelijk dagelijks op je gemakje je paard kan doen dan is dat ook wat anders dan wanneer je zelf de zorg hebt en je met jouw baby in jouw situatie al blij bent als het een dag lukt om met die kleine even een aai en een appeltje te gaan geven

**Geplaatst**: 21-12-16 20:59

Geplaatst: 21-12-16 20:59

Urona447 schreef:
Nou dames laat jullie niet afschrikken door deze horror verhalen. Ik kan me echt niet voorstellen dat je geen tijd hebt om de post te pakken. Dat zou betekenen dat jullie geen partner, vrienden familie of slapende kinderen hebben? Die situatie die jullie beschrijven heb ik nog nergens gezien , je hoort me nergens zeggen dat het makkelijk is maar even douchen of de post pakken moet gewoon mogelijk zijn.

Ik hoop dat je in het echte leven over meer empatisch vermogen beschikt dan dat je hier laat zien. Ik heb je net uitgebreid uitgelegd dat mijn situatie extreem was. En dat ik inderdaad geen vrienden, familie of een alleen slapend kind had. En daardoor was het fokking zwaar. Dat het extreem en een uitzondering was maakt het nog niet onwaar. En het erge is nog dat ik het totaal niet kon zien aankomen, ondanks dat ik een heel reëel en weldenkend persoon ben.

Dus nee, laat je er niet door afschrikken. Geen enkel verhaal zou je moeten afschrikken. Maar mijn verhaal onderuit halen of zeggen dat ik ervoor koos om het minder goed te doen jij getuigd van een enorm gebrek aan inzicht. Ook krijg ik sterk het idee dat je gewoon je gelijk wil halen en ik begrijp niet zo goed waarom. Zoveel mensen, zoveel verschillende ervaringen.

**Geplaatst**: 21-12-16 21:02

Re: Wanneer weet je of je moeder wilt worden?

Geplaatst: 21-12-16 21:02

Voor iedereen is het anders.
Als ik zie hoeveel zorgen mijn ouders over mij hebben gehad ivm mijn gezondheid. Dan zijn kinderen toch minder leuk en grappig als je jongste vanaf 4 tot 13 eigenlijk altijd ziek tot erg ziek is.

**Geplaatst**: 21-12-16 21:06

Geplaatst: 21-12-16 21:06

pmarena schreef:
phormicola schreef:
Wat een fijne post pmarena Het grappige was nog eigenlijk dat ik me helemaal had voorgesteld hoe zwaar het allemaal zou gaan worden en dat het uiteindelijk vele malen zwaarder was dan ik me ooit had kunnen voorstellen. Moet wel zeggen dat ook echt alles tegen zat, waaronder lichamelijke en geestelijke gezondheid. Bizar hoe het leven zo snel kan omslaan.
Je post verhaal komt me bekend voor

Ik ben met 27 maanden nu heel blij dat ze overdag twee uurtjes slaapt zonder elke 15 minuten naar me te zoeken. Wat een rijkdom! Ik begrijp het ook wel dat ze zo aan me hangt, zij zal ook echt wel gevoeld hebben hoe onzeker de situatie was. Ze is dan ook echt opgebloeid sinds we weg zijn en kan makkelijker zonder me

Ook dit weer herkenbaar voor mij... ik ben echt niet het type dat gek is op kinderen en heb nog steeds liever geen baby vast dan wel

Had echt geen hele erge roze bril er van op maar had wel de indruk dat "moedertjes" zich nog wel eens aanstelden, dat zo'n zwangerschap best mee zou vallen, bevalling even doorbijten en niet zeuren, je gewoon je kind overal mee naartoe moest nemen zodat die makkelijk overal doorheen zou leren slapen

Niet eten...? Heel simpel: dan maar zonder eten naar bed hoor

Ik zou kleintje wel in de draagdoek doen zodat ik zelf mijn handen vrij zou hebben voor huishouden, eten maken, paarden verzorgen en klanten mailen en pakketten inpakken en wegbrengen enzo.

En na een paar dagen op bed liggen niksen met kleine zou ik het wel weer genoeg vinden en de kraamzorg vriendelijk zeggen dat ze niet meer hoefde te komen hoor

Geen speen, kleine eerste tijd bij ons in bed, borstvoeding, wasbare luiers, baby-gebaren en baby-taal enzo.... lekker idealistisch en is allemaal niks van terecht gekomen

En oja ik dacht ook: ach ik ben toch al een paar keer per nacht er uit om te plassen...dan kan ik meteen de baby wel een flesje geven, dat met die gebroken nachten daar ben ik dus ook niet zo bang voor.

En bevallingswensen (bevalplan) A4-tje ook overal rekening mee gehouden zodat er geen gebeuren die ik niet wil, en op het moment suprème me nergens zorgen over hoef te maken, de natuur / baby / mijn lijf het verloop van de bevalling laten bepalen met verloskundige die zich bescheiden opstelt en zich "hands-off" zo min mogelijk met de bevalling, mij en die kleine bemoeit zodat ik ongestoord in mijn weeën kan duiken en kan "bonden" met die kleine nadat die rustig thuis geboren is als het meezit..... enz. enz.

Nou er kwam allemaal geen snars van terecht....wat een des-illusie zeg!

En ook schrikbarend hoe je ineens algemeen bezit bent ofzo volgens al dat bemoeizieke volk dat constant aan je bed of in de kraamweek ineens bij je binnen staat en dat allemaal iets van jou en die kleine moet

Ik vond het echt enorm overweldigend allemaal....en ineens is het allemaal helemaal niet zo simpel als je eerst dacht want er zijn zoveel verschillende manieren om met een ukje om te gaan... en een pasgeboren babietje is toch wel héél iets anders dan wat "de maatschappij" schetst als het over babies gaat....dan zie je of vervelende jankerds en tja dat arme babietje is gewoon ontevreden en dat zal mij niet gebeuren denk je dan nog

Of hele gezellige babies die al heel wat ouder zijn en veel meer kunnen en veel meer contact maken, echt totáál iets anders dan zo'n kleine pasgeboren aliën

Of zoals hier als jij het hebt over de eerste maanden erg pittig en nergens aan toe komen....en dan reageren er mensen met een iPad....dat heeft natuurlijk geen snars van doen met een iniemini babietje

Hier kwam ook niets van alle plannen terecht. Mijn bevalling was een 45 uur lange hel. Komt door mijn spierziekte dames, wees niet bang

De draagdoek heb ik wel gebruikt, maar door de hartproblemen ging ik vaak bijna tegen de vlakte dus was een wandelwagen toch veiliger. Ook kon ik het kwa spierkracht niet goed aan. Zo zie je maar. ..

Het enige dat ik heb volbracht volgens plan is de twee jaar borstvoeding.