Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-03-16 22:09

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 04-03-16 22:09

Ik ben het wel met je eens op de meeste punten. Alleen in wat je zegt over ontmoedigende boodschap van de politie kan ik me niet helemaal vinden. Persoonlijk vind ik het wel belangrijk dat de politie ook eerlijke informatie geeft en geen beloftes doet die ze mogelijk niet kan waarmaken. De agenten moeten imo ook wijzen op de mogelijkheid dat de dader niet gevonden wordt. En ja, dat DNA niet in de databank zit - ook van mensen tegen wie eerder rechtzaken waren - is helaas mogelijk.
Het is inderdaad aan agenten om alles te doen wat ze kunnen, maar ze kunnen niet gaan zeggen dat ze de dader zullen vinden...

**Geplaatst**: 04-03-16 22:38

Geplaatst: 04-03-16 22:38

Ja, ik ben het eens met "wat je belooft moet je doen en beloof dus niets wat je niet hard kunt maken".

Maar de aanleiding was het onwettige gedrag van de politie zelf tegenover Emma. (Zelf wetten verzinnen, die agenten zijn gewoon strafbaar.)

Ik eis dat politie eerlijke informatie geeft!
En daar hoort ook bij, dat zij er zijn om ons te beschermen en als er informatie beschikbaar is, zij kunnen rechercheren. - als ze daar niet te beroerd voor zijn. Dus als iemand informatie geeft (al dan niet in de vorm van een aangifte)(zoals "vannacht, half drie, net over de brug op de Voorschoterweg") kunnen ze dingen doen.
Een resultaat verplichting is er niet voor de politie, maar een inspanningsverplichting wel.
Als burger heb je uiteraard vrije keuze, al geldt er wel een regel dat als je weet hebt van strafbare feiten, je dat maar beter kunt melden.

En al zouden ze de ellendeling niet hebben gevonden, als iemand spoedaangifte doet en spermasporen inlevert, komt dat wel in de DNA datebase en daar kan een volgende vrouw haar voordeel mee doen, als zij dus niet ook wordt ontmoedigd.
Of kan hij later alsnog via iets anders worden gepakt.
(De serieverkrachter van Utrecht zit in de cel vanwege een serie aangiften en dat hij vanwege "een gestolen fiets (???)" DNA moest afstaan. Zo kan het dus lopen. Die agenten die de fietsendief arresterden wisten van niets, tot hij zich hevig verzette.)

**Geplaatst**: 05-03-16 09:28

Geplaatst: 05-03-16 09:28

Janneke2 schreef:
En al zouden ze de ellendeling niet hebben gevonden, als iemand spoedaangifte doet en spermasporen inlevert, komt dat wel in de DNA datebase en daar kan een volgende vrouw haar voordeel mee doen, als zij dus niet ook wordt ontmoedigd.

Tja, in principe zou dat zo moeten zijn. Maar helaas is dat dus allerminst altijd het geval. Ten eerste, gisteren nog op het nieuws gezien dat slechts minder dan de helft (!) van de stalen die afgenomen werden van slachtoffers daadwerkelijk werden onderzocht in het labo, bv. wanneer de verdachte bekent wordt het staal niet onderzocht. Gevolg: er komt geen DNA in de databank want dan wordt er dus ook geen DNA van de verdachte afgenomen. En ten tweede, is het helaas ook zo - blijkbaar - dat wanneer een dader niet naar de gevangenis gaat, maar geïnterneerd wordt (TBS in NL denk ik) zijn DNA ook niet in de databank terecht komt. Snappen wie het snappen kan, maar spijtig genoeg is dat dus de realiteit met alle negatieve gevolgen van dien!

**Geplaatst**: 05-03-16 09:48

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 05-03-16 09:48

Verschrikkelijk! Lever je spermasporen in, wil je toch dat er iets fatsoenlijks mee gebeurt....!

In NL komt dat alleen voor bij slapende advocaten. Vernietiging van bewijsmateriaal is ook gewoon strafbaar.
DNA dat afgenomen wordt bij verdachten gaat in de datebase bij veroordeling, los van wel of niet bekennen en los van of er naast of in plaats van straf TBS wordt opgelegd.

En in NL geldt bovendien een regel mbt rechtszekerheid: op puur enkel en alleen een bekentenis wordt niemand veroordeeld. (Wij hadden een nare zaak in NL: een meisje werd verkracht en vermoord en het heeft 15 jaar aandringen van de familie gekost om de dader te vinden. Het bleek een man van drie dorpen verder te zijn, en geen asielzoeker uit het centrum een dorp verderop. Maar stel dat een asielzoeker psychotisch was geworden en had bekend "ik vermoordde Marianne" - dan had zijn eigen DNA hem regelrecht bij de psychiater doen belanden en verder niets. Geen klant voor justitie.)

**Geplaatst**: 05-03-16 10:25

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 05-03-16 10:25

Het bewijsmateriaal wordt niet vernietigd, maar ingevroren en bewaard zodat het eventueel later toch nog onderzocht kan worden. Redenering is dat als de verdachte bekent dat er seks geweest is (al dan niet mits toestemming) het vinden van sperma geen toegevoegde waarde heeft.

Ik dacht vroeger ook dat DNA van geïnterneerden in de databank terecht zou komen,maar dit bleek dus niet zo te zijn, met als gevolg dat het vinden van de dader nadat hij niet meer geïnterneerd is enorm bemoeilijkt wordt. Ik ben niet tegen internering, maar de opvolging nadien kan imo wel veel beter... Misschien is dit intussen wel veranderd hoor, waar ik over spreek is al een heel aantal jaar terug, maar ik vrees eerlijk gezegd wel een beetje dat hier nog geen verbetering in is gekomen...

**Geplaatst**: 18-03-16 17:24

Geplaatst: 18-03-16 17:24

Vandaag voor het eerst sinds een tijdje weer een heftige 'aanval' op school, tijdens CKV. Eerst nog een hele tijd geprobeerd het zonder medicijnen of rust te doen, maar uiteindelijk toch een pilletje geslikt en teruggegaan naar de mentorklas. Daar gezeten en tegen de tijd dat de schooldag over was ging het weer wat beter.

**Geplaatst**: 19-03-16 19:57

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 19-03-16 19:57

Naar! Duurt lang voordat het zakt he?

Hier ook weer last van, spanningen brengt regelmatig paniek.

**Geplaatst**: 19-03-16 20:08

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 19-03-16 20:08

Ja. En vanochtend werd ik wakker van visite die een krijsende baby hadden meegenomen. Dat triggert enorm - dan moet ik steeds tegen mezelf zeggen "ik ben het niet die gilt". Naja, uiteindelijk ging de baby weg en na een paar uur daalde de spanning/halve herbelevingen bij mij.

Vervelend dat jij ook veel last van spanning en paniek hebt. Kan je het een beetje handelen?

**Geplaatst**: 20-03-16 14:54

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 20-03-16 14:54

Herkenbaar, vooral als ik slecht geslapen heb kan ik het minder goed aan.
Meestal als ik uitgerust ben kan ik mezelf wel tot de realiteit roepen maar als ik moe of al gespannen ben vind ik dat moeilijk.

**Geplaatst**: 24-03-16 13:02

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 13:02

Ik weet niet hoe dat bij mij zit, ik ben eigenlijk altijd wel moe en heb weinig energie. Wel kan ik fantoompijn minder goed negeren als ik moe ben. (fantoompijn is bij mij een beetje een vicieuze cirkel - van traumagedachtes/herbelevingen krijg ik fantoompijn, en fantoompijn veroorzaakt herbelevingen)

**Geplaatst**: 24-03-16 15:13

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 15:13

Weinig energie hebben kan natuurlijk door wel honderd dingen komen, maar ptss is een van die vele mogelijke oorzaken. Ptss maakt toch dat je schrik/ angst / overlevingssysteem hartstikke actief is - je gaat vaker en sneller dan een ander mens de stress in en komt er langzamer weer uit. En stress betekent dat je lichaam een topprestatie levert.

**Geplaatst**: 24-03-16 16:42

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 16:42

Daar had ik eigenlijk geen rekening mee gehouden, bedankt voor het inzicht! Ik gooide het altijd maar op de depressie en de medicijnen.

Nu gelukkig lekker lang weekend (vandaag t/m maandag vrij) dus kan ik in ieder geval lekker uitslapen.

**Geplaatst**: 24-03-16 19:19

Geplaatst: 24-03-16 19:19

Ik heb een intake gesprek over de telefoon gehad en ik word doorverwezen naar specialistische hulpverlening richting persoonlijkheid en sexualiteit als ik het goed heb begrepen? Omdat ik geen herbeleving heb viel trauma af.

**Geplaatst**: 24-03-16 19:29

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 19:29

Oke. Ben je het daarmee eens?

**Geplaatst**: 24-03-16 19:30

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 19:30

Ik heb totaal geen idee wat de behandelingen inhouden, dus ik heb er niet echt een mening over. Wel had ik toch eerder geneigd naar trauma, maar ja, ik heb inderdaad geen herbeleving, dus als zei dat als eis stellen...

**Geplaatst**: 24-03-16 19:32

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 19:32

Zie je de distinctie tussen trauma/getraumatiseerdheid en PTSS? Herbelevingen zijn een vereiste voor PTSS, maar je kan prima getraumatiseerd zijn zonder PTSS te hebben.

Ik hoop dat ze je kunnen helpen.

**Geplaatst**: 24-03-16 19:34

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 19:34

Ja zo zag ik het ook, maarschijnbaar niet getraumatiseerd genoeg

Ik hoop het ook... Zit echt met de handen in mijn haar.

**Geplaatst**: 24-03-16 19:38

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 24-03-16 19:38

Ongeacht welke label je hebt, je verdient in ieder geval passende hulp. Ik hoop dat je die hulp ook krijgt.

**Geplaatst**: 24-03-16 21:36

Geplaatst: 24-03-16 21:36

Volgens mij kun je beter met de huisarts overleggen voor een goede intake bij iemand (v) die gewoon gespecialiseerd is in trauma.

Op zich wordt in de psychologie/ psychiatrie de diagnoses wat slordig gesteld als het tegen zit: "men neme de lijst en dan maar turfjes zetten".
Uiteraard is dit per definitie kolder als het om trauma gaat.
(....zo, ik heb gezegd.)

Het is volstrekt normaal dat een getraumatiseerd mens eerst een vertrouwensband moet opbouwen en dat daarna pas echt het verhaal boven tafel komt - intake via een telefoontje, brrrrr.

En wat betreft de herbelevingen: ze zijn GEEN harde voorwaarde voor ptss - het is 'slechts' "een van de turfjes ".

(Al vertellend vertel jij op gegeven moment wellicht iets waarvan jij het bestaan volstrekt normaal vindt, maar de therapeute op basis van ervaring en deskundigheid zegt: "dit is dus ook een van die turfjes uit de lijst van ptss".)

**Geplaatst**: 25-03-16 18:35

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 25-03-16 18:35

Ik neem aan dat de (v) voor vrouwen staat? Mijn ervaring is juist dat ik liever met mannelijke behandelaars praat over wat er gebeurd is dan met vrouwen

Zelfs al bij de huisarts. De vrouwelijke psychologen waar ik zat waren heel erg van het 'he meis wat erg, wat naar, wat vervelend' terwijl ik daar juist geen behoefte meer aan heb ondertussen. Het is al een poosje geleden, ik ben zeker wel getraumatiseerd tot op zekere hoogte, en juist daarom wil ik concrete handvaten.

Mannelijke behandelaar waar ik een tijdje heb gezeten (nu weer even niet) deed dat wel voor me, en dat vond ik heel fijn. Zegt niet dat alle mannen zo zijn en ook niet dat alle vrouwen zo zijn als de behandelaars die ik trof, maar mannen gelijk afschrijven zou zonde zijn

**Geplaatst**: 25-03-16 18:41

Re: PTSS, wie

Geplaatst: 25-03-16 18:41

Ik heb nog maar één mannelijke behandelaar gehad die geen psychiater was. Klinisch psycholoog die me EMDR gaf.
Ik weet dat ik in ieder geval één ding dat boven kwam over het misbruik niet aan hem heb verteld, maar ik weet niet of ik dat wel zou hebben verteld als hij een vrouw was geweest.
Verder, bij mijn grootste trauma, legde hij er altijd de nadruk op dat het zo erg was dat er over mijn grenzen heen gegaan werd. Dat voelde een beetje 'tweederangs': wat er gebeurd was was erg, kon niet door de beugel, had nooit moeten gebeuren, was super pijnlijk, en wat hij het ergste noemt was dat er over mijn grenzen heen gegaan werd. Dat voelde een beetje alsof hij niet helemaal serieus nam wat er gebeurd was (alhoewel ik niet denk dat dat echt zo was - het voelde alleen zo).
Mijn andere 2 EMDR therapeuten erkenden wel dat wat er gebeurde, niet door de beugel kon. Dat voelde beter.

**Geplaatst**: 04-05-16 09:33

Geplaatst: 04-05-16 09:33

Hoi hoi,

Helaas is het hier ook het geval.
Ik heb ptss opgelopen door (mentaal) huishoudelijk geweld.
Hierna had ik veel hechtingsproblemen en voelde ik me vooral waardeloos, leeg en moe.
Maar wat me destijds het meest beangstigde was dat ik gewoon "niks" kon voelen.
Er was geen emotie meer, ik sliep niet, voelde me niet boos maar ook niet blij, alsof niks me meer kon schelen.

Tijdens de emdr sessies voelde ik me vooral machteloos, intens moe en zo alleen.
Heden daags gaat het al wel een stuk beter met me, ik heb een ontzettend lieve partner (die ook ptss heeft). Hij kan mijn emoties goed begrijpen. Dat is toch voor de mensen om me heen veel lastiger.

Maar wanneer ik in een dal zit, ben ik weer even alleen en onbegrepen, slaap ik slecht en heb ik nachtmerries. Gelukkig duren de dalen steeds een beetje korter en kan ik er steeds beter en sneller uit kruipen.

Van mijn lichaam heb ik ook meer last wanneer ik in een dal zit. Dan zitten mijn nek, rug en schouders vast en krijg ik last van spanningshoofdpijn. Gelukkig helpt sporten hier erg goed bij.

Wat ik aan de emdr sessies heb overgehouden is dat er bijna geen rem meer zit op mijn emoties. Ik zeg nu bijna direct wat ik denk. Maar denk er wel over na hoe ik iets over breng. Ik krop weinig meer op.

Wat ik nog steeds ervaar van de ptss is wanneer het te druk is klap ik dicht of wordt ik bang, dan moet ik er weg. Ik ga eigenlijk overal nog steeds met eigen vervoer naartoe zodat ik weg kan wanneer ik dat wil. Ik schroom me ook niet om na 30 minuten alweer op te staan om vervolgens naar huis te gaan.

Ook heb ik vermoeidheids- "aanvallen", dan voel ik me opeens zo moe dan ben ik niks meer waard en kan je me van de grond oprapen. Alsof mijn hersens me dan een seintje geven, ho nu is het genoeg. Hebben jullie hier ook ervaring mee?

Ook kan ik heel slecht stil zitten, moet maar iets te doen hebben. Als mijn partner een avondje weg is zorg ik ook dat ik wat om handen heb. Ik moet bewust na denken om een dag niks te doen anders plan ik hem helemaal vol.

Maar als ik weer meerdere taken opgelegd krijg dan kan ik het heel slecht op een rijtje zetten en gebeurt er met juist die taken weer helemaal niets. Dus dat zijn wel echt dingetjes waar ik altijd bewust bij na moet denken. Ik schrijf alles op want mijn geheugen is ook veel slechter geworden. En door middel van bewustwording en hulpmiddeltjes krijg ik toch mijn taken voor elkaar.

Ik vind dat ik na mijn ptss ook echt een ander mens ben geworden, niet perse negatief maar gewoon anders. Ik werk 4 dagen, dit gaat heel erg goed. Heb een paard, hond en partner. Zij zorgen voor veel vreugde en liefde. Ik geniet juist veel meer van de kleinere dingetjes en haal daar mij geluk uit.

Mijn vrienden weten dat ik ptss heb, in het begin durfde ik het aan niemand te vertellen want ik schaamde mezelf maar tegenwoordig probeer ik er steeds meer over te praten.

Beetje bij beetje gaat het dus de goede kant uit.

xx

**Geplaatst**: 04-05-16 11:39

Geplaatst: 04-05-16 11:39

Peppel01 schreef:
Hoi hoi,

Helaas is het hier ook het geval.
Ik heb ptss opgelopen door (mentaal) huishoudelijk geweld.
Hierna had ik veel hechtingsproblemen en voelde ik me vooral waardeloos, leeg en moe.
Maar wat me destijds het meest beangstigde was dat ik gewoon "niks" kon voelen.
Er was geen emotie meer, ik sliep niet, voelde me niet boos maar ook niet blij, alsof niks me meer kon schelen.

Hoi Peppel,
welkom!

Ja, naar is dat he, dat lege gevoel.
Fijn, dat het aan het wegtrekken is!

Citaat:
Tijdens de emdr sessies voelde ik me vooral machteloos, intens moe en zo alleen.

Hopelijk was dat ""alleen maar"" bij het herbeleven van de oude pijn tijdens het "links rechts links" werk!
En voelde je je prettig bij de therapeut tijdens de pauze, het uitblazen en terugkomen in het hier en nu.

Citaat:
Van mijn lichaam heb ik ook meer last wanneer ik in een dal zit. Dan zitten mijn nek, rug en schouders vast en krijg ik last van spanningshoofdpijn. Gelukkig helpt sporten hier erg goed bij.

Ja, je noemt meerdere lichamelijke reacties van stress, maar spierspanning hoort bij "je lichaam wil vechten of vluchten" - en dan iets dergelijks doen is het beste.

Citaat:
Wat ik aan de emdr sessies heb overgehouden is dat er bijna geen rem meer zit op mijn emoties. Ik zeg nu bijna direct wat ik denk. Maar denk er wel over na hoe ik iets over breng. Ik krop weinig meer op.

Niet meer opkroppen is prachtig!
Maar aan het einde van het proces hoor je wel weer een rem te hebben, dis JIJ zelf gebruikt, omdat JIJ dat goed acht.
(Doe je nog emdr sessies? ) Zeggen wat je denkt is bijna altijd goed, maar soms is het in je voordeel om niet te huilen of boos te worden waar persoon x bij is, dat is wel zinnig om te kunnen.

Citaat:
Wat ik nog steeds ervaar van de ptss is wanneer het te druk is klap ik dicht of wordt ik bang, dan moet ik er weg. Ik ga eigenlijk overal nog steeds met eigen vervoer naartoe zodat ik weg kan wanneer ik dat wil. Ik schroom me ook niet om na 30 minuten alweer op te staan om vervolgens naar huis te gaan.

Ook heb ik vermoeidheids- "aanvallen", dan voel ik me opeens zo moe dan ben ik niks meer waard en kan je me van de grond oprapen. Alsof mijn hersens me dan een seintje geven, ho nu is het genoeg. Hebben jullie hier ook ervaring mee?

Ook kan ik heel slecht stil zitten, moet maar iets te doen hebben. Als mijn partner een avondje weg is zorg ik ook dat ik wat om handen heb. Ik moet bewust na denken om een dag niks te doen anders plan ik hem helemaal vol.

Maar als ik weer meerdere taken opgelegd krijg dan kan ik het heel slecht op een rijtje zetten en gebeurt er met juist die taken weer helemaal niets. Dus dat zijn wel echt dingetjes waar ik altijd bewust bij na moet denken. Ik schrijf alles op want mijn geheugen is ook veel slechter geworden. En door middel van bewustwording en hulpmiddeltjes krijg ik toch mijn taken voor elkaar.

Ook dit zijn lichamelijke aspecten van ptss/ stress.
Ten eerste : je zintuigen gaan wagenwijd open. Het is een nuttig vermogen van je lichaam : bij gevaar krijg je veel informatie uit de omgeving "waar is het monster?", zodat je hetzij er gericht naartoe kan (aanvallen en vechten) hetzij juist zo snel mogelijk er vandaan.
...maar in het dagelijks leven kan het erg zwaar zijn.

Er hoort ook bij, dat je hart bonkt en je spieren zich spannen, om je dus voor te bereiden op vechten of vluchten.
Ook dit is heel vermoeiend.

Aan de andere kant: stilzitten als je het gevoel van 'het is niet pluis' hebt, dat werkt niet. Bezig zijn, actief zijn werkt vele malen beter. Maar let idd wel op je energieniveau, las pauzes in, etc.

En je logische verstand en je geheugen - de hersendelen die daar voor zorgen worden minder doorbloed, dus dat werkt tijdelijk allemaal minder. (Heel irritant! En gebruik vooral alle trucjes, opschrijfboekjes etc.)

En het gaat allemaal gewoon over als de ptss eenmaal de nek is omgedraaid!
(Tot die tijd svp niet te hoge eisen aan jezelf stellen, je bent bezig met een pittig herstel. )

Citaat:
Ik vind dat ik na mijn ptss ook echt een ander mens ben geworden, niet perse negatief maar gewoon anders. Ik werk 4 dagen, dit gaat heel erg goed. Heb een paard, hond en partner. Zij zorgen voor veel vreugde en liefde. Ik geniet juist veel meer van de kleinere dingetjes en haal daar mij geluk uit.

Mijn vrienden weten dat ik ptss heb, in het begin durfde ik het aan niemand te vertellen want ik schaamde mezelf maar tegenwoordig probeer ik er steeds meer over te praten.

Beetje bij beetje gaat het dus de goede kant uit.

xx

Heel erg fijn! $*\o/*$

**Geplaatst**: 04-05-16 14:22

Geplaatst: 04-05-16 14:22

Janneke2 schreef:
Peppel01 schreef:
Hoi hoi,

Helaas is het hier ook het geval.
Ik heb ptss opgelopen door (mentaal) huishoudelijk geweld.
Hierna had ik veel hechtingsproblemen en voelde ik me vooral waardeloos, leeg en moe.
Maar wat me destijds het meest beangstigde was dat ik gewoon "niks" kon voelen.
Er was geen emotie meer, ik sliep niet, voelde me niet boos maar ook niet blij, alsof niks me meer kon schelen.

Hoi Peppel,
welkom!

Citaat:
Dank je wel!

Ja, naar is dat he, dat lege gevoel.
Fijn, dat het aan het wegtrekken is!
Citaat:
Tijdens de emdr sessies voelde ik me vooral machteloos, intens moe en zo alleen.

Hopelijk was dat ""alleen maar"" bij het herbeleven van de oude pijn tijdens het "links rechts links" werk!
En voelde je je prettig bij de therapeut tijdens de pauze, het uitblazen en terugkomen in het hier en nu.

Helaas was dit niet het geval. Ik voelde me in het dagelijks leven zo, gelukkig nu alleen nog op de slechte dagen. De emdr heeft me goed geholpen.

Citaat:
Van mijn lichaam heb ik ook meer last wanneer ik in een dal zit. Dan zitten mijn nek, rug en schouders vast en krijg ik last van spanningshoofdpijn. Gelukkig helpt sporten hier erg goed bij.

Ja, je noemt meerdere lichamelijke reacties van stress, maar spierspanning hoort bij "je lichaam wil vechten of vluchten" - en dan iets dergelijks doen is het beste.
Citaat:
Wat ik aan de emdr sessies heb overgehouden is dat er bijna geen rem meer zit op mijn emoties. Ik zeg nu bijna direct wat ik denk. Maar denk er wel over na hoe ik iets over breng. Ik krop weinig meer op.

Niet meer opkroppen is prachtig!
Maar aan het einde van het proces hoor je wel weer een rem te hebben, dis JIJ zelf gebruikt, omdat JIJ dat goed acht.
(Doe je nog emdr sessies? ) Zeggen wat je denkt is bijna altijd goed, maar soms is het in je voordeel om niet te huilen of boos te worden waar persoon x bij is, dat is wel zinnig om te kunnen.

Gelukkig niet meer, vreselijk vermoeiend vond ik ze haha.

Citaat:
Wat ik nog steeds ervaar van de ptss is wanneer het te druk is klap ik dicht of wordt ik bang, dan moet ik er weg. Ik ga eigenlijk overal nog steeds met eigen vervoer naartoe zodat ik weg kan wanneer ik dat wil. Ik schroom me ook niet om na 30 minuten alweer op te staan om vervolgens naar huis te gaan.

Ook heb ik vermoeidheids- "aanvallen", dan voel ik me opeens zo moe dan ben ik niks meer waard en kan je me van de grond oprapen. Alsof mijn hersens me dan een seintje geven, ho nu is het genoeg. Hebben jullie hier ook ervaring mee?

Ook kan ik heel slecht stil zitten, moet maar iets te doen hebben. Als mijn partner een avondje weg is zorg ik ook dat ik wat om handen heb. Ik moet bewust na denken om een dag niks te doen anders plan ik hem helemaal vol.

Maar als ik weer meerdere taken opgelegd krijg dan kan ik het heel slecht op een rijtje zetten en gebeurt er met juist die taken weer helemaal niets. Dus dat zijn wel echt dingetjes waar ik altijd bewust bij na moet denken. Ik schrijf alles op want mijn geheugen is ook veel slechter geworden. En door middel van bewustwording en hulpmiddeltjes krijg ik toch mijn taken voor elkaar.

Ook dit zijn lichamelijke aspecten van ptss/ stress.
Ten eerste : je zintuigen gaan wagenwijd open. Het is een nuttig vermogen van je lichaam : bij gevaar krijg je veel informatie uit de omgeving "waar is het monster?", zodat je hetzij er gericht naartoe kan (aanvallen en vechten) hetzij juist zo snel mogelijk er vandaan.
...maar in het dagelijks leven kan het erg zwaar zijn.

Er hoort ook bij, dat je hart bonkt en je spieren zich spannen, om je dus voor te bereiden op vechten of vluchten.
Ook dit is heel vermoeiend.

Aan de andere kant: stilzitten als je het gevoel van 'het is niet pluis' hebt, dat werkt niet. Bezig zijn, actief zijn werkt vele malen beter. Maar let idd wel op je energieniveau, las pauzes in, etc.

En je logische verstand en je geheugen - de hersendelen die daar voor zorgen worden minder doorbloed, dus dat werkt tijdelijk allemaal minder. (Heel irritant! En gebruik vooral alle trucjes, opschrijfboekjes etc.)

En het gaat allemaal gewoon over als de ptss eenmaal de nek is omgedraaid!
(Tot die tijd svp niet te hoge eisen aan jezelf stellen, je bent bezig met een pittig herstel. )
Citaat:
Dat ga ik ook zeker niet doen, alles komt op zijn tijd. Stap voor stap.

Ik vind dat ik na mijn ptss ook echt een ander mens ben geworden, niet perse negatief maar gewoon anders. Ik werk 4 dagen, dit gaat heel erg goed. Heb een paard, hond en partner. Zij zorgen voor veel vreugde en liefde. Ik geniet juist veel meer van de kleinere dingetjes en haal daar mij geluk uit.

Mijn vrienden weten dat ik ptss heb, in het begin durfde ik het aan niemand te vertellen want ik schaamde mezelf maar tegenwoordig probeer ik er steeds meer over te praten.

Beetje bij beetje gaat het dus de goede kant uit.

xx

Heel erg fijn! $*\o/*$

:j ja echt heel fijn

**Geplaatst**: 04-05-16 22:08

Geplaatst: 04-05-16 22:08

Janneke schreef:
Hopelijk was dat ""alleen maar"" bij het herbeleven van de oude pijn tijdens het "links rechts links" werk!
En voelde je je prettig bij de therapeut tijdens de pauze, het uitblazen en terugkomen in het hier en nu.

Citaat:
Helaas was dit niet het geval. Ik voelde me in het dagelijks leven zo, gelukkig nu alleen nog op de slechte dagen. De emdr heeft me goed geholpen.

Ja, accoord. (Ik vroeg me af of je bedoelde "ik vind emdr maar niets, ik voelde me zo rot zo'n hele sessie" - gelukkig wa dat niet het geval!)

Maar begrijp ik, dat je wel gestopt bent...?