Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-10 21:32

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-10 21:32

hoe vet moonfish

(heb vroeger eens een tandemvlucht gemaakt, vond het leuk maar ook eng).

locorette dan wordt ik heel nieuwschierig wat ze dan heeft gedaan dat jij het als normaal zag (sorry bezit een te grote dosis nieuwschierigheid). maar dit is vervelend maar hoeft toch niet persé slecht nieuws te zijn? betrokkenheid van instanties betekent dat er ook hulp voor haar komt, en aangezien je bijna volwassen bent heb je zelf erg veel in te brengen.

verder hier ook niet veel positiefs, ben alleen maar down, en zie eigenlijk niks meer zitten.

**Geplaatst**: 26-10-10 21:43

Geplaatst: 26-10-10 21:43

Nouja normaal

Ik ben het gewend zeg maar dus denk ik dat het in bijna alle gezinnen voorkomt

Het meest recente is dit;
Sinds woensdagavond (13-10) is mijn moeder redelijk snel aangebrand. Dit komt voornamelijk omdat het uit was gegaan tussen mijn zusje en haar vriendje. Hij had gezoend met een ander. Toen hoorde ik haar gisteravond zeggen aan de telefoon dat ze het echt niet met een jongen zou hebben gedaan. Dit had ik die donderdagochtend erna aan mijn moeder verteld en ze vatte het iets verkeerd op. Ze begon helemaal te schreeuwen van: "Ja zo praat je niet over mijn dochters! Als je nog 1 keer zo over mijn dochters praat dan zul je dat voelen!" en zo ging het even door terwijl ik bang bij het aanrecht stond en vertelde "Ja, maar ik zei dat niet. Haar ex vertelde dat aan de telefoon." Maargoed als ze eenmaal boos is dan is daar weinig aan te veranderen. Ik moest bijna naar school toe, dus ging ik naar boven toe om mijn tanden te poetsen. Eenmaal boven in de badkamer zag ik allemaal spullen in de wasbak liggen, omdat mijn moeder daar aan het schoonmaken was. Dus ik zei tegen mijn moeder "Ik ga wel even ergens anders mijn tanden poetsen omdat je hier bezig bent." Toen begon ze van "Ja ga jij dat maar opruimen en je moet hier je tanden poetsen enz." Nouja ik ben dus weggegaan en ze hield mij tegen en begon heel erg hard aan mijn duim en arm te trekken waardoor ik die toen gekneusd/verrekt/overbelast heb. Daarna gaf ze mij een redelijk harde tik met de stofzuiger en ik vroeg uit woede of ze wel helemaal goed bij haar hoofd was. Ja een verkeerde opmerking, maar ik wist niet wat ik moest zeggen en ik pikte het gewoon niet meer. Toen werd ze nog kwader en probeerde ze mij te grijpen, maar ik ben weggerend. Als ze mij wel te pakken had gekregen, dan gooit ze mij meestal tegen de muur aan en houdt mij in haar greep door of mijn keel vast te pakken of gewoon heel hard knijpen in mijn armen en dan de hele dag pijn ervan hebben. Maar ze rende achter mij aan. Gelukkig is mijn moeder niet zo heel erg snel dus had ik snel een voorsprong. Ik rende de trap af met mijn moeder op mijn hielen en ze begon te schreeuwen van: "Ja lafaard! Ren maar weg!" enz. Toen moest ik zo snel mogelijk het huis uit, maar ik had niet in de gaten dat de garage op slot was. Ik rende dus en strekte mijn arm uit om de deurklink naar beneden te doen, maar door de paniek had ik niet door dat de deur opslot was. Ik ben dus tegen de deur opgeknald met een hoge vaart. Achteraf was dit best stom maargoed. Nu heb ik dus ook een hele zere knie en ik heb maar even gewacht voordat ik mijn moeder weer onder ogen durfde te zien. Ik liep toen ook een paar dagen een beetje mank.
Uiteindelijk geruisloos naar boven gelopen en toen begon ze te vertellen dat ik mijn kamer moest gaan opruimen. Het was al 5 voor 9 en ik moest het 2e uur beginnen dus ik zei dat ik dat niet kon redden. En nu mag ik voorlopig niet meer paardrijden voordat ik alles heb gedaan wat ik volgens haar moet doen.

Dit is het mailtje wat ik toen ook naar mentor had gestuurd. Alleen heb ik hier een paar dingen aangepast zoals data ed.

Maar ik wil niet dat mijn moeder weet dat ik het er met anderen over heb. Dan denkt ze dat ik haar in een slecht daglicht zet en dan gaat ze naar die personen toe en maakt ze mij helemaal zwart.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-10-10 22:13

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst door de TopicStarter : 26-10-10 22:13

hm klinkt erg zwaar/moeilijk, mijn moeder was op gegeven moment ook in van die buien maar die hield het dan bij woorden (woedeuitbarstingen, zonder echt uit te schelden). hoop dat je moeder hulp wil aannemen.
(de onderste 2 zinnen ken ik

, nou ja ben daar bang voor, daarom weten mijn ouders ook niks)

**Geplaatst**: 26-10-10 22:26

Geplaatst: 26-10-10 22:26

@ Ladypaard en Locorette:
Ik vlieg zelfstandig, nu een jaar ongeveer.
Eng vind ik het totaal niet, het is rustgevend, helemaal als je het eenmaal fatsoenlijk kan.
Dan is helemaal de spanning weg, als je alles lekker in kan schatten zonder gezanik van een instructeur.
Op de foto is in Slovenie, eigen materiaal.

Locorette, er moet bij jou thuis moet echt wat gebeuren hoor.
Dit kan zo echt niet. Is er geen mogelijkheid om tijdelijk bij familie te wonen?
Zoek hulp hoor, dit kan gewoon niet.

**Geplaatst**: 27-10-10 01:02

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 27-10-10 01:02

@ Moonfish, wow wat een gave foto! Jij liever dan ik hoor, brr ik zou het niet durven

@ Locorette, meid dit is NIET normaal, dit gebeurd NIET in elk gezin, en dit is inderdaad WEL mishandeling. En ik vind het vreselijk om te horen dat je dit blijkbaar gedeeltelijk zelf wel als normaal beschouwd want dat betekent dat het al veel te vaak voorgekomen is! De kinderbescherming is niet altijd een even fijne instantie om mee te maken te krijgen, maar wat bij jou thuis gebeurd kan écht niet dus je moet wel wat gaan doen hoor meis, niet aankijken en afwachten tot het een keer écht mis gaat!!

**Geplaatst**: 27-10-10 16:32

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 27-10-10 16:32

@ladypaard
Denk het niet. Zodra ze merkt dat ik ook maar iets daarover heb doorverteld dan gaat ze over de rooie en probeert ze mij bij andere personen zwart te maken en ze heeft al een keer eerder gedreigd met het wegnemen van paardrijden

@moonfish13
Nee dat is er helaas niet. Mijn familie woont 3 kwartier met de auto verderop. Dan weet ik niet hoe ik het zou moeten doen met school en paardrijden en vriendinnen enz.

@Alwiene
Ja mijn mentor die vroeg dan of ze de kinderbescherming in mocht schakelen, maar ik wou dan liever nog een keer wachten. Mocht mijn moeder erachter komen dan loopt het niet zo leuk af

**Geplaatst**: 27-10-10 21:56

Geplaatst: 27-10-10 21:56

Alwiene, ik heb me nog nooit een moment bang gevoeld.
Ook de sociale contacten die ik ermee heb zijn mooi meegenomen.
Heerlijk vind ik het. Het seizoen is nu bijna afgelopen helaas.
Misschien dat er zondag nog gevlogen kan worden, maar dan moet het wel heel erg mee zitten heb ik het idee.
Ook qua nattigheid van het land en dergelijke, we zitten op veengrond.

Locorette: Je kan wachten met de beerput open te trekken, maar het komt toch een keer.
Je leven zal toch op zijn kop komen te staan, dan kan je het maar beter gehad hebben.
Het moet er toch een keer van komen. :(:)

**Geplaatst**: 28-10-10 12:40

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 28-10-10 12:40

Locorette: pols even bij je familie, ook al wonen ze 3 kwartier met de auto verderop. Is in iedergeval ver weg bij je huidige thuis. Misschien kunnen ze je brengen? Kun je wijzigen van school? Je huidige thuis is geen veilige thuishaven, dat zou het wel moeten zijn. En als het thuis niet goed gaat, gaat het op andere vlakken (bijv. school) ook niet goed. En je moeder kan je zwartmaken wat ze wil, wat jij vertelt is echt tien maal erger. Ik geef mijn kids wel eens een tik (dan zijn ze echt, heel ver gegaan), maar meestal op de bips of zo. En niet eens zo hard, dat zou ik nooit doen. Maar dit is geen tik, dit is vele male erger. Kies voor jezelf!

**Geplaatst**: 28-10-10 14:13

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 28-10-10 14:13

@moonfish13;
Ja dat klopt, maargoed in mei word ik 18 en dan kan ik misschien wel een poging wagen om op mijzelf te gaan wonen?

@Floridian;
Ze kunnen mij niet brengen. Tenslotte zit mijn tante ook met haar werk en mijn opa en oma zou ik niet willen opschepen met dit gebeuren en van school wijzigen wil ik ook liever niet. Ik heb eindelijk een leraar in vertrouwen genomen die nu ook mijn persoonlijke mentor is geworden waar ik nu onwijs blij mee ben

Op school gaat het idd. ook niet super, maar het kan er nog wel mee door

Dankje. Ik het binnenkort ook wel eens ter sprake brengen bij het bureau waar ik bij zit. Alleen heb ik pas een volgende gesprek wanneer ik een IQ test heb afgelegd. Ze zouden 2 weken geleden al een keer bellen, gisteren voicemail ingesproken maargoed. Ik ga zo nog maar een keer bellen denk ik

**Geplaatst**: 28-10-10 16:32

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 28-10-10 16:32

Locorette: sterkte ermee!

Pff, wat ben ik moe! Ik werk nu bijna een maand bij Bakker Bart om het personeel daar te ondersteunen. Zij helpen klanten, ik doe de rest (tafeltjes schoonmaken, opruimen, vuilnisbakken in de gaten houden/zak verschonen, drinken halen uit de koeling, bolletjes bijvullen, vaatwasser in en uitladen etc etc)
Ik werk buiten de vakantie van 10-2 incl een half uur pauze. Nu van 11-3 omdat de spits wat later op gang komt.
Het zijn maar 3,5 uur dat ik werk. En ik maak nachten van ongeveer 23:00-9:20 (lig er wel eerder, maar eerder slapen lukt niet echt). Maar ik heb geen energie meer over, ik moet de konijnen nog doen vandaag. Maar ik weet niet waar ik nog energie vandaan moet halen.
Gisteren stond ik in de winkel, en ik was zo moe. Mijn rug deed pijn, mijn benen deden pijn. Ik had echt het gevoel: ik ben op. Ik kan niet meer.
Het is zeker nu in de vakantie echt heel druk tijdens de spits, en ik heb al aangegeven dat ik dat niet fijn vind. Oplossing: als het teveel wordt even 5 minuutjes er tussenuit.
Ja, leuke oplossing. Maar dat werkt dus niet.
Ik heb overigens niet zelf gekozen voor Bakker Bart, ik zit bij een reïntegratiebureau en heb een jobcoach die werk zoekt voor mij.
Ik weet gewoon niet of dit wel iets voor mij is, ik weet niet of ik wel kan leren omgaan met die drukte. Alle stoelen bezet, 30 man die staan te wachten...je rent van hot naar her.
Tuurlijk snap ik dat zoiets moet wennen, maar ik weet niet of ik dat kan. Al mijn hele leven heb ik moeite met dit soort dingen.
Ik ben al de 3de van dat bedrijf die daar zit, de twee eerdere mensen hebben het niet eens de proefperiode van 3 maand volgehouden.
Zo, ik moest het even kwijt.

**Geplaatst**: 28-10-10 19:17

Geplaatst: 28-10-10 19:17

locorette schreef:
@moonfish13;
Ja dat klopt, maargoed in mei word ik 18 en dan kan ik misschien wel een poging wagen om op mijzelf te gaan wonen?

Zorg dat je in het "systeem" komt, zodat je daar hulp bij kan krijgen. Anders kan je lelijk in de knoop komen met en eigen huishouden en inkomen en alles wat erbij komt.

Butterfly schreef:
Ik heb overigens niet zelf gekozen voor Bakker Bart, ik zit bij een reïntegratiebureau en heb een jobcoach die werk zoekt voor mij.
Ik weet gewoon niet of dit wel iets voor mij is, ik weet niet of ik wel kan leren omgaan met die drukte. Alle stoelen bezet, 30 man die staan te wachten...je rent van hot naar her.
Tuurlijk snap ik dat zoiets moet wennen, maar ik weet niet of ik dat kan. Al mijn hele leven heb ik moeite met dit soort dingen.
Ik ben al de 3de van dat bedrijf die daar zit, de twee eerdere mensen hebben het niet eens de proefperiode van 3 maand volgehouden.
Zo, ik moest het even kwijt.

Hoe lang loop je daar nu? Wennen kan een paar weken duren, maar na en maand moet je toch wel wat ritme hebben. Al denk ik gezien je omschrijving dat dit teveel is. Je werk omvat precies jouw zwakke punten en dat is een slechte keuze. Een goede werkgever (en ook een goede jobcoach!) zoekt werknemers/werk waar die persoon goed in is en dus zijn sterke punten kan gebruiken. Dan is nl 100% inzet mogelijk en vooral zichtbaar. Als ik jouw verhaal lees loop je constant vast op je zwakke punten, dat is voor jouw zelf en frustrerend en dodelijk vermoeiend en je werkgever ziet geen 100% inzet, omdat jouw sterke punten niet in dat werk naar voren kunnen komen.
Bescherm jezelf. Er is meer dan werk in het leven, zorg dat je daar energie voor over kan houden. Ik zou me in jouw situatie ziek melden en gesprek met jobcaoch hebben.

Vraag me trouwens af waarom je jobcoach een autist in een omgeving met zoveel prikkels neerzet. Heeft die wel goed opgelet bij zijn cursus autisme? (of heeft hij die niet gehad?)

**Geplaatst**: 28-10-10 20:14

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 28-10-10 20:14

Mijn jobcoach heeft vanmiddag ook even met mijn vader gebeld, en zei dat mijn collega's positief over mij zijn. Dat is weer mooi meegenomen

ik doe het werk ook goed, alleen mijn tempo ligt soms nog wat te laag. Ja eh...ik moet op zoveel dingen letten. Maar goed.
Ze vonden het zo goed dat ik, nu ik nog geen bedrijfskleding aanheb, toch probeer zoveel mogelijk roze in mijn kleding te hebben!
Morgen komt ze weer langs, dan ga ik idd zeggen dat ik wel werk doe dat behoorlijk op mijn zwakke punten aankomt. Ik wil het wel, en ik heb er ook wel ritme in hoor. Maar het is soms zoveel!

Waarom ze mij daar plaatsen weet ik niet, ik leek vast geschikt. En het omgaan met klanten is ook wel leuk hoor, gisteren een oud dametje bedienen enzo

**Geplaatst**: 28-10-10 21:51

Geplaatst: 28-10-10 21:51

Ik lees nu al een hele tijd mee met jullie topic en ik kan me vaak zo enorm in jullie verhalen herkennen en dat wat bij mij zo moeilijk/raar gaat bij jullie ook zo is.
Het is niet zomaar een bevlieging maar iets wat ik al jaren een vermoeden van heb. Maar ik durf het aan niemand te vertellen wat ik denk. En ik weet niet hoe ik een beginnetje kan maken om te kijken of het echt zo kan zijn. Dus ik vraag me af hoe het bij jullie is gegaan. Ben al wat ouder (24) maar heb al jaren een vermoeden maar nu lukt het me niet meer om normaal te functioneren op mijn stage en voel ik me totaal niet begrepen en heb veel last van lichamelijke reacties op die spanningen.
Dus ik ben benieuwd hoe eht bij jullie is vast gesteld en of jullie al een vermoeden hadden van te voren en of jullie nog tips hebben. Hoop niet dat er nu veel mensen meelezen want heb t nog nooit uit durven spreken wilde ook liever een schaduwaccount eigenlijk

Maar ik herken me steeds meer en meer in mijn moeder en daar komt nu ook uit dat ze autisme/adhd heeft maar dat kwam pas nadat ik ook mn vermoedens had. En ik kan me redelijk redden tot nu toe maar mn energie is nu gewoon echt op.
Sorry voor t warrige verhaal

hoop dat jullie me een beetje kunnen helpen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-10 15:49

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-10 15:49

@ Fleury

Als ik het goed begrijp is er bij je moeder sprake van ASS, dit hoeft niet meteen te betekenen dat jij ook ASS hebt. Bij ASS is er vaak sprake van een soort genotype binnen de familie waardoor je ook verschillende AS trekken kunt hebben. Eigenlijk wordt er vanuit gegaan dat ieder mens wel iets autistisch in zich heeft. :Y)

Probeer al je problemen zo duidelijk mogelijk op te schrijven (waar en wat gaat er fout op stage, wat voel ik dan? etc.)

Dan moet je jezelf 2 dingen afvragen: 1: heb ik hulp nodig bij deze problemen?, 2: helpt een etiket me daarbij? (er zitten zowel voordelen als nadelen aan het etiket).

Als je bij vraag 1 ja hebt ingevuld neem dan contact op met je huisarts, en psycholoog

zij kunnen je helpen en eventueel verder helpen onderzoek naar ASS.
(aangezien je zelf al aangeeft dat je geen energie meer hebt, is het aan te raden

)

Let op de wachtlijsten voor onderzoek zijn lang!!!

ps. vaak hebben mensen in de omgeving best wel door dat je "niet helemaal normaal" bent, (kreeg laatst ook weer de opmerking, ja ik dacht al zoiets, maar wist niet of jij dat wel wist :')

) bij mij weten weinig mensen uit m'n omgeving het, hoewel ik het nu wel eerder vertel, want ik merk dat ik vaak te enthousiast ben en daardoor mensen weg jaag. Het valt me nog mee hoeveel mensen er achter komen via bokt, heb er ook nog niemand over gehoord, terwijl ik dus ook het nieuwe topic heb geopend.

Oja mijn verhaal, weet niet of je die al ergens had gelezen. In het kort: ben door een docent naar een studentenpsycholoog getrokken (eind 20e jaar), omdat ik heel erg last van faalangst had en moeite had om samen te werken tijdens opdrachten. Studentenpsycholoog zag mij zitten en heeft me meteen door gestuurd naar 2elijns voor onderzoek naar autisme (zonder dat ik het wist),
Daar eerst een poos aangekeken, want kon in eerste instantie redelijk normaal functioneren, maar begon me steeds autistischer te gedragen (lees begon te wrijven op mn polsen om de spanning daar aan te kunnen, heb een hekel aan om over mezelf te praten). dus op wachtlijst gezet, en bijna jaar later onderzocht, met als uitkomst een diagnose asperger (was net 22 jaar). Ben nu druk bezig om juiste hulp te krijgen, maar dat is niet makkelijk. Ben ondertussen vastgelopen in studie, werk, en emotioneel,
Ben altijd een vechter geweest: wilde normaal zijn, maar met de diagnose is er een soort hoop verdwenen. Als ik sommige verhalen lees, voel ik me niet autistisch (heb van verschillende dingen amper last lijkt het) maar aan de andere kant ben ik heel autistisch. Velen in dit forum kunnen zich vinden in Aspergirls (aanrader: boek van .....), maar ik niet echt. Conclusie autisme onder vrouwen is een moeilijk iets. :')

**Geplaatst**: 31-10-10 18:50

Geplaatst: 31-10-10 18:50

Iemand een tip,mijn dochter is autistisch en heeft een hechting stoornis.Ze vind het heel erg vervelend om alleen te slapen.Ze slaapt altijd snel maar het idee alleen te moeten slapen vind ze heel vervelend.

**Geplaatst**: 31-10-10 18:54

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 31-10-10 18:54

@marleen_usar: oww heeft je dochter een diagnose gekregen!
Dat had ik even gemist.
Meer dan elke avond herhalen van dat jullie er wel degelijk zijn en dat jullie in jullie eigen bed liggen enz.
(maak er een duidelijk kort verhaal van)

**Geplaatst**: 31-10-10 18:56

Geplaatst: 31-10-10 18:56

Ja ze heeft de diagnose gekregen,alleen weten we nog niet welke autistische vorm ze heeft dat gaan ze nog verder testen.

**Geplaatst**: 31-10-10 18:57

Geplaatst: 31-10-10 18:57

Daar durf ik niet zoveel van te zeggen.. Maarrrr!
De medicijnen gaan goed! Ongelovelijk wat een werking het heeft. :wow:

Ben nu de hele dag in het drukke Amsterdam geweest bij de Arena voor de film plus een nieuwe tv.
En ik leef nog, ik ben nog best fit ook. Normaal zou ik van niets helemaal gesloopt zijn.

Verder een skibroek gekocht voor het soaren van de winter en 4 fijne dunne truien.

**Geplaatst**: 02-11-10 02:58

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 02-11-10 02:58

Moon wat goed! Dat is nog steeds die Abilify, of had ik wat gemist? Wat een verschil kan werkende medicatie dan maken he? Het is bij mij o.a. alsof dingen rustiger en geordener binnenkomen met medicatie

**Geplaatst**: 02-11-10 10:47

Geplaatst: 02-11-10 10:47

Inderdaad nog steeds Abilify, maar dan zijn we begonnen met een dosering van 0.5 mg.
Overigens was ik de eerste met deze reactie er op, nu is er ook een tweede persoon.
Nu zit ik op 1 mg, opgebouwd met 0.25.

Best heel wonderlijk, alleen nu heb ik de vermoeidheid de dag erna.
Maargoed, dat is beter als op het moment zelf hé.
Dat was best fijn, enigsinds relaxt door de Decathlon kunnen schuiven.
En dat zonder doodmoe te worden en het daardoor hoofdpijn te krijgen.
Rustiger heb ik niet het idee, wat ik wél kan is me nu voor dingen afsluiten.
Dat kon ik voorheen gewoon niet.
Wel was ik altijd en eeuwig het overzicht kwijt -helemaal in drukke situaties- waardoor ik me vervelend ging voelen.
Dat heb ik nu niet meer, of iig minder.

Nu ben ik wel even totall loss, komt van het uitje Amsterdam denk ik.
Maargoed, ik werk nu een ochtend, die hebben we verzet naar donderdag..
Irritant, maar er zit al iets verbetering in.

**Geplaatst**: 03-11-10 22:48

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 03-11-10 22:48

Ik merk nu steeds meer de nadelen van het hebben van een 'consult/stikker/kaartje'. Ik ben er zelf vrij open in, en zie het voor mijzelf niet als een handicap of een ziekte.

Sterker nog ik vind dat mensen die autisme hebben absoluut geen handicap of ziekte hebben, het zijn juist mensen met bijzondere kwaliteiten en een eigen frisse kijk op dingen. Die de o zo grote maatschappij ook echt wel nodig heeft! Maar helaas trapt de o zo grote maatschappij deze (net zo, of misschien nog wel belangrijkere) mensen maar graag de grond in, of stopt het in hokjes. Leid het alle kanten op, en is het maar 'lastig', want jongens we weten het allemaal zo goed. En jullie? Jullie zijn vage wezens die hier niet thuis horen.....

Tja dat is mijn mening, en daar 'vecht' ik eigenlijk ook voor. Ik ben er dus eigenlijk wel heel open over, en leg mensen graag uit wat het inhoud en wat het voor mij is. En leg dan ook altijd mijn mening (in een heel wat mildere versie overigens) uit, en dit wordt eigenlijk altijd wel begrepen met een; "Hé verrekt, ja je hebt gelijk!"

Echter vandaag ook weer, moest voor de 4e keer afrijden. Eind sept. is voor mij de diagnose gesteld, in de zomer uitgebreid onderzoek gehad. Begin dit jaar heb ik 3x afgereden, dit liep totaal de mist in (samenloop van omstandigheden, staat hier ook wel ergens in het begin van het topic). Nou na de zomervakantie weer begonnen met lessen, ging eigenlijk heel goed, nieuwe instructeur die overigens erg fijn is! Waar ik echt heel blij mee ben! De lessen ging eindelijk echt goed en ik had het weer naar mijn zin in het verkeer en de auto. Paar keer proefexamen gedaan, puur omdat ik bij een proefexamen al 'zenuwachtig' wordt er een knop omschiet en het mis gaat. Dit dus een aantal keer gedaan zodat het een gewoonte zou worden, nou dit ging dus goed. Tot ik vanochtend moest afrijden.... zat tegen het randje aan en weer gezakt.

Examinator gaf aan dat ik eigenlijk te vaak te laat reageer (ze heeft overigens nergens hoeven ingrijpen o.i.d. dus echt te laat zou het dan ook wel niet geweest zijn toch??), en ik zei dus dat kan misschien komen door m'n Asperger, hierdoor mis ik soms het overzicht. Ook zo aan het eind wou hem ergens achterwaarts insteken, maar dat was best krapjes en ik wou hem dus corrigeren en er vervolgens netjes inparkeren. Toen zei ze dus van nee rijd maar door! Dan parkeren we hem wel verderop (ik ben daarop niet gezakt overigens) maar ik was toen zo van slag af en de weg kwijt dat ik dus haar helemaal niet meer volgde wat ze nou wou. Dit had ze ook wel in de gaten en gaf aan dat het niet erg was.. maar dat overzicht missen wel. Ze zei dat ik dan ook geen krabbeltje had mogen zetten van helemaal gezond, en ze schrok toen ik hoorde dat ik dus Asperger heb.

Nu gaf zei weer aan dat er nu de volgende keer.. (joepie, 5e x naar het CBR....) een aantekening van is, ik een medische keuring bij het CBR moet doen en nog is door de malle molen gehaald moet worden om te checken of ik uberhoud wel aan het verkeer mag deelnemen. Ook krijg ik dan een faalangst examen (eindelijk), en dus een extra aangepast ding.

Maar die keuring zit me zo tegen, en vroeg aan m'n instructeur of een verklaring van de psycholoog ook wel voldoende is. Die zegt overigens dat ze het idee heeft dat ik mij zelf heel erg goed red. En dat merk ik ook wel, alles gaat eigenlijk goed. Leraren op school merken ook niks 'anders/raars' aan mij, op stage's ook niet. Maar goed, als je dan in een druk deel vd stad komt waar je ook nog is nooit geweest bent met je rijlessen is dat verdomd lastig! En ja dan heb ik er wel last van......

Dus ben ook weer lekker met mijn neus op de feiten gedrukt, en baal zo gigantisch.... Ze zei ook nog ja als jij dus aan het verkeer wil deelnemen zoals elke andere normale bestuurder zal je dat toch moeten leren en aanpassen. Dat maakte mij zo kwaad! Als het veilig is is het toch goed? En mijn instructeur zegt ook in de lessen rijd je gewoon echt keurig, ik gun je echt dat hele rijbewijs wel. Maar die berg zenuwen, die knop in m'n lichaam het is denk ik gewoon teveel wat er op zo'n examen gebeurt denk ik. Doet me dus elke keer laten zakken...

**Geplaatst**: 03-11-10 23:12

Geplaatst: 03-11-10 23:12

@marinka: je had echt niet aan te hoeven geen dat je asperger hebt op de eigen verklaring, tenminste ik neem aan dat je die bedoelt.
Dat is bij mijn weten alleen nodig als je bepaalde medicatie slikt(en dat komt dan weer voort uit iets verslavingsgevoeligs meende ik)
(dit weet ik iig zeker als je ADD/ADHD hebt, want daar ben ik nog achteraan gegaan)

Daarnaast vind ik het onwijs jammer dat je weer bent gezakt, maar eerlijk gezegt denk ik dat het terecht is, je zult toch normaal moeten rijden...
Als jij anders(of beter gezegt slechter) rijd door je Asperger hoor je wsl niet in het verkeer thuis.
Of je moet heel veel dingetjes vinden om jezelf er echt goed op voor te bereiden.

Ik had overigens geen diagnose, maar weet zeker dat als ik gereden had zoals ik reed tijdens mijn examen mét diagnose dat ik net zo goed een rijbewijs had gehad.
Maar: dit is belangrijk om te weten voor jouw misschien ook, omdat je misschien de examinator dan beter kan begrijpen.
Ik heb na het behalen van nauwelijks meer gereden(al ben ik nu wat vaker op de weg te vinden, en dat gaat best)
Ik kan me ontzettend moeilijk redden in mn eentje, hang gewoon aan mn instucteur, of zoals tijdens examen aan examinator.
Dan is alles prima en relaxt, maar alleen vind ik het doodeng.
Ik ben bang dat dat met jouw ook gaat gebeuren als je, je rijbewijs hebt.

**Geplaatst**: 03-11-10 23:32

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 03-11-10 23:32

Siskeh het floepte het er dus ook gewoon uit, waarna zij dus weer zei dat het aangehaald moet worden op inderdaad die eigen verklaring. En er dus i.p.v. een nee een ja komt te staan.

Kijk wat die examinator had gezien is ook wel logisch dat ze me laat zakken, ga daar ook niet over in discussie. Maar het is zo enorm frustrerend omdat het in de lessen wel goed gaat, en de lessen bestaan tegenwoordig eigenlijk alleen uit proef examens die we dan doen. Ofwel zelfstandig rijden..

Op het examen rijd ik dus anders / slechter, maar in de lessen is dit niet het geval. In tegenstelling zegt mijn instructeur dus ook dat ik echt keurig rijd, en hij zegt dat toch niet als het niet goed is?

Ik snap niet goed hoe je dat bedoeld van hangen aan je instructeur / examinator?? En waar baseren / merken ze dat dan op??

**Geplaatst**: 04-11-10 00:20

Geplaatst: 04-11-10 00:20

_Marinke_ schreef:
Ik snap niet goed hoe je dat bedoeld van hangen aan je instructeur / examinator?? En waar baseren / merken ze dat dan op??

Het voelt raar als je de 1e keer alleen in de auto zit. Er "hoort" iemand naast je te zitten.
Hier is dat inmiddels bijna 14 jaar geleden, maar auto voelde voor mij uit balans zonder bijrijder. Route was zo bekend dat het geen probleem was, maar die lege auto.

**Geplaatst**: 04-11-10 00:33

Re: Leven binnen het Autistisch spectrum [2]

Geplaatst: 04-11-10 00:33

Balen Marinke!

Ik moet ook nog steeds op voor mijn rijbewijs, maar inmiddels met de diagnoses en medicaties moet ik dus zeker die mallemolen in die jij beschrijft, dat kost weer een hoop extra geld en het rijbewijs halen kost al zoveel geld. Ik cross nu heerlijk rond in mijn 45km mobiel, dus dat maakt het wel aantrekkelijk om uit te blijven stellen.

Overigens heb ik wel rijlessen gehad, genoeg, uur of 40 voor ik overstapte naar een automaat en het eindelijk nog leuk begon te vinden ook, want dat schakelen en koppelen vind ik een drama daar had ik helemaal niet genoeg aandachtsverdeling voor en automatiseren ging ook al niet. Ben op zich wel benieuwd of dat mét medicatie niet veel beter is, maar ja misschien vindt 'men' wel dat ik met medicatie helemaal niet mag rijden al is het nog 10x veiliger dan zonder...

Aangezien ik dus wel al inmiddels jaren rondcross in mijn brommobiel zowel met als zonder bijrijders, zal ik het probleem van een auto die zonder instructeur uit balans is niet hebben. Vind het eerder irritant dat er iemand anders zo zit te kijken hoe ik rijd :')