Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:03

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:03

Cayenne schreef:
Het enige wat ik hoop is dat je kindje niet het onderspit gaat delven te midden van alle ouderschapsregelingen etc. Ik neem aan dat hij zijn dochter wel gewoon mag blijven zien en bezoeken?

Sterkte!

Ik zie nog wel hoe ik alles ga regelen, maar nu baal ik ervan dat de erkenning al geregeld is

Ik zal hem nooit zn kind onthouden, maar ik zie het ook niet zitten dat ze met dr 1,5 jaar op bezoek gaat bij opa en oma (van zijn kant) en dus in een huis zit waar 3 mensen paffen als een idioot

**Geplaatst**: 28-08-10 09:07

Geplaatst: 28-08-10 09:07

Ik wil toch even nog iets posten, ik vindt dat sommige mensen hier precies niet erg vriendelijk zijn tegenover TS.
TS heeft steun nodig, en geen posten met in van dat ze zeurt,
dat ze haar vriend slecht wil praten & een sarcastische opmerking van dat ze trots moet zijn op haarzelf.
Wordt ik echt pissed of van.
Ze heeft steun nodig bokkers, en dit hoopte ze toch niet te horen?of wel soms?
sorry ik voel me verplicht van even een post te doen, want dit vindt ik erg.

En val nu mij maar aan, so what.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:15

Geplaatst: 28-08-10 09:15

TS dat je snel bent gaan samenwonen vind ik best oké, maar al na een jaar aan een kindje beginnen is gewoon heel snel
zo zie jij dat misschien niet maar dat is het wel
zeker omdat jullie relatie toch wat aparter is doordat jij nog zo jong bent en hij al wat ouder

aan een relatie werken kost wel een paar jaar en die moet eerst gesetteld zijn voordat je uberhaubt begint aan kinderen want die drijven je eerder uit elkaar als naar elkaar toe

maar goed, daar hoef je nu even niet mee bezig te zijn
zorg dat je paarden en andere klussen straks overgenomen kunnen worden door anderen als jij niet meer kan
bedenk dat de bevalling makkelijk kan zijn maar ook best zwaar
kindjes kunnen braaf s'nachts doorslapen of 24 uur per dag blijven huilen, dus neem nu de rust die je kan pakken

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:16

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:16

Het enige wat ik daar aan toe kan voegen, cupcake, is dat ik wel eens wil zien hoe de mensen met de grootste b*k en de meeste kritiek zich zouden houden in een situatie.
Ik laat me niet schofferen en als voetveeg behandelen door de vent die eerst nog samen een kind wilde en denkt dat ik wel alles ga slikken omdat ik afhankelijk van hem ben.

Sorry, afhankelijk ben ik, zal ik nooit zijn ook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:18

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:18

spatter schreef:
TS dat je snel bent gaan samenwonen vind ik best oké, maar al na een jaar aan een kindje beginnen is gewoon heel snel
zo zie jij dat misschien niet maar dat is het wel
zeker omdat jullie relatie toch wat aparter is doordat jij nog zo jong bent en hij al wat ouder

aan een relatie werken kost wel een paar jaar en die moet eerst gesetteld zijn voordat je uberhaubt begint aan kinderen want die drijven je eerder uit elkaar als naar elkaar toe

maar goed, daar hoef je nu even niet mee bezig te zijn
zorg dat je paarden en andere klussen straks overgenomen kunnen worden door anderen als jij niet meer kan
bedenk dat de bevalling makkelijk kan zijn maar ook best zwaar
kindjes kunnen braaf s'nachts doorslapen of 24 uur per dag blijven huilen, dus neem nu de rust die je kan pakken

Thnx spatter! Kijk, ik zeg niet dat het niet snel is. Maar soms kan je dus idd 8 jaar aan een relatie werken en dan uit mekaar gaan als er kinderen zijn. Ja, ik ben er vroeg aan begonnen, maar dat zou ik niet gedaan hebben als niet het hele plaatje perfect was. Dat hij zich als een lamzak gedraagt tijdens mn zwangerschap en niet bereid is mee te helpen, dat kan ik op voorhand ook niet weten. Athans, tis niet zo dat ie van te voren al zei: ik ga je niet helpen, niet steunen, doe niks voor je, vind dat je je aanstelt en verwacht vooral niet dat ik vraag hoe het met je gaat...

**Geplaatst**: 28-08-10 09:19

Geplaatst: 28-08-10 09:19

JessAndHope schreef:
Het enige wat ik daar aan toe kan voegen, cupcake, is dat ik wel eens wil zien hoe de mensen met de grootste b*k en de meeste kritiek zich zouden houden in een situatie.
Ik laat me niet schofferen en als voetveeg behandelen door de vent die eerst nog samen een kind wilde en denkt dat ik wel alles ga slikken omdat ik afhankelijk van hem ben.

Sorry, afhankelijk ben ik, zal ik nooit zijn ook.

Hopelijk vindt je het niet erg dat ik zoiets post :Y)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:22

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:22

Het is juist bemoedigend :(:)

Fijn om gesteund te worden als je een ontzettend moeilijke beslissing hebt genomen.
Wat denken mensen wel niet? Dat ik het gráág zo zie? Dat ik altijd al alleen een kind op heb willen voeden, zonder de vader erbij?
Als dat zo was, dan zou ik wel naar een spermabank zijn gegaan, denk je niet?

**Geplaatst**: 28-08-10 09:26

Geplaatst: 28-08-10 09:26

nee, dat snap ik wel, maar jullie zijn eigenlijk in de verliefdheids periode begonnen met kinderen
als een relatie een paar jaar stand houdt veranderd een relatie toch en natuurlijk kan het dan nog mis gaan maar je weet wel beter wat je aan elkaar hebt
jullie hadden nog weinig up en downs meegemaakt die een relatie nu eenmaal krijgt in een paar jaar, als de grote verliefdheid er echt af is en het (wel of niet) houden van wordt in voor en tegenspoed

ik ben zelf al gaan samenwonen toen ik 16 jaar en mijn man 18 jaar was
moesten wegens studie op kamers maar we zaten er toch maar met elkaar
na 6 jaar zijn we getrouwd en weer 6 jaar later begonnen wij pas aan kinderen
dat is misschien een ander uiterste maar we zijn nu al 28 jaar samen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:28

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:28

dat kan. Mijn ouders zijn getrouwd toen mijn moeder 18 was en mn vader 23, en ze was 21 toen ze mij kreeg en 23 toen ze mn zusje kreeg. Ze zijn bijna 26 jaar getrouwd nu...
Mede ook door de leeftijd van mn (ex) vriend hadden we besloten eraan te beginnen. Want 8 jaar wachten en dan pas beginnen, zou kunnen betekenen dat hij op zijn vroegst met zijn 44ste vader was geworden. Daarnaast is het altijd de vraag of het uberhaupt gelijk lukt!
Anyway, das niet meer terug te draaien en ik heb ook absoluut geen spijt van die kleine! Zou alleen hebben gewild dat het tussen hem en mij ook had gewerkt.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:30

Geplaatst: 28-08-10 09:30

Ik wens je hoe dan ook veel wijsheid en kracht toe in deze tijd, en de tijd die nog komen gaat.

Maar probeer wel in het belang van jullie kindje te redeneren en te handelen, niet vanuit wrok jegens elkaar.
En stop ook met je (ex-)vriend af te schilderen als de 'boeman'.

Je wordt mama, stel je dan ook een stukje volwassener op, en kies voor het geluk van jullie kindje.
Die heeft nog geen stemmetje, en heeft er niet voor gekozen om eventueel de 'dupe' te worden van jullie strubbelingen.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:37

Geplaatst: 28-08-10 09:37

jeetje wat een verhaal zeg..jou vriend is in sommige situaties echt een hork maar ik wil niet alles goed praten voor jou..

ik denk zoals je hier overkomt en over je vriend praat dat jij een kort lontje hebt en erg last heb van hormonen..
ik ben nu 4 maanden zwanger en ik hoop toch niet dat het bij mij zo erg gaat worden haha dan denk ik ook dat mijn vriend weg zal gaan.

ik heb het hele topic gelezen en ik vind dat je op een aantal punten juist gehandeld heb maar ik vind ook dat er dingen in staan die wel even kunnen wachten,gun jezelf rust,laat hem lekker zijn gang gaan..komt het nu niet komt het morgen wel..leef met de dag..

ik las dat hij nu bij je weg is..en wat als hij er binnekort achter komt dat hij je toch mist en graag terug wil..wat ga jij zeggen dan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:38

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:38

@ Steentje: hij IS in deze de boeman. Ik heb er niet voor gekozen om er alleen voor te staan in deze tijd.
Ik zal ten alle tijden in het belang van mn kindje handelen en ik zal haar ook nooit opstoken tegen haar vader of kwaad spreken over hem waar zij bij is. Hij mag haar ten alle tijden zien en opzoeken.

Maar zeggen dat ik onvolwassen ben als ik zojuist heb bewezen het beste voor mn kindje te willen door een ontzettend moeilijke beslissing te nemen, vind ik een beetje cru.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:39

Geplaatst: 28-08-10 09:39

Cayenne schreef:
Het enige wat ik hoop is dat je kindje niet het onderspit gaat delven te midden van alle ouderschapsregelingen etc. Ik neem aan dat hij zijn dochter wel gewoon mag blijven zien en bezoeken?

Sterkte!

Dit hoop ik ook en dat het niet uitgespeeld zal worden over de rug van het kindje wat helaas nog veel te veel gebeurt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:40

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:40

brenniie schreef:
jeetje wat een verhaal zeg..jou vriend is in sommige situaties echt een hork maar ik wil niet alles goed praten voor jou..

ik denk zoals je hier overkomt en over je vriend praat dat jij een kort lontje hebt en erg last heb van hormonen..
ik ben nu 4 maanden zwanger en ik hoop toch niet dat het bij mij zo erg gaat worden haha dan denk ik ook dat mijn vriend weg zal gaan.

ik heb het hele topic gelezen en ik vind dat je op een aantal punten juist gehandeld heb maar ik vind ook dat er dingen in staan die wel even kunnen wachten,gun jezelf rust,laat hem lekker zijn gang gaan..komt het nu niet komt het morgen wel..leef met de dag..

ik las dat hij nu bij je weg is..en wat als hij er binnekort achter komt dat hij je toch mist en graag terug wil..wat ga jij zeggen dan?

Kort en simpel :evaw:

Hij heeft meerdere keren de kans gehad zich te bewijzen. Meerdere keren heb ik de belofte gehoord dat hij er voor ging vechten en alles goed zou komen. En meerdere keren kreeg ik weer de stress en frustraties omdat alles bij het oude bleef.
Ik blijf niet bezig.
Ik ga niet zitten wachten tot hij zich misschien bedenkt. De keuze is gemaakt, en als hij zich na 7 maanden l*llen als brugman nog steeds niet realiseerd dat hij eigenlijk bij mij en de kleine wil zijn, dan gaat dat nooit gebeuren.
Ik ga verder. Voor mezelf en voor die kleine.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:40

Geplaatst: 28-08-10 09:40

JessAndHope schreef:
Cayenne schreef:
Het enige wat ik hoop is dat je kindje niet het onderspit gaat delven te midden van alle ouderschapsregelingen etc. Ik neem aan dat hij zijn dochter wel gewoon mag blijven zien en bezoeken?

Sterkte!

Ik zie nog wel hoe ik alles ga regelen, maar nu baal ik ervan dat de erkenning al geregeld is Ik zal hem nooit zn kind onthouden, maar ik zie het ook niet zitten dat ze met dr 1,5 jaar op bezoek gaat bij opa en oma (van zijn kant) en dus in een huis zit waar 3 mensen paffen als een idioot

Je kunt eigenlijk niet echt je wil opleggen als hij jullie dochter heeft. Samen erover praten in het belang van het kind is heel belangrijk!!!

Waarom baal je qua erkenning dan? Voor de achternaam?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:42

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:42

MamboBeach schreef:
Cayenne schreef:
Het enige wat ik hoop is dat je kindje niet het onderspit gaat delven te midden van alle ouderschapsregelingen etc. Ik neem aan dat hij zijn dochter wel gewoon mag blijven zien en bezoeken?

Sterkte!

Dit hoop ik ook en dat het niet uitgespeeld zal worden over de rug van het kindje wat helaas nog veel te veel gebeurt!

Never! Mij zal je het niet zien doen. Zij kan niet kiezen en kiest ook niet voor deze situatie. Maar haar op laten groeien in een omgeving met stress, ruzies en frustraties doe ik haar niet aan.
Ik zal ten alle tijden open en eerlijk over haar vader zijn, en als ze vraagt waarom het over en uit was tussen ons, zal ik haar op een geschikt moment MIJN visie daarop geven en zeggen dat hij ook nog zijn kant van het verhaal heeft.
Ze is mn allesje en zij zal niet lijden onder deze situatie. Punt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:43

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:43

Ik zie nog wel hoe ik alles ga regelen, maar nu baal ik ervan dat de erkenning al geregeld is

Ik zal hem nooit zn kind onthouden, maar ik zie het ook niet zitten dat ze met dr 1,5 jaar op bezoek gaat bij opa en oma (van zijn kant) en dus in een huis zit waar 3 mensen paffen als een idioot[/quote]
Je kunt eigenlijk niet echt je wil opleggen als hij jullie dochter heeft. Samen erover praten in het belang van het kind is heel belangrijk!!!

Waarom baal je qua erkenning dan? Voor de achternaam?[/quote]

O.a. en omdat ik dus bang ben dat ze in situaties word geplaatst die ronduit schadelijk voor dr zijn. Zelf heeft hij er nooit om gemaald dat ik in de rook zat, en werd zelfs boos als ik dat niet wilde. Dus af en toe twijfel ik aan zijn vermogen om in het belang van het kind te handelen...

**Geplaatst**: 28-08-10 09:47

Geplaatst: 28-08-10 09:47

JessAndHope schreef:
Het is juist bemoedigend Fijn om gesteund te worden als je een ontzettend moeilijke beslissing hebt genomen.
Wat denken mensen wel niet? Dat ik het gráág zo zie? Dat ik altijd al alleen een kind op heb willen voeden, zonder de vader erbij?
Als dat zo was, dan zou ik wel naar een spermabank zijn gegaan, denk je niet?

Door zo te posten TS laat je echt wel duidelijk merken dat je een hormonenbom bent!

Geeft niet, is heel normaal! Ik denk dat het aan jullie beiden ligt en dat je vriend jou niet begrijpt en jij hem weer niet.
Het gaat er mensen niet om dat jij een kind zonder vader op wil voeden, dat is volgens mij ook nooit gezegd.

Dat je snel zwanger was en een argument is van mensen zegt niets, je kan 10 jaar bij elkaar zijn en uit elkaar gaan dus dat soort argumenten boeien mij nooit zo. Ik ken er genoeg van, helaas...
Vrouwen veranderen nu eenmaal tijdens een zwangerschap en als ze moeder zijn, dat is nu eenmaal zo. Ook bij jou. Zelf zie je dat misschien niet maar het is echt wel waar.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:49

Geplaatst: 28-08-10 09:49

JessAndHope schreef:
@ Steentje: hij IS in deze de boeman. Ik heb er niet voor gekozen om er alleen voor te staan in deze tijd.
Ik zal ten alle tijden in het belang van mn kindje handelen en ik zal haar ook nooit opstoken tegen haar vader of kwaad spreken over hem waar zij bij is. Hij mag haar ten alle tijden zien en opzoeken.

Maar zeggen dat ik onvolwassen ben als ik zojuist heb bewezen het beste voor mn kindje te willen door een ontzettend moeilijke beslissing te nemen, vind ik een beetje cru.

Niet alleen hij ook jij hoor. Maar dat is iets wat je niet wil horen... Helaas, want dat had je enorm kunnen helpen in de relatie.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:49

Geplaatst: 28-08-10 09:49

Jeetje zeg... ik heb het hele topic met veel verbazing gelezen. Allereerst om hoe je ex-vriend met jou omgaat, en daarnaast de reacties van sommige mensen die nota bene zelf ook zwanger zijn geweest. Wat een zinloze discussie over wel/niet zeuren of wel/niet van suiker zijn. Als je zwanger bent en zelfs je vk aangeeft dat je bepaalde dingen niet meer mag, dan houdt het gewoon op. Dan is het logisch dat ts op haar strepen gaat staan en bepaalde dingen gewoon niet meer doet. Ik kon toen ik zwanger was ook bijna niks tillen, ivm bekken en rug. Dat sommigen dat dan wel doen en ook ts aansporen dat te doen vind ik geen goed voorbeeld. Als je zwanger bent kun je gewoon veel minder als normaal. Het is goed om je daar ook aan te houden, al was het alleen maar om naar de buitenwereld toe aan te geven dat zwangerschap niet iets is "wat je er even bij doet" maar dat je op bepaalde gebieden hulp nodig hebt. Door gewoon door te lopen ook als het eigenlijk niet gaat blijven we in deze maatschappij mensen die wel hun eigen grenzen aangeven afdoen als zeurpieten. Dat wou ik even kwijt

Verder wil ik jou heel veel sterkte wensen met het verdere verloop van je zwangerschap en de aanstaande bevalling. Probeer je nu eerst daarop te richten en je rust zoveel mogelijk te pakken nu het nog kan. Ik zou me pas na de bevalling, als je weer een beetje tot jezelf bent gekomen richten op de prakitsche afhandeling van de break. Dat kan volgens mij best even wachten, de kleine meid en jij gaan nu even voor.

**Geplaatst**: 28-08-10 09:50

Geplaatst: 28-08-10 09:50

Lieve TS, wat een ontzettend moeilijke situatie. Ik snap wel een beetje hoe je je voelt, omdat ik inmiddels ook een alleenstaande moeder ben, al hoewel wij een nog wat langere relatie gehad hebben. Ik kan je alleen maar zeggen dat je uiteindelijk beter af bent zonder je ex. Zorg ervoor dat het gezag bij jou blijft in dit geval. Wat die achternaam betreft, ja, dat is vervelend en volgens mij kost het je een hoop geld om dat te veranderen (heb een vriendin die de achternaam van haar kinderen ook graag wil terug draaien, omdat vaderlief geen rol meer in hun leven speelt).
Als jouw ex nog wel een rol in jouw kind's leven gaat spelen, is het echt SUPERBELANGRIJK dat jullie wel blijven praten over jullie kind. En een goede regeling treffen. Want echt, ik kan je vertellen dat je nog zo ontzettend veel met elkaar te maken zult hebben, hoe moeilijk ook. Denk aan je kind, probeer toch je eigen ego opzij te zetten. En ik begrijp dat dat soms te moeilijk is (als ik alleen al denk aan dat gepaf in jouw geval, tja, daar zou ik ook heel giftig om worden!). Ik zou dat persoonlijk ook niet toelaten en daar ga je al.........

Moeilijk, moeilijk..... Als ik wat voor je kan doen, mag je me altijd PBen.

Oja, en ik weet alles over je goed k.t voelen tijdens je zwangerschap. Ben ook 9 maanden kots- en kotsmisselijk geweest, tot aan een ziekenhuisopname toe, toen ik 32 weken zwanger was. Ik was uitgeput, uitgedroogd en mijn kindje hield zich te stil in mijn buik (net als bij jou, dacht ik dat ze dood was). Ben toen ook a la minuten naar het ziekenhuis gebracht.
Ik had gelukkig wel een man, die er voor me was, me steunde, me hielp en het zo rot voor me vond.
Destijds. Ik moet er niet aan denken dat iemand zo reageerde als die vriend van jou. Wat een loser!! En 35 is 'ie? Tjongejonge....... Ik heb met je te doen. Maar richt je zoveel mogelijk op je kind. Dat is het belangrijkste. En stress is niet goed tijdens je zwangerschap. Meis, sterkte, kracht en wijsheid, hou je taai!! :(:)

**Geplaatst**: 28-08-10 09:50

Geplaatst: 28-08-10 09:50

JessAndHope schreef:
O.a. en omdat ik dus bang ben dat ze in situaties word geplaatst die ronduit schadelijk voor dr zijn. Zelf heeft hij er nooit om gemaald dat ik in de rook zat, en werd zelfs boos als ik dat niet wilde. Dus af en toe twijfel ik aan zijn vermogen om in het belang van het kind te handelen...

en zo zal hij ook wel dingen hebben waar hij het niet mee eens is wanneer het aankomt op de opvoeding oid.
Oplossing: praten praten praten. Je zult altijd te maken met hem hebben want hij is en blijft de vader van jullie dochter. Hij heeft dus net zoveel recht op inspraak als jij.

Laatst bijgewerkt door Cayenne op 28-08-10 09:51, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-08-10 09:51

Geplaatst: 28-08-10 09:51

JessAndHope schreef:
MamboBeach schreef:

Dit hoop ik ook en dat het niet uitgespeeld zal worden over de rug van het kindje wat helaas nog veel te veel gebeurt!

Never! Mij zal je het niet zien doen. Zij kan niet kiezen en kiest ook niet voor deze situatie. Maar haar op laten groeien in een omgeving met stress, ruzies en frustraties doe ik haar niet aan.
Ik zal ten alle tijden open en eerlijk over haar vader zijn, en als ze vraagt waarom het over en uit was tussen ons, zal ik haar op een geschikt moment MIJN visie daarop geven en zeggen dat hij ook nog zijn kant van het verhaal heeft.
Ze is mn allesje en zij zal niet lijden onder deze situatie. Punt.

Ik hoop dat je dat ook echt voor ogen houdt!

Alles voor de kleine meid. En je verhaal doen... Je kan ook zeggen dat het gewoon niet zo 'werkte' tussen papa en mama.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-08-10 09:51

Geplaatst door de TopicStarter : 28-08-10 09:51

MamboBeach schreef:
JessAndHope schreef:
@ Steentje: hij IS in deze de boeman. Ik heb er niet voor gekozen om er alleen voor te staan in deze tijd.
Ik zal ten alle tijden in het belang van mn kindje handelen en ik zal haar ook nooit opstoken tegen haar vader of kwaad spreken over hem waar zij bij is. Hij mag haar ten alle tijden zien en opzoeken.

Maar zeggen dat ik onvolwassen ben als ik zojuist heb bewezen het beste voor mn kindje te willen door een ontzettend moeilijke beslissing te nemen, vind ik een beetje cru.

Niet alleen hij ook jij hoor. Maar dat is iets wat je niet wil horen... Helaas, want dat had je enorm kunnen helpen in de relatie.

@Mambobeach: nogmaals, ik heb er zéér nauwkeurig voor gezorgd dat mij de afgelopen weken/maanden helemaal NIKS te verwijten viel, zodat ik kon kijken of het aan mij lag, of aan hem. Meerdere keren aangekaart dat het zo niet langer gaat, maar er veranderde gewoon helemaal geen drol...

**Geplaatst**: 28-08-10 09:54

Geplaatst: 28-08-10 09:54

ik heb altijd tegen mijn vriend gezegd dat ik ons kindje op mijn achternaam wilde hebben aangezien mijn schoonouders niet van die lieverdjes zijn en mij en mijn vriend dood wilde bla bla bla..zo wil ik die familie niet voortzetten dus heb ik gekozen bij de gemeente voor mijn naam,mijn vriend was het daar gelukkig mee eens!

wat mij verteld werd bij de gemeente is dat de moeder alle zeggenschap heeft over het kind en dat de erkende vader alleen op naam vader is en verder niets over het kindje te zeggen heeft,daarvoor moet je naar de rechtbank om dingen vast te leggen..hier moet ik nog goed overna denken en dingen uitzoeken..maar ik weet niet hoe dit bij de TS zit??