Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-01-10 12:17

Geplaatst: 26-01-10 12:17

luffwinny schreef:
Dat ik het hou is zeker, en daar zal ik ook alles voor doen.
Maar of ik en me vriend samen blijven weet ik niet.. Ik vind het belangrijk dat een kind een vader heeft, maar geen vader die er eigenlijk niet op zit te wachten..

Lees al een tijd mee en vind dit een dappere beslissing. Eigenlijk is dit ook iets wat ik altijd heb geroepen en nog steeds achter sta.

Ik wil je heel veel sterkte wensen en als er maar iets is wat ik voor je kan doen dan laat het maar weten. Ondanks dat we elkaar niet kennen wil ik je toch steunen als dat kan.

Je was er zelf bij, je draagt ook zelf de gevolgen. En daar heb ik respect voor.

**Geplaatst**: 26-01-10 17:04

Geplaatst: 26-01-10 17:04

Kaja schreef:
doom schreef:

Maar als je zoiets heb, trek je toch meteen aan de bel?
Lijkt me dat ik meteen zoiets heb van kan misschien nu ook wel niet meer veilig zijn.. 1+1=....

Ja precies... maar dat geldt blijkbaar niet voor iedereen...

In de bijsluiter van mijn pil staat dat als je doorbraakbloedingen hebt, de pil nog gewoon veilig kan zijn..
Dus ik denk dat ik ook niet zoveel zou paniekeren!

**Geplaatst**: 26-01-10 17:41

Geplaatst: 26-01-10 17:41

Hoi,

gefeliciteerd met je zwangerschap. Je zult dan nu zo'n 4 weken zwanger zijn denk ik (2 weken krijg je altijd cadeau). Maak wel snel een afspraak met een verloskundige! Die zien je graag rond de 6-8 weken. En met 9 á 10 weken krijg je dan vaak je eerste echo. Neem je vriend mee zodat het voor hem iets tastbaarder wordt. Als je het echt wilt houden, kies dan niet voor abortus voor hem. Je zult het hem toch altijd blijven verwijten en dan kan nog je relatie fout lopen daarop.

Ik heb in ongeveer eenzelfde situatie gezeten alleen was ik iets ouder (23) en woonden wij net een jaartje samen. Mijn vriend had al een eigen bedrijf en ik werkte fulltime en had een vast contract.
Hier mijn verhaal:

Ik had het gevoel dat ik zwanger was, maar de test testte negatief ook met ochtendurine. Ik bleef wel 'ongesteld' worden maar minder en wat korter dan normaal. Pas met 13 weken testte ik positief. Daarvoor zelfs geen lichte lijn, heel raar eigenlijk.

Toen ik een positieve test had wilde mijn vriend ook liever abortus. Hij zag het echt nog niet zitten. Ik was ook erg geschrokken, maar zag een kindje toch wel zitten. Uiteindelijk zijn we zelfs naar de HA geweest voor een gesprek zodat in ieder geval de 5 dagen bedenktijd ingingen. Dezelfde week mocht ik voor een spoedecho naar het ziekenhuis om vast te stellen hoever ik was. Toen we thuis kwamen van de HA hebben we een stevig gesprek gehad. Ik heb hem verteld dat als ik het weg zou laten halen ik het puur deed voor hem. En dat ik dat hem altijd kwalijk zou blijven nemen, dus dat ik bang was dat het dan toch verkeerd zou lopen tussen ons.

We hebben toen een echo gehad bij een hele lieve vrouw die natuurlijk op de papieren zag waar we voor kwamen (zwangerschapsduur bepalen voor eventuele abortus). Ze vroeg hoe ver ik was en ik antwoordde dat ik dacht zo'n 8 weken te zijn. Ze keek of ze een uitwendige echo kon maken en haalde gelijk het ''ding'' weer van mijn buik en vroeg verbaasd nogmaals hoe ver ik dacht te zijn. Ze vertelde dat ik veel verder was en vroeg of ze uit mocht leggen wat alles wat. Hier hebben we ''ja'' op geantwoord en ze heeft een hele uitgebreide echo gedaan. Je zag echt al een minimensje met armpjes, beentjes, hoofdje en een kloppend hartje. Het hartje heeft ze ook nog laten horen. Ter plekke besloot mijn vriend met tranen in zijn ogen dat hij
toch graag papa wilde worden. Volgens mij had de vrouw die de echo maakte een hele leuke dag

. Ze glunderde helemaal toen ze zag dat we ontroerd waren door de echo en er helemaal voor gingen.

Uiteindelijk zijn we 2 maanden te vroeg ouders geworden van een mooi dochtertje van nu 2 jaar. We zijn dolgelukkig en eigenlijk is onze relatie verbeterd sinds onze zwangerschap en geboorte van onze dochter! We hopen zelfs volgende week een positieve test in handen te hebben

**Geplaatst**: 26-01-10 22:07

Geplaatst: 26-01-10 22:07

Pff wat lastig zeg! Ik hoop dat je vriend een beetje bijdraait, hij klinkt in ieder geval erg overstuur op het moment dus misschien dat hij er over een aantal dagen wel anders over gaat denken..

Ik heb afgelopen week een beetje in hetzelfde schuitje gezeten, ik werd namelijk ook niet ongesteld en ondanks dat ik aan de pil ben en dit altijd goed gaat was ik echt bang dat ik zwanger was. (ik ben namelijk nog nooit overtijd geweest) Dus mijn vriend een test gehaald en wij die test gedaan.. Woo 5 minuten hebben nog nooit zolang geduurt.. En voordat we de test deden hadden we het er samen over gehad, en gelukkig denken we hetzelfde over kinderen.. Namelijk we willen ze wel over een aantal jaren, maar mocht ik zwanger zijn dan zouden we het nooit weg laten halen en zou het allemaal wel goed komen.

Nou ik bleek niet zwanger te zijn en ben inmiddels ook ongesteld geworden dus is het allemaal niet van toepassing.. Maar ik ben zo blij dat mijn vriend zo lief reageerde, ik was best wel overstuur en hij was echt zo: het komt wel goed als het zo is, jij wordt een lieve mama en qua geld zou het ons ook wel lukken. En nadat de test negatief bleek te zijn zei hij ook: Als het wel zo was geweest had ik het nog niet eens zo erg gevonden..

Maarja aan dit verhaal heb jij ook niks maar kan me wel goed inleven in jou op het moment en vind het heel erg jammer voor je dat je vriend zo reageert.
Sterkte in ieder geval en ik hoop dat jullie er samen uitkomen~!
Ow en gefeliciteerd natuurlijk!