Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-10-09 08:37

Geplaatst: 08-10-09 08:37

Dat is heel rot, maar dat wist je dus eigenlijk van te voren (Dat het tijdelijk was). Je werk stopte gewoon toen het klaar was.
Ik ben mijn droombaan echt kwijtgeraakt door mijn burnout...

Succes bij de huisarts.

**Geplaatst**: 08-10-09 08:50

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 08:50

dat is minder ik had vorige week een tweede gesrek bij een bedrijf en dat was ook echt mijn super baan op kantoor nieuwe afdeling opzetten nieuwe mensen en heel veel uitzoek werk beide gesprekken echt super tweede gesprek 4 minidirecteur bij geweets en daar uit kon hij opmaken dat ik heb niet zou worden en daar van heeft hij 3 min zitten kletsen terwijl die andere personen mij dus qwel aan wouden nemen

**Geplaatst**: 08-10-09 08:50

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 08:50

GRRRRRRRRRRRRRRR wordt er zo moe van wil werken maar het is echt moeilijk om iets te vinden

**Geplaatst**: 08-10-09 08:51

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 08:51

moet vanmiddag naar de manege om e gaan zeggen dat ik haar niet meer kan betalen ( de lease ) en dan horen we het wel

**Geplaatst**: 08-10-09 11:20

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 11:20

Haai, ik ben dr ook weer!

sarona, ben benieuwd hoe het bij de HA is geweest, snap niet heel veel van je berichtjes, het is erg chaotisch!! Sorry

Hier gaat het ( voor alsnog ) iets beter als gisteren. Ik heb iig al kunnen stofzuigen en een wasje kunnen draaien.

Angela, hoe was je soll gisteren gegaan?

**Geplaatst**: 08-10-09 13:53

Geplaatst: 08-10-09 13:53

@ sarona: Tja, een baan vinden is niet makkelijk. Ik wil ook wel werken, maar ik KAN nog niet werken. Ik vraag me eerlijk gezegd een beetje af wat je hier in het topic doet, dit is een topic voor mensen met een burnout / overspannen en dat soort problemen, niet voor mensen die geen baan kunnen vinden. Daar loopt een ander topic voor. Je hebt het alleen maar over een baan en je leasepaard wat je kwijtraakt. Ik snap dat het heel vervelend is, maar voor sit topic weinig relevant als je het mij vraagt. Bovendien zijn wij hier gewend dat we elkaar steunen, op elkaar reageren. Jij hebt het alleen over je eigen problemen. Dat stoort me een beetje.

**Geplaatst**: 08-10-09 14:48

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 14:48

Ook ik ben nog regelmatig rond aant kijken of er baantjes zijn die ik zou kunnen doen

Zie me de wc potten allemaal al poetsen met mn dikke buik. ( Terwijl morgen mn moeder hier de badkamer en wc komt poetsen omdat het niet lukt _O-

)

Maar ook al was ik niet zwanger, zou het werken me ook niet lukken hoor

Zodra dr een beetje druk ergens van komt, zak ik weer terug in mn oude gedrag, lees: huilen huilen en slapen.

Schiet nog niet op dus. Waarschijnlijk vanaf maandag of zo ook weer aan de AD

**Geplaatst**: 08-10-09 15:07

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 15:07

pollywoppy heb bevestiging van de huisarts zit aan de 0xazepam = anti depresivia!!

IS echt niet alleen mijn paard en mijn baan is heel mijn leven waar ik mee zit wil echt niet opscheppen maar als ik een boek zou schrijven over wat ik heb meegemaakt nou heb dan een best seller en denk niet dat veel mensen nog overeind zouden staan na dat alles.
Ben echt niet iemand die dat even zomaar gaat zeggen!!

**Geplaatst**: 08-10-09 15:16

Geplaatst: 08-10-09 15:16

sarona, als je terug gaat lezen, kun je lezen dat iedereen die hier komt, niet zomaar even iets mee heeft gemaakt

Iedereen zou wel een boek over zn eigen leven kunnen schrijven, want je raakt niet zomaar depressief

Je hoeft ook niet meteen zo deffensief te reageren hoor! Er wordt gewoon een mening ( op een nette! manier ) ge-uit. Ipv zo als je laatste reactie te reageren kun je ook gewoon normaal uitleggen waar je dan wel allemaal mee zit? Vind je nu eerlijk gezegt best neerbuigend overkomen, alsof wij dit niet hebben gehad?

Ik neem aan dat je hier in het topic komt om steun te zoeken en om verhaal te kunnen doen?
Doe dat dan is mijn advies. Mede door dit topic, ben ik zelf een heel stuk uit mijn depressie geklommen, maar dat betekende wel dat ik ALLES heb gedeeld wat me op dat moment dwars zat. Alleen op die manier kun je geholpen worden

Als je dat niet wilt, is het misschien toch beter om niet te reageren hier.

Wilt trouwens niet zeggen dat ik het niet vervelend voor je vind, je krijgt idd niet zomaar AD, maar mijn ervaring is dat een HA dit niet zo maar voorschrijft? Ik ben nl eerst naar een psych moeten gaan, omdat die daar meer ervaring mee hebben.

Hoe is dit bij jou gegaan dan?

Edit, paar dingen anders verwoord.

**Geplaatst**: 08-10-09 16:19

Geplaatst: 08-10-09 16:19

Heb even weinig puf om te reageren maar ik heb ook Oxazepam gehad en voor zover bij mij bekend is dit geen AD.

Hier gaat het even niet zo, we zijn net bij de dierenarts geweest met de hond voor de jaarlijkse APK. Helaas willen ze haar toch aan de medicijnen hebben voor haar epilepsie, ze is nog geen 4 jaar

. Daarnaast zal ze maandag geholpen worden aan een gezwel in haar mond, had het liever anders gezien maar wel verwacht, toch valt het tegen, heb gelijk weer spanningen. Toen ze laatst geholpen is hebben we er veel 'aan verloren'. Het lijkt soms wel een hond van 12 jaar. Wordt een leuke week volgende week, vriendje weg, hond onder het mes, weer gaan werken, heb er nu al zin in

Phoe, vind het even rot allemaal.

**Geplaatst**: 08-10-09 16:22

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:22

Jeetje CIV :(:)

Das idd even een flinke domper zeg. Heeft je hondje zoveel last dan ocherme :(:)

Ik hoop dat alles goed gaat komen met je hondje, ook voor jou natuurlijk! Doe rustig aan he meisje!

**Geplaatst**: 08-10-09 16:28

Geplaatst: 08-10-09 16:28

@ sarona: Jammer dat je zo verschrikkelijk aanvallend reageert.

Oxazepam is zeker geen antidepressiva. Oxazepam is een rustgevend middel. Niet meer en niet minder.

En, ik zeg ook niet dat je geen problemen hebt, dat het allemaal niet vervelend is enz. maar je doet alsof wij hier zitten met een griepje en jij de enige bent die zwaar in de oliebol zit. Ik hoop voor je dat je naast de oxazepam andere psychologische hulp krijgt, want medicijnen nemen de oorzaak niet weg. Die bestrijden alleen symptomen. Daarbij doe je net alsof je pas meetelt als je aan de medicijnen zit. Wat een onzin, daarbij heb je geen idee of anderen hier medicijnen gebruiken of niet en dat doet er ook niet toe. Medicijngebruik is echt geen graadmeter voor je problemen.

Ik heb verder totaal geen zin om tegen jou te gaan vertellen wat ik allemaal wel niet heb meegemaakt, hoe het met mij gaat, want dat heeft totaal geen zin, maar neem van mij aan dat ik heel diep gezeten heb en zeker wel weet waar ik het over heb. Jij bent echt niet de enige. Dit topic is ook niet bedoeld om zielig te komen doen, maar om steun aan elkaar te hebben.

Ik denk dat als je hier in het topic wil kunnen meepraten, je toch wat aan je houding zal moeten doen. Alsof we hier tegen elkaar moeten opboksen wie de grootste problemen heeft? Lijkt me niet de bedoeling...

**Geplaatst**: 08-10-09 16:36

Geplaatst: 08-10-09 16:36

Sam, bedankt voor je snelle reactie, met jou alles goed? Las wel dat je al weer wat werk hebt kunnen verzetten vandaag, pas je wel op dat je niet gelijk weer teveel gaat doen!?

Ze heeft nu ongeveer eens in de 8 weken een aanval maar dat staat los van de tumor waar ze aan geholpen moet worden (althans dat denken we dan toch, tumor zit er nog niet zolang), vind het gewoon rot voor haar. Het is zo'n lieve hond maar ze mankeert steeds iets

Hoop ook dat ze lang en gelukkig zou leven maar dit zie ik er nog niet inzitten en dat doet pijn. Kan er maar moeilijk mee omgaan, vroeger ging dat beter.

Sarona, ook ik weet waar jij het over hebt, wij hier allemaal. We zijn niet voor niks in deze situatie terecht gekomen. Als je wilt dan kun je het met ons delen, we zijn er voor je maar wij hebben ook het nodige meegemaakt. Weet ook dat het altijd erger kan en je over een ander moet oordelen, ook wij lopen er niet mee te koop maar horen 'graag' het hele verhaal zodat we je beter begrijpen en kunnen helpen/steunen. :(:)

Laatst bijgewerkt door koi op 08-10-09 16:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 08-10-09 16:39

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:39

Hier gaat het vandaag wel weer ja, ik heb niet heel veel gedaan, waren vooral een paar kleine dingetjes die ik normaal altijd voor me uitschuif

Sneu zeg, dat je hondje altijd iets heeft :(:)

Heeft ze veel pijn dan?

**Geplaatst**: 08-10-09 16:43

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:43

CIV: Wat naar van je hond zeg. Sommigen hebben gewoon de pech dat ze altijd wat hebben, anderen leven er vrolijk op los zonder problemen, zoals mijn hond. Het is wel vervelend dat ze zo jong al aan de medicijnen moet, maar misschien helpt het wel heel goed. Ik weet verder niet zo goed wat ik er over zeggen moet. Begrijp wel heel goed dat dit je spanningen oplevert.

**Geplaatst**: 08-10-09 16:43

Geplaatst: 08-10-09 16:43

Pfoeh, veel geschreven hier.. Ik ga niet meedoen met de discussie wie de ergste problemen heeft, en wie het meeste recht heeft op de stempel. Ik vind het vreselijk op deze stempel te hebben, dus ik had hem liever niet..

Ik ga wel met de anderen mee betreffende het respect wat wij hier voor elkaar hebben. We gaan hier met respect met elkaar om, en hebben erg veel steun aan elkaar, en dat willen we graag zo houden..

**Geplaatst**: 08-10-09 16:46

Geplaatst: 08-10-09 16:46

Ik wil ook helemaal die discussie niet aan gaan en denk ook niet dat ik dat gedaan heb. Dat heeft in mijn ogen ook totaal geen zin en is ook niet relevant. Het gaat erom hoe je je eigen problemen ervaart en hoe ze je belemmeren en vooral hoe wij er hier voor elkaar kunnen zijn. Het is geen wedstrijd wie het dikste boek kan schrijven, het gruwelijkste boek, of de meeste medicijnen slikt enz. En zo'n strijd moet het ook absoluut niet worden...

Edit: Er zijn trouwens wat dingen die ik graag met jullie zou willen delen over mijn afgelopen week. Ik heb wat therapieën enz. betreft een zware week gehad, maar ik krijg het gevoel dat als ik dat nu op ga schrijven, het net is alsof ik de 'zieligste' wil zijn. En dat is niet mijn bedoeling. Het weerhoudt mij er nu dus even van om mijn verhaal te doen.

**Geplaatst**: 08-10-09 16:50

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:50

Daar ben ik het helemaal mee eens

Vind het hier altijd fijn om te komen, ook al is het niet zo frequent als anderen. De posts van sarona geven me een heel naar gevoel, hoop dat dit in het vervolg anders gaat zijn

**Geplaatst**: 08-10-09 16:53

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:53

Kom op PW, je weet hoe het gaat in het topic hier, en dit veranderd niet omdat Sarona nu gepost heeft en jammergenoeg niet helemaal doorhad hoe men hier met elkaar omgaat.

We blijven dus hopelijk ook op de oude voet doorgaan, dit kan met Sarona, als ze ook haar manier van typen aan past, en anders zonder. Iig is dit mijn mening.

Ik zou het echt erg vinden als door deze "discussie" de mensen er van weerhouden worden om hun verhaal te doen en te delen.

:(:)

Vertel nu dus maar

**Geplaatst**: 08-10-09 16:56

Re: Mensen met een Burnout / Overspannen IV

Geplaatst: 08-10-09 16:56

Inderdaad, spuien die hap!

**Geplaatst**: 08-10-09 17:11

Geplaatst: 08-10-09 17:11

Sam, geloof niet dat ze veel pijn heeft, wel na een aanval en van de tumor heeft hinder omdat die in haar bek zit. Ben nu al wat rustiger maar het kwam toch wat koud op mn dak.

Angela, je hebt gelijk, het gaat er niet om wie meer heeft meegemaakt dan de ander. Heb mn post ook even aangepast

Hoe is het met je?

PW, we zijn er voor je, dat weet je en dat verandert niet. Als jij je verhaal kwijt wilt dan zijn we er voor je en misschien hebben we nog wel wat tips. :(:)

**Geplaatst**: 08-10-09 17:19

Geplaatst: 08-10-09 17:19

Vooruit dan...
Ik ga proberen het niet al te lang te maken. Het gaat al even een tijdje wat minder met me. Heb een behoorlijke terugval, maar dat hoort bij in behandeling zijn. De therapieën vallen me momenteel heel erg zwaar. Ook in de ochtendgroep gebeurd er een hoop met me en komt er veel op me af, maar daar heb ik al eerder over geschreven. Maandag is dat geëscaleerd en ben ik kwaad weggelopen. Ik heb deze week veel intensieve gesprekken gehad met mijn behandelaar, mijn begeleider en de psychologen van de schemagerichte therapie. Dinsdag bij de schemagerichte therapie kwam er ook veel uit en daar heb ik achteraf dus nog een gesprek over gehad met ze.

Waar het op neer komt is dat ik momenteel gewoon heel hard met mijn problemen geconfronteerd word, overal. Thuis, buiten huis, in de dagbehandeling, overal. Nergens ontkom ik eraan. Ik word er continue meegeconfronteerd en dat doet pijn. Heel veel pijn. Het maakt me diepongelukkig, omdat ik me af vraag of ik ooit normaal zal worden, weer normaal zal kunnen functioneren. Er is zoveel waar ik nog aan moet werken dat ik het momenteel even niet overzie. Het is teveel en ik raak het overzicht kwijt. Ik ga inhoudelijk maar even niet op mijn problemen in, want dan wordt het een onleesbaar lang verhaal denk ik

Ik vind dat ik niet hard genoeg aan mezelf werk, blijf de lat vreselijk hoog leggen en ga er iedere keer weer keihard onderdoor. Alle mensen die ik van de week gesproken heb gaven aan dat ze iemand zagen die keihard aan het werk is. En dat is wel goed om te horen. Alleen vind ik het zo moeilijk om het aan te nemen. De vele gesprekken deze week hebben me wel een klein beetje lucht gegeven. Het schijnt ook echt bij het proces te horen en het is normaal dat je een periode van verwarring krijgt blijkbaar. Dat stelt me wel gerust en ik probeer maar te vertrouwen op wat mijn therapeuten gezegd hebben. Het is moeilijk om zoveel aan jezelf te zien wat je zou willen veranderen, omdat het nu teveel je leven belemmert. Ik begin die dingen nu steeds meer te zien en dat maakt me bang. Bang dat het me niet gaat lukken om ze te veranderen, omdat ik gewoon niet weet hoe.

Ook word ik overspoeld door emoties. Waar ik een tijdje terug zou willen dat ik eens flink kon huilen, zou ik deze week willen dat ik wat minder zou huilen. Ik huil heel wat af momenteel. Ook in de ochtendgroep. Er is deze week nog geen één dag geweest dat ik het droog gehouden heb. Dat vind ik dan ook weer moeilijk, omdat ik me er eigenlijk ook voor schaam. Huilen doe je niet. Hoewel ik eigenlijk wel beter weet. Het maakt niet uit en het is goed dat de emoties komen. Ik begin te voelen... (Mijn haptonoom is daar waarschijnlijk heel blij mee).

Gisteravond heb ik een lang en zwaar gesprek gehad met mijn vriend. Ook op relationeel vlak is het zwaar. Niet alleen voor mij, maar zeker ook voor hem. Gisteren heeft mijn vriend zich uitgesproken over wat het allemaal met hem doet. Dat doet hij niet zo vaak, meestal houdt hij zich groot om mij te sparen. En daardoor lijkt het allemaal wel zijn gangetje te gaan, maar mijn probleem komt ook overduidelijk terug in de manier waarop ik in onze relatie sta. Ik durf hem niet dichtbij te laten komen. En daar loop ik nu heel erg tegenaan. En dat maakt me heel erg verdrietig. Ik zou zoveel dingen willen veranderen en het probleem is dat ik dat het liefst weer in 1x keer doe, van vandaag op morgen. Maar zo werkt het niet. Het heeft tijd nodig en dat is iets wat ik toch echt eens zal moeten gaan leren.

Dit is zo kort mogelijk mijn week. Als ik het teruglees vind ik het zelf wel meevallen, maar ik ervaar het zelf als heel zwaar. Ook het voelen kost me veel energie. Gevoelens heb ik altijd weggestopt en het is nieuw voor me. Boosheid, verdriet en leren begrijpen waar het vandaan komt. Maandag heb ik alweer een gesprek bij mijn behandelaar. Dat is wel fijn. In de andere gesprekken van de week zijn ook veel punten naar voren gekomen die ik met hem kan bespreken. Mijn vriend gaat maandag ook weer een keer mee. De gesprekken bij mijn behandelaar zijn intensief. Maar ik ben wel blij dat deze man mijn vaste behandelaar is geworden. Hij houdt mij heel goed een spiegel voor en dat is belangrijk. Want uiteindelijk zal ik het zelf moeten doen.

Nou, ik laat het hier maar even bij.
Ik heb de hele dag al hoofdpijn en dat wordt er nu niet beter op...

**Geplaatst**: 08-10-09 17:20

Geplaatst: 08-10-09 17:20

He CIV, vervelend dan voor je hondje

Hopen dat die meds dan iig gaan helpen, want allemaal geld dr in pompen ( ook al is dat niet het belangrijkste natuurlijk ) en vervolgens geen resultaat zien is ook niet alles natuurlijk.

En dat het je koud op je dak komt, tuurlijk. Vooral van die tumor lijkt me erg schrikken. Dat je hondje meds nodig heeft voor de epilepsie, is meer voor de hand liggend toch?

**Geplaatst**: 08-10-09 17:24

Geplaatst: 08-10-09 17:24

Pollewoppy schreef:
Huilen doe je niet

Juist WEL!!! Dat betekend dat de therapien vat op je hebben, dat je je dingetjes op een plek begint te zetten.
Dit heeft gewoon heel veel tijd nodig, en vergeet niet, je hebt heel heel heel veel problemen, dus horen daar ook
minimaal net zo veel tranen bij, als niet meer!

**Geplaatst**: 08-10-09 17:29

Geplaatst: 08-10-09 17:29

Ik bedoelde meer dat dat iets is wat ik van huis uit heb meegekregen. Nu ben ik inderdaad aan het leren dat het wel mag

Wat jij zegt klopt helemaal, je verwoord het goed, zo zeiden mijn therapeuten het ook. De therapieën maken heel wat los, omdat ik wil veranderen grijpt het me zo aan. Ik ben hele belangrijke stappen aan het maken deze tijd, alleen voelt het (nog) niet zo.