Nou mijn duizeligheid lijkt minder te worden,maar nog steeds knallende koppijn. Ik heb nu weer wat stalwerk van mijn vader overgenomen. Ik mest de stallen uit en strooi ze ook weer op, maar moet uitkijken met naar voren komen. Dan begin ik te duizelen. Het rijden heb ik ook opgepakt en vandaag zelfs een paar sprongetjes gewaagt. Joris had er blijkbaar erg veel plezier in. Ik ook natuurlijk, anders reed ik niet. Wedstrijd van 6 juli laat ik dan ook gewoon staan. Dat is 1 b-proef rijden en wil het niet, dan stop ik gewoon. 2 juli komt ook steeds dichterbij. Eindelijk.
Eindelijk, nog een paar uur en ik kan door de MRI. Ik word inmiddels gek van het stilzitten thuis. Heb het rijden weer opgepakt. Vorige week vrijdag zelfs naar de club geweest. Instructeur keek me verbaasd aan wat ik daar deed. Tja, springen. Het ging erg goed, maar was best kapot na de tijd. Auto rijden waag ik me nog niet aan. Stel voor dat ik een ongeluk veroorzaak, daar wil ik niet aan denken. Pap is mijn privé-chauffeur tussen mijn huis en de paarden. Gelukkig krijg ik erg veel steun van familie en vrienden. Gisteravond kwam nog een noaber spontaan om de hoek kijken, ze hadden me afgelopen zondag op het buurtfeest gemist. Wedstrijd staat ook nog steeds zondag,alhoewel veel mensen zich af vragen waar ik mee bezig ben? Kan niet werken, maar wel met mijn kont op het paard zitten, ach anderen begrijpen het gelukkig wel en weten dat paarden gewoon mijn alles zijn. Ik zelf probeer zoveel mogelijk te doen in een rustig tempo, zodat ik niet meer klachten krijg en zodoende mijn conditie weer een stukje bij beetje omhoog krik. Tot later.
Ja, sorry. Het topic was aardig naar onderen gezakt. 2 juli moest ik door de MRI. We waren er op tijd. Moest er om half 2 doorheen, maar kon om kwart over 1 al naar binnen. Alle sieraden moesten af en de bh moest uit. Toen moest ik op de bank gaan liggen en werd ik na wat uitleg de MRI ingeschoven. Ik had een koptelefoon op met wat muziek, maar de MRI overheerste duidelijk. In mijn hand kreeg ik een bel, als ik het niet vol kon houden moest ik maar drukken. Na een paar minuten stroomden de tranen me over de wangen heen, mijn koppijn werd steeds erger, maar ik durfde niet te bellen..... Toen ik dacht dat ik het niet meer vol kon houden was het afgelopen. Ik werd eruit geschoven en de kap ging van mijn hoofd. Ben nog even blijven liggen, alles draaide. Er zijn 45 minuten foto's gemaakt. een erg lange sessie. Alles was gelukt, dus ik hoefde er niet nog een keer doorheen. Nu moet ik wachten tot de 14e, dan krijg ik de uitslag.
De wedstrijd van afgelopen zondag heb ik me vrijdag voor afgemeld. Er was een wachtlijst en omdat ik afgelopen week wat minder te pas was, leek het me verstandiger om maar niet te starten. Vrijdagavond wel weer naar de les gegaan. Lekker beheerst kunnen rijden. Zaterdag verjaardag gevierd, maar om 10 uur naar bed gegaan. Kon de drukte niet aan. Gister(zondag) tot half 11 in bed gelegen en daarna rustig opgestaan. We zijn nog even naar concours geweest, moest toch nog het startgeld betalen en de coupon ophalen. Echt zoveel mensen die vragen hoe het ermee gaat, echt lief. Alhoewel je er soms wel gek van wordt om het verhaal wel 100 x te vertellen.
Ik ben alweer iets beter te pas. Als ik snel dingen wil doen, dan kunnen mijn hersenen dat geloof ik niet volgen. Dus autorijden laat ik nog steeds door paps doen.
Het gaat nog steeds slecht. Kan helaas niets anders meedelen.
Bezoek aan de neuroloog was totaal anders dan ik had verwacht. Uit de MRI is niks gekomen, aan de ene kant geweldig nieuws natuurlijk, maar aan de andere kant weten ze nog niet wat ik heb.
Ik krijg nu a.s. vrijdag opnieuw een EEG onderzoek na een nacht verplicht wakker zijn. Zo hopen ze iets te kunnen vinden en als dat zo is, dan word ik doorgestuurd naar Zwolle voor verder uitgebreid onderzoek. Voor de klachten die ik nu heb, te weten: koppijn, duizeligheid, vergeetachtigheid, gewichtstoename, niet uit de woorden kunnen komen en nog wel meer had hij geen verklaring voor, de MRI wees immers niks uit. Dat was dan ook niet zijn vakgebied, daarvoor moest ik maar contact opnemen met mijn eigen huisarts.
Die heb ik ook direct gebeld en vanmiddag kon ik er terecht. Morgen moet ik urine inleveren en nuchter een stuk of 20 buisjes bloed aftappen. Daar krijg ik donderdag de uitslag van.
Ik word ondertussen wel een beetje bang 5 weken koppijn en duizeligheid is echt niet leuk meer. Autorijden, mijn passie, doet paps nog steeds.
Jeetje, ik kan me voorstellen dat het érg vervelend is als je zo'n last hebt maar niet weet waar het vandaan komt en wat je eraan kan doen. Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat bij het volgende onderzoek de oorzaak naar boven komt, en dat het snel behandeld kan worden.
Nee, wel van het bloed en urine. Blijk ik een blaasontsteking te hebben. Heb daar een kuur voor, maar voor de rest geen paniek of afwijkende bloedwaarden. Da's wel positief, maar weer geen stap verder bij een verklaring.
Vannacht moet ik wakker blijven en morgenvroeg om 8.15 melden op het ziekenhuis. Die uitslag krijg ik morgenmiddag. Dus nog even spannend.
Niet zo mooi dat je een blaasontsteking hebt, maar gelukkig is het niet iets veel ergers. Dus voor de nacht een paar mooie filmpjes huren haha! Succes morgen!
Wel hele droge stekende ogen, maar voor de rest kan ik het aardig goed volhouden. Volg het nieuws op ned1 en een beetje bokken en spelletjes via internet.
Het was best moeilijk om wakker te blijven, geloof dat 1 keer mijn oogleden naar beneden gleden, maar kon ze op tijd weer omhoog schuiven. Marc om half 7 gewekt en om half 8 in de auto naar Almelo, waren de oprijlaan nog niet af, of de luikjes waren alweer gedaald. Dit is onderweg nog wel zo'n 100 x voorgevallen. Oef, da's echt moeilijk, ik volg het rijden zowieso niet en dan mest ik mijn ogen ook nog los houden. Op het ziekenhuis aangekomen kon ik direct mee naar de kamer. Werd op een stoel gezet en bril af, dus dan zie ik echt niks meer. Kreeg ik zo'n badmuts op met elektroden die op de hoofdhuis worden geplakt. Toen 45 minuten onderzoek en ben ook in slaap gevallen. dat moest ook.
Om half 10 waren we thuis en ben direct het bed in gedoken, wat was ik moe. Om 2 uur vanmiddag er weer uit, even wat gegeten en om kwart voor 3 het telefoontje van de neuroloog.
Er is dus een onregelmatigheid te zien op de EEG en naar aanleiding daarvan en mijn klachten die ik nog steeds heb, word ik doorgestuurd naar Zwolle waar ze meer onderzoeken gaan uitvoeren. Ik ben enorm opgelucht, eindelijk een bevestiging dat er daadwerkelijk iets aan de hand is, wat het is weten ze nog niet, maar nu kan er iig meer onderzoeken komen en het vinden van een oplossing voor mijn klachten.