Bokt.nl

Ashkerlon schreef:

Ik heb het ook, hoewel het de laatste tijd veel verbeterd is. Bij mij komt het vooral voort uit een angst om dingen verkeerd te doen.
Ik kan bijvoorbeeld heel moeilijk oogcontact maken met iemand. Telefoneren is een ramp. Ik durfde een paar maand geleden amper een pizza te bestellen vreemde mensen aanspreken was een totale ramp.
Een kamer binnenlopen en de mensen in die kamer begroeten? ben je gek... ogen op de grond richten en maken dat je zo snel mogelijk bent waar je moet zijn.
En dan word je nog uitgemaakt als 'onbeleefd' of doe je te veel 'vanuit de hoogte', waardoor de zaken nog erger worden, want je schaamt je voor gedrag dat je schijnbaar uitoefend, terwijl je eigenlijk net het tegenovergestelde bent.

Cheveyo schreef:

ik herken me wel in je denk ik, net als bij verjaardagen binnenkomen als de kamer al vol zit...dichtklappen en totaal geen zinnig woord kunnen verzinnen als je bij iemand staat. Extreme faalangst, examenvrees...perfectionistisch is er bij mij ook een.
Altijd beter willen dan goed...
Ik ga je link eens bekijken van de week, wellicht dat ik er ook iets aan kan doen.
Het is bij mij sinds mijn pubertijd, ben eens belachelijk gemaakt...toen is het balletje gaan rollen.

Ashkerlon schreef:

Ik heb het ook, hoewel het de laatste tijd veel verbeterd is. Bij mij komt het vooral voort uit een angst om dingen verkeerd te doen.
Ik kan bijvoorbeeld heel moeilijk oogcontact maken met iemand. Telefoneren is een ramp. Ik durfde een paar maand geleden amper een pizza te bestellen vreemde mensen aanspreken was een totale ramp.
Een kamer binnenlopen en de mensen in die kamer begroeten? ben je gek... ogen op de grond richten en maken dat je zo snel mogelijk bent waar je moet zijn.
En dan word je nog uitgemaakt als 'onbeleefd' of doe je te veel 'vanuit de hoogte', waardoor de zaken nog erger worden, want je schaamt je voor gedrag dat je schijnbaar uitoefend, terwijl je eigenlijk net het tegenovergestelde bent.

Ashkerlon schreef:

Ik heb het ook, hoewel het de laatste tijd veel verbeterd is. Bij mij komt het vooral voort uit een angst om dingen verkeerd te doen.
Ik kan bijvoorbeeld heel moeilijk oogcontact maken met iemand. Telefoneren is een ramp. Ik durfde een paar maand geleden amper een pizza te bestellen vreemde mensen aanspreken was een totale ramp.
Een kamer binnenlopen en de mensen in die kamer begroeten? ben je gek... ogen op de grond richten en maken dat je zo snel mogelijk bent waar je moet zijn.
En dan word je nog uitgemaakt als 'onbeleefd' of doe je te veel 'vanuit de hoogte', waardoor de zaken nog erger worden, want je schaamt je voor gedrag dat je schijnbaar uitoefend, terwijl je eigenlijk net het tegenovergestelde bent.

Maar het is de laatste maanden al heel wat verbeterd. Ik werk in een dierenspeciaalzaak en daar wordt, zoals in elke winkel natuurlijk, er vanuit gegaan dat je klanten aanspreekt en hen helpt. Die 'gedwongen' situaties zorgen wel dat je er meer feeling voor krijgt. Dat je meer durft.
Als ik vergelijk hoe gesloten ik was toen ik er begon met werken, en hoe makkelijk ik nu al mensen aanspreek, is het toch stukken verbeterd. Het enige grote probleem dat ik nu nog heb, is dat ik begin te stotteren/hakkelen. Als ik dat nog kan overwinnen ben ik tevreden.

Wat bij mij heel goed geholpen heeft, is altijd in gedachten houden dat die andere mensen ook maar gewoon mensen zijn. Ze hebben hun eigen job, hun eigen leven, hun eigen problemen. Net zoals ik. Niemand is perfect, dus waarom zou ik het moeten zijn?

Menino schreef:

ja, ik had me ooit eens voorgenomen, niet meer te praten in grote groepen.. Omdat ik imo toch alles verkeerd zei En naja sindsdien... 1 op 1 gesprekken zijn altijd wel een ramp... Dan ben ik zo gespannen En soms beginnen ook serieus m'n wenkbrauwen te trillen ofzo..

Naar supermarkt gaan, tanken, telefoon opnemen enzo.. Vind ik ook vrij vervelend... Praten met mensen gaat wel beter Alleen het kost wel veel energie.. Als ik slecht geslapen heb ofzo, heb ik echt totaaal neit de behoefte om me sociaal op te stellen oid.. Dan ben ik echt gewoon het liefste de hele dag alleen

(overigens nooit echt officieel gediagnostiseerd ofzo hoor.. Ik herkende me er alleen een beetje in )

fjordjes schreef:

Nouja genoeg mensen die er dus last van hebben. (niet negatief bedoeld) Soms denk ik wel eens, ben ik de enige? Hoe zijn jullie aan die fobie/faalangst etc. gekomen? Bij komt het door m'n verleden, ik ben jaren gepest.

Quieto schreef:

Ik herken mezelf hier best wel in, ik voel me niet goed op mijn gemak in een (grote) groep, zelfs bij vriendinnen ben ik vaak erg onzeker. En ik ben bang om op te vallen zeg maar. In de klas durf ik het ook vaak niet te vragen als ik iets niet helemaal snap, uit angst dat ik iets doms vraag of zeg. Het kost me ook erg veel tijd voor ik me ergens of bij iemand op mijn gemak voel..
Ben verder ook best wel perfectionistisch, en heel erg bang om fouten te maken, ik wil altijd heel goed presteren, maar dat zorgt voor extra stress waardoor het vaak juist niet lukt..

fjordjes schreef:

Nouja genoeg mensen die er dus last van hebben. (niet negatief bedoeld) Soms denk ik wel eens, ben ik de enige? Hoe zijn jullie aan die fobie/faalangst etc. gekomen? Bij komt het door m'n verleden, ik ben jaren gepest.