Hoi Rianne, het zou idd hypocriet zijn als ik met open armen een donor
orgaan zou ontvangen op het moment dat ik kritiek zou komen te liggen
maar wel schijnheilig mn kistje dichtzegelen zou.
De reden waarom? Lief dat je dr naar vraagt trouwens.

Aan de ene kant zou ik acuut een donor moetem worden, ik heb namelijk
mijn moeder verloren aan kanker, we waren ten einde raad en hebben een
transplantatie overwogen, maar ze was te ziek en rond 1990 waren ze
gewoon nog niet zover.
Toen mijn moeder kwam te overlijden, vroegen ze of we haar lichaam tijdelijk wilden afstaan voor de wetenschap, want ze is op een gruwlijkemanier gestorven, je mag wel zeggen weggerot door de kanker en abcessen.
Ik was de oudste en mocht beslissen, ik was net 20 jaar.
En mijn antwoord was resoluut nee, ik wilde mn moeder rust geven en het idee dat er wéér
in haar werd gesneden vond ik verschrikkelijk, ze had al zoveel meegemaakt.
Juist hierdoor zou ik mss tot een besluit kunnen komen door donor te worden, maar nee...
Integendeel. Ik wil zoals ik al zei knap mn kistje in, in wil de baas zijn over mijn eigen lichaam.
Ik wil niet dat er mensen met mijn organen rondlopen, ik zou het verschrikkelijk moeilijk vinden als
bv mijn moeder een orgaan zou hebben afgestaan met de wetenschap dat mijn buurman daar nu mee rond zou lopen, ik kan dat niet verkroppen, dat vind ik te erg.
Laat ik zo zeggen, ik zie het dus vrij zwart wit, ziek is ziek, en dood is dood.
Ik heb in mijn leven twee keer de dood in ogen en voor ogen gezien, ik ben dr niet bang voor
dus hoeft mijn leven ook niet verlengd te worden.
Ik hoop dat mijn standpunt een beetje duidelijk is, had namelijk niet verwacht dat je het zou vragen.
Ik heb trouwens diep respect voor mensen die wel hun organen af kunnen geven en dat lijken
te doen of het de normaalste zaak van de wereld is.