Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
dovish schreef:Mja, maar als je dat zegt van 'je krijgt die kans dan', je hebt ook elke dag de kans om gewoon zelf te gaan eten alsóf je een maagbandje hebt. Dus bewust, minder en gezond. Want je veranderd verder niks met een maagbandje behalve de hoeveelheid....
Duncan schreef:dovish schreef:Mja, maar als je dat zegt van 'je krijgt die kans dan', je hebt ook elke dag de kans om gewoon zelf te gaan eten alsóf je een maagbandje hebt. Dus bewust, minder en gezond. Want je veranderd verder niks met een maagbandje behalve de hoeveelheid....
AMEN!
Duncan schreef:Lieverd, ik weet helaas (of misschien ook niet) precies waar ik het over heb. Godzijdank nooit het punt bereikt (en dat ben ik ook niet van plan) waarop ik een maagband zou overwegen, maar ik ben absoluut de dunste niet.
Eten, vooral teveel eten, is vaak (zo niet bijna altijd tegenwoordig) een kwestie van emoties. Er zijn nog maar weinig mensen die puur eten om te overleven. Eten is gezellig, eten geeft een fijn gevoel, ga zo maar door. Eten is soms ook een hulp in donkere tijden, vaak zonder dat mensen het door hebben.
Afvallen is ook al zo'n ramp, er hangt zo'n megacircus omheen. Alles moet snel, resultaat, resultaat. Vooral zichbaar, voor de buitenwereld. Het ziet er niet uit dat lijf van mij, daar ga ik wat aan doen, en in extreme gevallen uit medisch oogpunt. Onder begeleiding van een arts/dietist gebeurt het vaak op een verantwoorde manier, maar als mensen zelf gaan klooien.... Vaak verval je in snel resultaat willen zien, en lukt dat niet, dan val je weer terug. Of nog erger, je komt aan, omdat je lichaam denkt dat er barre tijden aangebroken zijn.
Uit eigen ervaring weet ik ook hoe moeilijk het is, tussen de oren veranderen. Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen gedrag. Voor álles wat je doet, omdat uiteindelijk jij de enige bent die daar de verantwoordelijkheid over heeft. En ja, dat is moeilijk, jezelf onder controle krijgen. Heel moeilijk soms. En verleidelijk om naar makkelijkere dingen te grijpen, dieet dit, die binnen zoveel tijd resultaat laat zien, dieet dat, spulletje dit, spulletje dat. Euro's armer en kilo's zwaarder kom je uiteindelijk aan bij de dokter, dit kan echt niet meer. Na overleg met de dietist en anderen wordt besloten tot een maagband.
Dan vraag ik me af, wat zou er gebeurt zijn als je, op het moment dat je besluit af te willen vallen, niet het eerste de beste dieet uitzoekt wat op dat moment 'in' is, maar naar de dokter stapt en het lef hebt om om hulp te vragen? Zeker als je van jezelf weet dat je psychologisch niet zo stevig in je schoenen staat en weet of vermoed dat eten een belangrijke rol speelt in het omgaan daarmee?
Mijn punt, Als je moet afvallen, ben je dus te zwaar. Dat is ooit begonnen. Waarom?
(nogmaals, er zijn uitzonderingen, duh, die heb je altijd, en een maagband is hun goed recht, maar ik wordt soms hopeloos van al die grillen in modeland.)
dovish schreef:Jullie hebben het over voortrajecten en o zo goede begeleiding. Dat je het bandje niet zomaar krijgt is niet helemaal waar. Ik ken een meisje dat naar haar huisarts is geweest, doorverwezen is en in belgie gewoon heeft aangegeven al tig dietisten te hebben gezien en alles te hebben geprobeerd (wat echt niet zo was) en die heeft hem vervolgens héél snel gekregen. Ze is afgevallen, maar weegt nu nog erg veel en het zakt niet meer. Haar slechte eetgewoontes heeft ze nog steeds, want pizza gaat er net zo makkelijk door als sla, en chocola en ijs gaan er ook prima in.
dovish schreef:Mja, maar als je dat zegt van 'je krijgt die kans dan', je hebt ook elke dag de kans om gewoon zelf te gaan eten alsóf je een maagbandje hebt. Dus bewust, minder en gezond. Want je veranderd verder niks met een maagbandje behalve de hoeveelheid....