Ben 22 jaar en heb 27 november mijn amandelen laten verwijderen. Zit nu al eventjes thuis en heb er nog flink last van. Wat ik niet verwacht had was de pijn in mijn oren en mijn tong!
Hier even beschrijving van hoe gegaan is:
dinsdagochtend opname, in de anesthesiekamer kreeg in infuus en werd vervolgens operatiekamer in gereden. Nog even gebept met de chirurg en vervolgens was ik knock out. Eenmaal bijgekomen uit narcose wat dit een hele rare gewaarwoording. Werd gelijk platgespoten met morfine omdat het toch wel erg veel pijn deed.
Volgens mij ben ik na een uurtje naar de kamer terug gereden. Het leek wel mee te vallen na de morfine. Kreeg ook nog aan infuus diclofenac erbij zodat het nog wat dragelijker zou zijn. Voelde me redelijk en had paar slokjes water gedronken, dit kwam er alleen met een rotgang weer uit dankzij het bloed wat nog in je maag zat. Al met al 5x over moeten geven en dit was te wijten aan en narcose en aan bloed in de maag. Drinken is mij daarna niet meer gelukt. Het begon allemaal flink op te zwellen en kreeg mijn mond amper meer open! (nu nog niet)
Snachts slechte nacht gehad, elk uur wakker geweest voor een ijsklontje in mijn mond. Dit is het enige wat ik kon verdragen. Ijs werd ik onwijs misselijk van!
Volgende dag kon ik om 11 uur naar huis. Ik kon inmiddels ook niet meer praten dus was wel lekker rustig

Nu eenmaal thuis 7 dagen na operatie ben ik 4,5 kg lichter. Drink alleen maar water en kan nog bijna niet praten en eten. Vanacht ook onwijs slechte nacht gehad met flink wat keelpijn een oorpijn. Tevens nog steeds flink last van kramp in mijn tong.
Heb nog maar weinig energie en als ik denk dat het wat beter gaat en ga eventjes naar buiten dan ben ik daarna helemaal gesloopt. Ook als ik toch een beetje ga praten krijg ik erna extra last van keel en oren. Dus mijn tip, hou toch echt even een week je mond.
Al met al een pijnlijke ervaring rijker. Zie trouwens ook nog dat veel mensen pijnmedicatie thuis nog nemen. Dit heb ik niet mee gekregen en eenmaal thuis heb ik ook niks meer ingenomen. Niet dat de pijn fijn was maar niet aan gedacht eigenlijk...
SUcces voor degene die nog moeten!
Groeten Loes