ik heb er ook last van. Bellen naar dichte familie is geen probleem, maar bellen naar vreemden is een ramp. Het is bij mij wel al iets verbeterd, doordat ik de laatste tijd regelmatig gebeld heb achter pizza of iets dergelijks. Dat zijn zo van die typische telefoongesprekken waarvan je weet dat je niets KAN vergeten. De persoon aan de andere kant stelt gewoon de vragen en je kan gemakkelijk antwoorden met ja of nee.
Als ik nu ergens naartoe moet bellen helpt het als ik een paar keer goed ademhaal, tegen mezelf zeg "stel je niet aan, het is maar een telefoon" en dan meteen de hoorn oppakken en het nummer intoetsen.
Als mensen naar mij bellen heb ik er meestal geen probleem mee. Ik heb meer een probleem om zelf te bellen. Maar dat kan ook zijn omdat ik eerder een sociale fobie heb, dan een telefoon fobie.
Bij de gewone telefoon is dit niet, maar dan moet ik gaan zitten en kan ik me niet bewegen hoe ik wil. Dan flip ik ook helemaal...
(ben receptioniste dus zit vaak aan de telefoon...)

Voor de rest bel ik wel op, maar als het met bijvoorbeeld en smsje kan, doe ik dat nog steeds het liefste
Dus toch steeds maar gedaan, en als ik dan bezig was voelde het wel als een echte overwinning, maar ik kan niet zeggen dat ik er nu minder last van heb oid. Mn eigen telefoon opnemen heb ik dan weer geen moeite mee, vooral omdat ik meestal zie wie er belt en me er dan al op in kan stellen. 
