Ik herken precies mezelf in jou.
Ook al raden psychologen het af,toch denk ik dat een opname best goed kan doen.Je kan op rust komen,alles op een rijtje zetten en ben niet meer zo nauw betrokken bij je moeder en eens je weer sterk ben kan je er weer zijn voor haar.
En ik geloof ook niet in psychologen.
Ik heb heeeeeel diep gezeten,geloof me begon zelfs te hallicuneren.Heb bij een psychiater gelopen,hielp echt geen drol.Gestopt en op eigen houtje eruit gekropen.Begin dit jaar idem dito.3x opgenomen geweest maar op eigen houtje eruit gekropen,zelfs gestopt met antidepressiva op eigen houtje.
Ik ben meer het type dat haar leven in eigen handen wil nemen en niet wil blootleggen aan 1 of andere zielenknijper en tot nu toe lukt dat best goed.