Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
.
.
.
annebe schreef:ook zooooo moeilijk om dan te horen, meid je bent nog jong!! Of je kunt vast nog wel meer kinderen nemen?!
Marloes_R schreef:Annelies, zo'n vragen komen ij mij ook vaak op. Helaas krijgen we er geen antwoord op...
Ik had dat heel erg nadat en goede vriendin van me haar kindje verloor. Wat kan daar nou de reden van zijn?? Dat kan toch nergens goed voor zijn? Vanaf dat moment heb ik ook het kleine beetje geloof in een god of iets dergelijks dat ik had, opgegeven. Ik vond het zo oneerlijk.
Ik vind het wel heel goed van je dat je je kindje laat komen en dat het zo welkom is. Ik kan me voorstellen dat het een schok moet zijn geweest in het begin. Hoe vond je het toen je buik begon te groeien? En toen je je kindje op de echo zag? Dat lijkt me dan heel confronterend.
.
.) Marloes_R schreef:.
Chrisje, zijn jullie in het ziekenhuis geweest? Hebben jullie meer duidelijkheid gekregen over een IVF poging of over eventueel IUI?

: Ook jullie heel veel sterkte!!
Uit de anamnese bleek dat zij niet zomaar zwanger waren geworden. Dit paar was al 6 jaar bezig met zwanger worden op de 'natuurlijke' manier. Ovulatietesten, homeopatische middeltjes, alles was al een keer geprobeerd totdat ze bij de gyn kwamen. Om een lang verhaal kort te maken: bij beide mensen was niks afwijkends gevonden (erg frustrerend lijkt mij!) en ze hebben 4 IUI behandelingen ondergaan en 4× IVF. Toen de gynaecoloog botweg zei: een baby is niet voor jullie weggelegd. Ik kan me alleen maar voorstellen hoe zij (en iedereen die zo lang bezig is met kinderen!) zich hebben gevoeld.
Bij de nacontrole nam ze beide kindjes mee en ik had tranen in mijn ogen! Een groot contrast tussen de kindjes: super donker en superblond. Maar met 1 ding gemeen: ze waren beide ontzettend geliefd! 

. Nu nemen we een maand pauze, even lekker op vakantie.