Geplaatst: 31-05-07 14:12 Ik heb een hele tijd geleden ook een trap tegen mijn hoofd gehad, maar dan wel voluit hard. Mijn moeder stond iets van 25 meter verderop en die hoorde de knal zelfs.
Ik viel eraf, wou opstaan en het paard gaf een trap tegen mijn jukbeen. Conclusie; jukbeen gebroken.
Ik weet die hele dag niet meer, heb er geheugenverlies aan overgehouden, een dik hoofd, een gebroken jukbeen en ik kon niet deelnemen aan mijn schoolexamens.
Mijn ouders zijn meteen met mij naar het ziekenhuis gereden, maar ondertussen had ik de hele achterbank van de auto ondergekotst, en in het ziekenhuis heb ik ook een stuk of 20 bakjes ondergekotst. Er kwam niets meer uit, alleen maar gal en van die troep, maar ik bleef overgeven.
Ze wouden me aan het infuus leggen, maar dat lukte ze niet want ze konden geen goed bloedvat vinden en ik was te bewegelijk want ik wou het niet
Verder heb ik 2 zetpillen gehad in het ziekenhuis. Ik heb er van ongeveer half 12 tot half 5 gelegen.
Ik moest elke dag 3 keer een ranzig oplosbaar spulletje drinken.
Er kon verder niets gedaan worden aan mijn jukbeen, want ze kunnen moeilijk mijn hele hoofd in het gips zetten. Het moest dus vanzelf genezen, en ik moest een stuk of 2/3 keer terugkomen voor controle.
Verder kon ik in de auto ook niet hard over drempels heen, dan voelde ik het enorm drukken en dat deed echt enorme pijn!
Ik heb wel enorm veel geluk gehad, want alles is netjes genezen en je ziet er niets meer van, behalve een klein beetje dat het niet symetrisch is.
De dokters zeiden ook dat ik géén hersenschudding had, terwijl iedereen dat wel har gedacht want ik had een ontiegelijk harde knal gehad.
Ikzelf weet niets van de hele dag, en ik kreeg mijn geheugen pas terug rond half 4. Vanaf daar weet ik alles pas. Ik weet dus niet dat ik getrapt ben, naar het ziekenhuis was gebracht enzovoorts.
Ik zal er even een fotootje bij plaatsen;
Dag 2.. wat ben ik blij dat hij niet in mijn oog heeft getrapt, want het scheelde niet veel.
Mijn mooie blauwe wang en mijn oog vol met regenboogkleurtjes.
Er zat ook allemaal vocht onder en rond mijn oog, gelukkig trok dat na een paar dagen weg.
Misschien is het verstandig om toch even langs de HA te gaan?
Je weet het nooit, het ziet er dan zo "onschuldig" uit maar ondertussen..
Edit; ik herinner me weer dat ik ook met mijn hoofd in een scan ben geweest, en ook ik moest om de 2 uur wakker gemaakt worden door mijn moeder. Gelukkig zag ik er de lol van in en ze vroeg; Hoe heet je? Toen antwoorde ik blij; Henk.
Tsja..
Toch de positieve kant ervan inzien. Al mijn vriendinnen schokken wel toen ze een bezoekje bij me kwamen geven! 
Neem maar heel rustig de tijd om beter te worden. 
