Wij hebben vorig jaar precies hetzelfde mee gemaakt met vrienden van ons. Dit jongetje is overleden. Wij hebben 'gewoon' cadeautjes gegeven. Zij zijn toch ouders geworden! En zoals je zelf al zegt het is toch ook feest? Ondanks al het verdriet. Hij blijft hun oudste zoontje en vergeten zullen we hem met zn allen nooit. Het is belangrijk dat je je met je EIGEN gevoelens in hun verplaatst. Mijn ervaring is dat ouders je dat het meest in dankbaarheid afnemen. En woorden als "ik heb er geen woorden voor" en "het maakt mij ook verdrietig" zijn geheel terecht. Onze vrienden zijn zwanger van hun 2de kindje, aanstaande onderdag is het een jaar geleden dat de eerste overleed. Zulke dubbele gevoelens, dit kindje doet het wel heel goed en ze wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Maar donderdag zullen we allemaal stil staan bij het kleine mannetje dat voor ons allen belangrijk is/was maar zo kort bij ons mocht zijn.
Succes meid, en doe wat je hart je ingeeft. Je hebt niets verkeerd/stom gedaan in mijn ogen....
Edit: ik zie net dat het kindje overleden is. Maar bovenstaande is natuurlijk nog steeds van toepassing. De vergeet-mij-nietjes bloeien nu. Ik had een bloemstuk laten maken, met een waxinelichtje, een heel klein knuffeleendje en vergeet-mij-nietjes erin. De ouders waren er heel blij mee. (misschien een tip)