Ik vind het eigenlijk best een goede beslissing. Maar té laat. Als ik zwanger was, en ik kreeg te horen dat mijn kind echt zwaargehandicapt (lichamelijk én geestelijk.. lichamelijk zou me niet zo veel uitmaken. Niemand is perfect! Geestelijk, ook nog niet zo veel..) zou zijn, en als een kasplantje zou moeten leven (sorry dat ik het zo noem...) dan denk ik dat ik zou overwegen om een abortus te laten plegen. In andere gevallen niet, maar in zo'n geval vind ik dat het moet kunnen. Want wat heeft zo'n kind nou voor leven ?? Maar laat dat kind dan haar leven helemaal niet lijden. Ik vind het aan de andere kant ook best egoistisch... Je wilt wel je kind houden, maar je wilt haar wél makkelijk laten houden om te behandelen. Nou jaaa...
en nog even iets anders. Ik heb ook meegemaakt hoe het is om dement te zijn. Dat wil je ook niet meemaken.
Misschien klinkt het hard, maar het lijkt me gewoon niks om totaal afhakelijk te zijn van andere mensen, je niks zelf kunt beslissen, geen eigen wil hebt, en niks snapt.
En dan snap ik Amerika ook weer niet. Ze zijn zo preuts met alles, maar in welk land zie je de meeste tienerzwangerschappen en rappers met ronddartelende vrouwen in beeld?