Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
pretletter17 schreef:Huilen, nouwww, wel gauw tranen in de ogen, vooral als iemand boos op mij is terwijl ik het alleen maar goed had bedoeld, voelde me soms net een klein kind. Of als ik teleurgesteld ben, of gefrustreerd, bijvoorbeeld als ik iets vertel en mensen begrijpen me verkeerd... dan heb ik tranen in m'n ogen en kan op dat moment ook niet goed uitleggen wat ik dan wél bedoelde.
.
Wuis schreef:Ik krijg ontzettend snel tranen in mn ogen. Ben ook heel erg gevoelig. Het is erg vervelend..
Overigens ben ik nooit snel kwaad maar kan wel heel erg teleurgesteld zijn in dingen/ mensen.
Bollie23 schreef:allemaal heel herkenbaar. Ook bij vloeien heel snel en rijkelijk de traantjes, inderdaad als ik boos ben, teleurgesteld of als me onrecht wordt aangedaan.
Ook de emotionele pijn van andere mensen/dieren raakt mij enorm en kan ik soms echt beroerd van zijn. In de loop der jaren heb ik wel enigzinds geleerd me daarvoor af te sluiten, anders heb je zelf geen leven meer.
Heb ook altijd heel sterk een eerste indruk bij mensen die eigenlijk altijd correct blijkt te zijn. Dan zul je zeggen wat heeft dat er nu mee te maken.. nou... ik zal het proberen uit te leggen.
Veel mensen balen er van en vinden het lastig. Nu sinds een jaar of 2 denk ik daar heel anders over. Ik zie het als een hele mooie eigenschap. Doordat je juist zo gevoelig bent, pik je bepaalde signalen van andere mensen vaak eerder op. Dat botst dan vaak wel, want bedoelde of onbedoelde " vijandelijke" signalen die anderen niet eens opmerken komen bij jou wel aan. Maar juist deze eigenschap maakt dat je dus vaak in een vroeg stadium al beter op bepaalde situaties kunt inspringen dan iemand die denkt dat het allemaal koek en ei is en dan ineens de grote klap krijgt... Hoop dat jullie het nog een beetje snappen wat ik hier probeer te verwoorden.
Snoevie schreef:mijn probleem is juist dat ik me hetzelfde voel,maar ik kan niet huilen,er gebeurd niks.
ik was voor het eerst bij maatschappelijk werk en die zei dat ik mijn eigen gevoelens/behoeftes veel serieuzer moest nemen........zo zat ik te vertellen dat ik op een rot manier gedumpt was na 2,5 jaar,met een glimlachje op mijn gezicht,en dat had ik niet eens in de gaten.
op zulke momenten wil ik wel janken,maar ik kan het niet........
marleen_usar schreef:Mijn dochter kan zeer angstig zijn maar we zijn er achter gekomen dat zij van alles om haar heen ziet die andere niet zien,een kind verliest zijn paranormale vermogen op een bepaalde leeftijd.Maar op school kwamen ze erachter dat zij dat vermogen nog steeds heeft.
BounceBabe schreef:Nu ben ik niet boos maar ik baal, soms kan ik mijn gevoelens niet plaatsen en het enige wat ik wil is even lekker huilen.
Ik word gek van de spanning, van bepaalde dingen waar ik gewoon even doorheen moet.