MoonChloe schreef:Ik ben zelf voor donor/dierendonor.
Alleen zou ik het nooit in mijn lichaam willen hebben(zelfs niet van een ander mens) ik ga liever dood dan ik een heel tijd moet vechten voor de miezerige leven die ik heb.
Myukii, in de eerste instantie denk ik dat ik wel voor mijn hond ga (heb dan wel geen hond) lekker egoistisch he
Haha, ja, sorry, maar dat vind ik inderdaad egoistisch

Een hond leeft ongeveer 10 jaar (als je gigantisch geluk hebt), een kind 75 jaar. Daarbij, als een kind sterft, hebben de ouders, opa's, oma's, juffen, vriendjes/vriendinnetjes, buren, kennissen, ooms, tantes, neefjes, broertjes&zusjes en nichtjes daar allemaal verdriet van. En dat is, zeker voor de ouders, verdriet dat het leve lang niet overgaat.
Als een hond doodgaat, hebben 'alleen' de baasjes daar verdriet van, en eventueel de oppasser oid. Een hond zul je ook niet snel vergeten, zeker als je daar een echte band mee hebt, maar na 2 jaar is dat verdriet toch veel minder geworden (en een hond is makkelijker vervangbaar... voor sommigen).
Sorry, maar ik zou echt voor het kindje gaan. Hoeveel ik ook van mijn hondjes houd, en hoe erg ik van slag zou zijn als ze dood zouden gaan. Ik zou er zeker een maand van uit de running zijn, maar toch gaat een mensenleven voor mij boven een dierenleven (zeker in deze situatie).
En alle mensen die tegen dierendonoren zijn: Ooit wel eens bedacht hoe veel nieuwe medicijnen uitgetest worden?
