KellyenXena schreef:Wat je deze momenten doormaakt lijkt me zeer zeker niet niks. De angst voor het onbekende,voor de operatie.
De frustratie en de angst die dat met zich meebrengt.
Hoeveel (en zo te lezen zijn het er nogal wat!!) mensen er ook met je meeleven, je moet hier wel doorheen.
Ik heb me vaak afgevraagd waarom een mens zoveel naars mee moet maken. Wat het doel van al die ellende toch is.
Het antwoord daarop is me nooit op een briefje aan komen waaien, helaas.
Het is er nu eenmaal.
Ikzelf denk, dat mensen bepaalde dingen mee maken, om ervan te moeten leren.
En ik denk dat, diep van binnen, de mensen eigenlijk wel weten wat.
En straks Mel, als al die ellende achter de rug is.. Stap jij 's ochtends vroeg lekker in de auto, naar waar je het liefste heen gaat. Om daar te doen, wat je het liefste doet.
Als je het wilt,het durft en er voor kiest, lacht het leven je toe.
Met fijne mensen om je heen, die je steunen waar ze kunnen.
En ook ik zal dat doen.
Heel mooi gezegt ik had het niet beter kunnen zeggen .. Lieve mel nogmaals heel veel sterkte en beterschap de komende tijd.. kom je snell weer opzoeken voor een banketstaaf praatje en lekker lachen met je
!!!