Bokt.nl

Suzanne F. schreef:

Ik zou het zelf nooit doen. Tenzij het je eigen stuk grond is en je eigen huis. Maar dan ben je buren en is de situatie dus anders. Dit kan zoveel gezeur opleveren, zeker als er geld wordt geïnvesteerd in een huis/stuk grond wat officieel van een ander is. En als er om andere redenen onenigheid ontstaat. Je hebt geen poot om op te staan als het niet officieel van jou is.

Lieser schreef:

denisesilver schreef:

Altijd van het slechtste uitgaan bij het vastleggen van dit soort zaken. Dat geld ook voor bijvoorbeeld huwelijken. Op dat moment is het eenhoorns en regenbogen, maar er kan altijd iets opspelen, en dan wil je niet op straat komen staan met “had ik maar”.

Dat is inderdaad wel waar.

fokfanaat schreef:

9 september wordt er in de 1e kamer gestemd over een wetswijziging die dit gelukkig veel makkelijk gaat maken.

Vergunningsvrij mantelzorg- en familiewoningen bouwen op eigen erf
Het bijbouwen van een mantelzorg- of familiewoning op bestaande kavels bij een woning kan een oplossing bieden voor een grote groep mensen die zo lang mogelijk in hun eigen omgeving wil blijven wonen, maar ook voor kinderen die geen betaalbare woningen kunnen vinden. Hiervoor is dan ook het voorstel van minister Keijzer om – binnen uit te werken voorwaarden – toe te staan dat een mantelzorg- of familiewoning op eigen erf vergunningsvrij mag worden gebouwd. In aanvulling op het eerder geconsulteerde concept besluit Versterking regie volkshuisvesting stelt minister Keijzer voor om deze regeling, naast mantelzorgwoningen, ook van toepassing te laten zijn op familieleden in de eerste graad.

Jessix schreef:

Ik heb tot 2 jaar geleden met 3 generaties een erf gedeeld. Altijd prima gegaan, ieder een eigen huis en een eigen leven. Fijn om (groot) onderhoud samen te kunnen doen als je veel grond en opstallen hebt. En ook oppas voor je dieren of iemand die even een boodschapje voor je meeneemt etc.

XladyX schreef:

Hier hele positieve ervaringen mee. Het is voor beide partijen een hele fijne oplossing. Máár het kan natuurlijk ook wrijving geven en dan is het wel van belang dat beide goed genoeg open kunnen communiceren om dit meteen te bespreken.

Celebi schreef:

Yes hier ook, mijn vriend en ik wonen op het erf van mijn ouders. Gaat prima, geen afspraken gemaakt, lage huurprijs en extra gezelligheid en sociale controle. Totaal geen afspraken gemaakt ook hierover. Verloopt gewoon prima en is extra handig met vakanties rondom de zorg voor de planten en dieren.

veerledec schreef:

Neem je ook de fiscale aspecten mee in je overwegingen?

pmarena schreef:

Wij zitten ook over zoiets na te denken

Bij ons is dan wel allemaal de intentie van het moet zo geregeld zijn dat je wel dicht bij elkaar woont, maar ieder zijn privacy heeft en je elkaar bij wijze van spreken gerust een paar dagen niet tegen het lijf hoeft te lopen. Dus niet bij elkaar naar binnen kijken. Ieder een eigen stukje tuin / terras waar je geen zicht op elkaar hebt. Liefst nog allebei een eigen opritje / parkeerplek.

We kunnen prima met elkaar omgaan maar je moet het eigenlijk gewoon zo regelen, net alsof er onbekenden wonen en je normale buren bent. Op bezoek gaan gewoon net als nu: niet zomaar spontaan binnenstampen maar gewoon bellen / appen / afspreken. Daar ook allebei streng op zijn.

Een appje of telefoontje is zó gedaan

Ik ben wel behoorlijk goed in allerlei beren op de weg zien, dus mijn gedachtenflodders daaromtrent zijn als volgt....

Wat als 1 van ons overlijdt of op een andere manier 'uit the picture' gaat, en er komt een nieuwe partner...? Stel ik overlijd. Mijn man vindt een andere vrouw. Het is ook logisch dat hij 'door' moet kunnen met zijn leven. Maar wat als zij om welke reden dan ook mijn ouders er uit wil werken...? Of gewoon de hele situatie niet zo prettig vindt (waar ik me ook wel een voorstelling bij kan maken) en ze willen verhuizen en dus de grond verkopen? Dan zitten mijn ouders met een stacaravan zonder grond om op te staan

Of als 1 van mijn ouders overlijdt, en de ander krijgt een partner die wij als heel vervelend ervaren, en de overgebleven ouder doet er ook niet genoeg aan om die een beetje op te voeden zeg maar volgens de regels die we afgesproken hebben

Dan kan ik me voorstellen dat het zo hoog op kan lopen dat je diegene niet meer op je terrein wilt hebben. Of beiden niet meer. En wat dan...? Hoe krijg je ze op een nette manier weg als het uit de hand loopt? Want waar moeten ze dan naartoe...?

Dat het door eventuele broers en zussen logisch gevonden wordt dat de meeste / alle zorg tzt wordt gedaan door degenen die er naast wonen, lijkt me ook een beetje tricky. In ons geval maakt dat niet uit want logiscgerwijze ben ik toch 'de pineut' zeg maar. Dan maar beter naast de deur

Maar ik vraag me wel af of het nog gevolgen heeft voor iets als thuiszorg, of je dat dan moeilijker zou kunnen krijgen?