Bokt.nl

capopjekop schreef:

Heb je weleens professionele hulp gehad? Het lijkt me heel heftig om weinig tot geen warmte van je ouders te hebben ontvangen als kind en ik kan me best voorstellen dat dat een stukje overwerkt verdriet over is. Mss zelfs wel onbewust.

Heb je mensen in je omgeving waar je jezelf kwetsbaar bij kunt opstellen?

Femke_Tweety schreef:

Mijn mening,
Ja dat is te leren.
Maar voor dat punt moet je de te knuffelen persoon écht volledig vertrouwen. (Volledig, dus emotioneel, mentaal, fysiek, psychologisch etc)
En ik denk dat dàt lastiger is.
Ook niet onmogelijk. Maar wel de stap vóór dat knuffelen.

Cayenne schreef:

Lieve TS, ben je toevallig onveilig gehecht?
Zo te lezen lijkt het er in ieder geval wel op en ik herken je probleem bij mezelf.
Ik heb het ook "moeten" leren maar het zal altijd wel een beetje onwennig en vreemd blijven.

Goof schreef:

Van wie ontvang je wel eens een knuffel?
Ik merk zelf dat er nogal verschil zit in een korte knuffel van een vriendin bij een begroeting of een 'echte' knuffel van mijn man bijvoorbeeld.

Goed topic trouwens, goed dat je het plaatst.

Ania schreef:

Ik vraag me af of het echt te leren is. Ik denk wel dat het "verzachtend" kan werken als je iemand kent en mag, en degene geeft je een knuffel. Ikzelf ben een ontzettende knuffelaar en heb ook echt moeten leren dat niet iedereen een knuffel van mij waardeert. Maar ik heb ook gezien en gemerkt dat vrienden die niet van knuffelen houden het inmiddels waarderen en zelfs fijn vinden als ik ze een knuffel geef, maar dit heeft echt een tijd geduurd voordat het zover was.

Mooi topic dit. Stoer dat je het vraagt.

Qerty schreef:

Ik heb van huis uit zo te lezen een beetje dezelfde basis als jij meegekregen.
En vond alles wat op lijflijk contact leek heel erg ingewikkeld.

Dat is veranderd toen ik ging werken in een omgeving waar iedereen elkaar knuffelt of een zoen geeft, zelfs mensen die ik voor de eerste keer ontmoette.
Om niet buiten de boot te vallen ben ik daar in mee gegaan en door de jaren heen ook mijn ongemak daarover kwijt geraakt.
Inmiddels ben ik een aanrakerig persoon geworden. Mensen die ik mag kan ik dan ook een oprechte knuffel geven en daar heel soms zelfs om vragen.
Mensen die me minder na staan durf ik tegenwoordig af te weren.

germie schreef:

En misschien ben je ook wel aseksueel. Daar kun je niets aan doen, dat is een geaardheid. Sommigen houden wel van knuffelen, anderen niet en gaan gewoon vriendschappelijk zonder contact met een partner om.

Jester_ schreef:

Ik ben ook helemaal niet knuffelig. Ik heb wel een goede jeugd gehad met veel liefde, maar dat uitte zich niet persee in knuffelen. Ik vind knuffelen dus ook nog steeds ongemakkelijk ..
Ik doe het wel bij vriendinnen als begroeting, maar eigenlijk is dat meer aangeleerd gedrag dan dat ik het persee prettig vind

Femke_Tweety schreef:

Voor mij is er verschil tussen een echte stevige knuffel van mensen die je waardeert,


En de 'sociale omgangsvorm' waarbij er een knuffel is bij begroeten of vertrek.

Dat eerste kan ik waarderen, dat tweede heb ik persoonlijk een schurfthekel aan in de meeste gevallen.


Ik ging ervanuit dat de vraag van TS over die eerste categorie ging, aangezien de vraag over 'echte knuffels' gaat.

Maar wellicht heb ik de vraag niet goed begrepen, dat kan.


@TS, welke knuffels bedoel je specifiek?

Jester_ schreef:

Maar voor mij is het beide ongemakkelijk. Ik kan echt maar van weinig mensen een echte goede knuffel hebben, en dan moet ik wel echt heartbroken zijn maar zelfs dan vind ik het niet altijd prettig.

In een relatie kan ik wel 'knuffelen' als in bij elkaar op de bank liggen, arm om elkaar of bijv lepeltje lepeltje slapen, maar zo echt een knuffel geven, meh

Mellow schreef:

Ik snap je helemaal. Ik kan het ook niet, vind het moeilijk. Alleen met de dieren en met mijn zoon lukt het me oprecht. Soms zelfs van mijn man vind ik het moeilijk accepteren.

In het openbaar ga ik er verder niet veel over zeggen maar mocht je erover willen sparren. PB staat open.

Joltsje schreef:

Wat goed dat je dit topic opent TS.
je achtergrond zal vast en zeker invloed hebben. ik heb echter een prima jeugd gehad en ben ook niet een aanrakerig of knuffelig.

maar ja je kan het wel wat leren. ik ben het wel meer gaan doen in de loop der jaren. zelfde als eerder al genoemd. op een gegeven moment kom je mensen tegen die heel veel knuffelen. mijn schoonzusje is er zo iemand. ik ben dat echt wel gaan waarderen en doe het nu zelf ook sneller. en ik heb nu zelfs soms dat ik denk, ooh ik wil je troosten, aangeven dat ik met je mee leef ik zou je een knuffel willen geven om dit te bevestigen. maar buiten mijn gezin om doe ik dat eigenlijk nooit.

met mijn kinderen knuffel ik de hele dag en dat vind ik heerlijk.

Qua leren mijn ideen:
- het is inderdaad 2 of 3 ledig. puur fysiek, de emotie er achter en jezelf "bloot" geven.
--het fysiek aanraken / knuffelen van iemand. dit kun je oefenen met iemand die je vertrouwd en zonder dat er op dat moment emotie bij zit.
--een hand op een schouder bij iemand leggen wanneer er wel emotie in zit. voelt dat veilig genoeg voor jou.
-- je hebt altijd jezelf moeten beschermen, met een echte knuffel komen mensen dicht bij je ziel. probeer eens echt met iemand te knuffelen en je gevoelens daarbij te gebruiken en echt die bescherming los te laten. doe dat bij/met iemand die op dat moment niet in een emotie zit (dit zou dus prima een therapeut of zo kunnen zijn)

Petunia27 schreef:

Wat moedig dat je dit deelt. Het is helemaal niet gek dat knuffelen voor jou ingewikkeld voelt. Als je dat in je jeugd niet hebt meegekregen, heeft je lijf nooit echt geleerd dat aanraking ook veilig en fijn kan zijn. Dan kan je hoofd wél willen, maar je lichaam schiet toch in de stress. Dat is heel logisch. En heeft inderdaad te maken met onveilige hechting uit je jeugd.

Het goede nieuws is dat je dit stapje voor stapje kunt leren. Iemand die je vertrouwt rustig oefenen met een korte aanraking of knuffel, waarbij jij de regie hebt om aan te geven wanneer het genoeg is.

En je bent hierin echt niet alleen. Heel veel mensen die weinig veilige aanraking hebben gekend, herkennen dit gevoel. Het kan misschien helpen om hier begeleiding bij te zoeken, bijvoorbeeld bij een therapeut die ervaring heeft met trauma of lichaamsgericht werken.

Edit: Het viel me nog op dat je schreef dat het ‘niet erg’ is dat je vroeger die knuffels niet hebt gehad, en ook dat je geen details wilt delen omdat het misschien als ‘extreem’ gezien wordt of energie kost voor een ander. Voor mij voelt dat juist wél erg en verdrietig om te lezen, en tegelijk laat het zien hoe sterk en zorgzaam je bent. Ik wil je meegeven dat jouw verdriet en pijn er mogen zijn, en dat jij nog steeds die warmte verdient.

Knuffeldier schreef:

Je kunt zeker leren knuffelen. In mijn beleving is het allereerst belangrijk om de signalen van je lijf te leren kennen. Wat wil je wel, en wat wil je niet?

Wat mij ook helpt: bij interacties heel duidelijk hebben wat de afspraak is, voor wie is het, en wat zijn de grenzen?

Er zijn specifieke 'knuffelworkshops' waar je dit leert. Haast therapeutische settings van goed onderlegde mensen die anderen door gerichte ervaring leren hoe je goede ervaringen kunt hebben.

Snappen hoe je zenuwstelsel werkt helpt ook. Wat zijn signalen van gevaar, ontspanning, veiligheid, of juist onveiligheid?

Over consent vind ik deze mooi:
https://www.youtube.com/watch?v=7x2jAm3HxHM

Over trauma en het zenuwstelsel:
https://www.youtube.com/watch?v=ZdIQRxwT1I0

Knuffelworkshops zijn wel te vinden via eventpagina's zoals deze: https://hipsy.nl/events/workshops/knuffelworkshops

Wel even goed opletten dat je een goede facilitator hebt met duidelijk CV en opleiding - het is geen beschermd beroep en er zijn er die niet goed zijn in wat ze doen.

En ook: niks mis mee als je knuffelen niet prettig vindt!

Femke_Tweety schreef:

Ik ga er in dit topic zelfs vanuit dat het níet seksueel bedoeld is.
Omdat dat er anders neem ik aan wel bij gestaan had.


Ik heb geen relatie. Ben geen knuffelaar. Heb ongeveer een beetje dezelfde jeugdervaringen als ts beschrijft.

Voor mij zijn er 2 uitzondering (vrienden) van wie ik een echte knuffel wel kan waarderen. (Nu, inmiddels op mijn 45e)
1 man, 1 vrouw (kennen elkaar verder niet)

Daar is niets seksueels bij.

meggiemeg schreef:

Weet van vrienden dat ze allebei anders in een relatie staan wat betreft knuffelen-vrijen-sex-complimentjes geven naar elkaar-behoefte aan het eerder genoemde. Dat loopt wel eens spaak omdat de één er meer behoefte aan heeft dan de ander. Het begrip is er dan niet bij beide niet.
Je hoeft niet persé iets mee gemaakt te hebben als je die behoefte van knuffelen niet voelt.
Ik heb het met een vreemde ook niet of mensen die niet dicht bij mij staan.
Troost geven, een arm om iemand heen slaan als diegene dat hard nodig heeft, een welgemeend compliment geven heb ik geen moeite mee omdat ik zie wat het voor diegene doet.
Even een arm om je heen kan ik zeker waarderen maar dan moet diegene wel dicht bij mij staan, anders niet. Weet ook van anderen dat ze het heerlijk vonden dat er tijdens de corona in het begin zoveel afstand werd gehouden, die proberen dat nu zeker vast te houden. Niets mis mee vind ik, we zijn tenslotte allemaal anders.

Mondy schreef:

Ik denk dat de vraag meer is of je iets wilt doen met de spanning/het afhouden van enz die je ervaart. Als ik tussen de regels door lees gok ik dat je eea nog niet verwerkt hebt of weten hoe om te gaan met.
Dat is denk ik de 1e stap. Leren praten (want echt..dat helpt) leren grenzen aangeven en leren wat jij nu wel en niet nodig hebt.
Die knuffels komen dan misschien vanzelf wel en misschien ook helemaal niet. Je gaat vanzelf merken wat je nodig hebt.

jetm schreef:

Hoi TS,

Wat heb je een "mooi en kwetsbaar" topic geopend met ook al veel mooie reacties.
Deze zin in je openingspost heeft me zo geraakt "Vaak was ik meer letterlijk een ding een sta in de weg ipv een mens" en ik hoop eigenlijk dat je hier voor jezelf wel zelf over je woordkeuze na wilt gaan denken
Je WAS nooit een ding of een sta in de weg, je BENT altijd een "echt" mens geweest (toen nog kind denk ik) en mensen om jou heen hebben jou schijnbaar zo behandeld dat je je een ding hebt gevoeld. Dat ligt aan die mensen en niet aan jou.

En over je vraag .... JA knuffelen/aanrakingen kun je leren, als je dat zelf wilt, niet omdat het "sociaal wenselijk gedrag is". In mijn therapie kom ik ook wel mensen tegen die (zeker in het begin) niet graag (door mij) aangeraakt worden. Ik werk o.a. met paarden en vindt het heel mooi om te zien als er met een paard een echt diep contact ontstaat. Dan weet je wel of (of eigenlijk dat) je kunt voelen.

Helaas zul jij (zeer waarschijnlijk) nooit kunnen ervaren hoe het is "voor de gewone mens die wel die knuffels geborgenheid en of (ouder) liefde heeft ervaren", wat weer niet aan jou ligt maar aan de mensen die jou opgevoed hebben. Want die ouderliefde zul je waarschijnlijk ook nu niet meer krijgen.
Dat betekent niet dat je nooit liefde/geborgenheid (of knuffels) zult kunnen ontvangen, dat kan wel alleen dan van mensen die het waard zijn ...

Misschien dat we elkaar ooit tegenkomen cursus kort omschrijven , want die moet ik ook nog steeds volgen

Hopelijk mag ik je wel een digitale knuffel geven want ik vind dat je die verdient en jij bent degene die mag bepalen of je hem wilt ontvangen

Petunia27 schreef:

T.S. Tof dat je je zo open blijft stellen. Misschien niet helemaal aan het onderwerp gericht, maar even inhakend op wat je eerder schreef;

Ik kan me voorstellen dat therapie of EMDR eerder niet werkte en dat je niemand tot last wilt zijn. Bij langdurig trauma kan praten of herbeleven juist overweldigend zijn; je lichaam voelt onveiligheid en blokkeert, een normaal copingmechanisme wat je eerder al zelf benoemde.

Wat wél kan helpen: keuzes voor jezelf leren maken, grip krijgen in sociale situaties, kleine stappen zetten, aangeven wat je wél of niet wilt, en ademhalingsoefeningen gebruiken om je zenuwstelsel te kalmeren. Zo leer je dat je het recht hebt om van je leven te genieten en niet alleen maar op deze aarde bent om de rekeningen te betalen.

Ik weet niet of je van lezen houdt, maar het boek “En nu ik” van Diana de Laat kan ik zeker aanraden. Het gaat over iemand die opgroeide in onveilige omstandigheden en biedt handvatten om je eigen grenzen te ontdekken, keuzes te maken die veilig voelen, en stap voor stap meer vertrouwen in jezelf en anderen op te bouwen.

Dammie schreef:

Als je er wel wat mee wilt doen, dan staan hier alternatieve knuffel tips https://nl.wikihow.com/Jezelf-een-knuffel-geven .