Bokt.nl

**Geplaatst**: 29-07-25 13:40

Geplaatst: 29-07-25 13:40

Lieve TS, wat een kluif heb jij! Pittig hoor!

Hoeveel minipaardjes heb je, kan je die tijdelijk ergens anders stallen en zelf een paar dagen weg om even bij te tanken? Vanaf een afstandje ernaar kijken kan dan misschien ook helpen?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:44

Geplaatst: 29-07-25 13:44

Laureas schreef:
Hij is vooral verbaal agressief. Ik denk dat hij weet dat hij fysiek geen stap verder kan gaan, omdat ik dan waarschijnlijk de politie zou inschakelen. Toch dreigt hij soms wel, bijvoorbeeld door met zijn wandelstok naar me uit te steken. Maar wat het meeste pijn doet, zijn de woorden die hij dagelijks tegen me zegt, hoe lui en slecht ik ben.

Dat is ook de belangrijkste reden waarom mijn zus afstand houdt; hij behandelt haar precies hetzelfde, roept net zo hard naar haar. En wat Percy zegt is inderdaad ook een reden waarom mijn zus en oudste broer niet echt meehelpen om hem naar een woonzorg centrum te sturen.

Thuishulp heb ik reeds ingeschakeld, die komen driemaal in de week.

OMG.
Wat zit jij klem!

Is het in België zo geregeld dat kinderen aan een woonzorgcentrum mee moeten betalen?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:45

Geplaatst: 29-07-25 13:45

Tieneke schreef:
Anjali, een vader hoort niet te dreigen naar zijn kind om de woning in brand te steken. Vader is mentaal nog goed en weet dus goed dat dit manipulatief is naar zijn bloedeigen kind. Dit is potentieel levensgevaarlijk voor TS.

Natuurlijk hoort het dreigen van in brand steken van woning niet!!!! Echter dat bewijst wel dat vader niet mentaal goed is. Ik zou dan denken aan medicatie voor hem waardoor hij zich weer prettig kan voelen en rustiger gedrag kan gaan vertonen. Als hij zou worden opgenomen in een verpleegtehuis (wat ik goed begrijp dat hij dat niet wil) dan zullen ze hem ook onder medicatie zetten als hij zich agressief zou gedragen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:47

Geplaatst: 29-07-25 13:47

Wat een vervelende situatie TS. Los van je fysieke klachten die energie kosten kan ik me voorstellen dat je situatie thuis ook energie zuigt, dan blijft er ook weinig over voor jezelf. Ben je al eens bij een psycholoog geweest?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:48

Geplaatst: 29-07-25 13:48

En wat als je nou eens een dagbesteding voorstelt?

Om mee te beginnen…
Bijvoorbeeld ergens op een zorgboerderij.
Dan is hij een dagje weg en heb je even je rust.

Als een soort tussenstap naar een verzorgingshuis.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:48

Geplaatst: 29-07-25 13:48

Heb je al eens met je huisarts gesproken over de situatie met je vader? Helaas moet hij eerst een indicatie krijgen en kan je mensen niet dwingen (of t moet gevaarlijk worden, dan moet de rechter oordelen), maar denk je dat een specialist ouderenzorg een gesprek met je vader kan aangaan en kijken hoe hij cognitief is?
Ik herk3n wat je schrijft over niks goed kunnen doen etc etc. Ook mijn zus helpt daarom niet met de zorg van mijn vader. Ik ben een keer " geknapt" (durfde nooit weerwoord te geven) en ben toen zo uit mijn plaat gegaan, dat hij het nu wel laat.

De overgang kan dit ook allemaal bewerkstelligen bij je en de ontstekingen blijft je lichaam tegen vechten, dus ook daar kan je heel moe van zijn.
Je vader is prio dat die, of een eigen voordeur/gedeelte heeft of getest wordt zodat jij dat een beetje los kan laten denk ik.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 13:50

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 13:50

Mijn vader slikt anti depressiva, en krijgt ook antipsychotica en alprazolem, allemaal om hem rustiger proberen te houden. Zeker de anti psychotica maakt hem wel wat slaperiger maar weerhoudt zijn verbale agressie niet hoor.

De huisarts van mijn vader en van mezelf zijn op de hoogte.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:53

Geplaatst: 29-07-25 13:53

Laureas schreef:
Mijn vader slikt anti depressiva, en krijgt ook antipsychotica en alprazolem, allemaal om hem rustiger proberen te houden. Zeker de anti psychotica maakt hem wel wat slaperiger maar weerhoudt zijn verbale agressie niet hoor.

De huisarts van mijn vader en van mezelf zijn op de hoogte.

Misschien is het dan tijd voor jou om uit je schulp te kruipen en een stap verder te gaan.
De huisarts is op de hoogte zegt niets over het bespreken van volgende stappen.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:55

Geplaatst: 29-07-25 13:55

Is je vaders gedrag altijd al zo geweest?

Als dit niet zo is en het duidelijk is veranderd naar dit gedrag over de jaren, dan zou een onderzoek naar dementie een goede stap zijn. Dit kan je ook bespreken met huisarts en thuiszorg. Wellicht heb je hierna meer mogelijkheden dan voor een oplossing.

En hoe zwaar de woorden dan nog steeds kunnen vallen, kan je er dan echt vanuit gaan dat de ziekte spreekt en dit echt niet persoonlijk is. Iemands hele persoonlijkheid kan veranderen dan.

Mocht je vader zich altijd al zo hebben gedragen, dan kan ik mij ook voorstellen dat het een keer genoeg is.

Het is heel moeilijk om weer rek in je stiekje te krijgen met zoveel grote gebeurtenissen in je leven achter elkaar die veranderingen met zich hebben meegebracht welke elk op een eigen manier rouw en afscheid veroorzaken. Het is ook helemaal niet gek dat ook jouw lichaam dit nu uit. Het lastige is alleen om te herstellen als je constant in een stress situatie zit. En het is dan ook erg lastig om oplossingen te zien en welke wegen je dan moet bewandelen.

indien mogelijk, zou ik proberen voor jou zelf hulp te vinden bij iemand waar je kan praten en die je oefeningen kan meegeven (bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen). Zodat je tussendoor zelf met kleine stapjes lichaam en geest kan laten ontspannen.

Wat je vader allemaal tegen je zegt, is niet waar.
Ik vind het enorm verdrietig te lezen dat iemand jou deze boodschappen constant mee geeft. Je verdient het om gezien te worden en gewaardeerd te worden. Een hele grote knuffel vooral even vanaf hier voor jou.

**Geplaatst**: 29-07-25 13:56

Geplaatst: 29-07-25 13:56

Laureas schreef:
Mijn vader slikt anti depressiva, en krijgt ook antipsychotica en alprazolem, allemaal om hem rustiger proberen te houden. Zeker de anti psychotica maakt hem wel wat slaperiger maar weerhoudt zijn verbale agressie niet hoor.

De huisarts van mijn vader en van mezelf zijn op de hoogte.

Hij heeft dus al medicatie. Misschien andere of voor hem betere\geschiktere\zwaardere?

**Geplaatst**: 29-07-25 13:57

Geplaatst: 29-07-25 13:57

Feit dat je vader dergelijke medicatie krijgt, komt niet uit de lucht gevallen. Maar jij bent wel degene die moet alarmeren als dat niet genoeg is. En dat blijkt zo te zijn. Dus hoe moeilijk dat ook is, dat ga je moeten doen. Voor jezelf en voor hem.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:02

Geplaatst: 29-07-25 14:02

Ik denk ook dat je een serieus plan moet gaan maken met de huisarts om je vader in een tehuis te krijgen. En mogelijk ook zelf terug naar de psycholoog, maar dan een andere waar het wel mee klikt. Want als je van jezelf al spreekt over trauma's, dan wordt het tijd om daar wat mee te gaan doen. Alleen zo kom je weer bij de berg omhoog.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:17

Geplaatst: 29-07-25 14:17

Dieuwke_ schreef:
Ik denk ook dat je een serieus plan moet gaan maken met de huisarts om je vader in een tehuis te krijgen. En mogelijk ook zelf terug naar de psycholoog, maar dan een andere waar het wel mee klikt. Want als je van jezelf al spreekt over trauma's, dan wordt het tijd om daar wat mee te gaan doen. Alleen zo kom je weer bij de berg omhoog.

Ik denk dat dit wel belangrijke stappen zijn. Zo lang jouw vader bij je blijft wonen, blijf je elke dag overleven en dat is ook echt slopend voor je. Pas als het gevaar uit huis is, kun jij in herstel gaan. Eerder niet ben ik bang...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 14:25

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 14:25

Ik heb al gedacht aan dagopvang voor mijn vader, maar er is nergens plaats. En hij zou dat zelf toch niet willen. Ik heb ook al naar woonzorgcentra gemaild, maar overal zijn het lange wachtlijsten. Hoe krijg je iemand daar eigenlijk binnen als die er zelf niet naartoe wil? Echt geen idee hoe je dat moet aanpakken.

Mijn vader is altijd al moeilijk geweest, maar nu hij ouder wordt, is het nog erger. Twee maanden geleden hebben ze bij een scan microbloedingen gevonden in zijn hersenen. Blijkbaar kan dat z’n karakter veranderen. Hij is veel achterdochtiger geworden, denkt dat iedereen iets van hem wil of hem wil bestelen. Dat maakt het allemaal nog moeilijker om voor hem te zorgen.

Ik heb zelf al ademhalingsoefeningen geleerd om mijn paniekaanvallen wat onder controle te houden, en dat lukt soms. Maar wat ik vooral mis, is iemand bij wie ik terechtkan. Iemand die echt begrijpt hoe zwaar het is. Vroeger was dat mijn moeder. Zij was mijn buffer en tegelijk mijn grootste steun, ook al had ze het zelf ook niet makkelijk. Op het einde van haar leven was ik dag en nacht haar mantelzorger. Ze kon niet meer stappen en had hartproblemen. Ik ben degene die haar gevonden heeft en geprobeerd heeft haar te reanimeren. Dat blijft me achtervolgen.

Ik heb al geprobeerd te praten met een psycholoog, maar dat werkt voor mij niet. In mijn hoofd blijft dat gevoel zitten dat het gewoon hun werk is. Ik voel me daar niet op mijn gemak bij.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:33

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 14:33

Vraag eens of er via de thuiszorg een casemanager kan komen. Die kan evt met je kijken wat voor stappen er zijn.
Wellicht hoort je vader meer thuis in de ouderenpsychiatrie dan in een gewoon verpleeghuis.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:35

Geplaatst: 29-07-25 14:35

Zijn er in België organisaties waar je als mantelzorger terecht kunt voor ondersteuning/praten/'lot'genoten? Want daar zou je iemand kunnen treffen waar je je verhaal aan kwijt kunt en die je meteen begrijpt.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:36

Geplaatst: 29-07-25 14:36

De huisarts kan bijvoorbeeld Reling inschakelen, zij kunnen de situatie beoordelen aan huis en een plan maken. Recent nog gezien bij een situatie waarin een meerderjarig kind de bedreigingen uitte. Zit inmiddels in psychiatrische opname en men heeft dat supergoed aangepakt.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:37

Re: Even van me afschrijven... ik voel me leeg.

Geplaatst: 29-07-25 14:37

en duidelijk aangeven, dat jij het mentaal niet trekt, het jouw huis is, en je hem niet meer wil en kan verzorgen. Er moet een andere plek voor hem komen, of hij dat nou wil of niet.

**Geplaatst**: 29-07-25 14:39

Geplaatst: 29-07-25 14:39

Ik vind je een topper ts. Wat lever jij al tijden een topprestatie, dat je zo voor je dierbaren door het vuur gaat. Hopelijk helpt de dokter je bij de bloedarmoede.

De situatie die je schetst is lastig en genoeg om je zo rot te voelen. Dat je blijft doorgaan is heel lief, geloof alsjeblieft niet de woorden van je vader. Ik hoop dat je hulp gaat vinden in de huisvesting van je vader, en dat je je beter gaat voelen en het overlijden van je moeder een zachter plekje kunt geven.
:(:)

**Geplaatst**: 29-07-25 14:47

Geplaatst: 29-07-25 14:47

fokfanaat schreef:
en duidelijk aangeven, dat jij het mentaal niet trekt, het jouw huis is, en je hem niet meer wil en kan verzorgen. Er moet een andere plek voor hem komen, of hij dat nou wil of niet.

Ja dat zou je zeggen. Maar is het echt officieel volledig het huis van TS? Woont vader in? Of is het huis van beiden?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-07-25 14:55

Geplaatst door de TopicStarter : 29-07-25 14:55

Het huis staat op mijn naam, mijn vader heeft vruchtgebruik. Ik heb mijn ouders, broers en zus uitgekocht, als ik het zo mag noemen, hen elk een deel betaald.

Dank je Hannanas, zo'n lieve woorden doen me deugd.

**Geplaatst**: 29-07-25 15:00

Geplaatst: 29-07-25 15:00

Laureas schreef:
Het huis staat op mijn naam, mijn vader heeft vruchtgebruik. Ik heb mijn ouders, broers en zus uitgekocht, als ik het zo mag noemen, hen elk een deel betaald.

Dank je Hannanas, zo'n lieve woorden doen me deugd.

Dus eigenlijk heeft de rest van de familie voordeel.

Het geld is "uit de bakstenen vandaan" waardoor iedereen liquide middelen heeft.
Vader kan in de woning blijven wonen.
Voor je broers en zus is de zorg voor vader geregeld.

En jij... Jij bent de eigenaar van een huis dat je vader als zijn huis beschouwt en wordt geestelijk mishandeld.

**Geplaatst**: 29-07-25 15:02

Geplaatst: 29-07-25 15:02

Laureas schreef:
Hoe krijg je iemand daar eigenlijk binnen als die er zelf niet naartoe wil? Echt geen idee hoe je dat moet aanpakken.

Een lange adem en intensief contact met de huisartsen en thuiszorg. Hier is het uiteindelijk ook gelukt met mijn opa, hoewel dat dan in NL is en niet in België. Maak een afspraak met de huisarts, spreek je zorgen uit over zowel jezelf als je vader, spreek met de thuiszorg. En zorg ervoor dat je een psycholoog (of praktijkondersteuner, bestaat dat in België?) krijgt bij wie je je goed voelt. Spreek je twijfels uit over dat stukje "ze doen het omdat het hun werk is". Een goede psycholoog kan dat uit je hoofd krijgen.

Het staat je te prijzen hoe goed je al die tijd je best hebt gedaan, echt waar. Maar nu wordt het tijd dat je je best gaat doen voor je zelf en al die mitsen en maren overboord gooit. Zoek serieus hulp voor jezelf, anders ga je aan de hele situatie ten onder ben ik bang.

**Geplaatst**: 29-07-25 15:10

Geplaatst: 29-07-25 15:10

Vruchtgebruik is een wettelijk recht en vader heeft dus het recht om in het huis te wonen, levenslang. Die zet je er dus niet zomaar uit. Alleen met zijn instemming of via de rechter.

**Geplaatst**: 29-07-25 15:14

Geplaatst: 29-07-25 15:14

In Nederland kan iemand niet tegen zijn wil worden opgenomen tenzij hij een serieus gevaar voor zichzelf of zijn omgeving is. Als ik jou was ts zou ik het eerst eens met betere (forse) medicatie proberen voor je vader, en voor jezelf ook goede medische zorg. Als je bloedarmoede hebt kun je immers geen enkel probleem aan. Jouw idee dat psychologen etc. er zitten voor hun betaalde baan, dat herken ik wel. Echte geestelijke steun krijg ik liever van vrienden die het uit liefde doen. Maar ja vind die maar eens in onze verzakelijkte maatschappij.